I'm sorry! ขอโทษครับ สามีผมโหด

Chapter 5

 

 

ตี๋

 

 

ผมอยากจะขำเมื่อเห็นหน้าฟางจริงจังและคิดว่าผมจะยอมเป็นเมียมันจริงๆ จมูกโด่งซุกไซ้ไปตามลำคอหอมกรุ่นสูดดมความเป็นบุรุษเพศที่โชยออกมา ฟางเลิกเสื้อของคนใต้ร่างขึ้นเผยหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเลื่อนใบหน้าขาวใสมาหยุดอยู่ที่หลุมเล็กเหนือสะโพกสอบ

 

"อื้ม..." ผมแหงนหน้าแอ่นตัวให้ลิ้นร้อนของมันแตะโดนสะดือมากขึ้น มือที่มันกดทับด้วยขาค่อยๆดึงออกช้าๆไม่ให้มันรู้ตัว

 

ฟางไล้ลิ้นเลียวนรอบนอกก่อนจะแยงลิ้นเข้าไปเล่นด้านใน เหลือบตามองใบหน้าหล่อที่สูดปากหน้าบิ้วอารมณ์สุดๆ

 

"ไงวะ ชอบล่ะสิไอ้ตี๋"

               

"ทำบ่อยล่ะสิมึง หึ" ใบหน้ากวนยกคิ้วให้แทนคำตอบ

 

มือฟางจับขอบกางเกงนักศึกษาของผมล้วงมือเข้าไปด้านใน ขณะที่ปากก็ดูดเม้มสร้างรอยช้ำเป็นจ้ำสีแดงไว้ที่หน้าท้องเนียน ผมกระดกตัวขึ้นเมื่อมันรูดซิปกางเกงและทำท่าจะถอดมันออก

 

"กูเกือบเปลือยแต่มึงไม่ถอดสักชิ้นมันยังไงอยู่นะ" ผมเอ่ยสื่อว่าให้มันถอดตาม คนอย่างไอ้ฟางมันหัวดื้อไม่ยอมใครง่ายๆ ไม่ทันไรมันก็ยกตัวขึ้นถอดเสื้อนักศึกษาออกเห็นจุกนมสีชมพูที่เด่นนูนตั้งอยู่

 

"อย่าท้าไอ้สัส" ฟางทำหน้าเยาะว่ากูแน่จริงนะเว้ย ผมอมยิ้มมือรูดซิปดึงกางเกงมันรั้งไว้ที่สะโพก ฟางยกตัวสูงมือมันดึงทั้งซับในซับนอกโยนทิ้งไปไกลๆ ตัวผมยังเหลือซับในไว้กอบกุมส่วนนั้นอยู่ นับว่าแม่งด้านมากที่กล้าโชว์ไอ้ฟางน้อยไม่แคร์สายตาผมสักนิด

 

"อมให้ผัวหน่อยสิครับเมีย" เสียงอ้อนกับสายตาเยิ้มได้ที่ส่งมาพร้อมแท่งร้อนยาวที่จ่อปากผม มือบางกำมันโดยรอบรูดรั้งขึ้นลงรอจังหวะที่จะจับยัดใส่ปากผม

 

"กูเคยทำให้ไอ้ดิน แต่กูจะไม่ยอมทำให้มึง" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยออกไป ฟางหน้าดุนัยน์ตาจ้องตี๋นิ่ง

 

"มึง...กับพี่ดิน"

 

"อืม กูเคยเอากันแล้ว ทำไม...หรือมึงรับไม่ได้"

 

ผมมันก็เลวมาตั้งแต่แรก บอกแล้วไงว่านอกจากไอ้ดินผมไม่จริงจังกับใครอยู่แล้ว ไอ้เด็กเปรตนี่ก็เช่นกัน ผมอยากได้มันเป็นเมีย เหอะ ไม่ใช่คนรักแบบที่มันหวังอยู่แน่

 

"กูรับได้ที่มึงเอากัน แต่กูรับไม่ได้...ที่มึงทำเหมือนกูไม่สำคัญเท่าเขา!!" ฟางตะเบ็งเสียงตะโกนใส่หน้าผมคล้ายคนโมโหจัด มือมันสั่นและจ้องผมตาไม่กะพริบ

 

"คิดว่ากูจริงจัง?"

