ช่วยด้วยค่ะฉันหลงรักเจ้าชายเย็นชา

-

วันที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 16.28 น.

  9 ตอน
  1 วิจารณ์
  12.08K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2558 20.03 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

9) รู้สึกดีกับใครกันแน่

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ณ ร้านไอศกรีม 

"นี่ อิโกะ ลองชิมรสนี้สิ"

คิวมัสค่อยๆ เลื่อนไอศกรีมให้ฉัน 

"หืมม อร่อยมากเลยย แต่มันหวานเกินไปน่ะ ถ้าหากฉันกินเยอะกว่านี้ พุงฉันต้องออกมาสวัสดีโลกแน่เลย"

"กินๆ ไปเถอะ อีกอย่าง วันนี้วันหยุด เดี๋ยว พรุ่งี้เธก็ต้องไปถ่ายละครอีกน่ะ"

.......

"นี่ คิว ถ้าเกิดว่าฉันเจอพี่อึนเฮแล้วฉันใจอ่อนอีกฉันจะทำยังไงดี"

"ยัยเฉิ่ม เธอไม่ได้อยู่คนเดียวซะหน่อย อย่าโง่นักเลย"

"อุ้ยย ฉันว่าจะโทรหานายะ ฉันลืมเลย"

"เพื่อนแบบนั้นเธอยังจะโทรหาอีกหรอ เธอนี่มันเจ็บไม่จำจริงๆ"

"หรอ นายะจะหักหลังฉันได้หรอ"

"อืม ไม่รู้สิเธอคบกันมากี่ปี"

"ตั้งแต่ประถมเลยหล่ะ เพราะบ้านเราสองคนสนิทกัน"

"งั้นก็ลองดูสิ"

ปิ๊บ ปิ๊บ ปิ๊บ ปิ๊บ

"ฮัลโหล"

'นี่อิโกะ ฉันนึกว่าจะไม่ได้ติดต่อเธออีกแล้วซะอีกน่ะ'

"อื้ม นายะ ฉันขอถามอะไรตรงๆ ได้มั้ย ช่วยตอบฉันตรงๆ ด้วยนะ"

'ได้เลย'

"เธอกับพี่อึนเฮ คบกันมานานแค่ไหน"

'อ่อ....ประมาณ 1 อาทิตย์'

"อ่อ อืม"

นี่ฉันมาทีหลังใช่มั้ย กลายเป็นฉันแอบกินของเพื่อนใช่มั้ย จะมีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกมั้ย ชีวิต

'อิโกะ แล้วเธอพูดเรื่องจริงหรอ ที่พี่อึนเฮไปขอเธอเป็นแฟน'

"อื้ม เมื่อวานนี้ล่ะ ตอนที่ฉันอยู่สวนสาธารณ"

'ฉันขอโทษน่ะ เธอคงรู้สึกแย่สินะ เมื่อวานฉันไม่กล้าไปเจอหน้าเธอเลย'

"จ้ะ ฉันไม่โกรธเธอหรอก แล้วตอนนี้เธอยังคบกับพี่อึนเฮรึเปล่า"

'อ๋อ เขาบอกฉันเมื่อวานจ้ะ เขาบอกว่าเขารู้สึกกับฉันแค่น้องสาว แต่กับเธอเขาบอกว่าเขารักแก'

"อ๋อ จ้ะ"

'ถ้าเะอยังรู้สึก เธอจะคบกับเขาฉันไม่ว่าน่ะ เพราะฉันกับเขาเราแทบจะไม่ได้มีเวลาให้กันเลย ฉันกับเขาจะเรียกว่าแฟนก็ไม่ใช่ ฉันเองก็ผิด ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอชอบ แต่ฉันคิดว่าเธอคงชอบแบบพี่น้อง แล้วเขาก็เป็นคนบอกว่า เธอกับเขาตกลงเป็นพี่น้องกัน'

"จ้ะ งั้นแค่นี้น่ะ ขอบใจนะ นายะ พักผ่อนเถอะ"

"ว่าไงบ้าง"

