เงารักกามเทพ

 ผับดังย่านใจกลางเมือง กรุงเทพมหานคร  หญิงสาวรูปร่างสมส่วน โยกย้ายอยู่ท่ามกลางนักเที่ยวราตรี ชุดดำเกาะอกหมิ่นเหม่ท่าทางจะหลุดไม่หลุดบนเรือนร่างขาวบอบบางนั้นทำให้เธอดูสวยโดดเด่น ผมยาวสะบัดไปมาด้วยอารมณ์เพลง ร่างสวยกอดคอเพื่อนชายเต้นอย่างสนุกสนาน ฤทธิ์ของคอกเทล ทำให้เธอลืมเรื่องราวที่เพิ่งผ่านพ้นมา แต่ใครคนหนึ่งยังลืมไม่ลง เขาไม่อาจจะสลัดเธอออกจากความคิดได้เลย เธอเข้ามาบอกให้เขายกเลิกงานแต่งงานแล้วกลับไป  ทั้งๆที่หญิงทั้งเมืองอยากได้เขามาเป็นสามีใจจะขาด 
   "ฮัลโหล  ทำอะไรอยู่วะ"  เขาโทรหาลูกน้องคนสนิททันที  "เอ่อ ผม ... " เร็วๆสิคะ  หนูไม่ไหวละคะ   อือ... เสียงในสายโทรศัพย์ทำให้อติเทพต้องรีบตัดสายทิ้งทันที  
"บ้าเอ้ย !!  อะไรวะ " อติเทพสบถอย่างอารมณ์เสีย ในเวลานี้เขาอยากมีเพื่อนสาวไว้ระบายอารมณ์ซักคน แต่ไอ้เจ้าลูกน้องตัวดี ดันไปหาสาวเสี่ยนี่   เขาจะต้องโทรหาใครซักคนที่ทำให้เขาระบายอารมณ์ได้บ้าง
"น้ำเพชร คุณอยู่ไหนครับ ว่างหรือเปล่า " อติเทพโทรหาเพื่อนสาวอีกคนทันที "กำลังจะนอนคะ เทพมีอะไรหรือเปล่าคะ " หญิงสาวที่แอบชอบอติเทพมานานรีบตอบ "ผมอยากชวนคุณไปนั่งคุยให้สบายใจซักหน่อยนะครับ "  "ได้สิคะเทพ  ซักครึ่งชั่วโมงเทพมารับน้ำเพชรที่บ้านนะคะ"  อติเทพรีบแต่งตัวและขับรถออกไปทันที 
    "ตาเทพเขาจะไปไหนของเขานะแต้ว "  คุณนวลพรรณถามสาวใช้เมื่อเห็นว่าออกมาไม่ทันบุตรชาย  "ไปบ้านคุณน้ำเพชรคะ "  คุณนวลพรรณถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อเห็นว่าบุตรชายจะออกไปหาผู้หญิงดึกๆดื่นๆ ทั้งๆที่กำลังจะแต่งงาน "ตาเทพนะตาเทพ เดี๋ยวฝั่งโน่นเขารู้ข่าวขึ้นมาจะทำยังไง"  "ยังไงเขาก็แต่งน่ะคุณ งานเราก็จัดเตรียมไว้หมดแล้ว"  คุณศักดิ์ชายแย้งขึ้นทันที "คุณละก็เข้าข้างลูกอยู่เรื่อย ไม่ฟังแม่แล้วเห็นไหมคะ "  คุณนวลพรรณกระเง้ากระงอดสามีทันที "ฉันไปนอนดีกว่า"  พลางรีบเดินขึ้นบรรไดทันที "อ่าว รอผมด้วยสิคุณ คุณ"  เห้อ คุณศักดิ์ชายส่ายหน้าน้อยๆ ภรรยาเขาขี้งอนตั้งแต่สาวยันแก่เชียวละ
