ยัยตัวเตี้ยเอ้ย รู้มั้ยอยากบอกว่า Love!!!

          ตึง ตึ่ง ตึ๊งง เสียงออดโรงเรียนดังขึ้น "โอ้ย...เลิกเรียนซะที หึ เหนื่อจะแย่แล้ว"ชั้นยืดแขนยืดขาออกด้วยความเมื่อย "หึ แค่นี้ก็ว่าเหนื่อยแล้ว ต่อไปจะทำอะไรได้ ยัยเตี้ย!!"นายนาเมะพูดและขยี้หัวฉัน "โอ้ย นี่นายผมชั้นนะนายบ้านาเมะ !!!"ชั้นตีไหล่นายนาเมะ "โอ้ย หวงจังง"

นายนาเมะพูดและลุกขึ้น "โอ้ะ ใช่เดี๋ยวนอชั้นก่อนนายนาเมะๆ!!" "อะไร!!"นายนาเมะหันหลังมา"มีเรื่องสนุกๆให้ทำจะทำป้ะ!!!" "ทำอะไรล่ะ!!" นายนาเมะทำหน้าสงสัย 

          'ก้คือ ชั้นจะแก้เผ็ดนายนาคินนั้น ให้ครูลงโทษนายนั้นซะให้นายนั้นหน้าว๋อไปเลย'ชั้นกระซิบนายนาเมะ "หึนายนาคินน่ะหรอ ทำไมอ่ะ มันทำไรเทอหรอ" "ก้นายนั้นกวนประสาทชั้นเมื่อตอนเที่ยงชั้นเลยอยากแก้แค้น นายนาคินอ่ะ แล้วนายจะร่วมมือกับชั้นมั้ย"ชั้นเอาศอกสะกิดหลังนายนาเมะ "อือ...ก้ได้แต่ถ้าผิดพลาดอะไรเทอต้องรับผิดชอบคนเดียวนะ ชั้นไม่เกี่ยว"นายนาเมะนั่งลงม้าหินอ่อนข้างๆสะพาน "เอ้า...นายก้มีส่วนร่วมด้วย นายก้ต้องช่วยชั้นสิ"ชั้นกอดอก "อ้าวว งั้นชั้นไม่ร่วมมือกับเทอแล้ว"นายนาเมะพูดแล้วหันไปมองทางอื่น

          "ก้ได้ๆๆ" ชิ้งง!! ชั้นฉีกยิ้มขึ้นมาเมื่อไปเห็นภาพวาดที่นายนาเมะต้องส่งพรุ่งนี้เช้า 'นายนาเมะเสร็จชั้นแน่555' ฟึบ!!! "เฮ้ย..ยัยเตี้ยเอามาๆ!!"นายนาเมะลุกขึ้นและวิ่งใล่จับชั้น "อยากได้ ก้มาเอา.."ชั้นชูภาพวาดขึ้นและทำหน้าทะเล้นใส่นายนาเมะ "ยัยเตี้ย!!!"นายนาเมะวิ่งใล่จับชั้น "อ่ะๆๆ ชั้นมีข้อเสนอถ้าอยากได้คืน เวลาที่ชั้นทำผิดพลาดงานนี้นายก้ต้องช่วยชั้น เคร๊"ชั้นกอดอก

"เออๆๆ เอามาได้หรือยัง!!"นายนาเมะเดินมาทางชั้น ฟุบ!!

          ชั้นลืมตาขึ้น ก้เห็นหน้าที่หล่อเหลาของนายนาเมะที่ตอนนี้ปากเรา2คนประกบกัน ฟึบ!!!! ชั้นดันนายนาเมะออก นายนาเมะลุกขึ้นและหันไปทางอื่น "หึ นายบ้า ฉวยโอกาสไอ้บ้าๆๆ" ตึกตัด ตึกตัก เสียงหัวใจฉันเต้าแรงขึ้น

'อย่าสิ หยุดเต้นแรงซะทีเราต้องโกรธสิ ไม่ๆๆ'ชั้นส่ายหัวไปมา "หึ เป็นบ้าอะไรของเทอยัยเตี้ย!!" นายนาเมะเดินไปเอากระเป๋า "ชั้นกลับบ้านก่อนนะ เทอก้ควรจะกลับได้แล้วนะยัยเตี้ย!!"นายนาเมะพูดก่อนจะเดินกลับบ้าน"หึ นายบ้าเอ้ย!!!"ชั้นตะโกนให้นายนาเมะได้ยินก่อนจะไปเอากระเป๋าเดินตามนายนาเมะ -นาเมะ พูด- "สวัสดีครับพ่อแม่"ผมกล่าวสวัสดีคุนพ่อคุนแม่เสร็จผมก้รีบขึ้นไปบนห้องของตัวเอง "ยัยเตี้ยเอ้ย!!! เพราะเทอถึงทำให้ชั้นใจเต้นแรง"ผมพูดเบาๆกับตัวเอง "หึ" ผมแสระยิ้มออกมาเมื่อมองไปเห็นภาพวาดของผม จูบแรกของผมให้ยัยเตี้ยไปแล้ว -นาเมะ จบ- "สวัสดีคร้าา คุนพ่อคุนแม่"ชั้นกล่าวสวัสดีคุนพ่อกับคุนแม่ "เป็นไงบ้าง เรียนวันนี้"คุน

พ่อถามฉัน "ก้ดีค่ะ หนูขอตัวขึ้นไปห้องหนูก่อนนะค่ะ" 

          "แต่งตัวเสร็จแล้ว ลงมากินข้าวนะ"แม่ฉันร้องบอกฉันที่รับวิ่งขึ้นไปบนห้อง "คร้าา!!"ชั้นร้องตอบแม่ 'นายบ้าๆเอ้ย แล้วทำไมฉันต้องหวั่นไหวด้วย'ชั้นคิดในใจและเอานิ้วแตะปาก "หึ้ยย นายบ้านาเมะ"ชั้นแสระยิ้ม