"นายะบอกว่า พี่เขามาบอกนายะเมื่อวานว่า เขารักฉัน"

".....เราเลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะ"

"อื้ม นี่ คืนนี้เราไปฉลองกันมั้ย ฉันรู้ว่าพี่อึนเฮชอบไปที่ไหน"

"อื้ม"

"นี่ นายจะไปไหน"

"กลับแล้วเว้ย"

"เอ้ยยย รอด้วยสิ"

"เร็วๆ สิ"

"พี่ค้ะ นี่ค่าไอศกรีม"

ตาบ้านี่เป็นอะไรอีกเนี่ยยย ไม่รอฉันบ้างเลย

หมั่บบบ!

"อะไรของนายอีกเนี่ยยย มาจับฉันทำไม"

"ไม่มีอะไร ขึ้นรถเถอะ"

"ปล่อยสิ ฉันจะได้ขึ้นรถ"

ท่าทางหมอนี่แลปกๆ ไปกินอะไรมาเนี่ย หรือใครเหยียบหาง เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย ฉันล่ะสับสน

ณ คอนโดของฉัน

"เอ้อ นี่ฉันลืมถามว่า ทำไมถึงเป็นคอนโด Qt ล่ะ"

"ก็มันเป็นของฉัน"

"อะไรนะ"

"ก็เธอมาซื้อห้องคอนโดของฉัน นี่ยังไม่รู้อีกหรอ"

"งั้น ที่ บริษัท Qt ก็ของนายหมดเลยหรอ"

"อื้ม พ่อของฉันยกมันทั้งหมดให้ฉันเป็นคนดูแล"

"รวยใช่ย่อยนี่ นายอ่ะ"

"ทำไม ฉันเหมือนโจรนักหรือไงห้ะ"

"เปล่านิ 555"

"หึๆ"

ทำไมเวลาจ้องหมอนี่นานๆ แล้วใจสั่นๆ จัง 

"ไปอาบน้ำไป แล้วฉันจะมา 2 ทุ่ม อย่าช้าล่ะ"

"จ้ะ"

ทำไมต้องมาทำหน้าตาแบบนี้ด้วยยย ไอ้บ้า ไม่ๆๆ ฉันรักพี่อึนเฮ ฉันรักพี่อึนเฮ 

เวลา 2 ทุ่ม

ก๊อกๆๆๆ 

"เข้ามาสิ"

ตอนนี้ฉันคิดว่า ฉันเป็นผู้หญิงที่เซ็กซี่แล้วล่ะ ด้วยเดรสสีแดงสายเดี่ยว สั้นลงมาแค่คืบเดียว รองเท้าส้นสูงสีแดง ฉันว่าพี่อึนเฮต้องชอบแน่ๆ เลย

"นี่ ยัยเฉิ่ม หันลังมาสิ ฉันมีอะไรจะให้"

"ห่ะ"

"บอกให้หันหลังไง!"

"รู้แล้วน่าา ดุตลอด"

เอ๊ะ สร้อยจี้รูปหัวใจ สวยจัง 

"นี่ ให้ฉันทำไม"

"เธอจะไปแบบนี้ก็ต้องมีมุมหวานๆ บ้าง"

"อื้ม ขอบใจน่ะ"

ทำไมใจฉันสั่นอีกแล้วล่ะ ตอนที่หมอนี่เอาสร้อยมาใส่ให้ฉัน ฉันรู้สึกว่า หมอนี่หายใจเร็วมาก มันมาโดนต้นคอฉัน โอ้ยยย 

"นี่เสร็จแล้วมั้ง"

อึ้ยยย มือของตาบ้านี่มาลูบหัวไหล่ฉันทำไม อย่าบอกน่ะ คิดอะไรเนี่ย

"นี่ ไอ้ลามก ปล่อยได้ยัง"

"ขอโทษน่ะ"

"อื้อ ไปกันเถอะ"

ณ ผับแห่งหนึ่ง

"นี่เธอ จับมือฉันไว้สิ หลงไปฉันคงไม่มาตามหาน่ะ"

"ย้ะ!"