   ปี้บๆ เสียงแตรรถ ที่หน้าบ้าน ทำให้น้ำเพชรรีบออกมาที่ประตูทันที เธออาศัยอยู่กับพี่เลี้ยงเท่านั้น พ่อกับแม่ไปเปิดธุรกิจด้านความงามที่ต่างประเทศกลับมาแค่ปีละครั้งสองครั้งเท่านั้น  เธอมีคุณป้าคอยดูแล เธอจึงเป็นคุณหนูไฮโซบ้านนอกสุดเฉิดฉาย ไม่มีใครไม่รู้จักสาวน้อยคนนี้  "รอน้ำเพชรนานไหมคะ เทพ"  เมื่อขึ้นมานั่งบนรถน้ำเพชรเปิดบทสนทนาทันที เธอคุยเก่ง วางตัวดี อติเทพจึงชอบเธอ และคบหากันแบบเพื่อนสนิทเท่านั้น  อติเทพจะรู้ไหมว่าหัวใจเธอมีแต่เขาคนเดียวเท่านั้น น้ำเพชรไม่เคยมีแฟน ไม่เคบคบหากับผู้ชายคนไหนเลย ทั้งๆที่เธอสวยเพียบพร้อมทุกอย่าง "ไม่นานเลยครับ บอกผมมานะ น้ำเพชรมายืนรอที่ประตูใช่ไหม " อติเทพแซวด้วยน้ำเสียงติดตลก  "ใช่คะ เพราะน้ำเพชรมารอที่ประตูไงคะ ดูสิ ยุงกัดแดงหมดเลยคะ " น้ำเพชรว่าพลางเกาที่แขนขา  "ฮ่า ๆ. ผมควรจะดีใจนะเนี่ยอย่างน้อยยังมีคุณที่รอผมเสมอ"  น้ำเพชรได้เพียงยิ้มรับกับถ้อยคำของอติเทพ เมื่อไปถึงที่หมาย ที่เป็นบาร์เบียย่านมหาวิทยาลัย อติเทพกับน้ำเพชรเลือกนั่งมุมเงียบๆ เขาสั่งโฮกาเด้นแก้วใหญ่ตามสไตล์หนุ่มบ้านนอกจิบเบียร์  ส่วนน้ำเพชรเธอสั่งคอกเทลสีหวานมาดื่มเพียงเท่านั้น   อติเทพเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเขาให้น้ำเพชรฟัง ระบายเรื่องอัดอั้นตันใจเกี่ยวกับการแต่งงานของเขาที่จะเกิดขึ้นในอีกสองเดือนข้างหน้า  "แล้วคุณจะทำอย่างไรต่อไปคะเทพ น้ำเพชรแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ให้คุณไม่ได้หรอกนะ ได้เพียงให้กำลังใจคุณเท่านั้น "  น้ำเพชรกล่าวเสียงเบาหวิว
"ผมไม่อยากขัดใจแม่ผมเลย อีกอย่าง ธุรกิจของเราต้องพึ่งพาอาศัยกัน ผมทำเครื่องชั่ง ส่วนเขาทำวัสดุก่อสร้าง ทุกอย่างทุกจัดเตรียมไว้หมดแล้ว ผมก็จนใจเหลือเกิน"  
"แล้วยัยอัปสรนั่นเธอยืนยันที่จะไม่แต่งงานกับคุณอย่างนั้นหรือคะ "  "ครับ เธอไม่อยากแต่งงาน แต่เธอไม่ปฏิเสธ เธออยากให้ผมเป็นพูดเอง ผมคิดว่า เธอออาจะมีคนรักอยู่แล้วก็ได้ "   
