คำหอม

ชาวนาชาวไร่ อยู่ไปด้วยใจวาดหวัง เก็บเกี่ยวกันอีกสักครั้ง ขอบ้างนะผลกำไร หากฝนไม่ตกมาเหมือนน้ำตามันตกใน เกษตรกรส่วนใหญ่ยังถือหุ้นกับเทวดา (ยังถือหุ้นกับเทวดา) เหมือนดั่งนกมีหูเหมือนดังหนูมีปีก ไปมาก็ไร้ร่องรอย กินโกงไม่มีใบเสร็จ เหมือนดั่งนกมีหูเหมือนดังหนูมีปีก ไปมาก็ไร้ร่องรอย กินโกงไม่มีใบเสร็จ ... ปีนี้พอมีหวัง ฝนฟ้าดังก้องคำราม ผลผลิตติดตามข้าวก็งามกล้วยก็งอม แต่แล้วต้องใจหาย ค้างคาวร้ายพากันรุมล้อม กินกล้วยกำลังสุกงอม ไม่ยอมให้เหลือเผื่อให้ชาวนา (ไม่ยอมให้เหลือเผื่อให้ชาวนา) เหมือนดั่งนกมีหูเหมือนดังหนูมีปีก ไปมาก็ไร้ร่องรอย กินโกงไม่มีใบเสร็จ เหมือนดั่งนกมีหูเหมือนดังหนูมีปีก ไปมาก็ไร้ร่องรอย กินโกงไม่มีใบเสร็จ ค้างคาวขโมยกินกล้วย เหมือนคนเฮงซวยขี้โกงชาวนา (ค้างคาวขโมยกินกล้วย) (เหมือนคนเฮงซวยขี้โกงชาวนา) พวกเอ็งเคยรู้ไหมว่า (พวกเอ็งเคยรู้ไหมว่า) ชาวไร่ชาวนาเขาแสนลำบาก ชาวไร่ชาวนาเขาแสนลำบาก .. เออ..เอ่ย...บนฟ้ามีค้างคาว ในนาข้าวก็มีหนูนามากัดมากินต้นกล้า ข้าวในนาพากันล้มตาย ค้างคาวอยู่ในถ้ำ กินอิ่มหนำก็บินกลับไป ทิ้งชาวนาอาลัยเผชิญปัญหาชะตากรรม เผชิญปัญหาชะตากรรม เหมือนดั่งนกมีหูเหมือนดังหนูมีปีก ไปมาก็ไร้ร่องรอย กินโกงไม่มีใบเสร็จ เหมือนดั่งนกมีหูเหมือนดังหนูมีปีก ไปมาก็ไร้ร่องรอย กินโกงไม่มีใบเสร็จ เหมือนดั่งนกมีหูเหมือนดังหนูมีปีก ไปมาก็ไร้ร่องรอย กินโกงไม่มีใบเสร็จ เหมือนดั่งนกมีหูเหมือนดังหนูมีปีก ไปมาก็ไร้ร่องรอย กินโกงไม่มีใบเสร็จ
 
“คนไทยมันก็โง่อย่างงี้จังซี้ตลอดไม่เห็นมีอะไรอยากหลุดพ้นจากความเป็นขี้ข้าขี้ครอกด้วยการรับใช้ฝรั่งอย่างพวกกู ฮึ ๆ ๆ แล้วนี่ยังไงพ่อเก่ามึ้งเป็นถึงพลเอกทีเดียว ฮะ ๆ ๆ ไม่ต่างกันดอกลาวไทยโง่เซอะพอกันแล่ว”
 