 

"ไอ้เหี้ย! มันก็น่าจะใช่ป่ะวะ กูเป็นเพื่อนไอ้ติ้วผัวเพื่อนมึง...ไม่สิเมียมึง โว๊ย! จะสถานะไหนก็ช่างแม่งแต่มึงก็น่าจะจริงจังกับกูหน่อย หรือที่พี่ดินคบกับไอ้ติ้วก็แค่เล่นๆ"

 

"กูไม่รู้ แต่ถ้าเพื่อนมึงทำไอ้ดินเสียใจกูกระทืบมันแน่" ผมกัดฟันกรอดโต้ตอบกลับไปเสียงแข็ง

 

"มึงรู้ป่ะ มึงกำลังทำกูเจ็บเหี้ยๆเลย มึงพูดเหมือน...มึงรักพี่ดิน"

 

ผมชะงักมองไอ้ฟางที่แสดงสีหน้าเจ็บปวด ดินมันเป็นผู้ชายคนเดียวที่ผมยอมเชื่อทุกอย่าง ผมหวงและห่วงมันมากเพราะมันเป็นเพื่อนสนิท และเมื่อได้มันเป็นเมียก็ไม่แปลกที่ผมจะรักมันในฐานะทั้งเพื่อนและเมีย

 

"แล้วไง? กูต้องสงสารมึงไหมวะ ทำไม? หรือมึงคิดจริงจังกับกู"

 

"...หึ กูหวังอะไรจากมึงไม่ได้เลยนะไอ้สัส ดี! งั้นผัวแก้ขัดคนนี้จะทำให้มึงครางชื่อกูไม่หยุดเลย"

 

ฟางจิกกลุ่มผมของคนใต้ร่างกระชากให้เงยหน้ารับสิ่งที่หยิบยื่นให้ แท่งร้อนที่มีน้ำปริ่มออกมาจากหัวแดงก่ำถูกยัดเอาไปในโพรงปากของตี๋ อีกทั้งขู่เข็ญให้กินเข้าไปให้หมด ถ้าคิดจะกัดให้เจ็บฟางก็มีวิธีทำให้ตี๋ยอมโดยการจิกผมให้แรงขึ้นไปอีก แล้วใครมันจะทนความเจ็บปวดได้นานกันเล่า ตี๋ยอมดูดกินส่วนอ่อนไหวของ

ฟางเพราะเห็นว่าไหนๆก็ได้ลิ้มลองแล้ว มันก็ไม่ได้แย่กลับรู้สึกชอบเสียอีก

 

"ซี้ดดด...ดีมากตี๋น้อย...อื้ม..." ฟางจับหัวตี๋กระแทกตัวตนหยัดกายเข้าไปในโพรงนิ่มครางเสียงพร่า

 

มือของผมบีบก้นนิ่มของฟางรูดปากให้มันไปด้วย ใบหน้าที่ออกหวานมันดูดีมากจนผมเผลอกระดกก้นขึ้นพลางคิดว่าถ้าเข้าไปอยู่ในตัวมันจะรู้สึกดีแค่ไหน แล้วดูมันสิครับ ไม่คิดจะช่วยปลดปล่อยผมบ้างเลย หึ รอกูอมให้มึงเสร็จก่อนเถอะไอ้เด็กเปรต กูจะกระแทกใส่ร่องมึงไม่ยั้งเลย

 

ฟึ่บๆๆๆ

 

