Love spy สืบรักมัดหัวใจนายต้วร้าย
เขียนโดย 
Yolyname
วันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 10.14 น.
แก้ไขเมื่อ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2558 10.52 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ไอเฮงซวย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ1
ไม่ไหวจะทนแล้วการที่เปิดเทอมแล้วไม่ได้ไปช็อปปิ้งกับเพื่อน มันเหมือนขาดอะไรในชีวิตไปอย่างนึง ฉันคนนี้รับไม่ได้อย่างแรง คนอย่างน้ำซุปคนนี้ การเรียนดี กีฬาเด่น และหน้าตาเพอร์เฟคขนาดนี้ ถึงฉันจะใช้เงินเก่งไปบ้างก็จริง แต่ก็ไม่ถึงขั้นที่ทำให้การเงินของบ้านต้องล่มจมซะหน่อย - -^แต่พ่อไม่น่าต้องยึดรถและยึดบัตรเครดิตฉันไปเลย
“แกร้านอาหารบ้านฉันได้สูตรเมนูใหม่มา เย็นนี้แกช่วยไปลองชิมหน่อยได้ไหม*O*”
ฉันหันไปตามเสียงเรียกของเพื่อนสนิทสุดซี้ยัยคุกกี้ บ้านคุกกี้เปิดร้านอาหารอิตาลีชื่อดังที่มีสาขาขยายไปทั่วประเทศ
“แกก็รู้ว่าตอนนี้ ฉันเข้าขั้นวิกฤตการณ์โครตจนอยู่ฉันไม่มีเงินจ่ายนะเว้ย”
“ไปเถอะนะแก เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง*O*”
คุกกี้อ้อนวอนใส่ฉันไม่ยอมหยุด สายตายัยคุกกี้มันเหมือนมีพลังพิเศษอย่างหนึ่ง พอมันทำตาปิ๊งๆใส่ฉันที่ไรฉันก็ต้องทำตามคำขอคุกกี้ อย่างง่ายดาย
“เออ ไปก็ได้แต่แกต้องเลี้ยงฉันนะ”
“ได้อยู่แล้ว^^”
ฉันนั่งเท้าคางและเลื่อนสายตากับมามองหน้าจอiPhoneอีกครั้ง
หลังจากฉันกับคุกกี้ลงไปกินข้าวกลางวันเสร็จแล้ว ฉันต้องรีบไปห้องพักครู เพราะอาจารย์วันเพ็ญอยากให้ฉันไปช่วยตรวจข้อสอบภาษาอังกฤษให้แก เห็นฉันแบบนี้ฉันเป็นนักเรียนดีเด่นนะคะ ฉันเลยให้คุกกี้ไปรอที่ห้องก่อนเลย จะได้ไม่เสียเวลารอฉัน
พอฉันช่วยตรวจข้อสอบภาษาอังกฤษของอาจารย์วันเพ็ญเสร็จ ฉันก็รีบเดินตรงไปยังห้องเรียนทันที เพราะว่าตอนนี้เหลือเวลาอีกแค่ไม่กี่นาทีที่เจ๊ดาวจะเข้าสอนแล้ว ‘เจ๊ดาว’ ที่จริงนางชื่ออาจารย์ดุจดาวแต่ส่วนมากคนในโรงเรียนเรียกแกว่าเจ๊ดาวกันทั้งนั้น เห็นชื่อเพราะๆแบบนี้นะแต่จริงๆนางดุมาก และเคร่งครัดเรื่องเวลาเรียนของนางอย่างสุดๆไปเลย และนางก็เป็นถึงฝ่ายปกครองของโรงเรียน นางชอบหักคะแนนนักเรียนเป็นว่าเล่นเลย
ออด~
เสียงออดบอกเวลาหลังเลิกเรียนดังขึ้น ฉันลุกขึ้นเก็บหนังสือ ปากกาดินสอใส่กระเป๋าแล้วก็ยืนรอคุกกี้ทำเวรห้องอยู่ตรงระเบียงทางเดิน ฉันเลยยืนอ่านนิตยสาร R-Magazine
‘หัวข้อสนทนาประจำวันนี้’
[รูปภาพ]
กีกี้:สวัสดีคะ เดี๊ยนชื่อว่ากีกี้ เป็นตัวแทนจากนิตยสาร R-Magazine ของโรงเรียนเรา วันนี้เราจะมาสัมภาษณ์รุ่นพี่โซดาสุดสวยของโรงเรียนร่วมใจวิทยาอันเป็นที่รักของนักเรียนทุกคนกันดีกว่า
