Normal love ความรักธรรมดาของสาวโลกสวย >_<

บทที่ 5

งานเต้นรำ

                ย้อนกลับไปเมื่อ 1 ปีก่อน

                ตอนอยู่ ม.6 ช่วงเดือนมกราคม

                 8.00

                ห้อง 504

                วิชาลีลาศ

                ‘ฟังแมมโบช๊ะชะช่า เพลงเพลินพาร่าเริงรมย์’

               ‘ใครมีความทุกข์ระทม ปล่อยอารมณ์แล้วฟังเพลงซิท่าน’

                โอ๊ยยยยยยยย!!

                “เมื่อยแล้วอ่ะ พักก่อนได้ไหม -O-” ฉันบ่นใส่คู่เต้นตรงหน้าอย่างเหนื่อย ๆ  ก็อีหมอนี่เต้นถูก เต้นได้ แถมสอบก็ผ่านแล้ว ทำไมไม่ยอมกลับไปนั่งเล่นกับเพื่อน ๆ หลังห้องสักที หมอนี่เต้นกับฉันจบไปห้าเพลงแล้วนะ! กลัววันงานไม่เป๊ะหรือไง คนสวยก็เหนื่อยเป็นนะคะ TOT

                “อ้อ พักก่อนก็ได้ ถ้าอยากซ้อมเมื่อไหร่ก็เรียกนะ ^^”

                ฉันไม่ซ้อมแล้วโว้ย! -_-!!!

                ฮึบ!

                ฉันถอดรองเท้าส้นสูงที่ใช้สำหรับซ้อมเต้นวางไว้ตรงมุมห้อง สงสารตัวเองชะมัด เดินบนส้นสูงมาก ๆ แบบนี้น่องจะเป็นกล้ามไหมเนี่ย มันน่าเกลียดอ้ะ TOT  อีกอย่างฉันเดินบนรองเท้าสูง ๆ ไม่ถนัดด้วย ถึงวันงานจริง ๆ จะรอดไหมเนี่ย ต้องเต้นเป็นสิบรอบด้วยสิ =_=;;

                ตอนนี้ฉันและเพื่อน ๆ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 แปดสิบกว่าคนได้มารวมกันที่ห้อง 504 อาคารเรียน 2 เพื่อซ้อมเต้นลีลาศ และงานลีลาศจริง ๆ จะถูกจัดขึ้นในอีก 2 สัปดาห์ข้างหน้า ในวันนั้นเราจะสอบเป็นคู่ ๆ และพวกเราหญิงงามจะต้องแต่งตัวสวย ๆ เพื่อให้ดูดีที่สุดในงาน!!

                การสอบลีลาศในห้องเรียนเราจะต้องเต้นกับคู่ที่อาจารย์เลือกมาให้ ซึ่งอาจารย์จะเลือกคู่ให้เราโดยการเทียบส่วนสูงให้สมดุลกัน คือแต่ละคู่จะไม่สูงและไม่เตี้ยเกินไป แต่วันงานจริงผู้ชายจะขอใครเต้นด้วยก็ได้ แล้วอาจารย์จะให้คะแนนเอง

                และคู่เต้นของฉันมี 2 คน คือนาย ‘อีซี่’ หน้าปัญญาอ่อน กับ ‘เดอะเบส’ บ้ากีตาร์

หน้าของอีซี่ในความคิดของบานาน่า

เดอะเบสบ้ากีตาร์

                ที่ฉันมีคู่เต้นสองคนเพราะโรงเรียนของเรามีผู้ชายมากกว่าผู้หญิง ผู้หญิงจึงต้องมีคู่เต้นคนละสองคนเพื่อผู้ชายจะได้มีคู่ทุกคน ก็เหมือนกับแชร์ผู้หญิงกันใช้นั่นแหละ =_=

                ‘อยากจะฟังเสียงเพลง ให้ใจครื้นเครง เพลงนำ’

                ‘บอกให้ฟังสักคำ ตัวฉันจะทำ ฉันท์ใด’

                ปกติห้องเรียนของฉันจะมีนักเรียนอยู่สามสิบคน แต่ในห้องนี้มีนักเรียนประมาณแปดสิบกว่า ที่มีคนเยอะแบบนี้เพราะอาจารย์สอนรวมกับห้องอื่นด้วย พอคนเยอะเสียงก็ดังและวุ่นวายสุด ๆ แล้วการเรียนรวมกันในครั้งนี้ก็ทำให้ฉันรู้ว่าคนที่ฉันไม่รู้จักยังมีอีกเยอะ สังเกตได้จากกลุ่มผู้ชายที่นอนเล่นกันหลังห้อง ฉันไม่เคยเห็นหน้าพวกเขามาก่อนเลย

               หรือเห็นแต่จำไม่ได้กันแน่นะ =_=?

               ช่างเถอะ ที่จำไม่ได้อาจเพราะพวกเขาไม่มีแรงดึงดูดให้ฉันสนใจก็ได้ ฉันก็เลยไม่รู้จักและไม่คุ้นหน้าพวกเขาเลย =_=;;

               “บานาน่า เต้นกับฉันหน่อยสิ”

                หืม?

