วงการชีวิตไอดอล

                             "คุณอยากเป็นไอดอลหรือเปล่า ถ้าอยากเป็นติดต่อผมได้ตลอดนะผมครับ"

                          "อ๊ะ จริงหรือครับ"

.

.

.

สวัสดีครับผมชื่อ อาโอะ ครับ อยู่ ปี 2 ครับ.ศึกษาอยู่ที่โรงเรียนต่างจังหวัดครับและนี่เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในวันงานโรงเรียนครับ

ตอนนั้นบรรยากาศโรงเรียนในตอนนั้นกำลังคึกคัก มีผู้คนมากมาย มีซุ้มต่างๆหลากสี มันดูสดใสดีจัง

    ผมอยู่ชมรมร้องเพลงและเต้นการแสดง ผมชอบร้องเพลงและเต้นนะครับผมถึงเลือกชมรมนี

แต่ผมนะขี้อายนะ เพราะเวลาการแสดงจริงผมจะไมได้เป็นตัวนำ ไม่ใช่เพราะผมร้องเพลงไม่เพราะนะ ผมร้องเพลงเพราะและก็เต้นเก่งนะครับ แต่ผมขี้อาย ผมจึงไมได้เป็นตัวนำกลับเค้าสักที

   ถามว่าผมอยากเป็นตัวนำไหม ผมอยากเป็นนะ แต่ความขี้อายของผม.ผมจึงตั้งยอมรับชะตากรรมต่างหาก

.

.

.

12:00 จะมีการแสดงสดของชมรมของผมเอง แน่นอนว่าผมมีส่วนร่วมแต่ไม่ได้เป็นตัวนำเท่านั้นเอง

ผมตื่นเต้นมาก แต่เพราะคำพูดของคุณแม่เมื่อเช้านี้ ท่านคงรู้ว่าพรุ่งนี้ผมตั้งขึ้นแสดงทีโรงเรียน. ท่านเลยพูดให้กำลังผมว่า 'จำไว้นะอาโอะถ้าเอาแต่หนีและไม่พยามยามลูกก็ไม่มีวันได้ชัยชนะมาเหรอนะลูก' คำพูดนั้นทำให้ผมหายตื่นเต้นไปเลยและผมก็คิดว่าถ้าได้ขึ้นแสดงก็คงต้องนึกคำสอนของคุณแม่ไว้ตลอดแล้วแหละ

ตอนนี้พวกเราอยู่หลัวเวทีที่ตอนนี้มีแค่ พวกเราและทีมงานเท่านั่น.(ก็เป็นนักเรียนแหละแต่เป็นพวกรุ่นพี่)

"เอาละ เตรียมตัวได้แล้ว" คูมะคุง หัวหน้าทีมพูด

"เออ!!" เสียงผมและคนอื่นในทีมพูดพร้อมกัน

ทุกคนนั้นเตรียมตัวอบ่างดี บ้างคนกำลังเปลี่ยนชุดหรือบ้างคนอาจกำลังซ้อมเต้นอยู่

แล้วก็หมดเวลาในการเตรีมตัว

พวกเราทุกคนขึ้นมาบนเวที และอยู่บนเวทีท่ามกลางฝูงคนที่อยู่หน้าเวที

'ว้าว คนมาเยอะกว่าที่คิดนะเนี่ย' ผมคิดในใจ

.

.

การแสดงเริ่มขึ้น

"ทุกคนพร้อมมั้ย" คูมะคุงหัวหน้าทีมพูดนำ

"เย้"เสียงพวกเราและเสียงคนดูดังขึ้น

จากนั้นพวกเราก็ร้องเพลงและเต้นตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย

"♪♪ฉันรักเธอนะ♪♪" กาแสดงก็นำเนินไปอย่างเรื่อยๆ

อาจจะมีหยุดเล่นมุกกันบ้าง

แต่ก็นะฉันอยากจะขอบคุณกับคุณแม่ในคำพูดนั้นมากเลย มันทำให้ผมตื่นเต้าและอายเลย

.

.

13:00 จบการแสดง

เหนื่อยจังเลย เหนื่อยกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย

"เหนื่อยหน่อยนะทุกคน"คูมะคุงพูดกับทุกคน

ทุกคนก็คุยกันอย่างสนุกสนานอยู่หลังเวทีร่วมถึงผมด้วย

"อาโอะ มีคนอยากพบนายนะ" มีรุ่นพี่ที่เป็นทีมงานมาบอก

"อ่อ ขอบคุณมากครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ" ผมหยิบกระเป๋าพร้อมกับโบกมือ บายๆ ทุกคน

ทุกคนก็โบกมือกลับแล้วก็ยิ้มให้

.

.

ณ ห้องประชาสัมพันธ์

ผมเดินมาจนถึงหน้าห้องประชาสัมพันธ์  ก็พบผู้ชายคนนึง แต่งตัวดีใส่สูทเรียบร้อย

"เอ่อ คุณคือคนที่อยากพบผมหรือเปล่าครับ" ผมพูดกลับผู้ชายคนนั้น

"อ้อ ใช่ครับ ผมนามิยะ ซึโอะ ผมมาจากบบริษัทเฮลโล ซิงชิง" ซึโอะตอบมาและยืดนามบัตรให้

"ค่ายเพลงชื่อดังนั้นนะเหรอ"ผมพูดอย่างตกใจ.เพราะผมรู้จักค่ายนี้เหมือนกัน

"ว้าว ขนานคุณอาโอะยังรู้จักเลย ดีใจจริงๆ" ซึโอะพูดออกมาอย่างยิ้มๆ

"แล้วคุณมีธุระอะไรกับผมหรือเปล่า"ผมเริ่มเปิดประเด็นการคุยครั้งนี้

"ผมรู้สึกว่าคุณเหมาะที่จะเป็นไอดอลนะครับ ผมสนใจในตัวคุณ ผมเลยมาคุยเรื่องนี้"เค้าเริ่มจริงจังในการพูด

"ฮ๊ะ ผมเนี่ยนะทำไมถึง..."ผมถามดวยความสงสัย

"ถึงคุณจะไม่เป็นหัวหน้า แต่คุณก็ร้องเพลงเพราะแล้วก็เต้นเก่งจริงๆ" และเค้าก็พูดกับผมอีกว่า

"แล้วคุณอยากเป็นไอดอลจริงๆหรือเปล่า ถ้าอยากละก็สามารถติดต่อผมได้ที่เบอร์นั้นตลอดเวลาเลยนะ" 

"อ๊ะ จริงเหรอครับ งั้นเดี๋ยวผมจะลองคิดดูนะครับ"

"งั้นเหรอครับไม่เป็นไรผมไม่รีบเหรอ ไว้พร้อมเมื่อก็โทรหาได้นะครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ "

"ครับ" และซึโอะก็เดินออกไปจากโรงเรียน

เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละครับ 555

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เป็นไงงงไหมเอ่ย

ถ้างงหรือไม่ดีตรงไหนบอกได้นะครับ

ผมไม่กัด 555