ยัยตัวเตี้ยเอ้ย รู้มั้ยอยากบอกว่า Love!!!

          "เช้า...อ้าวว วันนี้เป็นอะไรตื่นแต่เช้าเชียวนะ นานิ"เสียงคุนแม่ของชั้นพูดขึ้น "ก้ไม่รู้สินะค่ะ วันนี้กินข้าวกับอะไรค่ะ"ชั้นถามไป "ไข่เจียว กับนมจ๊ะ!!!"แม่ฉันโอบไหล่ชั้นก่อนจะเดินเข้าไปในครัว 'หึ ก้เหมือนเช่นเคยแหละ ไข่เจียวกับนม!!!' "แท่น แท๊น!!!" "หือ.."ชั้นหันไปตามต้นเสียง "นี่จ๊ะ สปาเก็ตตี้ที่หนูชอบไง"แม่วางสปาเก็ตตี้ลงตรงกน้าฉัน "ว้าวววว แม่ค่ะขอบคุนค่ะ"ชั้นกระโดดกอดคุนแม่ "จ้าๆๆๆ กินได้แล้วๆ"แม่ชั้นประคอง

ฉันให้นั่งลง "ฮ้าา วันที่รอคอย หือ..เอ้อ ทำไมวันนี้ถึงเปลี่ยนเมนูอาหารล่ะค่ะ"ชั้นถามแม่ "หึ ความลับจ๊ะ"แม่พูดก่อนจะเดินออกจากบ้าน "หือ..แต่ช่างเหอะ วันนี้ชั้นจะกินให้หมดเลย 55"ชั้นพูดก่อนจะตั้งหน้าตั้งตากินสปาเก็ตตี้

          "สวัสดีจ๊ะ!! เพื่อนๆ"ฉันเดินเข้าห้องก่อนจะกล่าวทักทายเพื่อนๆ เพื่อนๆหันมามองฉัน>ก้แหงสิ นั่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันทักทายเพื่อน "หือ..เทอเป็นอะไรวันนี้ ยัยเตี้ย!!"นายบ้าถามฉัน "วันนี้ฉันอารมณ์ดีน่ะ คริคริ"ฉันพูดก่อนจะนั่งลง "หึ อารมณ์ดีอะไรของเทอ ห้ะ!!"นายบ้านั้นตะคอกใส่หน้าฉัน "โอ้ย นายตะคอกกรอกหูฉันทำไมเนี้ยย ห้ะ!! วันนี้ฉันไม่อยากเถียงกับนายนะ"ชั้นตะคอกใส่หน้านายบ้ากลับและเราก้เถียงกันอย่างนั้น "โอ้ยๆพวกเทอหยุดเถียงกันได้แล้ว รำคาญ!!"ยัยลิโกะผลักฉันกับนายนาเมะออก "หึ เถียงกันไปเถียงกันมาเดี๋ยวก้รักกัน หึ ชั้นเจอหลายครั้งแล้ว เบื่อ!!"นายนาคินพูดอย่างหน้าตาเฉยชา "เชอะ ถ้านายเบื่อก้ออกจากโรงเรียนนี้ไปซะ"ชั้นตะคอกใส่นายนาคิน "อ้ายย ไม่นะ ไม่ ชั้นไม่ให้นาคินไปใหนทั้งนั้น"ยัยลิโกะรีบวิ่งไปยืนข้างๆนายนาคิน

"หึ"นายบ้านั่งลง "และชั้นก้ไม่อยากพรากจากนาเมะ"ยัยลิโกะวิ่งมาหานายนาเมะ "ใช่ๆๆ"นร.ผู้หญิงทุกคนพูดพร้อมกัน "หึ พวกเทอ2ใจเนอะ!! ควบตั้ง2คน"ชั้นพูดและกอดอก "..."ทุกคนเงียบ "หึ!!"ชั้นนั่งลงและแยกโต๊ะออกจากนายบ้านั้นนิดหน่อย>เดี๋ยวครูว่า "สวัสดีจ๊ะ นักเรียนทุกคน"คุนครูมิเอะ เดินเข้ามากล่าวทักทายแต่นักเรียนทุกคนต่างเงียบ "เอ้า..พากันเป็นอะไรกันจ๊ะ"ครูมิเอะถาม "หึ แต่ผมไม่เป็นนะครับ"นายนาคินพูดขึ้น "อือ..จ๊ะ"

