ยัยตัวเตี้ยเอ้ย รู้มั้ยอยากบอกว่า Love!!!

          "ไม่ๆๆๆ โอ้ยย ทำไมต้องคิดๆๆ"ปึกๆๆ ชั้นทั้งส่ายหัวทั้งตีหัวตัวเอง 'ทาไมนะ ทำไมชั้นถึงใจเต้นแรงด้วยย'ชั้นคิดในใจ "เอ้าๆๆ เป็นไรล่ะลูกคนนี้ ผีเข้ารึป่าวว"แม่ชั้นท้วงขึ้นมา "อื้อ ใช่ๆตีหัวตัวเองทำไม ตั้งแต่ไกลๆแล้ว"พ่อท้วงขึ้นอีกคน "อะ..เอ่อ ไม่มีไรหรอกค่ะคือแบบเรียนหนักเกินเลยปวดหัวอ่ะค่ะ"ชั้นโกหกพูดไป "อ่ะๆๆ ไปๆไขึ้นห้องและใส่ชุดนี้ด้วย" "หึ ชุดไรค่ะแล้วทำไมต้องใส่"ชั้นถามคุนแม่เมื่อแม่ยื่นชุดๆๆหนึ่งมาตรงหน้า "ใส่เถอะน่าา"แม่จับมือฉันให้จับเสื้อไว้แล้วดันฉันให้ขึ้นไปข้างบน "งื้ออ ทำไมต้องดันด้วยอ่ะค่ะ"ชั้นถาม "รีบไปเถอะ พ่อกับแม่มีเรื่องจะเซอไพร"พ่อพูดแล้วมาดันชั้นอีกคน "คร้าา"ชั้นพูดแล้วเดินขึ้นไปบนห้อง "ทำไมถึงอยากให้ใส่นักนะ"ชั้นเกาหัวตัวเองแล้วลุกไปอาบน้ำแล้วใส่ชุดที่คุนแม่ยื่นให้

