ชายบำเรอ
9.7
เขียนโดย nightshadow
วันที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 10.46 น.
26 บท
4 วิจารณ์
28.20K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2558 00.42 น. โดย เจ้าของนิยาย
16) ช่วยให้ลืม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความท่านชายทินกรกำลังช็อคกับสถานภาพของเขากับเพชรลดา เขาได้แต่เจ็บใจตัวเอง ที่ทำให้มันมาถึงจุดนี้ ในขณะที่ท่านหญิงมาริสาแอบสะใจที่แผนเป็นไปอย่างที่หวัง การที่เธอแอบใช้มือถือของท่านชายโทรนัดให้เพชรลดามาพบที่ห้องและให้เห็นภาพนั้น นอกจากจะเป็นการทำลายความรักของท่านชายกับเพชรลดาแล้ว เธอต้องการให้เพชรลดาเจ็บปวดจากการโดนคนรักนอกใจ แล้วยังทำให้เธอใช้เพชรลดากับยศเป็นพยานถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับท่านชายว่ามีเรื่องบนเตียงกันแล้ว ในเมื่อท่านชายทินกรไม่อยู่ในโอวาสของเธออย่างที่คิด ก็ต้องหาพยานรู้เห็น แล้วถ้าเมื่อไหร่ที่เธอนำเรื่องที่เธอมีความสัมพันธ์กับท่านชายเกินเลยกันแล้ว ไปฟ้องหม่อมเจ้าไพวัณหม่อมพ่อของเธอ มันจะทำให้คำพูดของเธอมีน้ำหนักมากขึ้นเพราะเธอจะอ้างเพชรลดากับยศที่เห็นเหตุการณ์กับสองตา คราวนี้ท่านชายก็จะบ่ายเบี่ยงไม่ได้อีก เพราะหม่อมพ่อต้องให้ท่านชายรับผิดชอบโดยการแต่งงานกับเธอแน่
แต่ยังหรอก เธอไม่ได้ต้องการแค่นี้ หลังจากนี้เธอจะวางแผนเรื่องของเพชรลดากับชายบำเรอที่ชื่อยศ ฮึ มันจะสะใจแค่ไหนนะ ถ้าเธอคือคนที่ได้แต่งงานกับท่านชายทินกรราชนิกูลสูงศักดิ์ ส่วนเพชรลดาได้ไอ้ชายบำเรอจากซ่อง!
"หญิงต้องขอโทษท่านชายด้วยนะเพคะ ... หญิงไม่นึกเลยว่าเพชรลดากับยศอยู่ๆทำไมถึงมาเห็นได้ ไม่เป็นไรนะเพคะท่านชาย ตอนนี้หญิงว่าท่านชายกลับไปก่อนเถอะเพคะ พูดอะไรไปตอนนี้ลดาคงไม่ฟัังหรอก ไว้หญิงจะเป็นคนเคลียร์เรื่องนี้กับลดาเองนะเพคะ ให้ลูกผู้หญิงเปิดอกพูดคุยกันเองจะดีกว่าหญิงจะอธิบายทุกอย่างเอง"
"ก็คงต้อง... ทำตามนั้นแหละครับ ตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว" ท่านชายทินกรเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง หมดอะไรตายอยากกับชีวิต
อีกด้านหนึ่งเพชรลดากับยศนั่งอยู่ด้วยกันที่โต๊ะหินอ่อน
"คุณเพชรลดา ยังไหวอยู่หรือเปล่าครับ?"
"ฉันยังไหวอยู่ แต่ก็เจ็บปวดมากเลยล่ะ... ฉันกับเขาเราคบกันมาสองปีตลอดเวลาที่คบกันเขาดีกับฉันมาก และฉันรู้สึกรักและผูกพันกับเขามาก ราวกับว่าฉันกับเขาเคยผูกพันกันมาแต่ชาติปางไหน แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าต่อให้ฉันกับเขาจะมีด้ายแดงเป็นเนื้อคู่ผูกติดกันมา แต่คนที่ทำให้ด้ายแดงระหว่างฉันกับเขามันขาดลง ก็เป็นตัวเขาเองนั่นแหละ เขาไม่หนักแน่นพอ ฉันรู้นะว่าคนที่ทำให้ความรักของฉันกับเขาสิ้นสุดลง มีท่านหญิงมาริสาอยู่เบื้องหลัง แต่คนที่หลงเดินตามเกมของเขาจนมาถึงจุดนี้ก็คือตัวท่านชายเอง"
"หากเขาเชื่อใจฉัน มีความหนักแน่นไม่หวั่นไหวกับแรงยั่วยุของท่านหญิงมาริสา แผนการของท่านหญิงจะไม่มีวันสำเร็จแน่นอน...