                ฉันหันหน้าไปหาชายที่ใจกล้าขอฉันเต้นรำด้วย แต่...

                “ฮั่นแน่ ไอ้ไปป์~”

                “ถ่านไฟที่ยังอุ่น ๆ กับคนคุ้นเคยคนเก่า~”

                “ไปป์มันร้ายนะเฮ้ยย >_<”

                ทันทีที่คนชื่อ ‘ไปป์’ ขอฉันเต้น พวกคนที่อยู่รอบ ๆ ก็ส่งเสียงแซวและหัวเราะอย่างสนุกสนาน เพื่อนของหมอนั่นผลักเขามาทางฉันจนฉันต้องถอยหลังทิ้งระยะห่าง

                ฉัน-ไม่-ชอบ!

                “ไม่ นายก็เต้นกับเพื่อนนายสิ” ฉันตอบแล้วมองไปที่เพื่อนผู้หญิงของเขาที่ยืนยิ้มอยู่ด้านหลัง

                “เพื่อนฉันไม่ว่าง แล้วฉันก็อยากเต้นกับเธอด้วย นะ เป็นคู่ซ้อมให้ฉันหน่อยสิ ^^” แหม...ทำเป็นยิ้ม ถุย! รอยยิ้มอ่อนโยนนั่นมันทำอะไรฉันไม่ได้หรอก!

                “อย่าทำแบบนี้เลย ถ้า ‘น้องหยก’ มาเห็นเข้า เธอจะเสียใจเอานะ” ฉันกระตุกยิ้มเล็กน้อยพลางเหล่มองออกไปนอกหน้าต่าง บางที ‘น้องหยก’ แฟนคนปัจจุบันของ ‘ไปป์’ อาจจะแอบดูเขาอยู่ห่าง ๆ ก็ได้ ฉันไม่อยากเป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้พวกเขาทั้งสองคนต้องทะเลาะกันนะ

                “ยัยนั่นไม่อยู่แถวนี้หรอก” พอฉันพูดถึงน้องหยกอะไรนั่น เขาก็ขมวดคิ้วไม่พอใจทันที 

                “นายซ้อมคนเดียวไปเถอะ คนอื่นที่ไม่มีคู่เขายังซ้อมกันเองได้เลย” ฉันพูดพลางมองไปทางพวกผู้ชายที่กอดลมเต้น จริง ๆ พวกนั้นไม่ได้ไม่มีคู่เต้นหรอก แต่คู่เต้นของพวกเขาเมื่อยและกำลังนั่งพักอยู่ต่างหาก -_-;;

                ฉันเดินหนีหมอนั่นแล้วไปหลบหลังไลฟ์พลางแอบดูสีหน้าของเขาอยู่ห่าง ๆ อยากรู้ว่าเขาจะทำหน้ายังไงเมื่อถูกแฟนเก่าสุดสวยอย่างฉันปฏิเสธต่อหน้า อ๊ะ! ดูสิ หน้าจ๋อยเหมือนหมาหงอยคอยเครื่องบินเลย ฮ่า ๆ สะใจชะมัด! คิดว่าฉันจะโง่ทำตามที่นายพูดเหมือนทุกครั้งเหรอไปป์? ฉันออกมาจากกรงที่นายสร้างมาเพื่อขังฉันได้แล้ว คิดเหรอว่าฉันจะกลับไปให้นายขังฉันอีก!!

‘ไปป์’ อดีตแฟนเก่าของบานาน่า

                “ไอ้ไปป์มันชวนแกเต้นเหรอ?” ไลฟ์ถามฉันและย่ำเท้าซ้อมเต้นไปด้วย ฮาชะมัด! ถึงยัยนี่จะเป้นทอมเเต่ยังไงก็เป้นผู้หญิง เธอต้องสวมรองเท้าส้นสูงซ้อมเต้นด้วย แถมยังเดินบนส้นสุงได้ดีกว่าฉันซะอีก!! O_O

                นังทอมแรด!! >_<

                “เออ น่ากลัวว่ะ มีเมียแล้วยังจะอ่อยอีก เอ๊ะ เอาเรื่องนี้ไปฟ้องเมียมันดีไหมนะ >_<” เหตุการณ์นี้ก็ทำให้รู้ว่าเขายังไม่ลืมคนรักเก่าอย่างฉัน เหอะ! ตอนมีฉันอยู่ก็ไม่สนใจ พอฉันจากไปทำเป็นลืมไม่ได้

               อ๊ะ ผู้ชายเลว ๆ แบบนี้ฉันควรจะเล่นกับความรู้สึกของเขาหน่อยนะ จะทำให้เจ็บกว่าฉันเป็นร้อยเท่า!!

               ในที่สุดฉันก็อยู่ในจุดที่เหนือกว่ามันแล้ว!! >_<

               เอ๊าว์ว์ว์ว์!! (เลียนเสียงไมเคิลแจ๊คสัน)

                บานาน่าเต้นท่านี้แสดงความสะใจภายในห้องโดยไม่แคร์ชาวบ้าน

                2 สัปดาห์ต่อมา งานก็เริ่มขึ้น

_____________________________

50 เปอร์เซ็น