Normal love ความรักธรรมดาของสาวโลกสวย >_<

3.                
5.                  03.30

                ฟู่ววววว

                “มันออกส่วนไหนของฉันวะ? =.,=”

                “จมูก”

                “เหรอ...” ทำไมฉันไม่เห็นรู้สึกว่ามีจะอะไรออกจากจมูกเลย มันหอม มันหวานก็จริง แต่ยิ่งดูดก็ยิ่งคอแห้งจนต้องสั่งบัคเก็ตเพิ่มเรื่อย ๆ และยิ่งกินก็ยิ่งเวียนหัว บอกได้เลยว่าถ้าฉันยืน ตัวต้องเซแน่ ๆ และถ้าตอนนี้มีเพลงฉันคงโยกเอวไปแล้วล่ะ ฮ่าๆ เอิ๊ก! @_@

                “ปากบอกไม่เอา ๆ สุดท้ายก็เป็นแกนี่แหละที่ดูดมากกว่าเพื่อน” มอร์นิ่งตะโกนแซวเสียงดังแข่งกับโต๊ะข้าง ๆ เพราะยิ่งดึกทุกคนต่างก็ยิ่งแหกปากด้วยความคึก มันหนวกหูไปหมดแล้วโว้ย! >O<

                “แกก็เหมือนกันมอร์นิ่ง รู้ว่าตัวเองแพ้แอลกอฮอล์แต่ก็ยังกิน กินจนหน้าแดงอีก แกไหวปะเนี่ย? -_-”

                “ไม่ไหวก็ให้ลอร์ดไปส่งบ้านสิ ใช่ไหมเพื่อนรัก +_+” ว่าจบ มอร์นิ่งก็หันไปส่งสายตาหวานเยิ้มให้ยัยลอร์ดที่กำลังนั่งสูบบุหรี่กับไลฟ์ เอ้า! นี่พวกแกไปซื้อบุหรี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย? -O-

                “เออ ๆ เดี๋ยวฉันไปส่งแกเอง แต่ถ้าไม่ไหวก็พอก่อนนะ ฉันขี้เกียจเปื้อนอ้วก -_-” ลอร์ดพูด

                “ไหวดิ ไหว...แต่ปวดฉี่อ่ะ ปล่อยตรงนี้เลยได้ไหม? =_=” พูดจบ นางก็ยืนขึ้นแล้วปลดกระดุมกางเกงทันที

                “เฮ้ยไม่ได้! ถ้าปวดฉี่ก็ไปเข้าห้องน้ำสิ!!” จะบ้าเรอะ!! เป็นผู้หญิงจะมายืนฉี่หน้าไม่อายเหมือนหมาข้างถนนกลางร้านเหล้าแบบนี้ได้ยังไง คนเยอะแยะนะ -O-

                “งั้นแกส่งฉันไปเข้าห้องน้ำหน่อยสิ”

                “ค่ะ ๆ!”

                สุดท้ายก็ลำบากเราอีก =_=

                ต่างคนต่างเดินเกือบไม่ไหว ต้องประคับประคองกันไปจนกว่าจะถึงห้องน้ำ ระหว่างทางไปห้องน้ำ ฉันเห็นพวก แม็ก(ผู้ชายหน้าพระจันทร์เสี้ยว) กับ เอิร์ธ (ผู้ชายหน้าเหมือนกระหัง) นั่งแหกปากตะโกนคุยกันกับรุ่นพี่ที่ฉันรู้จัก พี่พวกนั้นเป็นพี่ที่โรงเรียนเก่าฉันเอง พวกเขานั่งอยู่ในร้าน 'แฮงก์ฮอล์' ถัดจากร้านที่พวกฉันอยู่

                อืม...รุ่นพี่งั้นเหรอ

                ถ้าได้เจอพวกพี่ ๆ ที่เคยจีบฉันสมัยเรียนม.ปลายก็คงดี ก็เมาเเล้วมันอยากอ่อยผู้ชายนี่นา ฮ่า ๆ ^O^

