[EXO x SNSD]ให้ตายเถอะ! ผมเผลอรักยัยรุ่นน้อง

     วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ภายในโรงเรียนเต็มไปด้วยใบไม้สีแดงตกกระจายอยู่บนพื้นราวกับในละคร...ร่างกายสูงยาวเหมาะสมกับที่เป็นนักบาสเก็ตบอลของผมย่างขาเรียวยาวเข้ามาในโรงเรียน สายตาเย็นชานั้นกวาดไปทั่วโรงเรียน ที่นี่เป็นสถานที่ที่ผมคุ้นเคยมาก เพราะผมอยู่ที่นี่มานานจนทุกคนวางใจให้ผมเป็นถึงประธานนักเรียน แต่วันนี้แปลกไปจากทุกวันที่ผ่านมา เพราะบรรยากาศที่ทำให้รู้สึกเหมือนได้แสดงละครโรแมนติกและความเงียบสงัดภายในโรงเรียน...ชักแปลกๆแหะ...
     08.00 น. เข้าแถวหน้าเสาธง
'กริ๊งงงง' เสียงสัญญาณดังเพื่อเรียกนักเรียนมารวมตัวกันหน้าเสาธงดังขึ้น แน่นอนว่าประธานนักเรียนอย่างผมก็ต้องไปยืนพูดยาวยืดอยู่หน้าเสาธง พูดแล้วก็เบื่อ...แต่มันเป็นหน้าที่ ผมต้องทำมัน...
 สักพัก...ผมได้ยินเสียงฝีเท้าก้าวมาหาผม แต่ผมก็ไม่สนใจ จนกระทั่งมาหยุดลงที่ด้านหลังของผมพอดี แล้วมันก็สะกิดผม...
''เฮ้! ว็อทซับแหมนน...กูมีข่าวดีมาบอกเว้ย" เสียงกวนตีนแบบนี้ใช่เลย...น้องชายสุดหล่อของผม จื่อเทา... 
"เกิดไรขึ้นวะ..." ผมมองใบหน้าดุดันแต่แฝงไปด้วยรอยยิ้มที่คุ้นเคยของน้องชายตัวเอง แล้วเอ่ยปากถาม 
"เด็กใหม่ห้องม.4 สวย เซ็กซี่มาก...สนใจมั้ย?" ผมเบ้ริมฝีปากลง ส่ายหน้าให้กับความทะลึ่งของน้องชาย ก่อนเอ่ยปาก
"ยังไม่เข็ดอีกรึไง รักเขาข้างเดียวตลอดเนี่ย...หึ ไอ้น้องชาย?" ผมหัวเราะนิดๆแล้วขยี้เรือนผมสีดำจัดทรงของน้องชายตัวเองเบาๆก่อนก้มมองนาฬิกาบนข้อมือ...ได้เวลาเข้าห้องแล้วสินะ...
     ขณะที่ผมเดินอย่างสง่าผ่าเผยเพื่อไปเข้าห้องเรียนท่ามกลางเสียงกรี๊ดของรุ่นน้องสาวๆ ผมก็บังเอิญเดินชนเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเข้าอย่างจัง! ผมตกใจมากจึงก้มขอโทษเธอ แล้วสายตาของผมก็สังเกตใบหน้าของเธอ...นี่สินะเด็กม.4ที่จื่อเทาบอก...เธอสวยจริงๆ ใบหน้าเรียวรูปไข่ที่ตอนนี้กำลังแดงก่ำ คิ้วโค้งสวยดุจคันศร ดวงตากลมโตดุจตากวางสองข้างประกบข้างจมูกโด่งรั้นนิดๆ ปลายจมูกเรียวดุจหยดน้ำ ตามด้วยริมฝีปากเรียวรูปกระจับสีชมพูอ่อน เรือนผมสีทองบลอนด์ที่ถูกดัดเป็นลอนสยายตามแรงลม...ผมรู้สึกตกหลมรักเธอเสียแล้ว แต่ตอนนี้ขอโทษเธอก่อน เดี๋ยวเธอมองผมไม่ดี หุหุ... 
