อลเวงเพื่อนรักในจินตนาการ

ครืด~ 
เสียงลากเก้าอี้ที่เกิดจากการเลื่อนของอีตานักเรียนชายผมน้ำตาลแดง ที่กำลังหย่อนก้นนั้งลงตรงข้างๆฉัน เดี๋ยวๆนะ อีตานี่มันกำลังแย่งที่นั้งฮานามิ - - ภาพที่เห็นคือพอตานั่นนั้งลงภาพที่เห็นฮานามินั้งอยู่ก็แวบหายไป 
แต่ทำไมอีตานี่ไม่ไปนั้งข้างๆยัยชีด้าวะ มานั้งๆข้างๆฉันทำไม 
"เฮ้ออ~" ฉันถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆ
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ^^" 
"อ๋อค่ะๆ ^^ ยินดีที่ได้รู้จัก"
อีตาหัวน้ำตาลแดงหันมาทักทายฉันก่อนจะหันไปมองเพื่อนของตัวเองที่กำลังหย่อนก้นนั้งลงบนเก้าอี้ว่างที่อยู่ข้างๆชีด้า ก่อนที่พนักงานสาวจะเดินมารับออเดอร์
"ลูกค้าที่มาเพิ่ม จะสั่งอะไรดีค่ะ ^^" พนักงานสาวถามขึ้น
"งั้นผมเอาเหมือนกับ 2 สาวครับ^^" 
"Ice varni bear ที่นึงนะค่ะ แล้วคุณละค่ะจะรับอะไรดี^^" พนักงานหันไปถามเพื่อนอีตาผมน้ำตาลแดงที่กำลังนั้งนิ่งๆ แต่ฉันว่าเค้าก็หล่อดีนะผิวขาว ผมดำสนิด ดูคมดี ไม่ได้ชอบนะแค่พูดไปตามเนื้อผ้า -3-
"เหมือนกันครับ" เค้าตอบ เมื่อเค้าตอบเสร็จพนักงานก็เดินรับออเดอร์ลูกค้าคนอื่น
"ฉันชื่อชีด้านะพวกนายชื่ออะไรกันหรอ ^^" ชีด้าแนะนำตัวเองเป็นการใหญ่
"ชีด้าหรอชื่อน่ารักจังนะครับ ผมไมค์ครับ^^" อีตาคนชื่อไมค์พูดจากกะล่อนชะมัด = =
"อุ้ย ก็ไม่น่ารักขนาดนั้นหรอกค่ะ>///< แล้วอีกคนละค่ะ" ยัยชีด้าบิดตัวไปมา แล้วหันไปถามชื่อเพื่อนอีตาไมค์
"ทิทิวครับ" ทิทิว? ทำไมฉันคุ้นชื่อนี้จังนะ แต่ทำไมคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก ฉันเอาแต่ครุ่นคิดแล้วตักไอติมเข้าปาก
"....." ทิทิวงั้นหรอ??... ทิทิว? ชื่อนี้มันยังไงกันนะ
ก๊อกๆ
"เฮ้ย! แกแนะนำตัวมั้งสิ ^^" ยัยชีด้าเคาะโต๊ะเรียกสติแล้วบอกให้ฉันแนะนำตัวพร้อมกับที่ไอติม 2 ถ้วยมาเสิร์ฟ แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกแปลกๆกับชื่อนี้นักนะ
"อ๋อ อืมๆ" ฉันตอบอ่ำๆอึ่งๆ
"ว่าไงแก พูดแนะนำตัวสิ" ชีด้าพูดขึ้น
"เอ่ออ.. ฉันชื่อ เฮ้ยยย!!!!" ไม่ทันที่ฉันจะได้เอ่ยปากบอกชื่อตัวเองฉันก็นึกขึ้นได้ว่า ชื่อทิทิวที่แสนคุ้นเคยนี้ ฉันเนี่ยแหละที่รู้จักเป็นอย่างดี
"เฮ้ย อะไรแก" ชีด้าถาม ส่วนอีตาไมค์ก็มองฉันแล้วทำหน้าตาสงสัย พร้อมกับคนที่เป็นต้นเหตุของเสียงร้องตกใจของฉัน ก็ชะงักหันมามองบ้าง ทั้งๆที่กำลังจะตักไอติมเข้าปาก
"ว่าไงแก" ยัยชีด้าถามอีกครั้งเมื่อเห็นว่าฉันไม่ตอบ
"เอ่อ แกฉันว่าฉันกลับก่อนดีกว่า"
"อ้าว ทำไมแกรีบกลับจังอะ ปกติก็เห็นไม่ค่อยจะอยากกลับบ้านซักเท่าไหร่ -3-"
