High School full love

7.3

เขียนโดย ปลาดุกหนวดน้อย

วันที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 12.42 น.

3 ตอน

2 วิจารณ์

5,812 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 14.18 น. โดย เจ้าของนิยาย

3) ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

ออดดด!!!
เสียงออดพักกลางวันดังขึ้น...มันคือ เสียงปลุกชีพ ของนักเรียนทุกคนที่เพลียจากการเรียน
จะว่าไป...กลางวันนี้ฉันต้องรีบไปส่องนักเรียนใหม่นี่นาา
หน้าห้องเรียน
" ชินจัง! กินข้าวกัน" นามีสกิดฉันขณะที่ฉันมัวแต่เหม่ออยู่..
"เห้ย. เอ่อ คือ... ฉันต้องไปหาอาจารย์ว่ะแก "ฉันทำท่าทางลุกลี้ลุกลน
"อ้าวเหรอ? มีอะไรรึเปล่าเนี่ย.." นามีมองฉันด้วยสายตากังวล
"เปล่าๆ..."
"ให้ไปเป็นเพื่อนมั้ย? หรือจะให้ไปจองโต๊ะ"
"ไปจองโต๊ะก่อนเลยก็ได้ เดี๋ยวช้าไม่ทันกิน" ฉันหันไปยิ้มให้ยัยนามี
" อ่าๆ งั้นเจอกันที่โต๊ะนะ!" นามีพุดแล้วโบกมือลา
" อื้มมม " ฉันยืนมองเพื่อนซี้ที่กำลังเดินไปยังโรงอาหาร ไปแล้ว...ยัยนี่กำลังเดินพ้นกำแพงแล้ว
เยส! ไม่รอช้า ฉันรีบวิ่งไป... เดี๋ยวนะ! ฉันยังไม่รู้เลยนี่นา ว่าหมอนั่นอยู่ห้องไหน...อ๊ากกก
คิดแล้วก็โมโหตัวเองชะมัด ฉันยีผมตัวเองแรงๆ...
" เธอ...ไม่ไปกินข้าวเหรอ?" หืม O_o? จู่ๆก็มีเสียงทุ้ม เข้ม ดังมาจากด้านหลัง
ได้ยินแล้วฉันก็ค่อยๆหันไปหาเจ้าของเสียงนั่น... ขวับ! (หันหัวเร็วปานเรด้า)
" มายืนทำอะไรตรงนี้น่ะ!" หะ..หา? ฉันไม่แน่ใจว่าใช่เด็กใหม่อะไรนั่นรึเปล่า...แต่ที่เห็นเด่นชัด
เต็มสองตาก็คือ...ผู้ชายคนนี้ตัวสูงโย่ง ผิวขาวอย่างกับหิมะ เมื่อเทียบกับฉันแล้ว...ทางม้าลายชัดๆ!
เขาก้มมองฉันเพราะความสูงของฉันกับเขาต่างกันโดยสิ้นเชิง เอาจริงๆ ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหน
ดูหล่อ และ ดูสุขุมเท่านี้มาก่อน เท่าที่มองจากสายตาแล้ว คงเป็นคนที่อ่อนโยนน่าดู><
เฮ้ย!นี่ฉันมัวคิดบ้าอะไรอยู่นะ!
"อ๋อ...เอ่อ มาหาอาจารย์น่ะ" ฉันตอบด้วยอาการเขินโคตรๆ นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย...ปกติคนอย่าง
ฉันไม่เป็นอย่างนี้นี่หว่า แต่ทำไม พอเจอกับหมอนี่...
"งั้นเหรอ? ฉันก็กำลังไปหาอาจารย์อยู่พอดี ไปด้วยกันมั้ย?" ปะ ไปด้วยกัน!?
"เอ่อ...งะ งั้นเหรอ" ให้ตายสิ! ฉันเป็นบ้าอะไรของฉันเนี่ย
"เป็นอะไรรึเปล่า..?" เขาค่อยๆโน้มใบหน้าลงมามองฉัน 0//0! ตึกตัก ตึกตัก นี่น่ะเหรอ...
ความรู้สึกที่นางเอกซีรีย์เป็นตอนอยู่ใกล้พระเอกน่ะ ให้ตายสิ! ฉันกลายเป็นผู้หญิงอ่อนไหวแบบนั้น
ได้ยังไงกัน!
" ฉันว่าเธอคงไม่สบายแล้วล่ะ...หน้าแดงเชียว ไปกินข้าว กินยา แล้วค่อยไปหาอาจารย์ละกัน"
0//0! เขาพูดแล้วเดินจากไป... แปะ! ฉันรีบจับแก้มตัวเองทันที...ถึงว่าล่ะ! ทำไมเขาถึงคิดว่าฉัน
ไม่สบาย...หน้าของฉันมันร้อนผ่าวไปหมด แถมใจยังเต้นแรงอีกด้วย>^<
จะว่าไป...เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่พูดด้วยท่าทางเป็นห่วงฉันขนาดนี้ ตึกตัก ตึกตัก โอ๊ย! พอๆ...
ยิ่งคิดยิ่งมโน พอ!เลิก!จบ!!!...ฉันส่ายหัวแรงๆแล้วหันหลังเดินไปโรงอาหาร โป้ก! อ๊ากกก
ฉันดันเดินไปชนกับถังดับเพลิงเฉยเลย... ฮือออ ฉันเกลียดความรู้สึกแบบนี้ชะมัด! บังอาจทำให้
คนอย่างฉันหวั่นไหว!!!

ตอน 2

สารบัญ