ยัยตัวเตี้ยเอ้ย รู้มั้ยอยากบอกว่า Love!!!

       "หึ เพราะนายนั้นแหละที่ทำให้ชั้นต้องมายืนขาเดียวหน้าห้อง"ชั้นตะวาดใส่นายนาเมะ "เทอก้มีส่วนนะแหล้ะ ไม่ต้องมาว่าชั้นเลย" "เชอะ แล้วไครล่ะมากวนประสาทชั้นแต่เช้า ชี้นก้เลยมาสายเลยอ่ะ นายบ้า"ชั้นตะคอกใส่นายนาเมะ"เทอนั้นแหละ มาโรงเรียนสายเอง"นายนาเมะตะคอกใส่ฉันกลับ "หยุดเลยทั้ง2คนนั้นแหละ ว่ากันอยู่ได้เงียบๆหน่อย ถ้าพวกเทอไม่เงียบพวกเทอก้เชิญยืนขาเดียวหน้าห้องตลอดวันนี้เลย เอาสิหึ!!"คุนครูมาลีเดินออกมาหน้าห้องแล้วตะวาดใส่ฉันกับนายนาเมะ "ค่ะ/ครับ"          

           ชั้นกับนายนาเมะพูดพร้อมกัน ตึง ตึ่ง ตึ๊งง!! เสียงกริ่งโรงเรียนดังขึ้น "เฮ้ออ พักสักทีปวดขาไปหม้ดด"ชั้นนั่งโอดโอยอยู่ตรงที่นั่งระเบียง "หึ เพราะนายแท้ๆถึงทำให้ชั้นโดนทำโทษ" ชั้นทำหน้าดุใส่หน้านายนาเมะ "แล้วชั้นโดนทำโทษกับเทอมั้ยล่ะ" นายนาเมะตะคอกใส่ชั้น"โอ้ยนี้ตะคอกใส่ชั้นทำไม ห้ะ!!"ชั้นลุกขึ้นแล้วตะคอกใส่นายนาเมะ "เทอก้ตะคอกใส่ชั้นเหมือนกันแหละ"นายนาเมะตะคอกใส่ชั้น "นี่ๆๆ พอแล้วๆกัดกันอยู่ได้ ครูจะมาแล้วรีบเค้ามาในห้องเถอะ เร็ว!!"นูนิลากชั้นกับนายนาเมะเข้ามาในห้อง "สวัสดีค่ะ นักเรียนครูขอฝากเด็กใหม่กับพวกหนูหน่อยนะ เชิญจ๊ะ..^^"คุนครูเอื่องพูดแล้วผายมือไปทางประตู "อุ้ย หล่ออ่ะแกร/หล่อและก้รูปร่างก้ดีอ่ะ/เฮ้ยๆ คนนี้ชั้นจองย่ะ!!"เสียงซุบซิบของนร.หญิงในห้องที่เห็นเด็กใหม่นร.ชาย "สวัสดี..ชชื่อนา

คิน ยินดีที่ได้รู้จัก"เด็กใหม่ที่ชื่อนาคินแนะนำตัวหน้าตาเฉยชา 'หน้าตาก้หล่ออยู่หรอกนะแต่นิสัยน่าจะไม่ดีดูดิ

การกระทำ ชิ'ชั้นคิดในใจ "อ่ะ ไปนั่งกับนายวิสวรรณ์นะ" 'เฮ้อ..ค่อยยังชั่วที่เมื่อวานขอเปลี่ยนโต๊ะไปนั่งที่อื่นเพราะไอ้แว่น ลอกตลอดไม่เห็นทำเองซักทีชั้นก้เลยหนีมานั่งโต๊ะคู่กับนายนาเมะ ช่างเหอะ!!ขอไม่ได้นั่งกับไอ้แว่นก้ดีแล้ว 55นายนาคินหนาวแน่'ชั้นคิดในใจแล้วหัวเราะเบาๆ "หัวเราะอะไรของเทอ ห้ะ! ยัยเตี้ย"นายนาเมะกระซิบฉัน "ไม่ต้องรู้หรอน่าา นายบ้า!!"ชั้นกระซิบ "วันนี้เราจะมาเริ่งเรียน บลาๆๆๆ" ตึง ตึ่ง ตึ๊ง!! เสียงกริ่งของโรงเรียนดังขึ้น "สวัสดีนะ นาคิน"ไอ้แว่นทักนายนาคิน "..." นายนาคินไม่ตอบแต่ลุกขึ้นออกจากห้องซึ่งมีนร.สาวๆเดินตาม "เหอะ นายกลายเป็นหมาหัวเน่าแล้วนายนาเมะ 555" ชั้นหัวเราะเยาะนายนาเมะ "เชอะ แค่พวกนั้นเห่อของใหม่ก้เท่านั้น แต่ก้ดีแล้วหนิชั้นจะได้ไม่