"ยศ..." หญิงสาวโผเข้าซบอกชายหนุ่มนิ่ง และเอ่ยว่า
"ฉันอยากลืมท่านชายนะยศ...มันคงต้องใช้เวลานานพอดูกว่าที่ฉันจะทำใจตัดเขาได้ขาด แต่ฉันอยากทำให้ได้นะยศ และฉัน... อยากให้เธอช่วยฉัน ฉันอยากขอให้เธอ ช่วยทำให้ฉันลืมเขา ช่วยลบท่านชายทินกรออกไปให้ที"
ยศกอดหญิงสาวไว้แน่น พร้อมเอ่ยตอบรับด้วยความยินดี
"ได้สิครับ... คุณลดา ทูลหัวของไอ้ยศ ไอ้ยศจะดูแลจิตใจให้คุณเอง ไม่ต้องรีบหรอกครับ คุณกับเขาผูกพันกันมานาน มันคงไม่สามารถจะลืมกันได้ง่ายๆ ผมจะไม่ให้คุณหักดิบลืมเขาไปทีเดียวหรอกนะครับ... ผมจะทำให้ในหัวใจของคุณ คิดถึงแต่ผม จนไม่มีที่ว่างให้ท่านชายอีก"
แต่ยังหรอก เธอไม่ได้ต้องการแค่นี้ หลังจากนี้เธอจะวางแผนเรื่องของเพชรลดากับชายบำเรอที่ชื่อยศ ฮึ มันจะสะใจแค่ไหนนะ ถ้าเธอคือคนที่ได้แต่งงานกับท่านชายทินกรราชนิกูลสูงศักดิ์ ส่วนเพชรลดาได้ไอ้ชายบำเรอจากซ่อง!
"หญิงต้องขอโทษท่านชายด้วยนะเพคะ ... หญิงไม่นึกเลยว่าเพชรลดากับยศอยู่ๆทำไมถึงมาเห็นได้ ไม่เป็นไรนะเพคะท่านชาย ตอนนี้หญิงว่าท่านชายกลับไปก่อนเถอะเพคะ พูดอะไรไปตอนนี้ลดาคงไม่ฟัังหรอก ไว้หญิงจะเป็นคนเคลียร์เรื่องนี้กับลดาเองนะเพคะ ให้ลูกผู้หญิงเปิดอกพูดคุยกันเองจะดีกว่าหญิงจะอธิบายทุกอย่างเอง"
"ก็คงต้อง... ทำตามนั้นแหละครับ ตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว" ท่านชายทินกรเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง หมดอะไรตายอยากกับชีวิต
อีกด้านหนึ่งเพชรลดากับยศนั่งอยู่ด้วยกันที่โต๊ะหินอ่อน
"คุณเพชรลดา ยังไหวอยู่หรือเปล่าครับ?"
"ฉันยังไหวอยู่ แต่ก็เจ็บปวดมากเลยล่ะ... ฉันกับเขาเราคบกันมาสองปีตลอดเวลาที่คบกันเขาดีกับฉันมาก และฉันรู้สึกรักและผูกพันกับเขามาก ราวกับว่าฉันกับเขาเคยผูกพันกันมาแต่ชาติปางไหน แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าต่อให้ฉันกับเขาจะมีด้ายแดงเป็นเนื้อคู่ผูกติดกันมา แต่คนที่ทำให้ด้ายแดงระหว่างฉันกับเขามันขาดลง ก็เป็นตัวเขาเองนั่นแหละ เขาไม่หนักแน่นพอ ฉันรู้นะว่าคนที่ทำให้ความรักของฉันกับเขาสิ้นสุดลง มีท่านหญิงมาริสาอยู่เบื้องหลัง แต่คนที่หลงเดินตามเกมของเขาจนมาถึงจุดนี้ก็คือตัวท่านชายเอง"
"หากเขาเชื่อใจฉัน มีความหนักแน่นไม่หวั่นไหวกับแรงยั่วยุของท่านหญิงมาริสา แผนการของท่านหญิงจะไม่มีวันสำเร็จแน่นอน...
"ยศ..." หญิงสาวโผเข้าซบอกชายหนุ่มนิ่ง และเอ่ยว่า
"ฉันอยากลืมท่านชายนะยศ...มันคงต้องใช้เวลานานพอดูกว่าที่ฉันจะทำใจตัดเขาได้ขาด แต่ฉันอยากทำให้ได้นะยศ และฉัน... อยากให้เธอช่วยฉัน ฉันอยากขอให้เธอ ช่วยทำให้ฉันลืมเขา ช่วยลบท่านชายทินกรออกไปให้ที"
ยศกอดหญิงสาวไว้แน่น พร้อมเอ่ยตอบรับด้วยความยินดี
"ได้สิครับ... คุณลดา ทูลหัวของไอ้ยศ ไอ้ยศจะดูแลจิตใจให้คุณเอง ไม่ต้องรีบหรอกครับ คุณกับเขาผูกพันกันมานาน มันคงไม่สามารถจะลืมกันได้ง่ายๆ ผมจะไม่ให้คุณหักดิบลืมเขาไปทีเดียวหรอกนะครับ... ผมจะทำให้ในหัวใจของคุณ คิดถึงแต่ผม จนไม่มีที่ว่างให้ท่านชายอีก"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