"เป็นอะไรมากรึเปล่าครับ...เจ็บตรงไหนมั้ย?" เธอส่ายหน้าตลอดในขณะที่ผมถามอย่างเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรค่ะ...ขอโทษนะคะพี่...อี้ฝ่าน" สายตาของเธออ่านชื่อผมที่ปักบนเสื้อ ผมยิ้มนิดๆ เธอก็สนใจรายละเอียดเหมือนกันนี่
"ไม่เป็นไรหรอก...ว่าแต่เธออยู่มัธยมไหนแล้วล่ะ?" 
"มัธยมปีที่4ค่ะ...เพิ่งเข้ามาใหม่..." ใช่เลย...คนนี้เลย
"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ..." เธอลุกขึ้นยืนแล้วเดินจากไปโดยที่ไม่พูดอะไรต่อจากนั้น ผมเลยได้แต่ยืนอึ้งคนเดียว
     ในห้องมัธยมปีที่6/3...
ผมเอาแต่นั่งคิดถึงเธอจนไม่เป็นอันเรียน ริมฝีปากของผมขยับขึ้นลงคล้ายๆพึมพำอะไรสักอย่างโดยไม่สนใจอาจารย์คิมซูอินที่สอนอยู่หน้าห้องเลย 
สักพัก...
"อี้ฝ่านๆ..." เสียงกระซิบจากโต๊ะข้างๆดังขึ้น ทำให้ผมตื่นจากฝันกลางวัน
"มีอะไร?" สายตาผมหันไปมองใบหน้าหล่อเข้มของเพื่อน คิม จงอิน อย่างมีคำถามปนรำคาญนิดๆ
"ดูนายเหม่อลอยนะ...มีความรักหรอ?~" ฝ่ายตรงข้ามทำเสียงและสายตาทะเล้นๆ สำหรับผมแล้วมันน่าตบมากเลยนะ
"บ้านนายดิ...คนแบบฉันไม่เอาหรอก ไร้สาระ..." จงอินเงียบไป ส่วนผมก็ก้มหน้าก้มตาขีดเขียนบางอย่างลงบนกระดาษ...
'เจสสิก้า จอง...คือชื่อของเด็กผู้หญิงคนนั้นสินะ...คนที่ทำให้คนเย็นชาอย่างผมใจละลาย...นี่สินะรักครั้งแรก...รักครั้งแรกของผู้ชายอย่างผม...อย่างไงผมก็ต้องทำให้รักครั้งนี้สมหวังให้ได้...'
ผมนั่งเหม่ออยู่แบบนี้ตลอดทั้งวันโดยที่ไม่มีใครสังเกต...มันช่างเป็นเวลาที่มีความสุขเสียจริงๆ นี่สินะที่เรียกว่า พรหมลิขิต...
     ตอนเย็นหลังเลิกเรียน...
ผมพยายามกวาดสายตาหา เจสสิก้า จอง ผู้หญิงที่ผมเดินชนเมื่อตอนเช้า ไม่ใช่เพื่อขอโทษ...แต่เพื่อทำความรู้จักกับเธอ... แต่ยังหาเธอไม่เจอเลย...
สักพัก...
"รุ่นพี่คริสหาใครอยู่คะ?..." เสียงนั้น...ใช่เลย...คนที่ผมกำลังตามหาอยู่ ตอนนี้บอกเลยว่าหัวใจของผมเต้นระรัวแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน...
"หาเธอนั่นแหละ...เธอชื่อเจสสิก้าใช่มั้ย?" เธอพยักหน้าให้ผม 
"แล้วที่รุ่นพี่ตามหาฉัน...ทำไมคะ?" ผมเริ่มรู้สึกเหมือนใจจะวาย
"เอ่อ...คือ...อยากรู้จักเฉยๆน่ะ...เธอทานอะไรยัง?" 
"ทานแล้วค่ะ..." 
"เธอมีเฟสบุ๊คหรือเปล่า ถ้าไม่รังเกียจขอแอดหน่อยได้มั้ย?" เธอพยักหน้าพร้อมยื่นกระดาษนามบัตรของเธอมาให้ผม อุ้ย...ตรงนี้มีเบอร์โทรฯด้วย เสร็จโจรร~ หุหุ
"ขอบคุณนะ...คืนนี้ทักมาด้วย...กลับล่ะ" แล้วผมก็เดินจากไปด้วยใบหน้าอันแดงก่ำ...
          'i'm inlove with you...JESSICA JUNG...' <3