ตกหลุมรักนายร้อยเล่ห์

ฉันพาตัวเด็กคนนั้น(พร้อมถุงขนม)มาแอบที่ตรอกเล็กๆแห่งหนึ่ง โดยที่ฉันเอาตัวบังเด็กคนนั้นเอาไว้ 

"นี่ พี่ถามอะไรหน่อยสิ เธอไปยุ่งกับพวกนั้นได้ไงน่ะ?"ฉันเอ่ยถาม เด็กคนนั้นมองหน้าฉันก่อนจะก้มหน้างุดเหมือนกับว่าหลบหน้าฉันและตอบอ้อมแอ้ม

"คือผม...ผมแค่เตะกระป๋องโค้กไปโดนหัวเขาแค่นั้นเอง"

"เอ๊ะ อะไรกัน..แค่นั้นเองหรอ"เด็กนั่นพยักหน้า"เฮ้อ พี่ก็นึกว่าเรื่องใหญ่โต อีตานั่นอารมณ์ร้อนเกินไปแล้วนะ!"ฉันอดบ่นไม่ได้ ชริ อย่าให้เห็นหน้านะ แม่จะต่อยเสียให้เข็ด-^-

"พี่ยูคิต้องช่วยผมนะครับ"เด็กนั่นเขย่าตัวฉันใหญ่เลยอ่า

"อื้มๆ จริงสิ พี่ยังไม่รู้จักชื่อเธอเลยนะ งั้น...เธอชื่ออะไร?"

"ผมชื่อชิโรครับ!"

"ดีล่ะชิโร พ่อแม่เธออยู่ไหนหรอ?"ชิโรก้มหน้างุดอีกครั้ง 

"ผม...ไม่มีพ่อแม่หรอกครับ"หวา ตายล่ะฉันคงเผลอไปสะกิดต่อมในใจเด็กนี่เข้าสินะ ทำไงดีล่ะ ทำไงดี

"เฮ้ย เจอตัวแล้วลูกพี่!!"เสียงเข้มตะโกนบอก ฉันตกใจมากจึงทำได้แค่ยืนเฉยๆหันหลังให้พวกนั้น ส่วนชิโรคงจะตกใจมากกว่าฉันแน่ๆ ยืนนิ่งเชียว

"ไง เด็กน้อย และ..สาวน้อยสินะ หึหึ"เสียงของคนที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นลูกพี่ดังขึ้นข้างหลังฉัน นั่นทำให้สติฉันถูกดึงกลับมา

"หันหน้ามาให้ฉันดูหน่อยสิจ๊ะสาวน้อย"ฉันเม้มริมฝีปากไว้แน่นอย่างกำลังใช้ความคิด

"ได้! แต่แกต้องสัญญากับฉันก่อนว่าเเกจะไม่เอาเรื่องชิโร"

"ชิโร? อ้อ ไอ้เด็กนั่นสินะ ได้สิจ๊ะเพื่อสาวน้อย ทีนี้หันมาได้แล้ว"ฉันค่อยๆหันหน้าไปหามันก่อนที่จะอ้าปากค้าง=[]= นะ นี่มัน...ไอ้เกรย์นี่!!! เกรย์น่ะเป็นหนึ่งในรุ่นน้องที่เข้ามาจีบฉันน่ะ เอ่อ ที่ร.ร.น่ะหมอนี่มันสุภาพบุรุษมากๆเลยนะแถมยังแต่งตัวดีมีระเบียบสุดๆ แถมหน้าตายังดีด้วยอีกต่างหาก แต่ไหงพออยู่นอกร.ร.ถึงได้เกรียนขนาดนี้ ผมชี้เด่ชี้โด่หมด แถมยังใส่เสื้อผ้าเซอร์ๆอีกดูไร้ระเบียบสุดๆ

และดูเหมือนว่าเกรย์เองก็ดูตกใจไม่น้อยกว่าฉันเหมือนกัน

-----------------เดี๋ยวมาต่อนะคะ แพรบนึง-----------------