          "ว้าววว น่ารักจังยังงี้สินะคนน่ารักใส่อะไรก้น่ารัก"ชั้นยืนชมตัวเองอยู่หน้ากระจก ซึ่งชุดที่แม่ชั้นยื่นให้เป็นชุดกระโปรงสีขาวมีลายหัวใจสีชมพูอยู่เป็นจุดๆกระโปรงก้พองๆส่วนทรงผมชั้นปล่อยผมยาวและใส่ที่คาดผมสีชมพู  อื้ยย น่าร๊ากกก ชั้นตรวดดูความเรียบร้อยแล้วเตรียมตัวเดินลงข้างล่าง ~~ชั้นกลัวฝนตก ชั้นกลัวฟ้าร้อง~~ เสียงโทรศัพของชั้นดังขึ้น "ฮาโหลลค่ะ คุนพ่อมีไรค่ะ"พ่อโทรมานั้นเอง "มาหาพ่อกับแม่ที่สวนหลังบ้านนะ รีบๆล่ะ" "ทำไมค่ะ" ติ๊ด!!! ยังไม่ตอบก้ตัดสายไปซะแล้วว "อืออ ทำไมมืดจังเลย"เมื่อชั้นเดินมาที่สวนหลังบ้านก้ไม่เจอไครเลย 'พ่อนะพ่อ แกล้งชั้นรึป่าวเนี่ย'ชั้นคิดในใจ "อ้ะ!!"ชั้นร้องออกมาเมื่อ... "แฮปปี้เบิร์ดเดทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดทูยู~~"ไฟเปิดขึ้น และทุกคนภายในงานพากันร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดให้ชั้น "ฮืออ ขอบคุนทุกคนนะ"ชั้นกลั้นน่ำตาใว้ไม่ใหว "อฐิษถานสิลูก"แม่พูดแล้วเดินถือเค้กวนิลามาที่หน้าชั้น "ค่ะ ฟู่!!"ชั้นหลับตาและเป่าเทียน "แปะๆๆๆ!!"ทุกคนภายในงานปรบมือ เพื่อนที่อยู่โรงเรียน พวกคุนครูและญาติๆมางานวันเกิดของชั้น 'อือ นายบ้านั้นไม่มางานหรอ'ชั้นชะเง้อมองหานายนาเมะแต่ไม่เจอ "เอ่อ แม่ค่ะพ่อค่ะเดี๋ยวหนูมานะค่ะ"ชั้นบอกพ่อกับแม่แล้วเดินมาหน้าบ้าน "อือ นายนั้นไม่มาจิงๆหรอ"ชั้นพึมพำแล้วนั่งลงตรงม้าหินอ่อนหน้าบ้าน "มองหาชั้นอยู่หรอ" "นายนาคิน!!"ชั้นหันไปตามเสียงและร้องออกมา "หึ" นายนาคินเดินมานั่งข้างๆชั้น "อย่ามาใกล้ชัันนะ"ชั้นกำลังจะลุกขึ้นแต่นายนาคินกระชากแขนชั้นให้นั่งที่เดิม "อย่าทำตัวเป็นหวงเนื้อหวงตัวหน่อยเลย ยัยเตี้ย!!" 'ห้ะ!! ยัยเตี้ย นายนั้นเรียกชั้นว่ายัยเตี้ยงั้นหรอ ชั้นให้คนเรียกชั้นว่ายัยเตี้ยคนเดียวเท่านั้นคือนาย..'ชั้นหยุดคิอชั่วครู่ ชั้นผลักนายนาคินออกและลุกขึ้น"ห้ามเรียกชั้นอย่างนั้นนะ"ชั้นตะคอกใส่นายนาคิน "หึ ทำไม ทำไมนายนาเมะยังพูดได้เลย"นายนาคินลุกขึ้นตาม "ก้.." "ก้..ก้อะไร"นายนาคินตะคอกใส่ชั้น "ก้ชั้นให้แค่คนสนิทเรียกชั้นเท่านั้น ซึ่งชั้นไม่ได้สนิทกับนายนายห้ามเรียก!!"ชั้นตะคอกกลับ "เทอรักนายนาเมะใช่มั้ย!!"นายนาคินตะคอก "ชั้นไม่ได้รักนายนั้น"ชั้นตะคอกกลับ "หึ ปากไม่ตรงกับใจ"นายนาคินยิ้มที่มุมปากแล้วเดินไปที่งาน "หึก ฮืออ นายบ้านายอยู่ใหน"ชั้นนั้งลงม้ากินอ่อนแล้วก้มีน้ำตาซึมออกมานิดหน่อย "อ่อนแอจังเลยนะ เมื่อกี้ยังปากแข็งอยู่เลย" "นะ นายนาเมะ"ชั้นหันหลังก้พบนายนาเมะชั้นจึงรีบวิ่งไปกอดนายนาเมะ "อุบ!! นี้เทอกอดชั้นทำไมเนี่ย"นายนาเมะถามชั้น "ฮือ ทำไมทำไมนายพึ่งมาชั้นนึกว่านายจะไม่มาซะอีก"ชั้นกอดนายนาเมะแน่นกว่าเดิม "โอ็ยๆๆ กอดแน่นไปๆ นี่เทอเป็นอะไรเนี้ย หึ ยัยเตี้ย!!"นายนาเมะพูดและกอดตอบชั้น "ชั้นให้นายเรียกชั้นคนเดียวเท่านั้น นายนาเมะ"ชั้นปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก "เฮ้อ.. เด็กน้อยเอ้ยย"นายนาเมะลูบหัวชั้นเบาๆๆ           

          -นาเมะ พูด-ผมไม่รู้ว่ายัยนั้นเป็นอะไร แต่ผมทำไมรู้สึกว่าหัวใจผมเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆๆเมื่อยัยนั้นกอดผมและพูดอะไรก้ไม่รู้ ผมจึงพายัยนานิมานั้งตรงม้าหินอ่อนยัยนานิไม่คลายกอดผมเลย หึ้ยย ยัยเตี้ย!! "เทอจะบอกชั้นได้หรือยังว่าหัวเราะทำไม" "จะบ้าหรอ ชั้นร้องให้" "อ้าวว หรอนึกว่าเทอร้องให้"ผมลองเล่นมุขเพื่อให้ยัยนั้นอารมดีขึ้น "แล้วจะเลิกกอดชั้นหรือยังเดี๋ยวก้มีคนมาเห็นแล้วจะคิดผิดเอาน่าา" "ไม่ ชั้นขออยู่อย่างนี้นานๆได้มั้ย"ยัยนานิพูดและซบอกผม 'ยัยเตี้ยเอ้ย รู้มั้ยอย่าตัวน่ารักได้มั้ยย'ผมคิดแล้วแสระยิ้มหน่อยๆเพื่อไม่ให้ยัยนั้นเห็น "อืม"ผมลูบหัวยัยนั้น "นายนาเมะ" "อะไร"ผมตอบยัยนั้น เราสองคนจ้องตากัน "อืม.."ผมก้ลงจูบยัยนานิโดยไม่รู้สาเหตแต่ที่แน่ๆยัยนั้นจูบตอบผม!! "อ้ะ!!"เราจูบกันซักพักยัยนั้นก้ผลักผมออกและลุกขึ้น "อะ..เอ่อ"