มือของนายนี่ก็อุ่นดีน่ะ เวลาที่ฉันเจอเรื่องร้ายๆ มือของหมอนี่จะมาทำให้หัวใจฉันรู้สึกอบอุ่นมากเลย

"อิโกะ!"

เสียงคุ้นๆๆ

"พี่อึนเฮ"

"มานี่ทำไม มันไม่ใช่ที่ที่เธอจะอยู่น่ะ"

"ฉันมากับแฟนฉันค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"

ฉันรีบยกมือที่จับกับคิวให้พพี่อึนเฮดู ถึงแม้ข้างหน้าผับจะมืดแค่ไหน แต่ฉันเห็นว่าพี่เค้าน้ำตาคลอดแล้วก็รู้สึกว่าหน้าเค้าแสดงว่าโกรธจัด แต่ช่าง เขาปั่นหัวฉันได้ ฉันก็ปั่นหัวเขาได้เหมือนกัน

"อืม แล้วทำไมแต่งตัวชุดสั้นแบบนี้"

"เลิกยุ่งกับแฟนฉันได้แล้ว"

"ทำไม หวงนักหรอ"

"เออ ยัยนี่เป็นแฟนกู ทำไมกูจะหวงไม่ได้"

พูดจบ ฉันก็ลากคิวเข้าข้างใน แม้เค้าจะทำท่าดึงฉันไม่ยอมเข้า

"นี่ ฉันขอดื่มให้ลืมสักทีเถอะ T^T"

โอ้ยยย ทำไมมันมึนแบบนี้ล่ะ ฉันซัดไปไม่กี่แก้วเองน่ะ รู้สึกเหมือนน้ำตามันไหลออกมาเยอะมาก แล้วฉันก็พูดอะไรที่ไม่อยากพูดออกไปจนหมด 

"คิว นายเข้าจายฉานช่ายม้ายย"

"ยัยบ้า เธอเลิกดื่มได้แล้ว เดี๋ยวฉันมาไปเข้าห้องน้ำแปปนึง"

"ปายด้วยยยย"

ฉันเห็นภาพคนตรงหน้ายิ้มให้ฉัน ก่อนที่จะเดินออกไปจากฉัน

หมั่บบ!

"อิโกะ เธอเมาแล้ว เดี๋ยวพี่ไปส่ง"

"ใครเนี่ยยยยยยย อ่ออออ พี่อึนเฮเองงง ปล่อยฉ้านนนน ฉ้านนนยางงไม่มาวววว"

อุ้บบส์ 0*0

ถึงฉันจะมึนแต่ฉันก็รู้สึกได้ว่า พี่อึนเฮจุ้บฉัน แล้วที่สำคัญตอนนี้ฉันดันเขาออกไม่ไหว ทำไมตอนที่เขาจูบฉันมันถึงรู้สึกเจ็บแป้บเข้าไปที่หัวใจ จากนั้นน้ำตาของฉันก็ไหลเหมือนคนบ้า

ผลั่กกก

เคร้งงงงง

เสียงแก้วหรืออะไรบางอย่างตกแตก แลวคนตรงหน้าฉันก็โดนใครบางคนลากออกไปจากฉัน ฉันได้แต่นั่งทรุดตัว ร้องไห้อยู่อย่างนั้น จนเห็นคิวมาดึงฉันให้ลุกขึ้นไป

"ยัยโง่ เธอปล่อยให้มันมาทำแบบนี้ทำเธอได้ยังไง!!! น่าโมโหชะมัด กลับบ้าน!!"

ฉันไม่ทันได้พูดอะไร คิวก็พาฉันเข้ารถ ก่อนที่จะว่าฉันแรงๆ

"นี่เธอบ้าไแล้วหรอ เธอเป็นแฟนฉันอยู่แล้วทำไม ถึงปล่อยให้มันมาจูบเธอแบบนั้น ถ้าฉันมาไม่ทันเธอจะดดดนอะไรบ้างก็ไม่รู้!!"

