มหาวิทยาลัยอาลัยรัก
เขียนโดย บักหล่าหำน้อย
วันที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 18.22 น.
แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 21.35 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) รักแรกพบ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เราและนาย เพื่อนกันตลอดไป" ชายหนุ่มก้มหน้าก้มตาเขียนความรู้สึกที่มีต่อเพื่อนรักลงบนเสื้อนักเรียนที่พวกเขาจะไม่ได้ใส่มันอีกแล้ว
"เฮ้ย!! วันนี้ฉลองกันป๊ะ เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง" เต๋าเพื่อนรักของชายหนุ่มเอ่ยขึ้นลังจากที่ระบายความรู้สึกในใจเสร็จแล้ว
"โอเค!!" ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกัน
"เฮ้ย!!! ไอ้วัฒน์ แล้วมึงมีรถเปล่าวะ" โจเพื่อนของชายหนุ่มพูดกับชายหนุ่ม
"ไม่ว่ะ" ชายหนุ่มพูดพลางทำหน้าเซ็ง
"เฮ้ย ไม่เป็นไรว่ะ เดี๋ยวมึงไปกับกูก็ได้" โจพูดพลางส่งยิ้มให้เพื่อน
"โอเค! งั้นไปกันเลย" ชายหนุ่มยิ้มแล้วก็เดินไปขึ้นรถพร้อมกับเพื่อน หลังจากที่ได้เวลาเลิกเรียนแล้ว
เมื่องานเลี้ยงเริ่มขึ้นชายหนุ่มและเพื่อนๆก็เริ่มชนแก้วกัน
"เอ้า ชน ชน ชน" โจพูดพลางยกแก้วขึ้นชนกับเพื่อนๆ
"เดี่ยว เดี๋ยว เดี๋ยว กูมีเกมส์จะให้เล่นเว้ย" เต่าพูดพลางยิ้ม
"เกมส์ไรของมึงวะ!!" ชายหนุ่มสงสัย
"ก็เกมส์หมุนขวดสิวะ ถามได้ ถ้าปากขวดชี้ไปที่ใครนะเว้ย คนนั้นจะต้องดื่มให้หมดแก้วเว้ยยย..." เต๋าพูดพลางหมุนขวดเหล้า และแล้วปากขวดก็ชี้ไปทางชายหนุ่มพอดี
"ไอ้วัฒน์!!! 555 นี่เลยเดี๋ยวกูเทให้" เต๋าพูดพลางเทเหล้าให้ชายหนุ่ม
"อ้าาา..." ชายหนุ่มละอาออกมาหลังจากดื่มเหล้าเข้าไป
"เอ้า!!! หมุนละนาาา..."เต๋าพูดพลางหมุนขวดเหล้า แล้วทุกคนก็เล่นกันอย่างสนุกสนานจนเมามอมแมมนอนตะเกียกตะกายอยู่ข้างกองไฟ
"เฮ้ย!!! พวกมึงจะลืมกูเปล่าวะ" ชายหนุ่มพูดด้วยอาการมึนเมา
"กูอะ! ไม่ลืมพวกมึกหลอกเว้ย กูอะสัญญานะว่าจะเป็นเพื่อนกับพวกมึงตลอดไป" โจ้พูดด้วยน้ำเสียงของคนเมา และพวกเขาก็นอนตะเกียกตะกายอยู่ด้วยกันจนถึงรุ่งเช้า
หลังจากกลับมาถึงบ้านชายหนุ่มถึงกับต้องทำหน้าเหี่ยว เมื่อมองเห็นหญิงแก่ผู้เป็นป้ายืนทำหน้าบึ้งอยู่หน้าบ้าน
"ไปไหนมาทั้งคืน!!" หญิงแก่ยืนค้ำเอวด่าชายหนุ่มด้วยความโกรธ
"มะ มะ มะ มะ แม่ครับ..." ชายหนุ่มพูดยังไม่ทันจบหญิงแก่ก็พูดขัดเสียก่อน