ฟางยกตัวขึ้นนั่งคร่อมหน้าตี๋มือนาบเบาะนิ่มทิ้งตัวลงมาตามจังหวะที่เร่งสูงขึ้น แก่นกายร้อนสั่นระริกอยู่ในปากอุ่นเม้มริมฝีปากรูดแท่งร้อนบีบรัดแน่นขึ้น ใบหน้าออกหวานสะบัดไปมาเหงื่อแตกพลั่ก

 

"อะ โอ๊ยยย...เชี้ยตี๋...อ้ะๆๆๆ ซี้ดดดด กูไม่ไหวแล้วแม่ง"

 

ผมไอออกมาสำลักน้ำกามขาวขุ่นคายทิ้งลงบนเบาะเปื้อนเลอะเทอะ ฟางทิ้งตัวนั่งทับหน้าท้องผมนอนหงายหมดแรง ใบหน้ามันเหนื่อยหอบขาขาวตั้งฉากหันหน้ามาทางผม มองรูรักที่ปิดสนิทของมันแล้วได้แต่กัดฟันข่มอารมณ์ร้าย เพราะผมเป็นพวก SM ถ้าครั้งแรกมันเจอหนักมันต้องตายคาอกผมแน่

 

พรึ่บ

 

"มึงจะทำอะไร!" ฟางหน้าตื่นนอนหงายขาพาดกับบ่ากว้างถามเสียงสั่น ตี๋ยิ้มเยาะควักแท่งใหญ่โตของตัวเองออกมาจ่อเข้าไปที่ช่องทางรัก ฟางดิ้นแต่หนีไปไหนไม่รอดถูกกักด้วยสองขาใหญ่ที่บีบรัดส่วนล่างเอาไว้

 

"คิดจะเอากูมันง่ายไปแล้วไอ้เด็กเปรต" เสียงเหี้ยมบอกฟางตาแวววาว

 

ผมเอื้อมมือไปหยิบผ้าคาดเอวชุดยูโดผืนสีขาวมามัดมือฟางไว้เหนือหัว อีกเส้นเป็นเชือกธรรมดาที่เอาไว้สอนเด็กๆทำเงื่อนปมต่างๆ ผมเอาเชือกเส้นนั้นเอี้ยวตัวหันไปผูกเท้ามันให้คล้องคอผมเอาไว้

 

"ยิ่งมึงดิ้นเชือกก็จะรัดมึงแน่นขึ้น กูเตือนด้วยความหวังดี"

 

"ไอ้เหี้ยตี๋! มึงมันเล่นสกปรก"

 

"กูไม่เคยบอกว่าสะอาด" ผมกระชากหัวทุยของมันให้แหงนมองหน้า "แล้วเด็กปากดีอย่างมึงก็สมควรที่จะได้รับความเจ็บปวดนี้" ฟางมันต่อต้านผงกหัวขึ้นงับแขนของผมเหมือนหมาบ้า

 

เพี้ยะ!

 

มือหนาตวัดลงบนแก้มนิ่มขึ้นสีแดงเป็นรอยปื้นยาว ฟางสะอึกจะกุมแก้มก็ไม่ได้ นึกแค้นแน่นอยู่ในอกนัยน์ตาแข็งกร้าวไม่ยอมอ่อนข้อให้ง่ายๆ

 

"กว่าจะรู้ตัวก็สายไปแล้วว่ะ มีคนอยากจะเป็นเมียกูเยอะแยะ แต่กูให้สิทธิ์นั้นกับมึงเลยนะ เจ็บหน่อยก็ทนๆนะเด็กน้อย" ผมตบหน้ามันเบาๆส่งนิ้วยาวสอดเข้าไปในช่องรัก ใบหน้าฟางเจ็บปวดแต่มันไม่ยอมร้องออกมาให้ผมได้ยิน ผมเพิ่มทีละนิ้วจนนิ้วที่สามมันกัดปากตัวเองเลือดซิบ มึงจะทนได้อีกนานแค่ไหนไอ้ฟาง

 

ฟุ่บ!

