วงการชีวิตไอดอล

 "อรุณสวัสดิ์ครับ" ผมลงมาจากห้องนอนและบอกอรุณสวัสดิ์บอกผู้หญิงที่ทำให้ผมมีความกล้าหาญและหายตื่นตัวกลับอุปสรรค์ที่ต้องเจอ ใช่แล้วนั่นแม่ผมเอง

"อรุณสวัสดิ์จ้ะ อาโอะตื่นแล้วเหรอ ตื่นสายจังเลยนะ" เธอพูดด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม

 จริงสิ วันนี้วันอาทิตย์นี่น่า ผมน่าจะนอนตื่นสายอีกสักหน่อยนะ

"เพิ่งตื่นนะดีแล้ว แม่เพิ่งทำข้าวเช้าเสร็จเมื่อกี้นี้เอง มากินข้าวเถอะ"แม่ของผมร่าเริงจังเลยนะ

.

. 

ระหว่างนะผมและแม่ก็นนั่งกินข้าวกันอยู่ที่โต๊ะกินข้าว

"เอ่อ..คือ.."ผมเป็นฝ่ายพูดก่อน

"มีอะไรเหรอจ้ะ"แม่ผมถามด้วยความสงสัย ผมไม่รู้ว่าจะบอกแม่ดีไหมเรื่อง ค่ายเพลงของเฮลโฮ ซิงชิง มาเสนอให้ผมไปเป็นนักร้องกลุ่มไอดอลน่ะ

"มีคนของค่าย เฮลโล ซฺิงชิง มาของให้ผมไปเป็นนักร้องกลุ่มไอดอลอ่ะครับ เค้ามีนามบัตรด้วยนะครับ" ผมตัดสินใจพูดออกไปอย่างไม่ลังเล

สีหน้าแม่ดูตกใจเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้น

"ห๊ะ ค่ายเพลงชื่อดังนั่นน่ะเหรอ แล้วลูกอยากไปหรือเปล่าละ" แม่ผมยังรู้จักเลย และเธอก็ถามประเด็นสำคัญมาอีกด้วย

"ครับ"ผมตอบกลับไปอย่างเสียงแข็ง

"แม่นะน่ะ เคยได้ยินว่ามีกลุ่นนักร้องชายเยอะมากเลย หลายวงเลย และที่น่ะงานก็หนักมาเลยนะ จะไว้เหรอลูก"แม่ผมถามด้วยความเป็นห่วง หน้าตายังดูเป็นห่วงเลย

เอ๊ะ แต่ก็จริงนะเคยได้ยินมาเหมือนกันว่าทำงานหนัก จนบ้างคนต้องลาออกจากวงหลายคนเลยแหละ

ไม่สิผมตั้งใจไว้แล้ว ยังไงผมก็ต้องทำให้ได้

"ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะทำให้ดีที่สุดเลย" ผมพูดด้วยสีหน้าที่มีแต่ความมุ่งมั่นและตั้งใจ

แม่ของผมหลับตาลงและยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะลืมตาอีกครั้ง

"เอาละ ถ้าลูกต้องใจขนาดนั่นแม่ก็อนุญาติจ้ะ"แม่พูดกับผมด้วยสีหน้ายิ้มๆ

นั่นแหละ ทำให้ผมดีใจมากและลุกขึ้นไปและนั่งลงกอดแม่ทันที

"ขอบคุณครับ"ผมพูดและรีบขึ้นไปเอาเอานามบัตรของคุณซึโอะกับโทรศัพท์มือถือมาคุยที่โต๊ะ 

แม่ของผมที่นั่งกินข้าวอยู่ก็ยิ้มและก็กินข้าวต่อ

ผมเริ่มกดเบอร์ของเค้าและโทรออกทันที

"ตืด ตืด" เสียงโทรออกของโทรศัพท์

อ๊ะ รับแล้ว

"ฮัลโล ผมซึโอะพูดครับ"เค้าพูด

"คุณซึโอะ นี่ผมเองอาโอะ คนที่คุณบอกว่าอยากเป็นนักร้องไอดอลหรือเปล่า"

"อ้าว เธอนั่นเอง เป็นไงตัดสินใจได้แล้วเหรอ"

