ถึงคราวนางร้าย ทะลุมิติ

"กระหม่อมเห็นว่า ช่างเป็น แผนการณ์ที่ปราดเปรี่่ยงยิ่งแล้วพะยะค่ะ ฮองเฮา หลอกให้ศัตรูตายใจ แสร้งทำเป็นพวกเดียวกัน จะได้ล่อให้อีกฝ่ายเผยไต๋ออกมา" อี้หนานรู้สึกชื่นชมจากใจ

"ใครบอกล่ะว่า ข้าหวังผลเพียงแค่นั้นน่ะ? ข้าไม่ได้หวังผลเพียงแค่แสร้งเพื่อล่ออีกฝ่ายอย่างเดียวหรอกนะ เพราะนอกจากเรื่องนั้นแล้ว ข้ายังหวังที่จะคัดแยก ว่าใครเป็นพวกตงฉิน หรือ กังฉินด้วยต่างหากล่ะ!"

"เพราะในเมื่อข้าเป็นหญิงชั่วช้า หลงใหลในอำนาจลาภยศ ใครที่เข้ามาตีสนิท ประจบสอพลอ รี่เข้ามาเป็นพวกเดียวกันกับข้า ก็แสดงว่าคนเหล่่านั้น เป็นพวกกังฉินไว้ใจไม่ได้  แต่ในทางกลับกัน หากใครชิงชังรังเกียจ ตั้งตนเป็นปรปักษ์กับข้า ก็แสดงว่าเป็นคนดี เป็นตงฉินที่ซื่อสัตย์ สมควรดึงมาเป็นพวกเพื่อเป็นฐานอำนาจให้กับฝ่าบาท เพราะในวังคงไม่ได้มีแต่คนชั่วหมดวังหรอก เราจำเป็นต้องรู้ว่าใครดีใครร้ายและรวบรวมคนดีที่จงรักภักดีกับฝ่าบาทไว้เป็นพวก จะตำแหน่งเล็กใหญ่ไม่เกี่ยงหรอก ดังคำกล่าวที่ว่า แมวจะสีอะไรก็ช่าง ขอให้จับหนูได้เป็นพอ" พราวนภากล่าวอธิบายจุดมุ่งหมาย          

พอเอ่ยถึงตรงนี้อี้หนานกับฮ่องเต้หนุ่มมองหน้ากันทัันที   'จริงสินะ เราไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย  ตัวเราขึ้นครองบัลลังก์ตั้งแต่ยังเด็ก หลังจากสิ้นเสด็จลุงไปแล้ว เราก็ไม่มีฐานอำนาจใดมาสนับสนุนเลย เราก็กลุ้มใจเรื่องนี้มาตลอด  ไม่นึกเลยว่านางจะสามารถคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้  ในที่สุดเราก็ได้ค้นพบนางแก้วคู่บัลลังก์มังกรแล้ว นอกจากจะมีรูปโฉมงดงาม เย้ายวน เปี่ยมเสน่ห์แล้วยังฉลาดปราดเปรื่องยิ่งนัก  เห็นที่ว่าเราคงไม่ยอมปล่อยให้เจ้าลงจากตำแหน่งฮองเฮา คิดหนีเราออกจากวังอย่างที่ตั้งใจหรอก'                                                            