"ก็เป็นไปได้นะคะเทพ ไม่อย่างนั้นหนุ่มหล่อล่ำอย่างคุณคงไม่โดนปฏิเสธคะ " น้ำเพชรพูดหยอกเย้าด้วยน้ำเสียงตลกเช่นเคย เธอทำให้เขาหายเครียดได้เสมอ แต่เธอต้องเก็บเรื่องราวช้ำใจไปคิดเสียเอง  "น้ำเพชรขอตัวไปเติมหน้าที่ห้องน้ำแป้บนึงนะคะเทพ"  "เชิญครับ"  เมื่อน้ำเพชรเข้าห้องน้ำเสร็จ เธอมายินแต่งหน้าอยู่ที่กระจกด้วยแววตาเศร้าสร้อย "พี่คะ คนนั้นใช้แฟนพี่หรือเปล่าคะ เขาหล่อจังเลยคะ"  หญิงสาวหน้าตาน่ารักสะกิดเธอถามเรื่องอติเทพทันที "อ่อ ไม่ใช่คะ เป็นเพื่อนกันเท่านั้น "   น้ำเพชรไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดจึงรีบขอตัว  พลางคิด"เด็กสมัยนี้ หน้าตาก็ดี กล้าหาญชาญชัยจริงๆ"  
เมื่อมานั่งที่โต้ะ กับอติเทพไม่นานนัก บริกรหนุ่มเดินถือแก้วคอกเทลมาให้อติเทพและน้ำเพชร "ของคุณผู้หญิงโต๊ะโน่นครับ เธอฝากมาให้คุณ "  พร้อมกับไอดีไลน์ที่แนบมาด้วย  "ขอบคุณครับ"  อติเทพกล่าวพร้อมรับแก้วคอกเทล พลางส่งยิ้มไปให้สาวสวย   ในกระดาษเขียนว่า "เมย์ ID line  : Mo1414m"  "แหมเสน่แรงจริงๆพ่อหนุ่มคนนี้ "  น้ำเพชรแซวยิ้ม ๆ อติเทพหยิบมือถือมาแอดไลน์สาวสวยทันที  พลางส่งไลน์ไปทำความรู้จัก "งั้นน้ำเพชรให้คนขับรถมารับนะคะเทพ ดูท่าทางจะไปเสียตัว ทิ้งน้ำเพชรให้เหงาอยู่คนเดียว "  "แหม น้ำเพชร คุณอย่ามาแซวผม ก็คุณไม่มีแฟนซักที คนมาจีบเบอะแยะผมเห็นนะ"  "น้ำเพชรไม่สนหรอกคะ น้ำเพชรรักเทพคนเดียว  อื้ม น้ำเพชรกลับก่อนดีกว่าคะ เชิญคุณสานต่อกับสาวหน้าอกแตงโมคนนั้นตามสบายนะคะ  " น้ำเพชรออกไปไม่นานนัก สาวอกแตงโมคนนั้นก็ย้ายเรือนร่างอ้อนแอ้นมานั่งโต๊ะเดียวกับอติเทพทันที "ชื่อเมย์คะ เรียนอยู่ที่ ม....  ใกล้ๆนี่เองๆคะ "  สาวสวยแนะนำตัวเองเรียบร้อย "เทพครับ ยินดีที่ได้รู้จัก"  เช่นกันคะ   คนนั้นแฟนพี่หรอคะ  ไม่ใช่หรอกครับ เพื่อนพี่น่ะ ไม่นานนัก เขาก็พาสาวน้อยคนนี้ไปจัดการให้สาสมกับอารมณ์คุกรุ่นที่มีอยู่  ทำอย่างไรได้ ถึงเธอจะเป็นนักศึกษาแต่เธอก็มาหาเขาเอง แต่ในมโนสำนึกของเขานั้น สาวน้อยใต้ร่างของเขาคืออัปสรโสภิตต่างหากไม่ใช่เมย์ กว่าอารมณ์คุกรุ่นของเขาจะหมดไป สาวน้อยก็หมดฤทธิ์ไปเสียแล้ว เขาเดินออกจากคอนโดหรูทันทีที่เสร็จภาระกิจ พร้อมวางเงินก้อนโตไว้ให้สาวน้อยได้เอาไว้ใช้ เขาใช้งานเธอหนัก เงินตอบแทนก็หนักมากเช่นกัน 