วุ่นวายหัวสมอง"นายนาเมะพูดแล้วอ่านหนังสือการ์ตูน"เชอะ ปากแข็งชั้นรู้นะว่านายอ่ะ เสียใจ"ชั้นพูดแล้วลุกขึ้นเดินไปโรงอาหาร "ชิ เสียใจหรอทำไมชั้นต้องเสียใจด้วย"นายนาเมะพูดแล้วลุกขึ้นเดินตามฉันไปโรงอาหาร "อ้ะ ตามชั้นมาทำไม!!"ชั้นถามนาเมะ "ก้ชั้นจะไปกินข้าวเหมือนกัน นี่ชั้นถามเทอหน่อยนี่โรงเรียนเทอหรอห้ะ!! ยัยเตี้ย!"นายนาเมะตะคอกใส่ฉัน "ก้ชั้นไม่อยากประสาทเสียไง และชั้นก้ไม่อยากเถียงกับนาย ชั้นเหนื่อย..." ชั้นนั่งลงตรงม้าหินอ่อนหน้าโรงอาหาร "เทอก้อย่ากัดชั้นสิ ยัยเตี้ย!!"นายนาเมะมานั่งข้างๆชั้น "ก้เวลาเจอหน้านายทีไรมันก้อดเถียงไม่ได้หนิ!!" ชั้นตะคอกใส่นายนาเมะ "ก้ได้ๆๆ งั้นแยกกัน ตรงนี้แล้วกันชั้นก้ไม่อยากกัดกับเทอซีกเท่าไหร่หรอก บายยัยเตี้ยเอ้ย!!"นายนาเมะพูดและเดินไปโรงอาหาร "หึ นายบ้า"ชั้นลุกขึ้นกำลังจะเดินไปโรงอาหารแต่.. ปึก!!! "โอ้ย !!!"

           ชั้นกับไครก้ไม่รู้ร้องโอดโอย "นี่ เทอเดินไม่รู้ตาม้าตาเรือเลย"ผู้ชายคนที่ชนชั้นเมื่อกี้ลุกขึ้น "โอ้ย นี้นายนายนั้นแหละที่มาชนชั้น หึนายนั้นแหละที่ต้องขอโทษชั้น!!"ชั้นตะคอกใส่นายคนนั้นที่ชนชั้น แต่เมื่อฉันเงยหน้าขึ้น 'อ้ะ นายนาคินนี้นา' "เอ้ะ นายนาคิน" "ช่าย ชั้นเองนาคินเทอคงจะไม่แกล้งมาชนชั้นเพื่อใกล้ชิดนะ"นายนาคินเลิกคิ้วขึ้น "หึ แย่างนายนะเรอะ ชั้นจูบเท้าตัวเองยังดีกว่อีก"ชั้นทำเชิดหน้าใส่นายนาคิน"ให้มันจิง เถ้อะ!!"นายนาคินเดินนำหน้าฉัน "ชิ ชั้นรู้นะว่านิสัยนายไม่ดีเท่าหน้าตา"

          ชั้นพูดแต่ตามองไปทางอื่น "หึ เก่งหนิ"นายนาคินพูดแล้วเดินจากไป "เชอะ ไปกินข้าวดีกว่าหิวแล้ว"ชั้นเอามือกุมท้องตัวเองและเดินไปโรงอาหาร "อ้าวว นานิป้ะ ไปกินข้าวกันเถอะ"มูลิเดินมาข้างฉัน "อ้าวว สวัสดีจ๊ะมูลิพึ่ง

เรียนเสร็จหรอ"ชั้นถามมูลิ มูลิเป็นเพื่อนชั้นตั้งแต่เด็กๆแต่พอขึ้นมัธยมชั้นเค้าห้องเรียนธรรมดาส่วนมูลิเข้าห้องพิเศษ "จ๊ะ" ชั้นกับมูลิเดินไปต่อแถวซื้ออาหารและมานั่งโต๊ะ "เอ้อ..ได้ข่าวว่าห้อง ม.6/11 มีเด็กใหม่เข้ามาหนิ"

มูลิถามฉันเรื่องเด็กใหม่ที่เข้ามา "หึ ใช่แต่นิสัยแย่มาก"

ชั้นว่าก่อนจะตักข้าวใส่ปาก "หรอ อือชื่อไรล่ะ"มูลิถามด้วยความสงสัย"ชื่อนาคินน่ะ"ชั้นบอกมูลิ "อ้ะ จิงๆด้วย"

"หึ้ อะไรหรอมูลิ??"ชั้นถามมูลิ "คือนาคินน่ะเป็นลูกญาติ

พ่อของชั้นน่ะ"มูลิพูด "หรอเทอคิดว่านิสัยยังไงล่ะ"ชั้น

ถามมูลิ "ก้นิสัยแย่เหมือนที่เทอพูดน่ะแหละ"มูลิพูด 'ว่าแล้วว่านายนาคินต้องนิสัยไม่ดี'ชั้นคิดในใจปละกินข้าว

ต่อไป 'หึ นายนาคินนายตายแน่ 555'ชั้นคิดแผนในใจ