แจคขี้คร้านจะพูด “เว้า บ่ เถือก” พลางเดินหนีขึ้นรถคันหรูที่มีลูกน้องคนไทยอีกนั่นแหล่ะขับรถวนกลับมารับแล้วพาหนีต่อไปอย่างไม่มีจุดหมายปลายทางเงินทองไม่ต้องพูดถึงพ่อของแจคมีจนล้นเหลือเพราะเป็นเครือข่ายค้ายาข้ามชาติ แต่แจคยังคงเพียรพยายามรวบรวมหลักฐานแล้วแอบส่งมาที่กองพิสูจน์หลักฐาน กรมตำรวจอยู่โดยไม่ขาด ทั้ง ๆ ที่ในใจไม่วายก่นเกลียดสาปแช่งดูถูกพวกหน้าโง่โดยเฉพาะผู้หญิงอย่างยายมณีและปารมีที่มีอันตกหนักถึงขั้นตายและพิการตลอดชีพด้วยน้ำมือของแจคผู้ไม่เคยแม้แต่คิดจะฆ่าสัตว์ตัวเล็กตัวน้อยแต่ในเวลานี้แจคสวมวิญญาณแดรกคูล่าหรือค้างคาวแวมไพร์ผีดิบไปเสียสิ้นความน่ารักน่าเอ็นดูและไร้น้ำใจไร้ความเมตตาอย่างเห็นได้ชัด “หมดสิ้นกันเสียทีความกรุณาจากกูไม่มีอีกต่อไปแล้วเมตตาต่อพวกมึ้งไอ้อีหน้าโง่ขายแผ่นดิน ครอบครัวถ้าทะเลาะเบาะแว้งกันเรื่องเงินโง่ ๆ แบบนี้ก็ยังพังไปคนละทิศคนละทางเหมือนไอ้ฟองดูกับเมียหมวยมัน แล้วนี่เวรเอ๋ย ขนาดแผ่นดินของมึ้งยังทำเป็นเอาเงินมาเป็นตัวตั้งคอยต่อรองกันเอง ดูเอาเถิดสาแก่ใจ แผ่นดินมึงไม่แตกยังไงไหวว่ะ ก็มันหลักการคิดเดียวกันกับการสร้างครอบครัวแต่ละบ้าน ๆ รวม ๆ กันก็แผ่นดินทั้งผืนเป็นครอบครัวใหญ่ ห่วยแตกแค่นึกถึงความคิดของพวกมันคนไทย แล้วแทบจะถ่มน้ำลายใส่หน้าใส่ตามันงามกันหล่อกันซ้า.......ห่วยแตกเอ๋ย เลวบัดซบไม่สมควรให้อภัยมันมิน่าพ่อถึงได้บอกยังงี้แต่ฉันยังเด็ก...เวราห่วยบรมโง่งมงายไม่ยอมโงหัวนรกแท้  ๆ ไม่เคยเจอ ฮะ ๆ ๆ”
 
รถแล่นเลยผ่านไปทางสวนเมืองนนท์ต้นกล้วยพันธุ์ไทยหลากหลายเรียงอยู่เต็มสวนที่ยกท้องร่องมีร่องน้ำสำหรับใช้รดต้นไม้ต่าง ๆ ที่ปลูกอยู่บนโคกดินหรือเนินดิน คนไทยชอบรับประทานกล้วยน้ำว้า เด็กทารกกินกล้วยบดผสมข้าวสุก เฮ้อ ในยามนี้แม้แต่กล้วยน้ำว้าที่ราคาถูกแสนถูกยังแพงชนิดจับต้องไม่ได้ด้วยเหตุการณ์ข้าวยากหมากแพง คนไทยขายไอ้นั่น แล้วพาลโกรธกันเองคบฝรั่งทำร้ายคนไทย เพียงแค่หวังว่าจะใช้เงินที่ฝรั่งมันแค่แกล้งยื่นให้พอตลกให้ขำ ๆ แล้วดึงคืนด้วยการเอาคุกมาเปลี่ยนให้แทน บางคนหนักข้อยิ่งกว่าเมื่อเผลอคิดเหมาเอาว่า
 
“สามีฝรั่งจะพาฉันไปจดทะเบียนอยู่กินที่อเมริกา ฉันเตรียมตัวหลายอย่างวีซ่าเอยอะไรเอยไม่เคยมีปัญหาสามีฉันเงินเยอะมีธุรกิจอยู่ที่โน่นหลายอย่างเรียกว่าฉันไม่อนาทรร้อนใจอะไรเลย”
 
พอเดินทางเข้าจริง ๆ กลับเอาไปขนยาด้วยวิธีแสนจะน่าเวทนาสกปรกทางจิตใจ พอถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจไม่ว่าไทยหรืออเมริกันช่วยเหลือไว้ได้ไอ้สามีนักค้ายาก็ออกลายด่าว่าประมาณนี้ทั้งน้านฟังให้ดี ๆ
 
“มึงมันโง่จิตใจโสโครกสารพัดโสอย่างพวกมันเรียกว่าน้อยไปด้วยซ้ำทำร้ายแผ่นดินทั้ง ๆ ที่มันเป็นผู้หญิงด้วยซ้ำแล้วอิจฉากลั่นแกล้งทำร้ายลูกผู้หญิงด้วยกันเองแบบนี้คือร่วมมือกับพวกกูเอายาเสพติดยัดใส่ช่องคลอดสาวไทยด้วยกันเอง แล้วทำเสียงขอโทษนะเสียงเหมือนเดรัจฉานตัวเมีย อี้ว อื้อ..อะไรเทือกนี้ตลอดแหล่ะน่าหมั่นไส้ยังน้อยไป ๆ น่าจะได้รับกรรมหนักกว่านี้”
 