โซดา:สวัสดีค่า โซดาเองนะ วันนี้โซดาจะมาให้สัมภาษณ์เรื่องของนภากัน พูดถึงนภาทุกคนคงคิดถึงยัยขี้โมโห ขี้หวีนและขี้หาเรื่องใช่ไหมเอย วันนี้โซดาเลยมีข่าวดีจะมาบอกเกี่ยวกับเรื่องของนภากัน ก็คือแบบว่า ยัยนั้นโดนพักการเรียนหนึ่งสัปดาห์
กีกี้:มันเรื่องจริงใช่มั้ยคะo_O
โซดา:เรื่องจริงคะโซดารับประกันเลยว่า หนึ่งอาทิตย์นี้ทุกคนจะไม่เห็นหน้ายัยนภาแน่นอน โซดาขอเอาหน้าสวยๆเป็นประกัน
จบ~
“แก ฉันทำเวรเสร็จแล้วไปกันยัง”
เสียงยัยคุกกี้เดินถือกระเป๋าจาคอปออกมาจากห้อง ฉันกับคุกกี้เดินลงมาจากอาคารเรียนไปยังประตูหน้า โรงเรียนเราขึ้นชื่อว่าโรงเรียนคุณหนู ส่วนมาเลยมีแต่พวกที่มีรถมารับ ส่วนน้อยมากที่มีคนเดินกับบ้านเอง ฉันก้าวเท้าเข้าไปนั่งในรถข้างคุกกี้ ส่วนมากฉันไม่ค่อยได้มานั่งแบบนี้แล้วมีคนขับรถให้หรอกนะ เพราะว่าก่อนหน้านี้ ฉันอยากไปไหนก็ขับรถไปเองเลย เพราะพ่อฉันยื่นคำร้องขอให้ฉันมีใบขับขี่ก่อนอายุ
ร้านอาหารอิตาลี
“แกเป็นไงอร่อยไหม^-^”
“อร่อยดิถามได้”
เมนูใหม่ที่ร้านคุกกี้ให้มาลองชิม คือแบบว่า...อร่อยมากอะ ไม่เคยกินอะไรที่แบบว่ารสชาติมันเข้ากันแบบสุดๆ ถ้าตอนนี้เรามีบัตรเครดิตอยู่ละก็ ได้เหมาหมดร้านแล้ว - -' (มั้ง)
“เออ...แกฉันถามไรหน่อยดิวะ”
“เรื่องไรอะแก”
“เมื่อไรแกจะได้รถกับบัตรเครดิตคืนวะ ฉันขี้เกลียดมาเจอแกแล้วฟังแกบ่นคำว่า เบื่อออ~ นะเว้ย”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันวะ แถมช่วงนี้เสื้อผ้าแบรนด์K ออกคอลเลคชั่นมาเยอะเลยอะ”
รู้ไม่ว่าฉันแทบคลั่งแล้วนะเนี่ย แค่เห็นร้ายเสื้อผ้าแบรนด์ต่างๆตามห้างมันดูล่อตาล่อใจมากก ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ เข้าห้างปุ๊บแวะเข้าร้านเสื้อผ้า รองเท้า เครื่องประดับ ทำผมทันทีเลยนะคะเนี่ย แต่ตอนนี้ฉันต้องอดทนTT^TT
หลังจากนั้นฉันกับคุกกี้เดินเล่นกันในห้างประมาณสองชั่วโมงได้(มั้ง) แล้วต่อจากนั้นยัยนั้นขอตัวกลับไปร้านอาหารก่อน ส่วนฉันก็โทรหาลุงขับรถคนสนิทของพ่อให้มารับที่ห้าง
“ฝนตกแล้วหรอเนี่ย”ฉันพูดพึมพำกับตัวเอง
บรึ้น บรึ้น~
“โอ๊ย...ไอรถบ้า ไอรถเฮงซวยแกขับรถไงวะ ใช้ตามองบ้างปะเนี่ยไอ@#$%&@#$”
ฉันสบถคำหยาบอย่างสุดชีวิต ก็ไอรถบ้านั้นดันมาเฉี่ยวชนฉันซะได้ ถึงฉันจะล้มลงไปแล้วไม่เป็นอะไรมากก็จริงแต่น้ำที่มันนองอยู่บนถนนมันสาดใส่หน้าฉันเต็มๆเลย ชุดนักเรียนฉันก็เปอะเต็มไปหมด แล้วไอคนขับรถเฮงซวยบ้านั้นไม่เห็นลงมาซะทีวะ ฉันจะด่ามันไม่ให้รู้เช้ารู้เย็นเลยค่อยดู!!!
