ช่วยด้วยค่ะฉันหลงรักเจ้าชายเย็นชา

อืมม ทำไมฉันปวดหัวแบบนี้เนี่ย อ่อ ใช่สิ่ เมื่อวานฉันไปเจอกับเหตุการณ์แย่ๆ มาหนิ เอ๊ะ หรือฉันฝัน แต่ถ้าฝันทำไมมันเหมือนจริงแบบนั้น ตอนนี้ฉันคงได้แค่ภาวนาน่ะสิ่น้ะ ว่าวันนั้นจะไม่ใช่เรื่องจริง

"ตื่นแล้วหรอ วันนี้มีถ่ายละครน่ะ แต่ฉันบอกเขาแล้วว่าวันนี้เธอไปไม่ไหว นอนพักต่อไปเถอะ แต่ถ้าหิวแล้วลุกขึ้นมากินนะรู้มั้ย ฉันเตรียมไว้ที่โต๊ะ"

เสียงของหมอนี่ทำไมฉันรู้สึกได้ยินบ่อยจังช่วงนี้ หึ นายคงจะสมเพชฉันละสิ่ 

"นายออกไปเหอะ ฉันอยากอยู่คนเดียว"

หมั่บบ

"นี่เธอ เลิกบ้าสักทีได้มั้ย มันไปแล้ว ลืมตาดูความจริงสักที คนที่รักเธอเขาบอบช้ำยิ่งกว่าเธออีกนะ ที่ต้องเห็นเธอร้องไห้นะ ยัยโง่"

......

"ใคร ฉันยังมีคนที่รักฉันด้วยหรอ หึ"

..........

"ไปอาบน้ำ เดี๋ยวฉันจะพาไปกินข้าวข้างนอก"

"ไม่ไป"

"บอกให้ไปไง"

"เรื่องเมื่อวาน เป็นเรื่องจริงใช่มั้ย"

"อืม.."

ฮึ่กฮืออออ น้ำตามันไหลอีกแล้ว ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ฉันอุตส่าห์รักเขา แอบชอบเขา ชื่นชมเขามาตลอด ก็ไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้

"ไป ไปอาบน้ำ เลิกร้องได้แล้วนะคนเก่ง"

"นายไม่รู้หรอก"

"รู้สิ่ ฉันรู้ทั้งหมดแหละ"
พูดจบคิวมัสค่อยๆ เอื้อมมือมายีหัวฉัน ก่อนจะปาดน้ำตาให้ฉัน ถ้าฉันรักนาย มันก็คงจะดีกว่านี้น่ะ 

เอ๊ะ เดี่ยว รักหรอ ฉันหาวิธีแก้เผ็ดพี่อึนเฮได้แล้ว

"นี่ นาย ช่วยฉันเรื่องหนึ่งได้มั้ย"

"อะไร ทำไมทำอารมณ์เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาแบบนี้ล่ะ หรือว่าเธอเสียสติไปแล้ว"

"เปล่า นายช่วยแกล้งมาเป็นแฟนฉันทีได้มั้ย"

"ห่ะ พูดเรื่องอะไรเนี่ย"

"ไม่ต้องมาทำแกล้งโง่ ช่วยให้ฉันแก้เผ็ดพี่อึนเฮได้มั้ย ถือว่าเพื่อนคนนี้ขอ"

ฉันมั่นใจว่า ท่าทางของการออดอ้อนแบบนี้ นายคิวต้องช่วยฉันแน่นอน

"อือ ลองว่ามาสิ"

"เย้ ขอบใจนายมากน่ะ >< ก็คือ นายทำเป็นแฟนฉัน หึงฉัน หวงฉัน แล้วฉันจะเยาะเย้ยต่อหน้าพี่อึนเฮ โอเครึป่าว"

"อ่อ ทำแค่นั้นใช่มั้ยล่่ะะ ถ้าแค่นั้นก็สบายมาก"

"โอเค ว่าแต่นายมีแฟนรึยัง"

"ถะ ถามทำไม =/////="

"ถามแค่นี้ทำไมต้องทำหน้าแดงด้วยล้ะ ถ้าเกิดแฟนนายมาตามตบฉัน ฉันจะทำยังไง"

"ไม่มีหรอก แฟนอ่ะ ไร้สาระ"

"เยี่ยมมม ! งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนน่ะ"

"อือๆ เร็วๆล่ะ"

ฉันนี่ฉลาดชะมัดเลย นี่เป็นอีกทางที่พี่อึนเฮจะกลับมาหาฉันอีกครั้ง ว่าแต่นายะเป็นยังไงบ้างน่ะ เห้ออ เธอคงไม่รู้ละสิ่ว่าพี่อึนเฮของฉันกะล่อน ช่างเถอะเดี๋ยวค่อยโทรหา อาบน้ำดีกว่า

ฟู่ววววว 

'ล้าลั้ลล้า ล้าลั้ลล้า'

แอดดดดด 

"นี่นาย ฉันจะใส่ชุดไหนให้สวยเริ่ดดีล่ะ"

"ชุดไหน อิโกะก็สยหมดแหละ"

เอ๊ะ ทำไมเสียงนี้มันแปลกๆ เหมือนไม่ใช่ตาคิวเลย 

"พี่อึนเฮ.."

