High School full love
เขียนโดย 
ปลาดุกหนวดน้อย
วันที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 12.42 น.
แก้ไขเมื่อ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 14.18 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความออดดด!!!
เสียงออดพักกลางวันดังขึ้น...มันคือ เสียงปลุกชีพ ของนักเรียนทุกคนที่เพลียจากการเรียน
จะว่าไป...กลางวันนี้ฉันต้องรีบไปส่องนักเรียนใหม่นี่นาา
หน้าห้องเรียน
" ชินจัง! กินข้าวกัน" นามีสกิดฉันขณะที่ฉันมัวแต่เหม่ออยู่..
"เห้ย. เอ่อ คือ... ฉันต้องไปหาอาจารย์ว่ะแก "ฉันทำท่าทางลุกลี้ลุกลน
"อ้าวเหรอ? มีอะไรรึเปล่าเนี่ย.." นามีมองฉันด้วยสายตากังวล
"เปล่าๆ..."
"ให้ไปเป็นเพื่อนมั้ย? หรือจะให้ไปจองโต๊ะ"
"ไปจองโต๊ะก่อนเลยก็ได้ เดี๋ยวช้าไม่ทันกิน" ฉันหันไปยิ้มให้ยัยนามี
" อ่าๆ งั้นเจอกันที่โต๊ะนะ!" นามีพุดแล้วโบกมือลา
" อื้มมม " ฉันยืนมองเพื่อนซี้ที่กำลังเดินไปยังโรงอาหาร ไปแล้ว...ยัยนี่กำลังเดินพ้นกำแพงแล้ว
เยส! ไม่รอช้า ฉันรีบวิ่งไป... เดี๋ยวนะ! ฉันยังไม่รู้เลยนี่นา ว่าหมอนั่นอยู่ห้องไหน...อ๊ากกก
คิดแล้วก็โมโหตัวเองชะมัด ฉันยีผมตัวเองแรงๆ...
" เธอ...ไม่ไปกินข้าวเหรอ?" หืม O_o? จู่ๆก็มีเสียงทุ้ม เข้ม ดังมาจากด้านหลัง
ได้ยินแล้วฉันก็ค่อยๆหันไปหาเจ้าของเสียงนั่น... ขวับ! (หันหัวเร็วปานเรด้า)
" มายืนทำอะไรตรงนี้น่ะ!" หะ..หา? ฉันไม่แน่ใจว่าใช่เด็กใหม่อะไรนั่นรึเปล่า...แต่ที่เห็นเด่นชัด
เต็มสองตาก็คือ...ผู้ชายคนนี้ตัวสูงโย่ง ผิวขาวอย่างกับหิมะ เมื่อเทียบกับฉันแล้ว...ทางม้าลายชัดๆ!
เขาก้มมองฉันเพราะความสูงของฉันกับเขาต่างกันโดยสิ้นเชิง เอาจริงๆ ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหน
ดูหล่อ และ ดูสุขุมเท่านี้มาก่อน เท่าที่มองจากสายตาแล้ว คงเป็นคนที่อ่อนโยนน่าดู><
เฮ้ย!นี่ฉันมัวคิดบ้าอะไรอยู่นะ!
"อ๋อ...เอ่อ มาหาอาจารย์น่ะ" ฉันตอบด้วยอาการเขินโคตรๆ นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย...ปกติคนอย่าง
ฉันไม่เป็นอย่างนี้นี่หว่า แต่ทำไม พอเจอกับหมอนี่...
"งั้นเหรอ? ฉันก็กำลังไปหาอาจารย์อยู่พอดี ไปด้วยกันมั้ย?" ปะ ไปด้วยกัน!?
"เอ่อ...งะ งั้นเหรอ" ให้ตายสิ! ฉันเป็นบ้าอะไรของฉันเนี่ย
"เป็นอะไรรึเปล่า..?" เขาค่อยๆโน้มใบหน้าลงมามองฉัน 0//0! ตึกตัก ตึกตัก นี่น่ะเหรอ...
ความรู้สึกที่นางเอกซีรีย์เป็นตอนอยู่ใกล้พระเอกน่ะ ให้ตายสิ! ฉันกลายเป็นผู้หญิงอ่อนไหวแบบนั้น
ได้ยังไงกัน!
" ฉันว่าเธอคงไม่สบายแล้วล่ะ...หน้าแดงเชียว ไปกินข้าว กินยา แล้วค่อยไปหาอาจารย์ละกัน"
0//0! เขาพูดแล้วเดินจากไป... แปะ! ฉันรีบจับแก้มตัวเองทันที...ถึงว่าล่ะ! ทำไมเขาถึงคิดว่าฉัน
ไม่สบาย...หน้าของฉันมันร้อนผ่าวไปหมด แถมใจยังเต้นแรงอีกด้วย>^<
จะว่าไป...เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่พูดด้วยท่าทางเป็นห่วงฉันขนาดนี้ ตึกตัก ตึกตัก โอ๊ย! พอๆ...
ยิ่งคิดยิ่งมโน พอ!เลิก!จบ!!!...ฉันส่ายหัวแรงๆแล้วหันหลังเดินไปโรงอาหาร โป้ก! อ๊ากกก
ฉันดันเดินไปชนกับถังดับเพลิงเฉยเลย... ฮือออ ฉันเกลียดความรู้สึกแบบนี้ชะมัด! บังอาจทำให้
คนอย่างฉันหวั่นไหว!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