ปึง!
เสียงปิดประตูรถแลมเบอร์กินี่สีแดงอลาม มีผู้ชายร่างสูงหน้าตาดี ผิวขาว รูปร่างอย่ากับนายแบบชั้นหนึ่ง เขาก้าวเท้าลงมาจากรถ และเดินตรงมาทางฉัน
“นี่เธอเป็นไรมากไหม”
“ฉันไม่เป็นไร...แต่นายช่วยขับรถดีๆหน่อยได้ไหม ถ้าสมมุตินายขับรถชนฉันขึ้นมามันจะเป็นยังไง นายรับผิดชอบไว้หรอ วันหลังนายก็หัดขับรถให้มันดีๆหน่อยก็แล้วกัน!!!”
“เธอ!ฉันแค่เฉี่ยวไปนิดเดียวเอง แล้วเธอก็ไม่ได้เป็นไรมากซะหน่อย แหกปากโวยวายอย่างกับเธอจะตายอย่างงั้นแระ”
เขาว่าฉันแหกปากโวยวาย ขนาดพ่อฉันยังไม่เคยว่าฉันด้วยคำแบบนี้เลย แล้วตานี่เป็นใครถึงมาว่าฉันแบบนี้ฮะ!
“ไอบ้า นายเป็นใครถึงกล้ามาว่าฉันแหกปากโวยวายใส่นายฮะ รู้ไหมว่าคนอย่างฉันไม่เคยถูกว่าแบบนี้มาก่อนเลย แล้วนายเป็นใครถึงบังอาจมาใช้คำแบบนี้กับฉัน!!”
มีผู้หญิงคนหนึ่งเปิดประตูและก้าวเท้าออกมาจากรถแลมเบอร์กินี่สีแดงอลามของเขา ดูนางใส่ชุดแบบว่าโป๊สุดๆ ยังดีนะที่มันไม่สั้นกว่านี้ถ้าสั้นกว่านี้ละก็ไม่ต้องใส่อะไรเลยดีกว่านะ
“อัคคีค่า มินนี่หรอนานแล้วน้าเมื่อไรจะเคลียร์กันเสร็จอะ”
“หรอแปปนะมินนี่ เดี๋ยวก็เคลียร์กับยัยบ้านี่เสร็จแล้ว”
“นายว่าฉันบ้าหรอ ไอบ้า ไอเฮงซวย ไอ@#$%^&*#$@@#%$^&*”
ฉันด่ามันจนคอฉันแทบพังแล้วนะเนี่ย แล้วเมื่อไรลุงขับรถจะมาวะเนี่ยมันตั้งนานแล้วน้าตั้งแต่ฉันโทรไปบอกแกให้มารับ
สุดท้ายฉันกับอีตาเฮงซวยก็เคลียร์กันจบซะที เพาะลุงขับรถมาถึงเห็นฉันยืนทะเลาะกับอีตาบ้านั้นแกเลยลงมาห้าม แล้วพาฉันขึ้นรถกลับบ้านโดยทันที ตอนนี้สภาพฉันไม่ต่างกับคนบ้าเลย ตัวเหนียว เสื้อเปียก แถมหน้าฉันที่โดนน้ำตามถนนสาดมามันทำให้ผมฉันพลอยเหม็นไปด้วย ชาตินี้ขออย่าให้เจอคนแบบอีตาบ้านั้นอีกเลย
ฉันนั่งเล่นiPhoneรอพ่อที่ห้องทำงาน ไม่รู้เหมือนกันว่ามีเรื่องด่วนอะไรถึงใช้ให้ป้าเจนมาตามฉันถึงห้องนอน ‘ป้าเจน’เป็นคนเลี้ยงดูฉันตั้งแต่ที่แม่ฉันเสียไป ถึงฉันจะซนมากแต่ป้าเจนก็ยังทนอยู่กับฉันจนโตขนานนี้
แอ๊ด~
พ่อเดินมานั่งที่โต๊ะทำงานของแก
“ซุปพ่อมีเรื่องอยากให้ลูกช่วย ถ้าทำสำเร็จพ่อจะคืนบัตรเครดิตกับรถให้ลูก”
“เรื่องไรคะพ่อ”ฉันรีบตอบกลับพ่อทันที
“ลูกช่วยไปสืบเรื่องเด็กนี่ให้”
พ่อฉันยื่นรูปภาพให้ฉันดู ในภาพนั้นเป็นรูปผู้ชายที่ฉันรู้จักอย่างดีและไม่มีวันลืมเลย มันเป็นภาพไอบ้าเฮงซวยที่ขับรถเชี่ยวฉันนี่เองO[]O
“พ่อจะให้หนูไปสืบเรื่องของไอคนนี้หรอคะ”