                คิดถึงสมัยม.ปลายแล้วอยากกลับไปเป็นสาวฮ็อตอีกจัง ก็ช่วงที่ฉันเพิ่งเข้าเรียนม.ปลายที่โรงเรียนนั้นใหม่ ๆ สมัยยังเป็นเฟรชชี่มีแต่พี่ ๆ มารุมล้อม รุมขอเฟส รุมโพสต์หน้าวอลโอ๊ย! บานาน่าในตอนนั้นน่ะดังจะตาย แต่ตอนนี้ดับซะจนไม่เหลือซาก เซ็งชะมัด อยากหยุดเวลาไว้แค่ตอนนั้นจังเลย! TOT

                คิดไปก็เท่านั้น เพ้อเจ้อเปล่า ๆ คนเรามันย้อนเวลาได้ที่ไหนเล่า! มาใช้ชีวิตกับปัจจุบันให้มันคุ้มค่าดีกว่า จะได้ไม่ต้องเสียใจเหมือนอดีตอีก

                หลังเข้าห้องน้ำเสร็จ...

                “นี่ ฉันเห็นพี่นามนั่งอยู่ร้านนั่นแน่ะ” ฉันชี้ไปร้านเหล้าที่พวกรุ่นพี่อยู่กันเยอะ ๆ แล้วไอ้พี่นามที่พูดถึงก็คือ กิ๊กเก่ายัยมอร์นิ่งนั่นเอง แบบนี้ยัยมอร์นิ่งต้องอยากเข้าไปส่องแน่ ๆ นี่แหละแผนการ!! พอยัยนั่นเข้าไป ฉันจะได้ตามเข้าไปด้วย บางทีอาจจะเจอรุ่นพี่หล่อ ๆ ก็ได้ อุ๊ยตื่นเต้น >_<

                “ฉันรู้นานแล้ว”

                อ้าว งั้นก็ไม่ตื่นเต้นแล้วดิ หมดกันความฝันของฉัน -_-

                “แล้วก็เห็นพี่ลีโอด้วย”

                “จริงดิ!! *O*” พี่ลีโอที่ว่าคือพี่ที่ฉันแอบปลื้มมาตั้งสองปี! แต่สองปีที่ผ่านมาฉันมีคนรักแล้วก็เลยเลิกยุ่งกับพี่แกไป อร๊ายย!! แล้วตอนนี้ฉันโสด และพี่เขาก็น่าจะโสดด้วย! เรามาสานความสัมพันธ์ต่อจากเมื่อคราวนั้นกันเถอะ!! *O*

                “แหม...ตาเป็นประกายเลยนะ งั้นเดี๋ยวฉันพาเข้าร้านนั้นเอง เดินตามฉันมาก็แล้วกัน ^^” พูดจบ ยัยมอร์นิ่งก็ตรงดิ่งเข้าร้านนั้นทันที อ้าวเฮ้ย! ทำไมไวแท้ ฉันยังไม่ได้เช็คสภาพหน้าตัวเองเลยนะว่าดูดีหรือยัง ถ้าพวกพี่เขาเห็นหน้ามัน ๆ ของฉันแล้วเบือนหน้าหนีจะทำยังไง ไม่เอานะ! ควรทำไงดีเนี่ย TOT

                เอาวะ! ไปก็ได้ เพื่อรักของเรา!! >///<

                หลังจากที่เท้าทั้งสองข้างของฉันสัมผัสกับพื้นของร้าน

                ตึกตัก ตึกตัก...

                “ไม่อยู่...” ฉันพึมพำออกมาเบา ๆ หลังจากกวาดสายตามองทั่วร้านแล้ว ยัยมอร์นิ่งมันโม้หรือเปล่าวะ เมาแล้วเลอะเลือนจำคนผิดรึเปล่า ฉันไม่น่าเชื่อคนเมาสายตาเบลออย่างยัยนี่เลย เซ็ง!