"ครับผมตกลงครับ"

"ว้าว ขอบใจเธอมากน่ะ ถ้าเธอไม่ตกลงฉันคงโดนโปรดิวเซอรต่อว่าแน่เลย"

"ไม่เป็นไรครับ แล้วรายละเอียดล่ะ"

"อ้อ รายละเอียดนะเหรอ เธอบอกที่อยู่บ้านเธอมาน่ะ พรุ่งนี้ฉันจะส่งไปรษณีย์ไปให้"

"ครับ ขอบคุณครับ ผมอยู่ที่ xx ซอย xx ถนน xxx แขวง xxx รหัสไปรษณีย์ xxxx นะครับ"

"ขอบใจมาก ถ้าได้รายละเอียดแล้ว ช่วยโทรหาฉันทีนะ"

"ครับผมงั้นแค่นี้นะ" 

ในที่สุดบทสนทนาทางโทรศัพท์กับผมและคุณซึโอะก็จบลง

"แม่ครับ เค้าจะส่งรายละเอียดมาทางไปรษณีย์น่ะ"ผมหันไปบอกคุณแม่ที่กำลังกินข้าวอยู่

"เหรอ ดีแล้วแหละจ้ะ กินข้าวต่อน่ะ"แม่ผมพูดกลับ ด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่ผมก็ดูออกอยู่แล้วแหละว่าแม่ห่วงผมน่ะ

ผมตัดสินใจไม่พูดและกินข้าวต่อกับแม่

.

.

ณ ห้องนอนของผม

20:00 pm

ระหว่างที่ผมกำลังดูทีวีอยู่ เสียงไลน์จากโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น

ผมเปิดโทรศัพท์ผมดู เอ๊ะนั่น รุ่นพี่คูมะคุงที่เป็นหัวหน้าชมรมและยังเป็นนักร้องนำอีก 

เออ ใช่ทำไมรุ่นพี่คูมะคุงถึงยังไม่ได้เป็นนักร้องอีนะก็พี่เค้านะทั้งเท่ หน้าตาก็ดี เสียงก็เพราะ พูดง่ายๆคือเพอร์เฟอกทุกอย่างเลย

เค้าทักมาว่า

"เป็นไงบ้าง"

ผมตอบกลับไป

"เรื่อยๆแหละพี่"

"ใครกันเหรอที่มาคุยกับเราที่งานโรงเรียนหลังแสดงเสร็จนะ"

ทำไงดีนี่ผมควรจะบอกพี่เค้าดีไหมเนี่ย

เอาเถอะ บอกก็บอกยังไงทุกคนก็ต้องรู้อยู่แล้ว

"เป็นคนของค่ายเพลง เฮลโล ซิงชิงนะ"

"ห๊ะ ค่ายเพลงดังนั่นนะเหรอ"

ขนานพี่คูมะยังรู้จักเลย แต่เดี๋ยวนะทำไมพี่เค้าต้องพูดเหมือนแม่ผมด้วยล่ะ

"ใช่ พี่"

"แล้วเค้ามาพูดเรื่องไรอ่ะ"

โห่ ขนานพี่คูมะก็ยังอยากรู้เรื่องเช้าบ้านเหมือนกันนะเนี่ย

"เค้ามาถามน่ะ ว่าผมอยากไปเป็นนักร้องไอดอลไหมนะพี่"

"ก็ดีแล้วนี่"คูมะ

"ผมกลัวนะ ถ้าเป็นแล้วต้องจากแม่ไปผมก็ไม่อยากเป็นเหรอ"

"ฟังพี่นะ ถ้าแม่เค้าไม่รักเราแล้วจะอนุญาติเราทำไม เค้าก็อยากให้เราทำตามความฝันเหมือนกันนั้นแหละ" คูมะ

ข้อความนั่นทำให้ผมมั่นใจคิดเยอะเลย

"ขอบคุณมากนะพี่"

"ไม่เป็นไร ก็พี่เป็นพี่เรานี่"

"งั้นฝันดีนะครับ"ผมพิมไป

เค้าส่งสติกเกอร์กลับมาและพิมพ์ว่า

"ครับฝันดี"

.

.

นี่เค้าเป็นห่วงเราเหรอ คงไม่มั้ง