 

"อ้ากกก! ไอ้เหี้ย!กะ กูเจ็บ...พอ อย่าเพิ่งดัน" ผมยิ้มยียวนก็นึกว่ามันชอบเห็นนอนนิ่ง แค่ส่วนหัวมันร้องแหกปากดังลั่น ผมไม่ได้หยุดตามคำขอตัดสินใจแทงพรวดเข้าไปจนสุดลำ

 

ฟางหน้าเบี้ยวจุกจนร้องไม่ออกตัวมันชาหนึบขยับร่างกายไม่ได้ทุกสัดส่วน เสียงลมหายใจมันแผ่วลงหน้าซีดปากเซียวอ้าปากพ่นลมร้อนออกมา ผมรอมันปรับสภาพได้ถอนแก่นกายออกมาเกือบหลุดปล่อยให้น้ำเหนียวสีแดงสดไหลออกมาจากรูช้ำๆ

 

"อึก มึงทำกูเจ็บ กูจะเอาคืนให้กระอักเลือดตะ...อ้ากกก!!"

 

สงสัยผมจะใจดีมากไปจนปล่อยให้มันเพ้อออกมาได้ ฟางร้องน้ำตาไหลสะอื้นเจ็บปวดใกล้ตายเต็มทีตี๋มันข่มขืนผม มันกำลังทำเหี้ยบนร่างกายของผม ยิ่งคิดยิ่งแค้น ใบหน้าหล่อก้มลงมากัดซอกคอหอมกรุ่นของฟางเป็นรอยฟันปนเลือดซึม จุกนมที่แข็งขืนตั้งโด่ชูชันน่าลิ้มลอง ตี๋บดลิ้นลงละเลงขบกัดดึงให้แดงช้ำ

 

ฟางหลับตานอนนิ่งปล่อยให้ตี๋ทำตามอำเภอใจ เอาให้เต็มที่ เอาให้กูเจ็บจนจำ

 

จำไว้นะไอ้ฟาง ผู้ชายคนนี้มันคือศัตรูของมึง ถ้ามึงเจ็บมันต้องเจ็บยิ่งกว่า

 

 

ฟาง

 

 

ผมอดทนนั่งทำเทสจนครบทุกข้อ โดยมีสายตาห่วงของเพื่อนส่งมาดูเป็นระยะ ดีที่กินยาดักเอาไว้ทั้งแก้ไข้และอักเสบ ทำไมผมถึงรู้ว่ามียาอะไรบ้างน่ะเหรอ ก็เพราะผมคิดจะเอาต้นข้าวเป็นเมียให้ได้ไง เลยไปศึกษามาหมดทุกอย่างให้ต้นข้าวเจ็บน้อยที่สุด แต่ไอ้เหี้ยตี๋! มันไม่คิดแบบผม

 

"มึงแน่ใจนะว่าจะไปกับพวกกู" เสียงแตงถามผมอีกรอบ ตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย เห็นมันจะไปโรงอาหารเพื่อกินข้าว ผมก็หิวนะเว้ย หัวก็ไม่ค่อยร้อนแล้ว ปกติประมาณ 80% ได้

 

"อืม กูหิวนะเว้ย แต่มึงไปซื้อเหมือนเดิมนะแม่นาง" แตงมันพยักหน้ารับไม่เถียงผมสักคำ คงเห็นว่าไม่สบาย ถึงมันจะปากร้ายแต่ก็ใจดีนะครับ

 

เมื่อมาถึงที่หมายเราก็จับจองโต๊ะแยกย้ายกันไปซื้ออาหาร ผมนั่งเฝ้าโต๊ะมือก็กดเล่นเกมส์ไปเรื่อย จนมีเงาทาบลงมาสะท้อนให้เห็น ผมหันหลังไปมองเป็นไอ้ชินที่ถือจานข้าวมานั่งลงข้างๆ

 

"ชินนั่งด้วยนะฟาง" มึงนั่งแล้วขอขอกูทำไม

 

"อืม" ผมตอบสั้นๆยังเจ็บคอไม่หาย อยากได้...

