Normal love ความรักธรรมดาของสาวโลกสวย >_<
เขียนโดย 
LazyGirl
วันที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 20.52 น.
แก้ไขเมื่อ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2558 02.38 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) บทที่3 แชท (100 เปอร์เซ็น)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
2 นาที ผ่านไป
(น้องเอ๋อเนี่ยนะ? ฟังดูเหมือนฉันเป็นคนปัญญาอ่อนยังไงไม่รู้ -_-) เผลอหลับไปหรือไง ทำไมมาตอบเอาป่านนี้ ตอบช้าตั้งสองนาทีแน่ะ!
“อ้าว ก็ถูกแล้วไง เธอมันปัญญาอ่อน”
(จ้า ๆ เอาตามนั้นก็ได้ เป็นน้องเอ๋อก็ได้) เธอตอบพร้อมกับส่งสติ๊กเกอร์รูปผู้หญิงผมสั้นยักไหล่ส่ายหัวแบบเซ็ง ๆ
“หืม? ทำไมยอมง่ายจัง ทุกทีจะเถียงจนตัวเองชนะไม่ใช่เหรอ?”
(เห็นฉันเป็นคนยังไงกันแน่เนี่ย -_- แต่ก็สนุกดีนะ เราไม่ได้คุยกันแบบนี้มานานแล้ว)
“นั่นสิ” ความรู้สึกเดิมที่มีต่อบานาน่ามันกลับมาอีกครั้ง นอกจากแม่ก็ไม่เคยคุยกับผู้หญิงคนไหนแล้วมีความสุขแบบนี้มาก่อน แปลกแฮะ ทั้งที่ชีวิตก็เจอผู้หญิงมาตั้งมากมาย เคยคบผู้หญิงมาแล้วก็หลายคน รู้สึกดีกับใครมาก็มีเยอะ แต่เธอคนนี้เป็นคนแรกที่ผมรู้สึกอยากรู้จัก และอยากดูแลให้มากกว่านี้
(นี่ ลีโอ)
“ว่าไง?”
(ฉันชอบนายนะ)
O_O!!!!!
ตะลึงตึงโป๊ะ!
พ...พูดไม่ออก เฮ้ย!!! บอกกันแบบนี้เลยเหรอ!!
แต่อย่าเชื่อคำพูดของเธอมากจะดีกว่า เธออาจจะเมาเเล้วพูดไปเรื่อยก็ได้ ถึงจะคิดแบบนั้น...แต่ใจผมกลับเต้นรัว ผมไม่เคยตื่นเต้นมากขนาดนี้มาก่อน รู้สึกดีอย่างไม่เคยเป้นมาก่อน มันบอกไม่ถูก ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงที่ตัวเองแอบชอบมาสองปีจะมาสารภาพรักกันตรง ๆ แบบนี้ มันเป็นไปได้เหรอที่ต่างฝ่ายต่างแอบชอบกัน แล้วเวลาผ่านไปสองปีความรู้สึกมันยังเหมือนเดิม...
แต่ยังไงผมก็ดีใจที่เธอบอกแบบนั้น ถึงแม้ว่าสติของเธอจะไม่เต็มร้อย แต่ผมก็รู้สึกดีที่เธอรู้สึกเหมือนกับผม ผมคงยอมให้เธอเป็นฝ่ายบอกชอบเพียงฝ่ายเดียวไม่ได้ มันไม่ยุติธรรม
“ฉันก็ชอบเธอเหมือนกัน”
…
โอ๊ะ! เงียบไปเลย เขินอยู่ล่ะสิ >_<
(แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกล่ะ!!)
อ้าว ต้องบอกด้วยเหรอ
“ก็ตอนนั้นเธอมีแฟนแล้ว ฉันจะบอกเธอได้ยังไงล่ะ” ช่วงนั้น ตอนที่เราสองคนคุยกันเธอเพิ่งเลิกกับชายคนแรกได้ไม่นาน เธอยังไม่ลืมคนเก่า และต่อมาเธอก็ไปคบกับชายอีกคน เธอไม่ให้โอกาสผมได้บอกความรู้สึกเลย...
