เเด่สายลมที่พัดผ่านมา

     "สวัสดีค่ะ ซานาดะ อากิโฮะ จากวันนี้ไปจะเป็น 1 ในสมาชิกของเอก IT เช่นเดียวกับทุกๆคนค่ะ"

สายตาพวกเขาดูเหมือนจะค่อนข้างเเปลกใจที่เห็น สาวๆ ในเอก IT คณะใฝ่ฝันของหนุ่มๆ เทคโนโลยี ตัวชั้นเองก็ไม่ได้ถนัดเทคโนโลยีเท่าไหร่ เพียงเเต่มีความคิดที่ว่า เทคโนโลยีจะก้าวหน้าในอนาคต ไม่มีทางอดตายเเน่นอน ปีนี้อายุครบ 17 ปีพอดี ถึงเเม้จะเป็นเด็กผู้หญิง เเต่หัวชั้นไม่ฉลาดโดดเด่นเกินใคร มีเพียงความละเอียดรอบคอบ ตามประสาเด็กผู้หญิง ถือว่าเราเเลกเปลี่ยนข้อดีของกันเเละกันในหมู่เพื่อนฝูง 

"อากิ!!!" นี่เป็นชื่อเรียกสั้นๆที่เพื่อนๆใช้เรียกกัน

"อะไร? ถ้าเป็นเรื่องงานที่ชั้นให้นายไปทำเเละบังเอิญเหลือเกินที่นายไม่ได้ทำมา ชั้นไม่ให้อภัยนายหรอกนะ" เเน่นอนว่านิสัยจุกจิก ขี้บ่น ก็เป็นพื้นฐานของเด็กผู้หญิงเช่นกัน

"ยังไม่ทันพูดอะไรเลย ฟังให้จบก่อนได้มั้ย?" ชั้นเปิดโอกาสให้เพือนคนเเรกของชั้นได้อธิบาย

"เซย์ยะ มารายงานกลุ่มไม่ได้เพราะเหมือนจะต้องไปทำธุระกับครอบครัว เขาเพิ่งส่ง Line มาบอกเมื่อกี้นี้เอง" ชั้นหยิบโทรศัพท์มาดู

"ถ้างานเสร็จก็ถือว่าโอเค เเล้วอย่าลืมให้เขาเขียนใบลาย้อนหลังส่งอาจารย์ด้วยล่ะ ชั้นขี้เกียจหาคำโกหกให้เเล้ว"

ชั้นรับเเฟลชไดร์ฟที่ติดชื่อของเซย์ยะมา ระหว่างที่กำลังนำข้อมูลงานของเพื่อนทุกคนมารวบรวมเป็นเรื่องเดียวกัน (ทำมันในวิชานั้นเลย มีโน็ตบุ๊คอยู่กลัวอะไร) ระหว่างที่รอการดาวน์โหลดสายตาชั้นไปจบอยู่ที่มุมห้อง ซึ่งตรงนั้นปรากฏหนุ่มผิวสีเเทน ใส่เเว่นกรอบดำ ผมเซ็ตเป็นทรง นั่งเงียบๆพร้อมก้มกดเเต่มือถือ เพราะอะไรกันนะ? ชั้นถึงได้สนใจคนๆนี้ หรือเพราะรอบตัวชั้นมีเเต่ทะโมน?

"นั่นใคร?" ชั้นถาม พร้อม(เเอบ)ชี้ไปที่คนๆนั้น เเทนที่จะได้คำตอบ เเต่ชั้นกลับได้ยินเพื่อนตัวดี ถามต่อกันเป็นทอดๆ

"เออ นั่นใครวะ?" "คนนั้นใคร?" "ชื่ออะไรเเล้ววะ?จำไม่ได้" จนสุดท้าย .... "ดาวน์โหลดเสร็จเเล้วปริ้นอออกมาด้วยเลย เดี๋ยวมา"

ชั้นเดินไปหาเป้าหมายของชั้น เพราะเเน่นอนว่า คลาสนี้มีเเต่เด็กIT เค้าเองก็คงเป็นเด็ก IT เช่นกัน

"ไง?" เสียงเรียบๆของชั้นดูเหมือนจะไม่ทะลุหูฟังของเขาเท่าไหร่ เพราะเขาเพียงเบี่ยงขาหลบ (คิดว่าชั้นจะเดินเข้าไปนั่งด้านใน) เเต่ตาก็ยังคงจับจ้องอยู่ที่มือถือ ไม่คิดจะสบตาคู่สนทนาด้วยซ้ำ

"นี่ ! ชั้นพูดกับนายอยู่นะ" ชั้นเอามือไปวางบนจอโทรศัพท์ของเขา หนุ่มปริศนาดึงหูฟังออกจากหูพร้อมกับเงยหนาขึ้นมามอง ใบหน้าตรงของเาก็ไม่เลวร้ายเท่าไหร่

"มีอะไร?" เขาถามเสียงเรียบๆ ชั้นนั่งลงข้างๆเขา

"นายชื่ออะไร? เรียน IT เหมือนกันใช่มั้ย? เเล้วทำไมมานั่งคนเดียวล่ะ?" คำถามเบสิก

"โอโนะ ยูกิโตะ ใช่ IT เพื่อนยังไม่มา" โอ้ หมอนี่ก็พูดได้นี่นา ชั้นรู้สึกสนุกที่ทำให้หนุ่มขรึมๆ สามารถพูดจาโต้ตอบได้

"ซานาดะ อากิโฮะ นะยินดีที่ได้รู้จัก ถ้าเพื่อนนายยังไม่มา ไปนั่งคุยกับพวกเราทางนู้นก่อนก็ได้นะ" หมอนั่นกลับมานั่งกดโทรศัพท์อีกครั้ง พร้อมกับพูดจาเย็นยะเยือก กระเเทกหูคนฟัง

"ไม่ล่ะ หนวกหู !!!!" ว่าไงนะยะ !!! ชั้นนี่หน้าเเดงเเปร๊ด จากความหมั่นไส้ สลับกับความอาย ที่ชั้นอุส่าห์บากหน้ามาชวนนาย ก่อนที่ชั้นจะยกเก้าอี้ทุ่มใส่หัวกบาลใครบางคน กลับโดนทักขึ้นมาก่อน

"อากิ?" มีคนเรียกชั้นจากด้านหลัง 

"โคจิ?" อายาโนะ โคจิ เป็นคนที่นำข้าวกล่องมาให้ชั้นตอนรับน้องเลยได้รู้จักกัน 

"มีอะไรหรือเปล่าอากิ?" ปะ...เปล่า ชั้นจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ โคจิฟัง (เล่าเบาๆ เเบบที่หมอนั่นอาจจะได้ยินเเต่จับใจความไม่ได้ จะได้ไม่รู้ว่า ชั้นเเอบใส่สีตีไข่ลงไปหรือเปล่า) โคจิได้ฟังถึงกลับหัวเราะออกมา มันไม่ได้ทำให้ชั้นรู้สึกดีขึ้นลย พับผ่าสิ!!

"ขอโทษ ขอโทษ อากิ หมอนี่มันพูดไม่ค่อยเก่งกับคนเเปลกหน้า เธอต้องให้เวลามันหน่อยนะ" หืม? เป็นประเภทเข้าสังคมไม่เก่งงั้นเหรอ? ทำไมชั้นรู้สึกเหมือนกับเห็นตัวชั้นในอดีต ...