เฮ้อ มิน่าถึงได้โดนไอ้ค้างค้าวแวมไพร์จากต่างแดนมาแด๊กกล้วยน้ำว้าเสียหมดสวนไม่เหลือหรอ ตกหนักต้องซื้อแม้กระทั่งกล้วยน้ำว้าที่เคยราคาถูกแสนถูก แถมในสมัยโบร่ำโบราณถือเป็นสิ่งจำเป็นที่คนไทยทุกบ้านจะต้องปลูกเอาไว้ใช้รับประทานผลกล้วย ใช้ใบห่ออาหารการกินที่น่ารับประทานสำหรับฝรั่งอย่างแจค ฮี่โธ่ น่าหัวร่อ โดนค้างคาวต่างแดนแดร๊กคูล่ากินกล้วยพวกแกหมดสวนแล้ว คนไทยหน้าโง่ เอ้ย ฮะ ๆ ๆ
 
“กล้วยน้ำว้าอันทรงคุณค่าทางอาหารโดนความเป็นคนป่วยโรคจิตทำร้ายเสียจนหมดสวนด้วยการชักจูงให้แดรกคูล่าหรือค้างคาวฝรั่งตาน้ำข้าวมารับประทานจนหมดกลายเป็นผลไม้หายากดอกรึนี่ มิน่าแพงซ้าจนนึกไม่ถึงว่า ทำไมน้า แม้แต่กล้วยน้ำว้าที่สมัยก่อนเก่าเราหากินได้หลังบ้านของเราเองแท้ ๆ ยังแพงซ้าจนจับแทบไม่ลง เล่นใช้วิธีขายบ้านแปลงกายไปให้ฝรั่งมันหลอกใช้เอาไปขายเป็นสินค้าต่างแดนกันนี่เอง ทั้งหญิงและชายด้วยซ้ำไป เวรา มีจริง ๆ เฟ้ย”
 
อ้ายฟองดูมันคิดอย่างติดตลกและเริ่มเอ่อ....เอื้อนทำนองเพลงค้างคาวกินกล้วยด้วยความอาดูร...ทุกขเวทนาแสนสาหัสเยี่ยงนี้เทียวคนไทยใยไม่รู้ตัว
 
"กิ่งไทรย้อยห้อยระย้าเคยร่มเย็นเหมือนหนึ่งเป็นวิมานเมืองฟ้า ไทรโยคครวญคงด้วยช้ำอุรา เห็นคนไทยไร้ค่าราคาตม ฤาว่าตนคงจักสูงคุณค่า เอ่ย...มวลค้างคาวนานา มองไม่เกินไปกว่าตัวการ์ตูน เอ่ย....มวลใบกล้วยแลผลนานา...รู้รักษาคุณค่าในตนเอง...ไม่ข่มเหง...เอ้ย...ไทยกันเองจนเหลือจะข่ม อันว่าไทยคงสิ้นไร้ตัวตน...รึกว่าคงสำนึกชักศึกนั้นเข้าบ้าน...ตนสูเจ้าจำถูกประจาน เอ้ย....ประหารจนสิ้นไร้คุณค่า...ลองตรองตรึกดูด้วยเหตุผลนานา...ค้างคาวมาจากต่างแดน รึแบ่งแยกเพียงแค่เงินตรา แลอำนาจซึ่ง ตนสูเจ้าบูชา...เหมือนดั่งว่าเขียนเสือไว้ เอ้ย เขียนเสือไว้หน้าไฟ เอ้ย หน้าไฟ เอ้ย เชิงตะกอนเอยไว้สุมฟอนขอนฟืน...น้ำตารื้น...ยามจ้องมองแสงไฟฟอนจากขอนไม้ เอ้ย...สุมร่างไทย..เอย..บนเชิงตะกอนเอย"
 
จบบริบูรณ์
(คงเป็นเรื่องสุดท้ายเพราะเกรงใจเจ้าของเวบด้วยเค้าบ่นว่าไม่อยากให้ใช้ค่ะแต่พอดีเขียนไปบ้างแล้วบางส่วนจำต้องจบฝากขอโทษท่านเจ้าของเวบไซด์ด้วยค่ะกรุณาติดตามได้ที่ประจำ
 
http://bushsadeep.wix.com/siamese
 
http://bushsadeep.wix.com/manwadkhean
 
http://bushsadeep.wix.com/kiriboon
 
 
 
 
 
 
 
 
 
.
 
 
 
 
 
 
 
 
.