 

"ได้ข่าวว่าไม่สบาย ชินซื้อน้ำผึ้งมะนาวมาให้ ร้านนี้อร่อยนะ" เหมือนจะรู้ใจ ผมยื่นมือไปรับแก้วน้ำดูดสองสามทีให้ชื่นใจ หันไปยิ้มขอบคุณมันสักหน่อย

 

"ดีขึ้นบ้างไหม"

 

"สดชื่นดี แล้วไม่กินล่ะมานั่งรออะไร" ชินนั่งเท้าคางมองหน้าผม สายตามันน่าขนลุกชิบหาย

 

"รอกินพร้อมฟาง"

 

"ถ้าบอกไม่ต้องรอก็จะรอใช่ไหม?" ผมถามมันพยักหน้าแทนคำตอบ "งั้นก็ตามใจ หิวอย่ามาบ่นนะ"

 

ผมนั่งรอเพื่อนไม่นานมันก็พากันเดินกลับมา ออมมันเหลือบมองหน้าชิน ชินเองก็มองออมสายตาสั่นๆ

 

"ไงคะชิน มาหาออมหรือฟางล่ะ" เอ๋ ผมหันขวับมองชินที่กลืนน้ำลายลงคอ

 

"มาหาฟาง"

 

"งั้นเหรอ อืม อย่าลืมคืนนี้ของเรานะ ออมจะรอ" กระจ่างเลยผม ออมมันพูดให้ผมรู้ตัวว่าไอ้ชินมันเป็นยังไง น่ารักจริงนะเพื่อนออม คืนนี้รอ ฮ่าๆๆๆ ฝันไปเถอะชิน คืนนี้กูมีนัดนอนดูดาวกันเว้ย

 

"เราไปนั่งกับเพื่อนดีกว่านะ ขอตัวครับ" ชินรีบเพ่นก่อนออมจะเล่นงานเขาไปมากกว่านี้ ผมมองตามหลังหันมายกนิ้วให้ออม มึงแน่มาก

 

"ใครหวังจะฟันเพื่อนออมมันไม่ง่ายหรอก ฟางเป็นไงบ้าง ออมซื้อมะนาวกับเกลือมาฝาก อิๆ ไปซื้อต่อป้าคนขายมา" ผมล็อคคอเพื่อนสาวมาลูบหัวเอ็นดู

 

"หมันไส้ว่ะ" เพทายมันปาเปลือกถั่วใส่หน้าผม ไอ้ติ้วมันยักคิ้วกวนตีนมาให้

 

"แดกข้าวก่อนแดกผู้ชายค่ะเพื่อนออม กรี๊ดดด มึงดูอิออม พี่แซมเดินมาทางนี้กับ...ชื่ออะไรวะลืม"

 

"ต้นข้าว..."เพทายมันพูดขึ้น ผมหูตั้งหันไปเห็นต้นข้าวมากับเต้ยและพี่แซม

 

"สวัสดีค่ะพี่แซม" ออมกับแตงยกมือไหว่หน้าตาดี๊ด๊า ผมลุกขึ้นดึงแขนต้นข้าวให้มานั่งด้วย

 

"ดีใจจังเลยเจอต้นข้าวด้วย จะกินอะไรดีฟางไปซื้อให้"

 

"อิฟาง ดูสังขารตัวเองด้วยค่ะ" อิแตงชอบขัด ผมถลึงตาใส่มันให้เงียบลง

 

"ไม่เป็นไรครับ" ต้นข้าวเงยหน้ามองเพทายปากอมยิ้ม เต้ยนั่งขนาบข้างต้นข้าวอีกข้าง ว่าที่หมอจึงต้องแหมะข้างแตงอย่างไม่มีทางเลือก

 

"กูว่าฝั่งนี้มันแน่นไปว่ะ" แตงชะโงกมองทางฝั่งตัวเองและมองอีกฝั่งที่โล่งโจ้ง เรียงจากหัวแถวมาเป็นแซม แตง ออม  ฟาง ต้นข้าว เต้ย อีกฝั่งมีแค่เพทายกับติ้ว