                “เอ้า ๆๆ มาทำอะไรกันที่นี่ครับ เมาแล้วเข้าผิดร้านเหรอ? ^^” แม็ก ชายหน้าพระจันทร์เสี้ยวถามด้วยเสียงกวนประสาท คำถามกวน ๆ กับหน้าก็แดง ๆ แบบนี้เมาแล้วแน่นอน -_-

                “เปล่า ไม่มีอะไร แวะมาดูเฉย ๆ” มอร์นิ่งตอบแล้วลากแขนฉันกลับร้านทันที เฮ้อ...เซ็งว่ะ นึกว่าจะเจอพี่ลีโอซะอีก อยากมีความรักแล้วง่ะ ฉันสโสดมานานแล้วนะ :(

                “ตาแกฝาดแน่เลย คนที่แกเห้นไม่ใช่พี่ลีโอหรอก ถ้าใช่จริงฉันก็ต้องเห็นบ้างสิ =3=” ก็ฉันเดินเข้าห้องน้ำผ่านร้านนั้นตั้งหลายรอบ มองเข้าไปก็ไม่เห็นคนหน้าเหมือนพี่ลีโอสักคน ไปทีไรก็เจอแต่ไอ้หน้าพระจันทร์เสี้ยวกับนายกระหัง น่าเบื่ออ่ะ เจอแต่คนไม่หล่อ ฉันอยากกลับบ้านแล้ว T^T

                “เฮ้ย! ถึงเมาก็ยังมีสติ ฉันไม่ได้มั่ว ฉันเห็นพี่ลีโอนั่งอยู่ในร้านนั้นจริง ๆ ! พี่เขายังทักฉันอยู่เลย!”

                “จริงดิ! ทักว่าไง เขาถามถึงฉันหรือเปล่า *O*”

                “ก็ทักว่า ‘อ้าว น้องมอร์นิ่ง’ แค่นี้แหละ ถ้าเมื่อกี้ไปหาแล้วพี่ลีโอไม่อยู่ แสดงว่าพี่เขากลับแล้วล่ะ”

                “เหรอ...” คงงั้นมั้ง เพราะนี่ก็ตีสามแล้ว มันถึงเวลากลับ แต่มันก็เซ็งอยู่ดี ทำไมต้องเป็นยัยมอร์นิ่งที่ไปเจอผู้ชายคนนั้น ทำไมไม่เป็นฉันล่ะ ฉันอยากเจ๊อ!! TOT

                ในเมื่อความรักไม่เป็นอย่างที่ฝัน ผู้ชายในดวงใจหายไปไม่มีวันกลับมา ฉันขอชำระความโศกเศร้าด้วยการดื่ม เอ้า! เอาให้มันเมากันไปข้าง จะกินให้เดินไม่ไหว จะดูดจน.ให้เป็นมะเร็งเลย คนอย่างบานาน่าไม่กลัวหรอก!!

                สู๊ดดดดด

                ฟู่ววววววววว

                สู๊ดดดดดดดดด

                ฟู่วววววว

                “หมดแก้ว หมดแก้ว หมดแก้ว หมดแก้ว!”

                เฮือกกกกกกก

                ฉัน..คงใกล้ตายแล้วล่ะ @_@

_____________________________

               เวลาผ่านไปไม่นานนัก เมื่อเพื่อนกินหนักก็ต้องเมาเป็นธรรมดา แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น...

               จ้วบ จุ๊บ...

               “หืม? ทอมทำเบาจัง ปกติก็ทำกับแฟนแบบนี้เหรอ?” หลังจากที่นีนาทำอะไรบางอย่างกับริมฝีปากของเพื่อนทอมเสร๊จ นางก็ยิ้มมุมปากอย่างพอใจ

               “อืม”

               นี่สินะที่เรียกว่า ‘เพื่อนกัน เอากัน มันส์ดี’

               น่ากลัวชะมัด!! O_O

               คู่ที่จูบกันเพิ่งเสร็จไปเมื่อกี้คือ นีน่า สาวผมหยักสายเอส กับ สาวทอมบอยที่ชื่อ ‘ทอม’ กรี๊ดด!! จูบกันกลางวงเหล้าแบบไม่อายชาวบ้าน พวกแกเป็นเพื่อนกันนะเว้ย ทำไมทำกันแบบนี้ O_O!!

ทอม ที่ชื่อ ทอม

                ติ๊ง...

