เมดเหมียว~ที่รัก

หายไปนาน เรียนหนัก การบ้านเยอะ
"แล้วทำไมต้องหยูดล่ะ"ท่านแม่คอกใส่
"ใช่โซระไม่เห็นเกี่ยวเลย"ท่านพี่ก็ด้วยสินะ
"ก็ผมจองเธอก่อนทุกคน"เขาดึงมือฉันแล้วกอดขอของฉันแน่น
"ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ"เขาค่อยๆปล่อย
"ตั้งแต่เธอเข้ามาอยู่ในสายตาของฉัน"เขาลูบหัวฉันแล้วฉันเลยมองเขา เอ๊ะ!...เขาหน้าแดงนิดๆนะ
"ท่านโซระเป็นอะไรรึเปล่าคะ ทำไมหน้าแดงนิดๆ"อยากรู้จังว่าจะตอบยังไง
"ไม่เป็นอะไรหรอก...เป็นห่วงฉันหรอ"เขาพูดอะไรเนี่ย
"เปล่าค่ะ"ฉันเดินไปหาพี่มูซึเนะ ทำสายตาอ้อนนิดๆ
"โธ่ๆ...น้องสาวของพี่"
"เธอเป็นน้องสาวพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่คับ!!!"
"พอๆ จะเป็นของใครก็ตกลงกันเองแล้วกัน แม่ไม่หวงหรอก"แล้วทำไมท่านแม่ถึงพูดแบบนั้นอ่ะ
"งั้นก็ของผมแล้วกัน..."เขาดึงฉันเข้าไปกอด...เขาอบอุ่นมากเลย แต่เดี๋ยว...
"อ...เออ...คือว่า..."
"หืม?"ทั้งสามพูดพร้อมกัน
"ฉ...ฉันไม่ชอบการเตะเนื้อต้องตัวสักเท่าไหร่อ่ะค่ะ"ท่านโซระค่อยๆปล่อยฉัน พูดตรงเกินไปรึเปล่าเรา
"แหม หวงเนื้อหวงตัวเป็นด้วยนะเนี่ย"ท่านแม่พูดแปลกๆนะ ก็ต้องหวงอยู่แล้วสิ
"ก็ร่างกายผู้หญิงมันบอบบาง ให้ผู้ชายมาเตะต้องได้ไง"ท่านมูซึเนะที่ร้ากกกก
"พูดอย่างกับผมผิด"ท่านโซระงอนแล้ว
"อ...เออ คือว่า..."ฉันคิดวิธีได้แล้วล่ะ
"งั้นฉันเป็นเมดธรรมดาก็ได้นะคะ"ฉันส่งยิ้มให้ทุกคน
"ไม่ได้นะ"ทั้งสามพูดพร้อมกันอีกแล้ว
"อะแฮ่มๆ"มีเสียงดุๆมาจากด้านประตู
"ท...ท่านพ่อ"คุณหนูทั้งสองตกใจสินะ
"เนโกะชิ มาเป็นเมดของฉันเถอะนะ"ท่านพ่อพูดอะไรออกมาค้า
"ไม่มีทางค่ะ ท่านพ่อจะเอาเนโกะชิจังไปจากหนูไม่ได้น้า"พี่มูซึเมะใจเย็นๆก่อนเถอะค่า
"ใครขัดคำสั่งห้ะ!"ส...เสียงน่ากลัวจัง
"ค่ะ/ครับ ท่านพ่อ"เคลียร์กันแปปเดียวเสร็จแล้วอ่ะ
"เนโกะชิ เธอต้องทดสอบเรื่องความรู้เพิ่มนิดหน่อยนะ"ท่านพ่อเปลี่ยนเสียงแล้วล่ะค่ะ
"ค...ค่ะ"ฉันต้องทดสอบอีกแล้วอ่ะ
"อ้าวๆ จะ2ทุ่มแล้วนะ แล้วเนโกะชิไม่กลับบ้านหรอ"ท่านแม่จะ2ทุ่มแล้วหรอคะ ยังไม่ได้กินใบดอกกุหลาบเลย
"น...หนู...ไม่มีบ้านหรอกค่ะ"ฉันค่อยๆพูดเสียงเบาลง
"ย้ายมาอยู่เลยมั้ย ถ้าย้ายมาให้อยู่ห้องพี่นะ"พี่มูซึเนะคร้า~
"พี่ครับ เธอเป็นเมดนะ"ท่านโซระอ่ะ
"ไม่เป็นไรๆแม่กับพ่อยอมแล้วล่ะ"
"ทำไมละครับ"ท่านโซระจะทำให้ฉันตกตำ่ไปมากกว่านี้ใช่มั้ยคะ
"ก็ไม่รู้สินะ"ท่านมูสึเนะ ท่านแม่กับท่านพ่อ พูดพร้อมกัน
'ตึง~ตึง~'
2ทุ่มแล้วทำไงดี ทำไงดี
"อ...เออ ขอตัวก่อนน-"
"น...เนโกะชิ. เธอ..."ท่านมูซึเนะ ทำไมหรอคะ ทำไม มีอะไร ร...หรือว่า...
ฉันจับที่หัวของตัวเองก็พบว่า หูมันก็โผล่มาแล้ว จะทำไงดี จะทำไงดี ฉันเงยหน้าขึ้นไปก็เจอกับท่านโซระ เขาจับมือของฉันและพาฉันเดินออกไป
"เธอ..."ม...ไม่นะ ฉับก้มหน้าก้มตา แทบจะไม่สบตาท่านโซระเลย
"เป็นไรห้ะ หลบหน้าฉันทำไม"เขาก้มลงมามองหน้าฉัน ถึงฉันจะตัวเล็กมากแต่เขาก้มลงมา ไม่ปวดหลังรึไงคร้ะ เขาจับที่คางของฉันแล้วเลื่อนให้ฉันเงยหน้าขึ้น แล้วกระซิบว่า
"ร่างกายของเธอตอนนี้น่ารักมาเลยนะ"ฉันอึ้งไปพักนึง แล้วมองหน้าเขา เขายิ้มให้ฉัน
"ฉันจะโดนฆ่ามั้ยอ่ะ"อยู่ดีๆ นำ้ตามันก็ไหลออกมา เขากอดฉันแล้วพูดเบาๆว่า
"พวกเธอน่ะน่าสงสารนะ แต่ฉันก็ทำได้แค่ปกป้องเธอเท่านั้น"ฉันเลยกอดเขากลับ
"จริงๆนะ เธอจะปกป้องฉัน จริงๆนะ"
"อืมจริงสิ ว่าแต่รีบไปนอนก่อนเถอะพรุ่งนี้มีเรียนนะ"
"ค่ะ" พอฉันทำทุกอย่างเสร็จเตรียมเข้านอน กำลังจะเดินไปที่ห้องก็เจอกับ...

+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+

เนโกะชิ:ดูแลฉันดีๆเถอะนะ

To be continue