ยัยนั้นพูดและก้มหน้าลง ผมแอบเห็นหน้ายัยนั้นแดงก่ำ 'หึ ยัยบ้าชั้นก้เขินเหมือนกันนะแหละ'ผมคิดในใจ-นาเมะ จบ-

          'อร้ายย ชั้นทำอะไรออกไปๆๆ หึ้ยย น่าอายๆๆ'ชั้นพูดในใจและก้มหน้าลงไม่กล้าสบตากับนายบ้าเลย โอ้ยชั้นทำอะไรลงไป "นี่ ยัยเตี้ยเทอเป็นอะไร!!"นายบ้าตะคอกใส่ชั้น "โอ้ยย อย่าตะคอกได้มั้ย!!"ชั้นตะคอกกลับ "แล้วจะทำอะไรถ้าชั้นตะคอก" 'อ๊างง นายนั้นเอาหน้ามาใกล้ชั้นทำไมม'ชั้นคิดแล้วถอยออกห่าง "หึ หวง!!"นายนั้นตะคอกใส่อีกแล้ว "ก้จะทำแบบนี้ไง!!"ชั้นร้องแล้วกระโดดขึ้นหลังนายนาเมะ "เฮ้ย!! ยัยเตี้ย ยัยบ้า!!"นายนั้นสะบัดไปมา 'เชอะ ชั้นน่ะนักเกาะมือหนึ่งเชียวนะ สะบัดยังไงก้ไม่หลุดหรอกเชอะ!!'ชั้นคืดแล้วแสระยิ้ม "หึ้ยยย จะเอาแบบนี้ใช่มั้ย!!"นายนั้นพูดแล้ว.. "อร้ายย!!"นายนั้นจับชั้นทุ้มลงที่พื้นหญ้า>>แต่ไม่แรงหรอกนะไม่งั้นตายพอดี  และยังไม่พอนายนั้นยังขึ้นคร่อมชั้น "อร้ายย ออกไปนะ ออกไป๊!!"ชั้นดันนายนั้นออกแต่ไม่เป็นผล "หึ"นายนั้นแสระยิ้มอย่างน่ากลัว "นายจะทำอะ..อุบ!!"ชั้นพูดยังไม่จบนายนั้นก้บดจูบชั้น

"เทอเป็นคนเริ่มเองนะ"นายนั้นพูดแล้วจูบต่อ ฟุบ!! เย้ ชั้นผลักนายนั้นออก "นายทำไมชอบฉวยโอกาศจังนะ!!"ชั้นตะคอกใส่นายนาเมะ "หึ เทอน่ะมันแสบจิงๆๆ"นายนั้นมองหน้าฉัน แต่ก่อนที่นายนั้นจะเดินเข้างานนั้นนายบ้าพูดลงท้ายก่อนจะเดินไปซึ่งทำให้ฉันเขินมากๆๆ "แต่งตัวน่ารัดดีหนิวันนี้ แถม..จูบยังหวานด้วยย"

'อร้ายยยย นายบ้า!!'ชั้นกรี้ดในใจด้วยความเขินน

          ตอนนี้ขอจัดหวานๆให้แล้วกันนร้าา  เป็นไงพากันยิ้มกริ่มเลยนร้าาา พูดแล้วก้อิจคู่นี้จังง แล้วนาคินจะมีคู่มั้ย โปรดติตามนะค่ะ รับรองไม่ปล่อยให้สุดหล่อนาคินเหงาจ๋อยแน่นอน  #รักคุนผู้อ่านทุกคนคร้าาา