"โอ้ยยย นายเข้าใจฉันบ้าง ฉันไม่รู้สึกตัว แล้วฉันก็ไม่ได้เต็มใจให้เขาทำแบบนั้นเลย T^T"

ตอนนี้ฉันร้องไห้พยายามอธิบายให้คิวฟัง แต่เหมือนเขาจะโมโหมากกว่าที่จะมานั่งฟังฉัน ฉันไม่รู้หรอกน่ะ ว่าเพราะอะไร แต่ฉันรู้สึกว่า ฉันไม่อยากได้พี่อึนเฮอีกแล้ว

"ฉันขอโทษ" ว่าแต่ฉันจะขอโทษหมอนี่ทำไม สงสัยเหล้าจะทำพิษ

"เธอไม่ชอบเวลามันมาจูบเธอใช่มั้ย"

"อื้ม เพราะอะไรก็ไม่รู้"

"งั้น..."

อุ้บบส์ >*<

เอาอีกแล้วว สัมผัสนี้ มันน่าหลงใหลมาก มันเป็นจูบที่อ่อนนุ่ม ทำให้รู้สึกอบอุ่น แล้วฉันก็ไม่ได้รู้สึกอยากปฏิเสธเขาเลยสักนิด ฉันค่อยๆ ปล่อยให้เขาลุกล้ำเข้ามาเรื่อยๆ จนเขาและฉัค่อยๆ ถอยออกมา

"นี่ยัยเฉิ่ม อย่าไปยอมใครแบบนี้อีกรู้มั้ย ถ้าใครทำเธอ เธอต้องกัดปากเขาคนนั้นให้เลือดกระจายไปเลย"

"อ่ะ อื้อ!"

ทำไม ฉันกำลังสับสนใช่มั้ย ทำไมถึงรู้สึกดีมาก เวลาที่คิวมัสทำแบบนี้ เวลาที่ฉันอ่อนแอ เขาจะอยู่ข้างๆ ฉัน คอยให้กำลังใจและปลอบฉันเสมอ ต่างกับพี่อึนเฮ ที่ฉันเป็นฝ่ายทุ่มเทให้ซะทุกอย่าง แทบจะถวายชีวิตให้ ฉันกำลังรู้สึกดีกับนายคิวมัสรึเปล่า 

"ถึงแล้ว ลงได้แล้ง เดี๋ยวฉันไปส่งในห้อง"

"อื้อ"

ฉันทำตามอย่างว่าง่าย พอถึงหน้าห้องเขาก็ไขกุญแจฉัน อ่อไม่ต้องสงสัยทำไม เขาถึงมีกุญแจห้องฉัน ก็พ่อคนนี้เขาเป็นเจ้าของคอนโดที่ฉันอาศัยอยู่นี่ล่ะ

"เดินดีๆ สิ เดี๋ยวก็ล้มหรอก"

"ไม่ต้องประคองก็ได้ ฉันไหวอยู่.."

"งั้นฉันเทน้ำไว้ให้น่ะ เธอก็ไปอาบน้ำแล้วก็นอนซะ อย่าลืมล็อคประตูด้วย เข้าใจมั้ย?"

"รู้แล้วหน่าาา"

"อื้ม ฉันไปล่ะ มีอะไรโทรมาน่ะ ฉันเมมเบอร์ฉันไว้นเครื่องเธอแล้ว"

"นี่ คิว"

"ห่ะ ทำไมติดใจจูบฉันหรอ"

"หื้ออ ไอ้บ้า แค่จะบอกว่า ขอบใจน่ะ"

:) ยิ้มแบบนี้หมายความว่าไง ไม่มีมารยาทเลยตาบ้า คนเขาขอบใจต้องตอบอะไรมาบ้างสิ่ ชิ ! ไปอาบน้ำดีกว่า!

ฉันต้องรีบถอนตัวแล้วล่ะ ก่อนที่ฉันจะถลำลึกไปมากกว่านี้ ฝันดีน่ะค่ะ นักอ่านทุกคน Zzzzz



 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา