ถึงคราวนางร้าย ทะลุมิติ

ในที่สุด พราวนภาก็เดินทางมาถึงจวนของท่านเจ้ากรมการคลัง หลังจากที่เธอได้แจ้งกล่าวกับคนของท่านเจ้ากรมฯ ถึงการมาเยือน พ่อบ้านของจวนก็นำเธอมาที่ห้องโถงใหญ่ หลังจากนั้นไม่นานเจ้าบ้านก็ออกมา ต้อนรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเป็นชายสูงอายุท่าทางภูมิฐาน กับ หญิงสาวกลางคนท่านหนึ่ง      
"ข้าน้อย หลิวเฟิงเซียน บุตรีคนรองของคหบดี หลิวจงไห่ คาระวะท่านเจ้ากรม และฮูหยินเจ้าค่ะ"     และนี่คือสาวใช้ของข้านาม อันหนิง"   พราวนภากล่าวทำความเคารพอย่างนอบน้อมด้วยน้ำเสียงฉะฉาน  พร้อมแนะนำสาวใช้ข้างกาย                                                                                     "อ้อ บุตรสาวคนรองของ จงไห่งั้นหรือ? โตเป็นสาวเต็มตัวแล้วนะนี่ เห็นว่าไม่ค่อยชอบงานสังคม พอพบกันอีกที กลายเป็นสาวงามจับตาไปแล้วนะนี่"   "แล้ววันนี้มีธุระอะไรกับข้าอย่างนั้นรึ?"            
"เรียนท่านเจ้ากรมฯ ข้าน้อย ได้รับมอบหมายให้เป็นตัวแทนของท่านพ่อ นำของขวัญมามอบแสดงความยินดีกับฮูหยินที่พึ่งคลอดบุตรน่ะเจ้าคะ ท่านพ่อไม่ว่างจึงให้ข้าน้อยมาแทน" กล่าวเสร็จก็นำห่อผ้าบรรจุของขวัญมอบให้แก่คนทั้งสอง"                                                                                       "ข้าต้องฝากขอบใจพ่อของเจ้าด้วยนะ หมู่นี่ข้าเองก็ไม่ค่อยว่างเช่นกัน ยิ่งฝ่าบาททรงกลายเป็นคนปัญญาอ่อนด้วยแล้ว งานที่กรมก็ยิ่งหนักเป็นเท่าทวี" ท่านเจ้ากรมกล่าวเปรย                            
"อะไรนะเจ้าคะ? ฝ่าบาททรงปัญญาอ่อนรึ?"     "เฮ่อ.. ใช่แล้วล่ะ ไม่รู้ทรงเป็นอะไรไป ทรงกลายเป็นคนปัญญาอ่อนตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์" ท่านเจ้ากรมฯเอ่ยตอบ   พราวนภาพรางคิด  'เฮ้ย อะไรกันเนี่ย ให้มันได้อย่างงี้สิฉัน  หมู่นี้รู้สึกฉันจะมีดวงกับคนปัญญาอ่อนหรือไง? เพิ่งจะช่วยเหลือคนปัญญาอ่อนระหว่างทางที่่มา ยังจะต้องมารับรู้ว่า ต้องอยู่ภายใต้การปกครองของฮ่องเต้ปัญญาอ่อนอีกเหรอเนี่ย?  แล้วรู้สึกว่าไอ้โรคปัญญาอ่อนนี่ จะเป็นกันตั้งแต่ฮ่องเต้ยันสามัญชนเลยนะ สงสัยคนภพนี้จะไม่ได้กิน ไอโอดีน'               
 
ทางด้านฮ่องเต้หนุ่มผู้ถูกเอ่ยถึงก็ได้รับทราบข้อมูลของหญิงงามที่ตนให้ความสนใจ และก็ยิ่งรู้สึกให้ความสนใจมากขึ้นไปอีก  เพราะข้อมูลที่องค์รักษ์คนสนิทของตนสืบทราบรายงานมา พบว่านางเป็นบุตรสาวคนรองของคหบดีผู้มั่งคั่งคนหนึ่ง แต่ข้อมูลที่ได้รับมาบอกว่า นางเป็นคนหัวอ่อน ขี้อาย ไม่สนใจการแต่งกาย ชีวิตอาภัพ เป็นลูกอนุที่ถูกฮูหยินใหญ่และพี่สาวต่างมารดากลั่นแกล้ง ถูกใช้งานอย่างหนักจนร่างกายทรุดโทรม อ่อนแรง   แต่จากที่ตนพบเห็นด้วยตา นางแตกต่างกับข้อมูลที่ได้รับอย่างมาก ลักษณะท่าทางการพูดจา แฝงไปด้วยความมั่นใจในตัวเอง การเดินเหินคล่องแคล่ว แต่งกายงามเฉิดฉัน ไม่ได้มีท่าทีเอียงอายแต่อย่างใด  แต่ก็รู้จักลูกน้องของตนเป็นอย่างดีว่าข้อมูลที่ให้ไปสืบหามานั้นไม่เคยผิดพลาด และยังได้ทราบมาอีกว่า จู่ๆ นางก็เปลี่ยนเป็นคนละคนภายในวันเดียว นั่นทำให้เขารู้สึกสงสัยในตัวตนของนาง จนนึกอยากทำความรู้จักมากขึ้นไปอีก เพราะรู้สึกได้ว่า นางต้องมีความลับใดซ่อนอยู่แน่ เพราะจะเป็นไปได้อย่างไรที่คนๆหนึ่งจะเปลี่ยนแปลงอุปนิสัยดั้งเดิมที่มีมานาน ไปเป็นอื่นเพียงแค่วันเดียว  อี้หนานบอกว่าเขาได้ทำทีไปเกี้ยวพี่สาวต่างมารดาของนาง หลอกถามข้อมูล พบว่าล่าสุดเป็นพี่สาวต่างมารดาของนางเอง ที่โดนนางเล่นงานซะจนรู้สึกแค้นเคียง นั่นยิ่งเป็นการตอกย้ำถึงความผิดแปลก ที่หญิงสาวหัวอ่อน ไม่กล้าสู้หรือมีปากมีเสียงกับพี่สาวต่างมารดาของตนจนถูกเอาเปรียบมาตลอด แต่กลับแปรเปลี่ยนจากผู้ถูกกระทำ เป็นฝ่ายกระทำซะเอง
"ดูเหมือนเราคงต้องเข้าไปทำความรู้จักกับเจ้า ให้มากขึ้นกว่านี้ซะแล้วล่ะ เฟิงเซียน"   ชายหนุ่มกล่าวกับตัวเอง ด้วยสีหน้ามาดหมายพร้อมรอยยิ้มมุมปาก