 

"งั้นข้าวไปนั่งกับเพทายก็ได้" ไม่ต้องรอใครท้วงห้าม ร่างบางย้ายตัวเองไปนั่งติดกับเพทาย โดยมีเต้ยตามไปนั่งข้างๆไม่ยอมห่าง

 

"ลงตัวนะคะ อ้ะ พี่ตี๋พี่ดินมาแล้วเหรอคะ ทางนี้พี่ๆข้างอิฟางว่างอยู่ พี่ดินมานั่งข้างแตงนะคะ" แตงให้ออมเขยิบไปทางฟางตบที่ว่างให้ดิน แต่เจ้าตัวปฎิเสธไปนั่งข้างติ้วแทน

 

"มึงชวนมันมาทำไม!" ผมกัดฟันแน่นเอี้ยวตัวไปกระซิบถามแตงเสียงเข้ม แล้วดูไอ้ตี๋ดิ แม่งกวนตีนมานั่งติดกับผมอีก

 

"มึงก็มานั่งสลับกับกูสิอิฟาง กูอยากนั่งใกล้พี่ดิน" แตงกระซิบกลับ ตี๋ได้ยินเต็มสองหูบีบต้นขาขาวของฟางไม่ให้ไปไหน

 

ผมตวัดตามองไอ้ตี๋ปัดมือมันออกแต่เจอบีบก้นแทน กระดิกตัวมากก็ไม่ได้เดี๋ยวคนอื่นพากันสงสัย โว๊ยจะมายุ่งอะไรกับกูนักหนาวะ

 

ต้นข้าว เต้ย แซมขอตัวไปซื้อข้าว ผมทำท่าจะลุกไอ้เชี้ยตี๋มันเอาขามาเกี่ยวขาผมเอาไว้อีก มันฝากไอ้เต้ยซื้อข้าวเห็นว่าเป็นพี่น้องรหัสกัน ไอ้เต้ยมันก็บ่นแต่พอไอ้ตี๋บอกเลี้ยงกระโดดเป็นลิงโลดเลย

 

"ฟาง ชินมองมึง" ออมพูดขึ้นชี้นิ้วให้ผมดู ชินมันมองผมกับไอ้ตี๋สลับกันเหมือนรู้อะไรมา

 

"คิดถึงกูมั้ง สงสัยต้องจัดให้สักหน่อย ฮ่าๆๆ" ผมหัวเราะคิกคักกับออม จัดในที่นี้ของเราคือจัดการไม่ให้มันมายุ่งด้วย แต่เหมือนอีกคนจะเข้าใจเป็นอย่างอื่น

 

หมับ

 

"มึงมากับกู!" ตี๋บอกเสียงเข้มกำรอบข้อมือฟางแน่น

 

ผมขืนตัวเอาไว้ไม่ยอมไปกับมัน ไอ้ตี๋ไอ้เหี้ยมันลุกพรวดกระชากผมจนขาไปเตะกับเก้ากี้ยาวที่นั่ง คนอื่นพากันมอง ผมส่งยิ้มกลับไปแต่ใจกำลังเดือดปุดๆ

 

"อ้าว น้องฟาง" ผมสะบัดมือจากไอ้ตี๋ยกมือไหว้พี่พัดเพื่อนพี่ฟิน พี่พัดมองไอ้ตี๋ผมจึงแนะนำว่ามันเป็นพี่ต่างคณะ

 

"พี่พัดไม่มีมีเรียนเหรอวันนี้"

 

"เห็นพี่ใส่ชุดเรียนไหมล่ะ ไม่ได้เจอกันนานน่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะ" ผมยิ้มก้มหัวให้พี่พัดลูบหัว ไอ้ตี๋มันยืนฟึดฟัดอยู่ข้างๆ ถ้าเป็นข้างนอกผมว่าพี่พัดคงได้เจอตีนมันบ้างแหละ

