วงการชีวิตไอดอล

ณ โรงเรียน

วันนี้ผมตื่นเช้ากว่าปกติและก็มาโรงเรียนเร็วกว่าปกติ 

และโอกาศนี้ผมก็จะไปแกล้งพวกพี่ที่ชมรมการแสดงสักหน่อย ฮิ ฮิ

.

.

"ตึก ตึก"เสียงฝีเท้าผมที่กำลังค่อยๆย่องอยู่ ผมเปิดประตูเล็กน้อย ฮ่าๆๆเสร็จผมแน่

ผมเปิดประตูแรงๆและตะโกนออกไป

"อรุณสวัสดิ์ครับทุกคน"ผมตะโกนออกไป

"อาโอะ!!!"ทุกคนประสานเสียงกันพูดอย่างดัง ทุกคนดูตกใจกันมากเลยอิอิ

"ทำไมวันนี้นายมาเช้าจังเลย"พี่คูมะคุงถามอย่างประหลาดใจ

"ผมตื่นเช้่านะครับวันนี้"ผมพูดแบบเขินๆ

"ขอให้เป็นแบบนี้ตลอดแล้วกัน"รุ่นพี่ซึจิ รองหัวหน้าทีม พูด ไม่เหรอเค้าเป็นแบบนี้อยู่แล้วแหละชอบพูดแบบนี้กับทุกคนอยู่แล้ว พี่เค้าก็หน้าตาดีนะ แต่หล่อรองพี่คูมะน่ะ และเพราะเค้าไม่ชอบยิ้มจึงทำเกรดความรู้ของพี่เค้าตกลง

 ผมเลยมองหน้าพี่เค้าอย่างงอนๆ

"เอาน่า ทุกคน แต่ดูเหมือนว่าน้องเล็กของเราอย่างบอกอะไรพวกเราอยู่นะ"พี่คูมะพูดแล้วมองมาที่ผม เอ๊ะจะให้ผมบอกเรื่องนั้นกับทุกคนเหรอ มันเร็วไปไหมนะ

ผมมองพี่เค้า และพี่เค้าก็มองผมเหมือนสายตาของเค้าบอกให้พูดเร็ว

ผมเลยมองทุกคน และดูเหมือนว่าทุกคนจะต้องใจฟังกันมาก แม้แต่รุ่นพี่ซึจิที่ชอบพูดขวานผ่าซากกับทุกคน

"ทุกคนครับ คือว่า...ผม...ได้ไปเป็นนักร้องของค่ายเฮลโล ซิงชิงนะครับ"ผมพูดติดๆขัดๆ

"เอ๊ะ!!! จริงเหรอ!!!"ทุกคนพูดประสานเสียงกันอีกแล้ว

"จริงสิ มีคนของค่ายนั้นมาบอกด้วยตัวเองในวันแสดงเลยนะ"รุ่นพี่คูมะแย่งผมพูดอ่ะ

 "ว้าว ดีใจด้วยนะ"ทุกคนนั้นรุมเข้ามากอดผมด้วยความดีใจแทน

"นี่ อาโอะขอคุยด้วยหน่อยสิ"รุ่นพี่ซึจิพูดดีๆกับผมด้วย นี่ผมฝันไปหรือเปล่าเนี่ย

ผมมองไปที่รุ่นพี่คูมะ เค้าพยักหน้าเหมือนบอกให้ผมไป

"ครับ"ผมตอบแบบ งงๆ

.

.

ผมเดินตามรุ่นพี่ซึจิไปข้างนอกแล้วก็หยุด

"เอ่อ..คือ.." ผมเป็นฝ่ายพูดก่อน

"นายคงสังสัยใช่ไหมว่าฉันเรียกนายมาคุยทำไม"รุ่นพี่ซึจิพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ นี่เค้าเป็นอะไรนะ

"ครับ"ผมตอบ

"นายว่า มันเร็วไปไหนนะ เรื่องที่นายจะไปนะ"เค้าพูดทำให้ผมอึ้งไปเลยไม่คิดว่าเค้าจะมีมุมนี้

ผมเลือกที่จะไม่ตอบ

"นายนะคิดว่าฉันทำหน้าเศร้าแบบนี้ไม่เป็นสินะ"เค้าพูดและมองหน้าผม

แน่นนอนแหละทุกคนเค้าก็คิดว่าพี่ทำหน้าแบบนี้ไม่เป็นนะ

"ที่ฉันเรียกนายออกมาพูดเรื่องนี้นะ ไม่ใช่ว่าฉันอิจฉานายหรือไม่ชอบขี้้หน้านายเหรอนะ"

ผมยืนนิ่งๆไม่พูดอะไร

"แต่ฉันคิดว่ามันเร็วไปนะ นายเพิ่งเข้ามาชมรมนี้แท้ๆแต่ก็ต้องไปซะแล้ว"

ผมอึ้งกับประโยคนี้มาก

"และก็จะหาคนดีๆแบบนายได้ที่ไหน ห๊ะ" เอ๊ะ ดูเหมือนว่าพี่เค้าจะร้องไห้ด้วยนะ

"แต่ฉันก็ดีใจนะที่มีคนของชมรมเราอย่างนายดังอย่างก้าวกระโดดแบบนี้ เพราะฉะนั้นถ้านายไม่ไปเป็นนักร้อง ฉันจะฆ่านายให้ตายเลย" ผมจะร้องไห้ตามพี่เค้าแล้วนะ

"สัญญากับฉันสิว่านายจะไปนักร้องนะ"พี่เค้าพูดด้วยน้ำตา

ผมเงียบ

"สัญญาสิ เจ้าบ้า!!!"เค้าตะคอกใส่ผมทั้งน้ำตา

"ผมสัญญาครับ"ผมพูดไปไม่นานเค้าก็มากอดผม

"ขอบใจนะ"เค้าพูดเสียงเบา

"อืม"ผมตอบรับเค้าไป

.

.

เลิกเรียนแล้ว

ด้วยเหตุการณ์ของพี่ซึจิผมเลยกลับบ้านเพื่อนจะไปดูที่บ้านว่าคุณซึโอะนั่นส่งรายละเอียดมาแล้วหรือยัง

ผมจะเป็นนักร้องไอดอลให้ได้

นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่ผมคิดและรีบวิ่งกลับบ้านทันที