                อ๊ะ! เสียงโทรศัพท์เข้านี่นา ใครทักมาตอนนี้ ไม่หลับไม่นอนกันหรือไง-_-

                ‘LORD : แกเห็นนีน่ามันจูบกับไอ้ทอมปะ? น่ากลัวว่ะ!’

                แชท 'กลุ่มลับฉบับเราสามสี่คน' เด้งขึ้น แชทนี้มีไว้สำหรับนินทาเพื่อนโดยเฉพาะ มันก็มีบ้างเเหละเนาะที่จะไม่พอใจเพื่อนกันเอง แต่มันไม่ดีหรอกนะ ไม่แนะนำให้เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่อ่านทำ เอ๊ะ! หรือทำกันไปแล้วเนี่ย O_O 

                ‘LIFE : เต็มสองตาเลยจ้า! นีน่ามันชอบทอมมาตั้งนานแล้วเว้ย มันอ่อยไอ้ทอมตั้งแต่ถึงร้านเหล้าแล้ว!’

               ‘BANANA : ได้ข่าวว่าเมื่อก่อนนางก็ชอบแกไม่ใช่เหรอไลฟ์ นีน่าอกใหญ่ดีนะ >_<’

                ‘LIFE : ใหญ่ก็จริง แต่มันรุกจนน่ากลัวว่ะ ขนลุกโคตร!!’

                ‘MORNIG : เงยหน้าได้แล้ว! บนโต๊ะมันเงียบเกิน เดี๋ยวมีพิรุธ’

               ทั้งโต๊ะก็กลับมาเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น บางคนก็ยกแก้วตัวเองขึ้นดื่ม บางคนก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเซลฟี่ ถ้ายัยมอร์นิ่งไม่เตือนก็คงจะเม้ากันอีกยาว =_=

               เวลาผ่านไปนานมาก จนฉันเริ่มจะเบื่อซะเเล้ว 

               นี่มันก็ตีสี่แล้วนะ เราจะนั่งไปจนถึงเมื่อไหร่เนี่ย บัคเก็ตก็หมดร้าน บนโต๊ะเหลือแค่บารากุ นี่ฝอยจะโต้รุ่งใช่ไหม? =_= ฉันกลับบ้านตอนฟ้าสว่างไม่ได้นะ ที่บ้านย่าตื่นเช้าจะตาย ถ้านางเห็นฉันกำลังเข้าบ้านต้องโดนด่ายับแน่ ๆ ขอกลับก่อนจะโดนด่าไหมนะ คิดว่าตัวเองคงไม่ไหว มันเวียนหัวจนตาลายไปหมดแล้ว ถ้าอยู่ต่ออีกหน่อยต้องอ้วกแน่ ๆ T^T

               “นั่นน่ะ พี่ คนนั้นไง...”

               เพราะร้านเสพติสต์ปิดเพลง ฉันถึงได้ยินเสียงคนชัดขึ้น แล้วเสียงที่ฉันได้ยินมันก็คุ้นหูมาก เสียงมันเหมือนกับนายหน้าพระจันทร์เสี้ยวอะไรนั่น...อ๊ะ! นั่นไง เขายืนอยู่ฝั่งตรงข้ามนี่เอง ขนาดเขายืนห่างจากฉันประมาณ 5 เมตรได้ ฉันยังได้ยินเสียงเขาเลย แสดงว่าฉันหูดีสินะเนี่ย ^O^

               ว่าแต่ทำไมอีหมอนั่นต้องใช้แก้วชี้มาทางฉันด้วยล่ะะ แล้วผู้ชายตัวสูงที่ยืนข้าง ๆ เขาเป็นใคร หน้าตาดูคุ้น ๆ จัง...

               “บานาน่า แกเห็นหรือยัง!” มอร์นิ่งที่เมื่อกี้นั่งสัปหงก จู่ ๆ ก็ทำเสียงตื่นเต้นสะกิดให้ฉันดูอะไรบางอย่าง

                “อะไร?”

               “นั่นไง คนที่มากับแม็กน่ะ”

                “?”

                “พี่ลีโอไง!”

                “หา!! O_O”