"ไป ไปเลย ไปอาบน้ำแต่งตัว เก็บของ แล้วรีบลงมากินข้าว เดี๋ยวพ่อ(ลุง)เขาจะไปส่ง พ่อเขารอนานแล้ว เฮ้ย จริงๆเลย" ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นจึงไปอาบน้ำแต่งตัว เก็บของ หลังจากที่กินข้าวเสร็จแล้วชายหนุ่มก็เดินไปที่หน้าหมูบ้านเพื่อที่จะขึ้นรถโดยสารไปที่มหาวิทยาลัยพร้อมกับป้าและลุงที่อาสาไปส่งเขาจนถึงหอพัก
เมื่อถึงมหาวิทยาลัย หลังจากที่ขนของเข้าไปเก็บในหอพักเรียบร้อยแล้ว ป้าแย้มจึงบอกลากับชายหนุ่ม "ดูแลตัวเองดีๆนะลูก เดี๋ยวว่างๆแม่จะแวะมาเยี่ยมนะ" หญิงผู้รับบทบาทเป็นแม่ถึงกับต้องน้ำตาซึม "ครับแม่ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ผมจะดูและตัวเองให้ดีที่สุด" และแล้วน้ำตาของชายหนุ่มก็ไหลซึมออกมา หลังจากที่ล่ำลากันเสร็จแล้ว ชาย-หญิงผู้รับบทเป็นพ่อและแม่ขอชายหนุ่มก็เดินทางกลับ ฝ่ายชายหนุ่มหลังจากที่จัดการทุกอย่างในห้องเสร็จแล้วก็ออกไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ
"ช่วยด้วยคะ ช่วยด้วย" หญิงสาวร้องขอความช่วยเหลือพร้อมกับวิ่งตามโจรที่แกกระเป่าสตางค์ของเธอไป แต่แล้วพรหมลิขิตก็เกิดขึ้น เมื่อหญิงสาวเกิดสะดุดล้ม และวัฒนาก็เข้ามารับตัวเธอไว้ทันพอดี หัวใจของวัฒนาเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ใบ้ห้าที่ไร้ริ้วรอยของเธอ ยิ่งเห็นตาของเธอหัวใจของเขาก็ยิ่งเต้นแรงขึ้น ทั้งสองสบตากันอย่างลึกซึ้ง ก่อนหญิงสาวจะพูดตัดขึ้น
"ช่วยด้วยคะ ช่วยด้วย ฉันถูกฉกกระเป๋าสตางค์คะ ช่วยด้วยคะ ช่วยด้วย" ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นจึงวิ่งตามโจรผู้นั้นไปและนำกระเป๋าสตางค์มาคืนให้กับหญิงสาว และทั้งสองก็นั้งคุยกันบนชิงช้าที่สวนสาธารณะ
หญิงสาว:"ขอบคุณนะ เอ่อ...!!! นายชื่ออะไรหรอ"
ชายหนุ่ม:"อ้อ เราชื่อวัฒนา เรียกสั้นๆว่า วัฒน์ ก็ได้ แล้วเธอละ"
หญิงสาว:"เราอะชื่อ มณฑยา เรียกสั้นๆว่า มณ ก็ได้ แล้วนายเรียนคณะอะไรหรอ"
ชายหนุ่ม:"เราอะเรียนคณะวิทย์ อยู่ปีหนึ่ง แล้วเธอละ"
หญิงสาว:"เฮ้ย!! เหมือนกันเลย แล้วนายเรียนสาขาอะไรหรอ"
ชายหนุ่ม:"ฟิสิกส์ อะ แล้วเธอละ"
หญิงสาว:"เราก็ฟิสิกเหมือนกัน เออะ ไว้ค่อยคุยกันนะ พอดีมีธุระอะ ไปก่อนนะ บายบาย"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