"ฮองเฮาทรงปราดเปรื่องยิ่งแล้วพะยะค่ะ"  อี้หนานยิ่งรู้สึกนับถือหญิงสาวจากใจ

"แต่ว่าเรื่องการคัดเลือกคนเข้าพวก อี้หนาน เจ้าต้องดำเนินการเอาเองนะ  เพราะเราขอบอกกับทุกคนในที่นี้เลยว่า นับตั้งแต่รับตำแหน่งฮองเฮาอย่างเป็นทางการ และย่างเท้าเข้าวัง  หลิวเฟิงเซียนที่ทุกคนในวังรู้จัก ไม่ว่าจะดีเลว  จะกลายเป็นหญิงสาวคนหนึ่ง ที่มุ่งหวังอยากจะเขยิบฐานะ ของตัวเอง ล่อลวงฮ่องเต้ปัญญาอ่อน เย่อหยิ่งจองหอง ไม่เห็นหัวใคร กดหัวผู้น้อย สนใจแต่สิ่งที่จะก่อให้เกิดประโยชน์ของตนเท่านั้น และในเมื่อท่านเป็นคนสนิทที่ซื่อสัตย์ของฝ่าบาท ก็ย่อมที่จะเป็นอริกับข้าโดยตรง  จนกว่าเรื่องทุกอย่างจะคลี่คลายข้าที่ทุกคนรู้จักจะต้องรู้เห็นไปในทางเดียวกันทั้งหมด เพราะถึงแม้ว่าข้าจะเชื่อว่าคนในวังคงไม่มีใครชั่วทั้งหมด แต่ก็คงมีคนดีอยู่ส่วนน้อย เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องผิดพลาดอะไรขึ้น  เพราะก้าวผิดนิดเดียวอาจเป็นอันตรายถึงชีวิตได้"      

"กระหม่อมทราบแล้วพะยะค่ะ" อี้หนานรับคำ

"แล้วข้ามีเรื่องอยากถามท่านหน่อยว่า ราษฎรส่วนใหญ่รู้หรือไม่ว่าฮองเต้ทรงกลายเป็นคนปัญญาอ่อนน่ะ?" พราวนภาเอ่ยถาม

"เรื่องนี้ราษฎรส่วนใหญ่ ยังไม่ทราบพะยะค่ะ เนื่องจากขุนนางผู้ใหญ่ในราชสำนักเสนอให้ปิดเป็นความลับกับบุคคลภายนอก เพราะไม่อยากให้เป็นที่อับอายแก่ราชสำนัก ว่าแต่ทรงถามทำไมหรือพะยะค่ะ"

"ข้าเกรงว่าผู้ที่คิดแย่งชิงบัลลังก์ จะอาศัยเรื่องที่ฝ่าบาททรงกลายเป็นคนปัญญาอ่อน ปลุกปั่นให้ราษฎรลุกฮือขึ้นน่ะสิ เพราะนอกจากวิธีส่งมือสังหารมาลอบปลงพระชนม์แล้ว การที่ฝ่าบาททรงเป็นคนปัญญาอ่อน อาจทำให้ราษฏรเกิดความไม่เชื่อมั่นในพระปรีชาของฝ่าบาทได้ และเป็นโอกาสที่อีกฝ่ายก็ใช้ราษฎรเป็นเครื่องมือ และหาข้ออ้างว่าราษฏรเกิดความไม่เชื่อมั่น เพื่อไม่ให้เกิดความวุ่นวายจึงต้องเปลี่ยนฮ่องเต้องค์ใหม่น่ะสิ" คำพูดของพราวนภา ทำให้ฮ่องเต้หนุ่มและอี้หนานต่างเห็นจริงตามนั้นและเกิดความวิตกขึ้นมา

"จริงด้วยสิพะยะค่ะ แล้วพวกเราจะแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ยังไงดีล่ะพะยะค่ะ?"

------------------------------------------------------------------------------------------------

ฮิๆ ทักทายค่ะ ลงมา 14 ตอนแล้วพึ่งทักทาย เราเป็นนักเขียนพึ่งหัดเขียนน่ะค่ะ เห็นว่าเว็ปนี้เขาให้เขียนได้ก็เลยลองดู เราคิดพล็อตโดยรวมไว้คล่าวๆล่วงหน้าแล้ว แต่เนื้อหาแต่ละตอนแต่งสดแบบตอนต่อตอนน่ะค่ะ ไม่ได้เขียนลงในกระดาษก่อน คิดปุ๊บลงปั๊บ เลยอาจมีคำผิดหรือภาษาผิดพลาดไปบ้างซึ่งเราจะทยอยแก้ย้อนหลัง เพราะเรากลัวเดี๋ยวถ้าไม่รีบลงแล้วจะลืมน่ะค่ะ/ เพลงประกอบแต่ละตอนที่แล้วมาเป็นเพลงจีนเพราะเราแต่งนิยายจีน แต่เพลงของตอนนี้เพลงเกาหลีเพลงประกอบของเรื่อง     ทงอี จอมนางคู่บัลลังก์น่ะค่ะ เห็นว่าเพราะดี