"อ่ะๆๆ วันนี้ครูทุกคนต้องไปอบรมที่เชียงใหม่ประมาณ 5วันจ๊ะ ผอ.ก้เลยบอกว่าให้นักเรียนมาโรงเรียนตามปกติและใส่ชุดอะไรมาก้ได้ แต่ต้องเล่นกีฬาที่โรงเรียนจำนวนคนละ 5 ประเภทนะ โอเคร๊"ครูมิเอะเล่าให้ฟัง "เย้!!!"นักเรียนทุกคนเย้พร้อมกัน >ยกเว้นชั้นกับนายนาเมะและนายนาคิน "แล้วครูจะไปตอนใหนหรอครับ" นายนาเมะถามครูมิเอะ "วันนี้จ๊ะ!! เดี๋ยวครูซื้อของฝากมาให้นะ"ครูมิเอะพูด "ค่ะ!!/ครับ!!"นักเรียนทุกคนพูดพร้อมกัน >ก้เหมือนเดิมยกเว้นชั้น นายบ้าแและนายนาคิน "ครูไปก่อนนะบายย"ครูมิเอะพูดก่อนจะเดินออกจากห้อง "หึ"ชั้นเชิดหน้าใส่นายบ้าและเดินออกจากห้อง "ชิ ยัยเตี้ย!!"นายบ้าพึมพำ

          "หึ นึกว่าวันนี้เป็นวันดีซะแล้วแต่นายบ้าก้ยังหาเรื่องอยู่เรื่อยเลย!!"ชั้นนั่งลงตรงนะเบียงที่สะพาน "เป็นอะไรของเทอหรอ"ชั้นหันไปตามเสียง "นะ..นายนาคิน"ชั้นกระเด้งลุกขึ้น "นายมาทำอะไรที่นี่"

"ชั้นก้จะมาที่สะพาน ก้จะไม่ได้หรอ หึ้!"นายนาคินพูดก่อนจะเขยิบเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ ฮ้าๆ!! ตอนนี้เราใกล้

กันมากจนได้ยินเสียงหายใจกัน "หึ หน้าแดงแล้วนะ"นายนาคินพูด "อะ..เอ่อ.."ชั้นไม่มีเรี่ยวแรงอีกแล้วที่จะพลักนายนาคินออก "หึ จุ๊ๆไม่ต้องพูดอะไรหรอก"นายนั้นเอามือปิดปากชั้นไว้ นายนาคินปล่อยมือออกแล้วดันหน้าเข้ามาหาฉันเรื่อยๆ ฟึบ!!! นายนาคินล้มลงกับพื้น "นี่นายหัดอายผู้อายคนบ้างสิ"ตุบ นายนาเมะชกหน้านายนาคิน "นะ..นายนาเมะ"ชั้นอุทานออกมา แต่นายนั้นไม่สนใจเสียงของฉัน วางกำปั่นหนักๆลงหน้าของนายนาคินไม่ยั้ง "โอ้ย นี่นายมาชกชั้นทำไมห้ะ!!"นายนาคินลุกขึ้น

"ก้นายมายุ่งกับยัยเตี้ยนี่มำไมล่ะ ห้ะ!!"นายนาเมะดึงคอเสื้อนายนาคิน "แล้วนายเกี่ยวไรด้วย นายไม่ได้เป็นอะไรกับยัยนานิ!!"นายนาคินผลักนายนาเมะ "หึ ก้ยัยนี่เป็นผู้หญิงของฉัน !!!ห้ามยุ่ง!!!"นายนาเมะตะคอกใส่หน้านายนาคิน ตุ๊บ!!นายนาเมะชกหน้านายนคินอีกครั้งแล้วเดินจากไป "หึ ช่างสิ"นายนาคินพูดและเดินจากฉันไปเหมือนกัน ซึ่งฉันตอนนี้กระดุกกระดิกไปใหนไม่ได้เพราะตอนนี้ ช๊อกมากกก!!!