“ใช่ เด็กคนนี้เป็นถึงลูกชายเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้า L-Parisพ่อว่าจะเอาเรื่องของเด็กคนนี้ลงนิตยสารฉบับหน้า ”
พ่อฉันเป็นเจ้าของนิตยสาร Rosa-magazineชื่อดังของประเทศและก็เป็นผู้ถือหุ้นบริษัทยักษ์ใหญ่เค-มาร์ค
“แล้วเรื่องอะไรคะที่จะให้หนูไปสืบให้”
“อยากให้ลูกไปสืบเรื่องเมื่อสองปีก่อนของเขา”
“แล้วทำไมต้องเป็นหนูด้วย พ่อก็ให้สายข่าวพ่อไปสืบเอาก็ได้นิ”
“พ่อให้เขาไปสืบให้แล้วแต่มันไม่สำเร็จ และพ่อก็จ้างนักสืบที่เก่งๆไปทุกรายแต่ก็ไม่มีใครสามารถทำได้เลย พ่อก็เลยนึกถึงลูก”
“พ่อคะ ถึงหนูจะเคยไปสืบเรื่องงานให้พ่อมาแล้วครั้งนึงแต่นั้นเป็นงานง่ายๆ ไม่ใช้งานยากแบบนี้นะ”
“ถ้าลูกไม่รับงานนี้พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก แค่ลูกจะไม่ได้รถกับบัตรเครดิตคืน^^”
เมื่อก่อนฉันเคยไปสืบเรื่องของธุรกิจแห่งนึงมาให้พ่อก็จริง แต่งานนั้นมันง่ายมากแค่แฮกเข้าไปในระบบของบริษัทก็เสร็จแล้ว ไม่เหมือนกับงานนี้เลยเพราะว่างานนี้ฉันต้องลงแรงไปสืบเอง
“พ่อคะหนูรับงานนี้ให้พ่อก็ได้ แต่มีข้อแรกเปลี่ยนระหว่างทำงาน พ่อต้องให้เงินหนูวันละห้าพันเหมือนเดิมตกลงมั้ยคะ”
“ได้ พ่อจะให้เงินลูกวันละห้าพันเหมือนเดิม”
หลังจากที่ฉันทำสนธิสัญญาเรื่องงานกับพ่อเสร็จ ฉันก็เริ่มหาข้อมูลเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้เลยทันที ตอนนี้ฉันพอรู้มาว่าไอผู้ชายคนนั้นชื่ออัคคีและก็อายุเท่ากับฉัน และที่หน้าตกใจมากกว่านี้คือเขาเรียนอยู่โรงเรียนตรงข้ามกับฉันนี้เอง โรงเรียนนั้นเป็นโรงเรียนชายล้วนฉันพอรู้มาว่าถ้าลูกใครไม่เก่งจริงก็เข้าไม่ได้ถึงจะรวยมากก็ตาม ฉันก็นั่งหาข้อมูลเกี่ยวกับตัวเขาช่วงเวลาสองปีที่ผ่านมาแต่หาเท่าไรก็หาไม่เจอ
เช้าวันต่อมา
“นักเรียนทุกคนวันนี้ครูมีข่าวด่วนจะมาบอก วันนี้เราจะมีนักเรียนแลกเปลี่ยนจากโรงเรียนชายล้วนที่อยู่ตรงข้ามโรงเรียนเราจะมาเรียนด้วยเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์นะยังไงก็ฝากเพื่อนด้วยนะนักเรียน”
แอ๊ด~
*กรี๊ด*
มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง เลยทำให้ห้องเรียนจากที่เงียบสงบตอนนี้อย่างกับนั่งอยู่ในท่ามกลางคอนเสิร์ตที่มีแฟนคลับรุมกรี๊ดกันเป็นจำนวนมาก ขนาดคุกกี้ยังกรี๊ดอะ แต่ฉันไม่กรี๊ดหรอกนะแต่ฉันอึ้งแทนO[]Oไม่คิดเลยว่านักเรียนแลกเปลี่ยนที่มาโรงเรียนฉัน จะเป็นไอบ้าเฮงซวยนั้น!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