(นั่นสินะ ขอโทษ ฮ่า ๆ >_<) ยัยเอ๋อนี่ความจำสั้นหรือไง ลืมไปแล้วเหรอว่าช่วงที่ผมคุยกับเธอเป็นช่วงที่เธอคบกับใครบางคนอยู่ -_-;;
ผู้ชายคนแรกที่เธอคบ คือ 'ชายเลว' ส่วนคนที่สองคือ 'ชายเจ้าชู้' ตามที่แม็กเล่าให้ฟังเมื่อก่อนหน้านี้ และแน่นอน ผมรู้จักเขาทั้งสอง และผมก็เกลียดพวกมันมากด้วย
(ชอบฉันแล้วทำไมถึงเลิกคุยกับฉันล่ะ?)
“ใครเลิกคุย? เธอนั่นแหละที่หายไปเอง -_-”
(ที่หายไปก็เพราะนายไปชอบคนอื่นนั่นแหละ!)
หา? ผมไปชอบใครตอนไหน? ผู้หญิงที่โรงเรียนผมชอบเธอคนเดียวนะ ต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ ๆ -O-
“ฉันไปชอบใครตอนไหน?”
(ก็ตอนนั้นไง ช่วงปิดเทอมฤดูร้อน ม.4 จะขึ้น ม.5 ที่เราคุยกันน่ะ นายส่งรูปน้องแนท ม.4 ที่เข้ามาใหม่ให้ฉันดู แล้วนายก็บอกว่าชอบยัยนั่น พอฉันส่งเฟสน้องคนนั้นให้ดู นายก็ขอบคุณยกใหญ่ ฉันรู้ว่านายมีคนที่ชอบก็เลยเลิกยุ่งไง -3-)
“หา?! ฉันส่งรูปน้องคนนั้นให้เธอดูเหรอ? -O-”
(อย่าบอกนะว่าจำไม่ได้ -_-) ไม่ใช่ว่าจำไม่ได้ แต่ไม่ได้ทำเลยต่างหาก!
“มันคุ้น ๆ อยู่นะ แต่ฉันมั่นใจว่าไม่ได้ทำ”
(งั้นลองเลื่อนแชทขึ้นไปดูสิ เดี๋ยวก็รู้เองว่าทำหรือไม่ได้ทำ -_-) จบประโยคนั้นผมก็เปิดหน้าต่างใหม่ เข้าเฟสบุ๊ค แล้วคลิกเมสเสจเจอร์เลื่อนขึ้นไปดูข้อความเก่า ๆ ทันที ช่วงปีสองปีที่ผ่านมาเราไม่ได้คุยกันเลย คงหาไอ้รูปตัวต้นเหตุนั้นได้ไม่ยาก แต่เอ๊ะ ผมเป็นคนส่งรูปน้องแนทอะไรนั่นให้บานาน่าดูเหรอ? ไม่นะ ไม่ใช่ ผมไม่เคยทำแบบนั้น -_-;;
(เจอยัง?)
“กำลังหาอยู่” ผมเลื่อนขึ้นไปเรื่อย ๆ แล้วก็เจอ มันเป็นรูปน้องแนทจริง ๆ O_O ...แต่วิธีการพูดที่ใช่พูดกับบานาน่าแบบนั้น มันไม่ใช่วิธีพูดของผมนะ -_-;;
‘ฉันชอบน้องคนนี้น๊ น่ารั๊กมั่กเลยอ่ะ อยากรู้จริมว่าชื่อไล’
ภาษาอะไรของมันเนี่ย! -O- ยัยบานาน่าแยกผมกับไอ้คนที่ปลอมเป็นผมไม่ออกเลยหรือไง ดูแล้วรู้เลยมันไม่ใช่ฝีมือผมแน่นอน ผมไม่ได้พิมพ์อะไรแปลก ๆ แบบนี้นะ -O-
“เจอละ นั่นไม่ใช่ฝีมือฉัน ฉันไม่ได้ส่งรูปน้องแนทให้เธอ -_-”
(แล้วใครทำ?)
“ไม่รู้ว่ะ เหมือนวันนั้นในห้องจะวุ่นวายมาก ไว้จะถามเพื่อนให้”
ถ้าจำไม่ผิด...