 

"คิดถึงงง พี่ฟินไม่พาพี่มาบ้านเลยอ่า" ผมกอดเอวพี่พัดแน่น

 

/พี่ช่วยฟางด้วย มันตามฟางมา/

 

"เลิกเรียนยัง" ผมพยักหน้ารับ พี่พัดกอดคอผมดึงเข้าไปประชิดตัว ไอ้ตี๋จ้องผมเขม็ง

 

"มึงมีอะไรกับฟางอีกไหม วันนี้กูว่าจะพาน้องไปเลี้ยงไอติม" ขอฟรี อร๊ายยย

 

"มี!" ตี๋หมดความอดทนดึงฟางเข้ามากอดไว้ไม่ให้ดิ้น พัดก้าวเข้ามาแต่เจอตี๋ชี้หน้าให้หยุด

 

"อย่า ยุ่ง! เรื่องผะ..."

 

"เหี้ย! พี่พัดครับ อย่ายอกพี่ฟินนะฟางขอร้อง ไว้วันหลังเรา..." ผมพูดยังไม่ทันจบประโยคไอ้ตี๋มันกระชากคอเสื้อดึงเข้าไปในห้องน้ำ พี่พัดตามมาแต่เข้าไม่ได้

 

"มึงบอกให้มันออกไป" ตี๋ขู่เสียงเข้ม

 

"พี่พัดช่วยฟางด้วย" ผมตะโกนตรงกันข้ามกับที่มันสั่ง เสียงพี่พัดทุบประตูดังอยู่ด้านนอก

 

"เลือก! จะให้กูเอามึงในนี้แล้วมันได้ยิน หรือมึงจะบอกให้มันไป"

 

"กูไม่เลือก พี่พัดช่ว...ไอ้เอี้ย.." เสียงฟางขาดหายไป ตี๋ประกบปากลงมาเลือกหนทางที่ฟางไม่ต้องการให้ ผมเบ้หน้ามือดันหน้ามันออก เสือกกัดปากกูติดไปด้วยนะ เจ็บครับแม่ง

 

"ฟาง! มันทำอะไรเรา ฟางบอกพี่สิ" เสียงพัดตะโกนเข้ามาอีก

 

"ผัวคนที่เท่าไหร่"

 

"อะไร?"

 

"รักกันเหลือเกินนะ หึ วันนี้ไปนอนห้องกู เลิกเรียนแล้วนี่ ไม่มีข้ออ้างนะสัส" ผมลอยหน้าลอยตาใส่

 

กูไม่ไป ใครจะทำไม

 

"ฟางๆ ตอบพี่ก่อน" ผมเป็นผู้ชายและร่างกายแข็งแรงพอๆกับมัน รองเท้าคู่สวยถีบท้องมันกระเด็นติดผนังห้องน้ำ มือปลดล็อคกลอนประตูคว้ามืิพี่พัดวิ่งออกมา

 

"เเฮ่กๆๆ รถ...รถพี่อยู่ไหน" ผมมองด้านหลังเห็นไอ้ตี๋วิ่งตามมา พี่พัดกระชากผมไปลานจอดก่อนเราจะบึ่งบิ๊กไบท์รุ่นล่าสุดออกไปตัดหน้าไอ้ตี๋ระยะประชิด ผมหันไปมองเห็นมันล้มใบหน้าเจ็บใจ

 

ควาย กูไม่ยอมเสียให้มึงฟรีๆหรอก แค้นนี้ต้องชำระ

 

ผมกดส่งข้อความไปหามันเมื่อรถชะลอติดไฟแดง เบอร์ไอ้ตี๋หาง่ายนิดเดียวเพราะแม่งแจกไปทั่ว

 

'ไอติมพี่พัดอร่อยมาก^^ แท่งใหญ่กว่ามึงเยอะไอ้ผัวน้อย (อิโมคอนหัวเราะ)'

 

 

 

TBC.