Normal love ความรักธรรมดาของสาวโลกสวย >_<

บทที่ 1
ร้านเหล้า
 
               “โห...กว่าพวกแกสองคนจะเสด็จมาได้ นี่มันกี่โมงแล้ว ร้านเหล้าจะปิดแล้วนะเว้ย! -O-” เพื่อนผู้ทอมสามตัวตะโกนโวยวายทันทีที่ฉันกับเพื่อนคนสนิทอีกคนเดินมาถึงร้านเหล้าที่นัดกันมาตั้งแต่หนึ่งทุ่ม ไม่แปลกหรอกที่พวกนางจะบ่นแบบนี้ ก็เพราะตอนนี้มันตีหนึ่งแล้วน่ะสิ!! -O-
                “แหะ ๆ ดูอะไรเพลิน ๆ นิดหน่อยน่ะ อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่มาล่ะน่า” ‘มอร์นิ่ง’ เพื่อนสาวจอมขี้เกียจ ผมยาวลากพื้นเป็นเจ้าหญิงราพันเซลผู้ที่มาร้านเหล้าแห่งนี้พร้อมกับฉันกล่าวขึ้น  ที่เรามาสายเพราะขี้เกียจขับรถต่างหาก ถึงร้านมันจะใกล้บ้านฉันก็เถอะ =_=
 

 
บานาน่า & มอร์นิ่ง 
 
                ฉัน ‘บานาน่า’ กับ ‘มอร์นิ่ง’ เป็นสองสาวจอมขี้เกียจแห่งแก๊ง ‘ปาร์ตี้น้ำชา’ (ชื่อแก๊งโคตรปัญญาอ่อนเลย =_=) แล้วเมื่อสองคนนี้อยู่ด้วยกัน ความขี้เกียจก็ทวีคูณเป็นสองเท่า อะไรก็จะดูช้าไปหมด สังเกตได้จากการนัดมาสังสรรค์เวลา หนึ่งทุ่ม แต่อีสองตัวนี้ดันมาตีหนึ่งมันเลทตั้งหกชั่วโมงเชียวนะ! O_O
                พรึ่บ!!
                ว่าแล้วไฟร้านก็ดับ เอ้า! มาถึง ร้านก็ปิดเลยงั้นเหรอ?
                “โถ่ ทำไมพวกแกมาช้าจังวะ ฉันคิดผิดแล้วที่ให้มอร์นิ่งไปรับบานาน่า สองตัวนี้อยู่ด้วยกันเป็นแบบนี้ตลอดเลย” ‘ลอร์ด’ ผู้ทอมดัดฟันผิวแทนทำหน้าเซ็งที่เห็นเพื่อนมาไม่ทันกินน้ำขม ๆ สีน้ำตาลที่วางอยู่บนโต๊ะ ถ้าอยากให้ฉันกินมาก ทำไมไม่เอามาเสิร์ฟถึงบ้านเลยล่ะจ้ะแม่คุณ -_-;
                “เฮ้ย ไม่เป็นไรเว้ย ร้านนี้ปิด แต่ร้านอื่นยังไม่ปิด ไปกินต่อที่อื่นก็ได้!!” ‘ไอซ์’ ไอ้ผู้ชายหัวรุนแรง เขาชอบทำตัวเป็นคนใหญ่คนโต ทำเหมือนตัวเองมีพวกเยอะ แต่เอาเข้าจริง ๆ ก็ไม่มีใครกลัวอีหมอนี่หรอก ที่ให้มานั่งร่วมโต๊ะด้วยก็เพราะจะหลอกกินตังของมันน่ะสิ ก็เวลาอีหมอนี่เมาแล้วชอบควักเงิน อยู่โต๊ะเดียวกับเขามันก็ประหยัดเหมือนกันนะ ฮุฮุฮุ ^O^
                “ไอซ์ ทำไมแกเสียงดังจังวะ เงียบ ๆ หน่อยดิ” ฉันเข้าไปนั่งข้างไอซ์แล้วตบหลังเตือนสติมันหนึ่งที
                แต่คำตอบที่ได้คือ
                “มีปัญหาหรือไง ยัยกล้วยเน่า?!” กล้วยเน่าบ้านป้าแกสิ ฉันชื่อบานาน่าโว้ย! เออ ตามใจ ถ้าเสียงดังแล้วไปกวนประสาทการได้ยินใครขึ้นมา อย่าหาว่าฉันไม่เตือนล่ะไอ้ไอซ์กุ้งแห้ง -_-
               