คืนนั้นที่ผมคุยแชทกับบานาน่า พวกเพื่อน ๆ กับผมนั่งกินเหล้ากันในห้อง แล้วจู่ ๆ ก็มีใครสักคนนี่แหละ มันบอกว่าขอยืมเล่นโน้ตบุ๊คหน่อย ผมก็ให้มันเล่นเพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนกัน แต่ไม่คิดเลยว่าไอ้หมอนั่นจะทำแบบนี้ ไอ้ตัวไหนที่เป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้บานาน่าเลิกคุยกับผม!!
(ถ้าตอนนั้นไม่ส่งรูปน้องแนทมา ฉันคงไม่ไปคบกับผู้ชายแย่ ๆ แบบนั้นหรอก)
“ผู้ชายแย่ ๆ”
พูดซะรู้สึกผิดเลย T^T
ผมที่เป็นคนนอกก็คอยแอบมองบานาน่าอยู่ห่าง ๆ แอบเผือกบ้างเล็กน้อย สอบถามชีวิตของเธอจากเพื่อน ๆ บ้างว่าเธอเป็นยังไงบ้าง และผมก็รู้ด้วยว่าผู้ชายคนที่เธอคบในตอนนั้นเป็นคนแบบไหน จะว่าดีเขาก็ดี แต่เรื่องแย่ ๆ มีเยอะกว่า...ถ้าผมไม่ทิ้งโน๊ตบุ๊คไว้กับเพื่อน เรื่องมันคงไม่เป็นแบบนี้ เธอคงไม่ต้องไปคบกับผู้ชายเจ้าชู้ เธอคงไม่ต้องมาเสียใจ...
อย่าให้รู้นะว่าใครส่งรูปให้บานาน่า...
“ขอโทษนะ ขอโทษจริง ๆ”
(หา? เป็นอะไร ไม่ต้องขอโทษก็ได้ ฉันไม่ได้โกรธนายนะ)
“แต่ฉันทำให้เธอต้องเจอกับประสบการณ์แย่ ๆ ฉันขอโทษจริง ๆ”
(นายไม่ผิดสักหน่อย)
จะไม่ให้ผมรู้สึกผิดได้ยังไง ผมเคยอ่านสเตตัสของบานาน่าอยู่ช่วงหนึ่ง เธอโพสต์ประมาณว่าเหนื่อยหรือเป็นทุกข์กับผู้ชายคนนี้ ผมอ่านเเล้วรู้เลยว่าเธอเจอกับอะไรมาบ้าง ผมอ่านคอมเมนต์ของเพื่อนเธอที่มาให้กำลังใจด้วย บางคนก็คอมเมนต์ด่าว่าโง่ที่ยังคบกับชายคนนี้อยู่...ผมเข้าใจอารมณ์เพื่อนที่ด่าบานาน่าว่าโง่นะ พวกเขาคงไม่อยากเห็นบานาน่าต้องทรมาน...เหมือนอย่างที่ผมไม่อยากเห็นไอ้แจ้ปกับไอ้ชินต้องมาร้องไห้เพราะผู้หญิงที่ไม่เห็นค่าของพวกมัน
“ตอนนี้ฉันเลื่อนแชทไปจนถึงตอนที่ฉันส่งรูปน้องคนนั้นให้เธอดูแล้วนะ เธอไม่รู้เหรอว่านั่นไม่ใช่ฉัน -_-”
(จะไปรู้ได้ไงล่ะ)
“เอ๋อจริง ๆ” คนเอ๋อยังไงก็เอ๋อวันยันค่ำ ตามคนไม่เคยทันเล้ย เด็กน้อยจริง ๆ ฮ่า ๆ
(ก็คนมันไม่รู้นี่!)
“จ้า ๆ ไม่รู้ก็ไม่รู้ ไว้จับตัวคนผิดมาขอโทษเธอนะ ^^”
หลังจากนั้นเราก็คุยกันถึงเช้า
เวลา 7.30 คือเวลาที่เราทั้งสองนอน
ผมว่ากำไลกระนี่ก็ดีเหมือนกันนะ มันทำให้ผมได้กลับไปคุยกับคนที่ผมชอบอีกครั้ง
แล้วผมก็ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ไปญี่ปุ่น
เพราะที่ที่ผมอยู่ในตอนนี้ มันไม่น่าเบื่อเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