"อิโกะ เรื่องเมื่อวาน พี่ขอโทษ พี่ไปเพื่อบอกเลิกนายะต่างหาก ไม่ใช่อย่างที่เธอคิด"

"คิวมัส นายอยู่ไหน"

ฉันรู้ว่าตอนนี้ฉันไม่ปลอดภัยเลย เพราะตอนนี้ฉันอยู่ในสภาพที่ผ้าขุนหนูสีขาวปิดบังเลยลูกสาวมาแค่ คืบเดียวเท่านั้น เรื่องหน้าอกไม่ต้องพูดถึง ฉันอาจจะเป็นเหมือนเด็กไร้เดียงสาแต่หน้าอกฉันโตเป็นผู้ใหญ่นะจ้ะ 

"จะเรียกทำไม...ไอ้อึนเฮ!"

"นี่แกแอบดูยัยเฉิ่มนี่หรอ ไอ้บ้าเอ้ยยยย"

อั่กกก 

กรี๊ดดดดดดด

เสียงของหมัดคิวมัสเข้าที่มุมปากของพี่อึนเฮ โอ้ย มีเลือดออกจากมุมปากพี่เขาด้วย แต่นี่ถือเป็นโอกาสดีนะ ที่ฉันจะบอกพี่อึนเฮว่าฉันกับคิวมัสคบกัน ดีล้ะ

"คิวมัส พอแล้ว"

ฉันเดินเข้ามาข้างๆคิวมัส ก่อนจะจับมือเขาไว้ แล้วจ้องหน้าพี่อึนเฮด้วยความโกรธ พี่เจ็บมั้ยล่ะ ที่เห็นคนที่พี่มาขอเป็นแฟนยืนเคียงข้างผู้ชายคนอื่น

"อิโกะ ทำไมจับมือกับคิวมัสล่ะ"

"หึ ก็วันที่พี่กอดคนอื่น วันนั้นทำให้ฉันรู้ว่า คิวมัสรักฉันมากแล้วเขาก็พร้อมที่จะมีฉันเพียงคนเดียวในหัวใจ"

"ได้ยินแล้วน่ะ อึนเฮ แล้วจำไว้ว่านี่แฟนฉัน! อย่ามาแตะต้องผู้หญิงคนนี้อีก แล้วนายก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำให้ยัยเฉิ่มนี่เสียใจหรือร้องไห้เด็ดขาด!!!!"

"อิโกะ อย่าไป พี่รู้ว่ามันหลอกอิโกะ มันเจ้าชู้นะอิโกะ แล้วมันก้ไม่เคยรักใครจริง มันหลอก.."

เพี๊ยะ!!!

"เมื่อก่อนเขาอาจจะเลวร้าย ซึ่งฉันก็ไม่รู้หรอกว่าอดีตเขาเลวแค่ไหน แต่ตอนนี้เนรู้ว่า คิวมัสรักฉันแล้วเขาก็เป็นคนที่ฉันอยากอยู่เคียงข้างด้วย"

"อิโกะ อย่าไป"

"ฉันไม่ไปหรอก พี่นั่นแหละต้องออกไป!"

พี่อึนเฮค่อยๆ ลุกขึ้น ฉันรู้สึกสงสารจนเกือบจะวิ่งเข้าไปช่วยแต่คิวมัสดึงมือฉันไว้ ใช่สิ่ สิ่งที่เขาทำกับฉันเลวร้ายกว่านี้ รอฉันหน่อยน่ะ ฉันขอแค่ให้พี่เจ็บเหมือนที่ฉันเจ็บเท่านั้น อภัยให้ฉันนะค่ะ

ปังงง

"นี่ปิดประตูเบาๆ หน่อย สิตาบ้า"

"นี่ แล้วเธอทำไมออกมาสภาพนี้ อยากโดนปล้ำนักหรือไง"

หืมมม เอาอีกแล้ววว ใจเย็นไว้อิโกะ ใจเย็น 

"เปล่าฉันเพิ่งอาบน้ำเสร็จ"

"ไป ไปแต่งตัวเหอะไป"

"อือๆ เดี๋ยวฉันออกไปน่ะ"

......

"ท้าด๊าาาาา !! ฉันสวยมั้ย"

"อือ อื้อ ไปกันเหอะ"

"จับมือฉันสิ"

หมั่บบบ

อึ้ยย ทำไมฉันรู้สึกอบอุ่นแบบนี้ล่ะ 0/////0 ไม่มีอะไรมั้ง เห้อออ เริ่มภาระกิจดีกว่า ลุยยย!!