                เฮฮา เฮฮา
                ถึงแม้ร้านจะปิด แต่ลูกค้าอย่างพวกเราก็ยังหน้าด้านนั่งฝอยไม่ยอมลุกไปไหน อาจเพราะพวกเราคิดถึงกันมากก็ได้ ก็นานทีจะเจอกันนี่นา หลังจากจบม.ปลาย พวกเราต่างก็แยกย้ายกันไปเรียนคนละที่ อยู่กันคนละมหาลัย อีกอย่างสามสี่เดือนจะเจอหน้ากันที มันก็ซึ้งอยู่หรอกนะที่คิดถึงกันมากขนาดนี้ แต่ทำไมเวลานัดกันทีไรต้องเป็นร้านเหล้าทุกที -_-
               ยังไงวันนี้ก็ถือเป็นวันรวมตัววันหนึ่ง ถึงจะไม่ครบแก๊งแต่ก็มากันเยอะ แถมยังเจอเพื่อน ๆ จากโรงเรียนเก่าตั้งหลายคนแน่ะ
               อย่างเช่น...
                “อ้าว! บานาน่า ออกบ้านตอนกลางคืนได้ด้วยเหรอ? O_O” ผู้ชายโครงหน้ารูปพระจันทร์เสี้ยว มีสิวอักเสบสองเม็ดที่คางถามฉันอย่างตกตะลึง แค่ออกบ้านได้ทำไมต้องตาโตซะขนาดนั้น เหมือนกับการที่ฉันมาดื่มเหล้ามันเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกอย่างนั้นแหละ -_-
                “ได้สิ แต่นาน ๆ ทีนะ ^^” ฉันตอบพลางยกแก้วขึ้นชนแก้วหมอนั่นพอเป็นมารยาท
                อีตาหน้าพระจันทร์เสี้ยวชื่อ ‘แม็ก’ เขาเคยชอบฉันตอนอยู่ ม.4 เมื่อก่อนเขาตามตื๊อตลอด แถมยังบอกให้โทร.ปลุกทุกเช้าอีก ทำตัวยังกะเป็นแฟนกัน น่าขนลุกชะมัด -_-
 

 
คิดว่านี่เป็นหน้าแม็กก็เเล้วกัน -_-
 
                “เฮ้ย! บานาน่าก็มาว่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นหน้าเลยนะ” ‘เอิร์ธ’ ผู้ชายผิวดำหน้าตาเหมือนกระหังในหนังจักร ๆ วงค์ ๆ ช่องเจ็ดตอนเช้าเข้ามาทักฉันบ้าง เขาเป็นเพื่อนสนิทนายแม็กหน้าพระจันทร์เสี้ยว และเขาก็เคยจีบฉันตั้งแต่ ม.5-ม.6 ด้วย ฉันไม่นับว่าอีหมอนี่จีบหรอกนะ ก็เขาคุยกับเพื่อนผู้หญิงทุกคนที่ฉันรู้จัก แบบนั้นเรียก ‘หม้อ’ มากกว่า ‘จีบ’ ซะอีก -_-;;
                “ไม่แปลกที่จะไม่เจอกัน ก็เราไม่ได้เรียนที่เดียวกันเหมือเมื่อก่อนแล้วนี่ ^^” ฉันยิ้มตอบ ถึงแม้ในใจจะนินทาถึงใบหน้าของอีตาหมอนี่ก็เถอะ มันเหมือนกระหังจริง ๆ นะ!!
 

 
หน้าเอิร์ธในความคิดของบานาน่า -_-
 
                “ไม่ได้เจอกันนานแบบนี้มาชนแก้วกันหน่อยยย ^O^”
                แกร๊งงงง
                หลังจากนั้นพวกเราก็คุยกันยาวเลยจ้า
 
_________________________________________
 
               
                ร้าน เสพติสต์
                ในที่สุดเราก็ได้ย้ายร้านสักที เย้!! ^O^ และตอนนี้โต๊ะของเราก็มีแค่เพื่อนในแก๊ง ส่วนพวกผู้ชายที่กล่าวมาเมื่อตอนต้นก็กลับไปนั่งโต๊ะของตัวเองหมดแล้ว
                “บารากุกลิ่นแคนตาลูปค่ะ”
                หา!!! อีตัวไหนมันสั่งบารากุมาดูดเนี่ย! O_O
                “มองทำไมยัยบานาน่า ร้านนี้เขาขึ้นชื่อเรื่องบารากุเชียวนะ ฉันมันสายเอส (S = smoke) ถ้าไม่ลองก็ไม่ใช่ฉันสิ ฮึฮึ” ยัย ‘นีนา’ สาวผมหยักสายเอสยิ้มชั่วร้ายออกมา และยัยนี่ก็เป็นหนึ่งในเพื่อนที่ตามก้นกันมาตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลายเช่นกัน ไม่อยากเชื่อเลยว่าเพื่อนฉันจะเป็นคนแบบนี้ =O=
 

นีน่า
 
                “เอ้อดี! ฉันก็อยากลองบ้างเหมือนกัน เห็นคนอื่นบอกว่าอร่อย^O^” ลอร์ด ทอมผิวคล้ำก็เป็นไปกับเขาด้วย! นี่พวกแกเดินทางสายเอสกันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย -O-
                “โอเค งั้นดูดกันยกโต๊ะเนี่ยแหละ” ยัยทอมผิวคล้ำตัดสินเองเฉยเลย เฮ้ย! ฉันไม่ดูดนะ -O-
                 “ตกลงเอากลิ่นแคนตาลูป แล้วก็บัคเก็ต...เอ่อ...เอารสอะไรดีบานาน่า เธอชอบบัคเก็ตนี่” ลอร์ดหันหน้ามาถามฉัน ทำเอาคนทั้งโต๊ะจ้องฉันเป็นตาเดียวเพื่อรอคำตอบ จะสั่งอะไรก็สั่งไปเถอะ ฉันกินหมดแหละน่า! =_=;;
 

 
ลอร์ด & ไลฟ์
 
                “บานาน่า แกเมายัง?” ‘ไลฟ์’ เพื่อนทอมตัวเล็กกะทัดรัดอีกคนหนึ่งถาม เพื่อนฉันทำไมมีแต่ทอม ไม่ทอมก็เกย์ ไม่เกย์ก็ดี้ ไม่ดี้ก็กระเทยอ่ะ -_-;;
                “ยัง ทำไมอ่ะ?” ฉันตอบ
                “งั้นเอาบัคเก็ตรสอะไรก็ได้ แต่ขอแบบเข้ม ๆ ชนิดที่กินไม่กี่อึกก็เมา จัดให้ได้ไหมพี่ ^^” สิ้นคำตอบของฉัน ยัยไลฟ์ก็จัดการสั่งบัคเก็ตเองโดยไม่ถงไม่ถามสุขภาพของฉันสักคำ
               “อ้าวเฮ้ย! ที่บอกว่า ‘ขอเข้ม ๆ’ นั่นหมายความว่าไง อยากให้ฉันเมามากหรือไง หา??“
               “แน่นอนดิ ถ้ามากินเหล้าแล้วแกไม่เมา มันก็ไม่ใช่บานาน่าดิวะ”
                โอเค ฉันไม่เถียง ก็อย่างที่ไลฟ์ว่า ทุกทีที่มาร้านเหล้า เวลาฉันกินจะต้องเมาทุกครั้ง ถ้าไม่เมาก็ไม่ใช่ฉันน่ะเส้ =_=
                “ตกลงบารากุกลิ่นแคนตาลูป และบัคเก็ตเข้ม ๆ อีกหนึ่งนะครับ” พี่พนักงานสุดหล่อมวนอีกครั้ง และเราทั้งโต๊ะก็ตอบว่า
                “ค่ะ ^O^”
 
                แล้วไม่นาน ทุกอย่างที่สั่งก็วางอยู่บนโต๊ะ
 
                “เอ้า! แจกอาวุธ” ลอร์ดแจกแก้วเล็ก ๆ คนละใบสำหรับรินน้ำจากกาน้ำ ภายในกาน้ำนั้นคือเครื่องดื่มสีสวยที่ผสมแอลกอฮอล์หลากหลายอย่างเข้ม ๆ ตามคอนเสป ‘ไม่กี่อึกก็เมา’ ใช่ มันคือบัคเก็ตที่ยัยไลฟ์เป็นคนสั่งนั่นแหละ -_-
                ฟู่ววววว
                ควันสีขาวลอยออกจากจมูกของยัยนีน่าที่นั่งข้าง ๆ กลิ่นของมันไม่แรงเท่าไหร่ แต่ฉันก็กลัวไอ้บารากุนี่อยู่ดี ท่ออะไรก็ไม่รู้รูปร่างแปลก ๆ ไม่น่าไว้ใจ แล้วฉันก็จะกลั้นหายใจทุกครั้งที่ยัยนี่พ่นควันออกมา =_=
                “เป็นไงบ้างวะ?” มอร์นิ่งถาม
                “หอมนะแก ลองดูสิ” นีน่ายื่นท่อดูดให้มอร์นิ่ง แต่มอร์นิ่งกลับส่ายหัวทิ้ง
                “ไม่เอาว่ะ ไม่กล้า ลอร์ด แกก็สายเอสไม่ใช่เหรอ เอาไปดูดสิ” มอร์นิ่งคว้าท่อดูดส่งให้ลอร์ดที่กำลังรินน้ำแจกให้เพื่อน ๆ พอยัยนั่นเห็นปุ๊บก็รีบคว้าไปดูดทันที รู้เลยว่าไม่ค่อยอยากเท่าไหร่ -_-
                พอลอร์ดดูดปุ๊บ...
                ฟู่ววววว
                ควันสีขาวลอยกลางอากาศอีกครั้ง
                “เฮ้ย! มันหวานว่ะ แล้วก็หอมมากด้วย!” การรีวิวสินค้าของลอร์ดทำให้เพื่อนหลาย ๆ คนอยากลองบ้าง และคืนนี้บารากุป็อปปูลาในวงเหล้าของเรามาก เพื่อนในวงต่างพากันดูดจนเวียนกันครบทุกคน แม้กระทั่งยัยมอร์นิ่งที่ตอนแรกบอกไม่เอาก็ยังดูด แต่ยกเว้นฉันนะ ฉันไม่กล้าทำ กลัวสำลักควันตาย แค่คิดก็อยากไอแล้ว แค่ก ๆ !! TOT
                
 
___________________________________
 
50 เปอร์เซ็น