"พอดีเมื่อเช้าแม่ฉันบอกให้ซื้อข้าวกลับไปหน่ะ ถ้าไม่รีบกลับเดี๋ยวแม่ฉันด่าตายเลย แกอะจะกลับพรัอมฉันมั้ย" ฉันไม่มีทางเลือกอื่นเลยต้องโกหกชีด้าไปอย่างนั้น ก็ลองคิดดูสิถ้าทิทิวรู้ว่าฉันเป็นใครมันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ
"ไม่หล่ะ แกกลับไปก่อนเลย ^[]^" ยัยชีด้าตอบฉันซึ่งฉันก็รู้ความหมายที่ยัยนี่ไม่อยากกลับอยู่หรอก ชิ! เจอผู้ชายหน้าตาดีทีเพื่อนอย่างฉันก็หมดคุณค่าเลยนะย่ะ
"แล้วแต่แกละกัน งั้นฉันกลับก่อนหล่ะ" 
"โอเคเลยกลับบ้านดีๆนะเพื่อนรักกก" ยัยชีด้าพูดแล้วยกมือโบกซ้ายทีขวาที
"บ้ายบายครับคนสวย" อีตาไมค์ทำหน้ากะล่อนยกมือลาตามแบบฉบับ ซึ่งฉันก็ยิ้มให้ตามมารยาท 
"บ้ายบาย" คนที่เงียบอยู่นานเอ่ยลาฉันขึ้นบ้าง
"อื่ม บ้ายบายจ่ะ" ซึ่งก็บอกลากลับไปตามสเต็ปเหมือนกัน 
ฉันสะพายกระเป๋านักเรียนเดินออกนอกร้านแล้วเดินไปตามทาง 
"เจ้าจะกลับบ้านเลยมั้ย" ฮานามิถามขึ้น โดยฉันก็เริ่มชินกับการที่ฮานามิเอาแต่พรุบๆโพล่ๆ เดี๋ยวมาเดี๋ยวไปจนกลายเป็นเรื่องปกติซะแล้ว
"ไม่รู้สิ ฉันยังไม่ค่อยอยากกลับตอนนี้ซักเท่าไหร่ เจ้าอยากไปหาไรกินต่อมั้ยหล่ะ" ฉันถามฮานามิกลับ ก็อย่างว่าแหละไอติมถ้วยเดียวมันก็คงไม่อิ่มหรอกอีกอย่างกลับบ้านไปก็ไม่มีอะไรกินอยู่แล้วด้วย
"(• •)(. .)(• •)" ฮานามิพยักหน้าบอกเป็นเชิงว่าจะไป
ฉันจึงเดินลัดเลาะไปตามทางเท้าแล้วมองหาร้านอาหารตามสั่งดีๆซักร้าน จนไปเจอเข้ากับร้านที่ไม่ค่อยมีคน หรือ จะเรียกว่าไม่มีเลยก็ไม่ผิด เป็นร้านที่มีอาแป๊ะแก่ๆ นั้งเฝ้าร้านอยู่
"เอาร้านนี้ละกันเนอะลับตาคนดี เจ้าจะได้นั้งกินง่ายๆ" เมื่อตัดสินใจเรียบร้อยฉันก็เดินเข้าร้านแล้วเลือกที่นั้งด้านในสุด 
"ลื้อจะสั่งอะไร" อาแป๊ะเดินเข้ามาถาม
"เอา... เอ่อ ข้าวผัดกระเพรา 2 จานค่ะ"
"โอ่โห 2 จาน ลื้อตัวแค่นี้กิงคงเดียวไหวเหรอ"
"ไหวค่ะไหว" 55555 ไหวก็บ้าแล้วค่ะ ฉันแอบขำกับคำพูดตัวเอง
"โอเคๆ ลื้อรอแปปนึงนะ" 
ซ่าาา~ โป๊ง! เป๊ง! โป๊ง! เป๊ง!
เสียงทำอาหารกับเสียงตะหลิวเคอะกับกระทะดังขึ้น ผ่านไปไม่กี่นาทีข้าวผัดกระเพราจากโต 2 จานก็มาวางอยู่ตรงหน้า 
"ขอบคุณค่ะ" ฉันบอกกับอาแป๊ะ ซึ่งอาแป๊ะก็พยักหน้ารับ แล้วเดินไปนั้งหน้าร้านเหมือนเดิม ฉันจึงไม่ต้องกังวลว่าใครจะมาเห็นตอนฮานามิกำลังรับประทานอาหาร
"อื่มมม อร่อยดีแหะ" เมื่อฉันตักอาหารเข้าปาก ก็รู้สึกว่ารสชาติของมันอร่อยมากจนน่าแปลกที่ไม่มีคนเข้าร้าน หรืออาจจะเป็นที่ลับตาคนก็เป็นได้
พอฉันกับฮานามิกินเสร็จก็จ่ายตังค์แล้วก็เดินออกมานอกร้าน ตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดลงทุกที ฉันเลยหารถเมล์เพื่อจะกลับบ้าน แต่ฉันรอแล้วรอเล่าก็ไม่มีรถเมล์ผ่านมาซักคัน