mental power พลังจิต

"กริ้งงงๆๆๆๆๆ!!"
เลิกเรียนปุ๊ปฉันก็รีบเดินหลบเอสมาที่ใต้ต้นไม้ที่ฉันชอบอยู่ประจำ
"ฮู่วววววว" ฉันถอนหายใจและอนหลังไปที่ต้นไม้ก่อนที่จะหลับตาลง
"ตึกๆๆๆ!!"
ขณะที่ฉันนอนอยู่นั้นพื้นมันก็สั่นสะเทือนคล้ายแผ่นดินไหวฉันพยามเกาะต้นไม้เอาไว้แต่ต้นไม้ที่ฉันกำลังเกาะนั้นมันค่อยๆยุบลงไปสู่พื้นดินผู้คนเริ่มวิ่งหนีตายออกมาจากตึกฉันรีบวิ่งออกจากตรงนี้เพื่อออกจากโรงเรียน
"กึก!!!"
พื้นดินค่อยๆแยกออกจากกันมีคนหลายคนตกลงไปจากพื้น
"ช่วยด้วย!!ช่วยฉันที!" บิทนีย์ที่กำลังเกาะพื้นอยู่ร้องตะโกนให้คนช่วยแต่ทุกคนกลับวิ่งหนีตายโดยไม่สนใจใครทั้งนั้น
"บะ..บิทนีย์..จับไว้!!" ฉันพยามเอมื้อมมือไปช่วยเธอแต่...
"ครืดดด!!"
แผ่นดินนั้นแยกออกจากกันมากกว่าเดิมทำให้มือของบิทนีย์ที่เกาะพื้นไว้หลุดก่อนที่จะร่วงลงไปและหัวกระของเธอกระแทกกับหินก่อนที่จะร่วงลงไปในเหวสีดำ
"โอ้พระเจ้า..." ฉันบ่นกับตัวเองก่อนจะเริ่มลุกขึ้นและวิ่งหนีออกไปอย่างไม่คิดชีวิต
"กึกๆๆ!!" พื้นดินนั้นสั่นสะเทือนทำให้ขาของฉันค่อยสะดุดและร่วงไปยังเหวดำ...
"กรี๊ดดดดด!!!"
"เธอ!!"
"วืดดดด!!"
"ปั้ง!!"
"........."
ฉันลืมตาขึ้นมาก็พบว่าฉันนั่งอยู่ใต้ต้นไม้และมีชายหนุ่มคนนึงนอนอยู่ตรงซากของทำความสะอาดต่างๆ
ฉันรีบหยิบข้าวของและลุกขึ้นในทันที โอ้ยยย! ทำไมฉันควบคุมพลังยากจังนะไอ้พลังบ้านี่ฉันไม่อยากมีมันเลย
"เฮ้เธอจะไปไหนน่ะ!" ชายคนนั้นตะโกนขึ้น
"......." ฉันไม่สนใจและรีบเดินอย่างสุดๆ
"หมับ!!"
"วืดดดด!!"
"เฮ้ยย!!"
ฉันยิ่นมือออกและใช้พลังจิตจับชายคนนั้นลอยขึ้นและท่าทางเขาคงตกใจมาก
"นี่...อย่าบอกใครได้มั้ย...ฉันขอร้อง.." ฉันทำเสียงเศร้าสุดๆ
"ธะ....เธอทำได้ยังไง?" ชายคนนั้นถามฉัน
"ฉะ..ฉันไม่รู้..." 
"วืดดดด!"
"ตุ้บ!"
ฉันปล่อยชายคนนั้นลงและรีบเดินออกมาทันที
"เดี๋ยวสิ!ฉันก็มีพลังเหมือนกันนะ!" ชายคนนั้นพูด
"ห้ะ?!" ฉันหันขวับทันที
"ฉันมีพลังจิตเหมือนเธอฉันสามารถได้ยินเสียงทุกอย่างแม้แต่ผีเสื้อขยับปีก.." ชายหนุ่มพูด
"จริงหรอ?" ฉันถามเขากลับไป
"จริงสิเสียงหน้าอกเธอเด้งฉันยังได้ยินเลย"
"........." ฉันเงียบเลยค่ะ
"เอาน่าฉันนั่งอยู่ที่ตึกนู้นน่ะได้ยินเสียงเหมือนใครร้องก็เลยตามมาดู" 
"เธอนี่นอนละเมอแล้วน่ารักดีนะ" ชายหนุ่มพูดแล้วก็ยิ้ม
"แน่นอนเพราะฉันสวย..." ฉันพูดตอบไป
"เอ่อ...ฉันชื่อเคนนะ" 
"ฉันเรมี่...."
"ขอตัวก่อนนะ" ฉันรีบพูดตัดบทและเดินหนีออกมาทันที
เช้าวันรุ่งขึ้น...
ฉันรีบเดินดุ่มๆเข้ามาในโรงเรียนอย่างรวดเร็วเพราะกลัวเอสกับเคนจะเห็น
แปลกนะ คนที่มีพลังจิตนั้นไม่น่ามาอยู่ที่นี่เพราะคนที่มีพลังจิตไม่ได้มีกันง่ายๆสักหน่อย
"ทำไรอ่ะ!!"
"แว้กก!!"
เอสแอบเดินเข้ามาและตะโกนใส่หูของฉัน
"เล่นบ้าอะไรของนายเนี่ยห้ะ?" ฉันตะคอกใส่เอส
"เราเล่นไม่ได้หรอ...เราขอโทษนะ.." เอสพูด
เหอะๆฉันไม่สงสารนายหรอกนายกำลังแอบอ่านใจฉันอยู่แน่นอน
"ฉันเปล่าอ่านใจเธอสักหน่อย" เอสพูด
"นั่นไง!" ฉันตอบกลับทันที
"เรมี่!" 
ฉันหันไปยังต้นเสียงก็พบว่าเคนกำลั่งวิ่งมาหาฉัน
"ทำไรอยู่หรอ?" เคนถาม
"กำลังจะเข้าเรียนน่ะ..."
"......."
เอสและเคนมองหน้ากันอย่างดุเดือดเคนกำหมัดแน่นส่วนเอสก็กำลังโยกหัวไปมา นี่พวกนายจะทำอะไร?
โปรดติดตามตอนต่อไป...