รักป่วนๆที่โรงเรียนฮันเตอร์

  นิยายเรื่องนี้อาจมีคำด่านิดๆ  เเต่ไม่ต้องห่วงเราจะทยอยเอาออกมาทีละนิด  ฮ่าๆ เข้าเรื่อง

สามารถอ่านได้ทุกวัย ขอให้ทุกคนอ่านให้สนุกเด้อออ

   ณ กรุงลอนดอล ในประเทศอังกฤษ

กริ้ง~~ เสียงออดเริ่มเรียนดังขึ้น
"เช้าวันใหม่ที่เเสนจะธรรมดามันจะไม่มีอะไรเข้าในชีวิตของฉันบ้างเลยหรอไง" คิรัวบ่นพรึมพรำใส่กอร์นที่นั่งข้างๆในขณะที่คุณครูกำลังเดินเข้ามาในห้องที่มีเเต่เสียงเจื้อยเเจ้วของไอ้พวกเด็กลัลลาเต็มไปหมด เหอะ!!ก้อเเหงล่ะ ก้อนี้มันเปิดภาคเรียนที่ 2 นี่ ไอ้พวกนี้มันก้อคงมีอะไรมาพูดโม้โอ้อวดให้ฟังอีกนั้นเเหละ เฮ้ออออ!!!!ชีวิตฉันเมื่อไหร่จะมีสิ่งใหม่ๆเข้ามาซักที เจ้ากอร์นก้อเอาเเต่นั่งยิ้มใส่ฉันอยู่ไดั เจ้าหมอนี่ มันเห็นตัวฉันเป็นอะไรฟร่ะ!!??
"เอาหล่ะๆ ทุกคนเงียบๆกันหน่อยนะจ้ะ ไหนๆวันนี้ก้อเปรวันเปิดภาคเรียนที่ 2 แล้ว ทุกคนก้อน่าจะรู้นะว่าวันนี้ ผ.อจะคัดเลือกคนที่จะได้ไปเปรนักเรียนเเลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่น เตรียมใจกันรึยังเอ่ยยยย"
เหมือนทุกปีเเหละมีเเต่ฉันเเละก้อไอ้พวกลัลลา ที่ต้องไปด้วยกันหนะ
เชื่อสิเดี่ยวสักวันฉันก้อต้องได้ฆ่าพวกลัลลาเปรเเน่ ก้อเล่นซะ
"เอาละนะจะประกาศคนที่จะได้ไปเปรนักเรียนเเลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่น. เเล้วนะ คนคนนั้นก้อคือ คิรัวคุง เเละ..........."
ฉันมองดูหน้าพวกผู้หญิงที่อยู่ในห้องกัน โอ้เเม่เจ้า!!!! ยัยพวกนี้มันลุ้นมากกับการที่จะไปอยู่บนเครื่องกับฉัน2ต่อ2รึไงกัน ฉันนี้สิไม่เข้าใจความหมายของยัยพวกนี้เอาซะเลย
"คนที่จะไปญี่ปุ่นกับคิรัวคุงคือ....กอร์นคุงนั้นเอง ยินดีด้วยนะจะ"
"ผ...ผมเหรอ เย้ๆ เย้ๆ ทำได้เเล้วคิรัว"
"อื้ม..ยินดีด้วย เเต่ฉันว่านายนั่งก่อนเถอะ สายตานางมารมองมาทางนายเเล้ว"
"นางมาร??? ไหนอ่ะ? "
"นี้นายเเกล้งโง่รึเปล่าเนี่ย ข้างฉันไง"
"เอ่อออ อย..อย่าไปสนใจมันเลย"
ฮึ นายเห็นสายพวกเเล้วสินะ อึ้งใช่ไหมล้า ฮึก้อเเหงล่ะยัยพวกนั้นรักฉันยังกะไรดี ไม่เเปลกหรอกที่พวกนั้นจะหึง ปีที่เเล้ว เเค่ฉันไปรับเกียรติบัตรหน้าเวที ป้ายไฟมาเต็มยศเลย อาจารย์ถึงกับเถียงไม่ออก
"เอาเปรว่าวันนี้กลับบ้านไปพวกเธอรับเก็บของเลยนะ เพราะว่าเราจะไปพรุ่งนี้เลย ok นะจ้าาาาา