"อัปสรโสภิต  ไม่ว่าอย่างไร ฉันต้องได้แต่งงานกับเธอ ฉันต้องแต่งงานกับเธอเท่านั้น"  
   "อัปสรลูก อัปสร ตื่นได้แล้ว เช้าแล้ว นี่ไม่ไปทำงานหรือยังไงกันนะ  เอ๊ะ !! หรือว่าจะไม่สบาย ไขกุญแจเข้าไปดูซิ "  ทางด้านอัปสรโสภิต กลับถึงบ้านก็ผับปิดเลยทีเดียว เธอเมาหนัก เพื่อนชายขับรถมาส่งที่หน้าบ้าน ในขณะที่ทุกคนในบ้านหลับไหลกันหมด เมื่อไขประตูเข้าไป "ว้ายตายแล้วคุณแม่ สรเพิ่งอาบน้ำเสร็จนะคะ ไม่ได้ยินอะไรเลย เดี๋ยวสรรีปลงไปนะคะ วันนี้ประชุมบอร์ดผู้บริหารสิบโมง สรไปทันอยู่แล้วคะ  คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ"  อัปสรโสภิตร่ายยาวก่อนที่คุณรำไพพรรรณีจะบ่นยาวยืด  "ลูกคนนี้นี่จริงๆ จะแต่งงานอยู่แล้ว ยังเถลไถล "  คุณรำไพพรรณีไม่วายบ่นอีกชุดก่อนจะออกไปจัดเตรียมอาหารตั้งโต้ะ
    อาหารเช้าวันนี้มีทั้งข้าวต้มกุ้งเห็ดหอม  พร้อมเครื่องเคียง มากมาย คุณรำไพพรรรณีหามาบำรุงลูกสาวและสามีไม่ขาดตกบกพร่องเสมอ "คุณแม่คะ ถ้าคุณอติเทพเขามีภรรยาอยู่แล้วละคะ" อัปสรโสภิตเปิดฉากขึ้นมาทันที "แล้วลูกไปเจอเขามาแล้วนี่คะ เขาว่ายังไงละ "  คุณรำไพพรรณีย้อนถามหน้าตาเฉยเพราะรู้ฤทธิ์เดชขอลลูกสาวตัวเองดี ดื้อเงียบ โอนอ่อน แต่ไม่ตกลงเหมือนคราวที่ให้ไปเรียนอังกฤษ กว่าจะไปได้ เกลี่ยกล่อมอยู่นาน  อีกอย่างแม่ฝ่ายชายก็เป็นเพื่อนสนิทคบหากันมานานจนไว้เนื้อเชื่อใจให้สืบทอดดูแลธุรกิจ จะมาโกหกกันได้อย่างไร อัปสรโสภิตนั่งเงียบ "แต่งงานกับเขาเถอะลูก หนูดูคุณพ่อสิท่านแก่มากแล้ว ยังเป็นโรคประจำตัวอีก แม่อยากให้ท่านได้พักผ่อน ธุรกิจของเราจำเป็นจะต้องมีผู้ชายมาบริหารนะคะ มันจะได้น่าเชื่อถือ ลูกจะขายปูนได้อย่างไรหากไม่มีช่างก่อสร้าง ไม่มีวิศวะกร ไม่มีผู้ชาย งานของเรามันหนักนะคะลูก"  อัปสรโสภิตถอนหายใจเฮือกใหญ่ ด้วยรู้ดี หากแม่พูดขนาดนี้อย่างไรก็ต้องแต่ง แต่งงานกับอีตาบ้านั่น ทุกคำพูดของเขายังอยู่ในโสตประสาททุกวัน เธอจะทำอย่างไรดีนะ