เเด่สายลมที่พัดผ่านมา

โอโนะ ยูกิโตะ หมอนั่นทำให้ชั้นพบเจออดีตที่ชั้นไม่ควรจดจำ

     "ซานาดะ อากิโฮะค่ะ ขะ ขะ ขอฝากตัวด้วยนะคะ" ขึ้นมัธยมทีนึงก็ต้องคอยเเนะนำตัว ทำไมถึงต้องมีเรื่องน่าอายเเบบนี้ทุดครั้งก็ไม่รู้ ไม่เห็นใจคนที่ไม่กล้าทำเอาซะเลย

"พักเที่ยงสักที มานั่งกินข้าวกันเถอะ" ทุกคนต่างหันโต๊ะเข้ากินข้าวร่วมกัน เเต่ชั้นกลับนั่งกินเพียงลำพัง 

"คุณซานาดะ ทำไมถึงไม่นั่งทานข้าวกับเพื่อนๆ" ครูประจำชั้น ทำไมต้องทักเเบบนี้ด้วย 

"คือ คือ หนูยังไม่รู้จักใคร ... ค่ะ" 

"เเต่เพื่อนๆเขาก็ได้เพื่อนกันหมดเเล้วนะ" ชั้นอึกอัก 

"คุณซานาดะ มากินข้าวพร้อมกันกับพวกเราก็ได้นะ มาสิ !!" สาวท่าทางใจดี เเละมักจะยิ้มเเย้มอยู่เสมอกวักมือเรียกชั้น

"มะ ... ไม่เป็นไรค่ะ" ชั้นตอบอย่างเเผ่วเบาเเละก้มหน้าก้มตากินอาหารของตัวเอง ทำเอาเธอคนนั้นเสียน้ำใจไปไม่น้อย 

"ใหตายสิ เเม่นั่น คุณจิเอมิ อุส่าห์ชวนทั้งที ต่อให้ไม่อยาก ก็หัดรักษาน้ำใจของคนอื่นบ้างได้มั้ย?"

"เอาน่า เธออาจจะเป็นคนขี้อายก็ได้"

"คนขี้อายเเบบนี้มีเเต่นางเอกในนิยาย ที่รอให้พระเอกเข้าไปทักเท่านั้นเเหละค่ะ" ชั้นโดนพวกเขานินทาไม่มีชิ้นดีเลยทำให้ไม่อยากสุงสิงกับใครเข้าไปอีก ทุกครั้งที่ใครมาพูดคุย ชั้นมักจะหลบสายตา ถามคำตอบคำ จนกลายเป็นปัญหา ระหว่างโรงเรียนกับผู้ปกครองไปเลยล่ะ เเต่เขาจะรู้มั้ยนะ? ว่าพฤติกรรมที่โรงเรียน เเละ ที่บ้าน .... ไม่ต่างกัน

"กลับมาเเล้วค่ะ" ชั้นเดินไปหยิบ ข้าว 1 จานเเละขึ้นห้องไปทันที โดยที่ไม่ได้พูดคุยกับใคร เมื่อเอาจานลงมาเก็บ เห็น อาเเละน้าดูทีวีอยู่ เขาไม่คิดจะถามไถ่อะไร หรือเเม้เเต่หน้าก็ไม่มอง

"เฮ้ อากิโฮะ คุณครูส่งจดหมายมาเเน่ะ" เขาขยำเเละโยนให้ฉัน

"อย่ามาไร้สาระนะ นั่นมันปัญหาของเธอไม่ใช่เหรอ?" ชั้นไม่เก็บด้วยซ้ำเเละตรงขึ้นห้องไป

"เธอมาทำอะไรในห้องของชั้น?" ชั้นมองเเขกไม่ได้รับเชิญหรือก็คือ ลูกสาวของน้าที่เข้ามาในห้องของชั้นโดยไม่ได้รับอณุญาต

"พี่อากิโฮะ ขอตุ๊กตตัวนี้ได้มั้ย?" เเละเด็กคนนั้นจะถือวิสาสะคนนู่น ค้นนี่ ตามใจชอบ

"ไม่ ! ออกไป !" ชั้นผลักยัยเด็กนั่นออกจากห้องไป เด็กคนนั้นเมื่อไม่พอใจมักจะเเหกปากร้องไห้ทุกที เเละจะตามด้วยเสียงทุบประตูห้องชั้นดังลั่น รวมถึงคำด่าทอมากมาย ที่ชั้นต้องเเกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน

สิ่งที่ชั้นคิดว่า สักวันหนึ่งชั้นจะต้องออกจากที่นี่ให้ได้ เเละ เปลี่ยนนิสัยการเข้าสังคมซะใหม่ ...จนมีตัวชั้นในวันนี้