"คร้าบบ"
เฮ้อ!! เบื่อจริงๆ
เเละเเล้วก้อถึงตอนเย็น
"นี้ คิรัวเร็วๆ ซี่เดี่ยวก้อเก็บขิงไม่ทันหรอก"
"รู้เเล้วน่า นายจะรีบไปไหน ยังไงก้อเก็บของทันอยู่เเล้ว"
วันเวลาผ่านไป ไวเหมือนโกหก
ณ เครื่องบินสาย LONDON AIR
"เฮ้อ!! ได้ขึ้นซักที เปรครั้งเเรกเลยนะเนี่ยที่ได้ขึ้นเครื่องบินเนี่ย"
"นายไม่เคยขึ้นเคื่องบินรึไงเนี่ย"
"ไม่อ่ะ"
นายนี้มันซื่อบื้อจริงๆเลยนะเนี่ยเเล้วทริปคราวฉันจะรอดไหมเนี่ย
เวลาผ่านไป
ณ โรงเรียนฮันเตอร์ เช้าวันใหม่
น.ร1"นี้ๆเเก เเกเห็นเหมือนที่ฉันเห็นมะ"
น.ร2"เห็นดิเเก รุ่นพี่ ยูกิ อารุกะ ดาวทอปของโรงเรียนเรา เรียนก้อเก่ง สวยก้อสวย เเถมยังเปรมิตรอีก ดี๊ดีอ่ะเเก"
น.ร3"เออนี้เเก ฉันเพิ่งได้มาว่า ความสามารถเน็นของพี่เค้าอ่ะไม่ ธรรมดาเลยนะเว้ย"
น.ร1/2"ยังไงว่ะเเก"
น.ร3"ก้อพี่เค้าอ่ะ สามารถให้พรได้ เปรพรจากเน็น เเต่ว่ามันน่า. กลัวมากอ่ะ คือ ถ้าขอพรนะ พี่เค้าจะใหัคำรบเร้า4ข้อถ้าทำได้ทุกข้ออยากขอพรอะไรก้อได้เเต่ถ้าทำไม่สำเร็จก้อตาย น่ากลัวมากอ่ะ"
น.ร1"น่ากลัวอ่ะ ฉันว่าอย่าอยู่ใกล้พี่เค้าเลย ป่ะ"
{อารุกะ ขอพูด}

เฮ้อ! ข่าวเรื่องเน็นของฉันมันเเพร่ไปเร็วขนาดนี้เลยหรอฉันกัอเบื่อเปรนะ เเต่เมื่อไหร่พวกนักเรียนเเลกเปลี่ยนจะมาถึงนะอุตส่าย์เตรียมงานต้อนรับซะดิบดีเเล้วนะ ขณะที่ฉันกำลังเดินขึ้นบันไดอยู่นั้นเอง
ปึก~~"โอ้ย"
ฉันอุทานเสียงดังเพราะก้นมันดันไปกระเเทกพื้นซะงั้น
ทันทีที่ฉันได้สติ ฉันเหลือบตามอง ทันใดนั้นผู้ชายผมสีขาว เเววตาสีน้ำเงินเข้มเหมือนสีของเเซบไฟร์ให้ความรู้สึกสบายใจผสมผสานกับความลี้ลับที่ซ้อนอยู่ดวงตาของเขายื้นมือมาตรงหน้าฉัน ความรู้สึกเเบบนี้ฉันไม่เคยเปรมาก่อนเลย เอ๊ะ!!เดี่ยวนะ เขาวิ่งชนฉันจนล้มไม่ใช่เหรอเเต่ทำไมฉันจึง....
"เอ้า!! จับมือฉันสิ นั่งอยู่ตรงนั้นทำไมล่ะ"
"นี้ คิรัวเราไปกันได้ยังอ่ะต้องไปหาผ.ออีกนะ"
"อื้ม เดี่ยวฉันตามไป"
ด...เดี่ยวนะ คิรัวเหรอ อย่าบอกนะว่านั้นคิรัว โซลดิ๊กส์ กับ
กอร์น ฟรีค 2นักเรียนเเลกเปลี่ยน