I'm sorry! ขอโทษครับ สามีผมโหด

Chapter 6

 

 

 

ฟาง

 

ผมเดินเข้ามาในร้านไอศกรีมแถวร้านข้างคอนโด พี่พัดโคตรหล่อแถมยังใจดีด้วย ผมอยากได้ผัวแบบนี้แต่ยังไงเรื่องของผมกับไอ้ตี๋ก็เปลี่ยนแปลงความจริงไม่ได้อยู่ดี

 

"ฟาง ฟินโทรมา" ผมวางใบเมนูลงโบกมือปัดว่าไม่ได้อยู่กับผม คือแม่งอาจจะบังเอิญที่พี่ฟินเห็นผมซ้อนท้ายพี่พัดมา โทรหาผมไม่ติดคงโทรหาเพื่อนแทน

 

"บอกผมกลับห้องไปแล้ว" พี่พัดพยักหน้าก่อนกดรับ

 

(วันนี้ฟางมันมีเรื่องกับใครไอ้พัด กูรู้มันอยู่ใกล้ๆส่งสายให้มันดิ้) เสียงพี่ฟินดังรอดออกมา

 

"น้องฟางไม่..."

 

(ฟาง! กูจับได้มึงตายนะ จะคุยกับพี่ดีๆหรือคุยด้วยตีนห้ะ) พี่พัดยื่นโทรศัพท์มาให้ ผมรับมาแนบหู

 

เบื่อว่ะ มีพี่รู้ทัน

 

"อะไร พี่ฟินแม่ง ฟางไม่ได้หาเรื่องใครนะ" ผมพูดเสียงห้วนตอบกลับไป แน่นอนว่าแม่งด่ากลับมาไม่ยั้ง

 

(สัส พูดกับกูเหมือนเพื่อนเลยนะ อย่ามาตอแหลไอ้น้องชาย กูยืนดูมึงอยู่นานแล้ว ไอ้หน้าตี๋ๆนั่นมันใครวะ มึงกับไอ้พัดทำไมต้องวิ่งหนีมัน ตอบดีๆอย่าให้กูคั้นด้วยตีน)

 

"...ไม่มีอะไรว่ะพี่ฟิน" ผมลังเลบ่ายเบี่ยงพูดปดไป พี่พัดสั่งไอศกรีมกับขนมปังเนยระหว่างรอผมคุยโทรศัพท์ ผมชี้ชานมปั่นก่อนพี่พัดจะสั่งกับพนักงาน

 

(หัดโกหกกูนะ ไม่ต้องแล้ว กูไปถามมันเองดีกว่า แค่นี้นะ) ผมฉีกยิ้มร้องเยสในใจ

 

มึงตายคาตีนพี่กูแน่ไอ้ตี๋

 

ผมยื่นโทรศัพท์คืนพี่พัดนั่งเท้าคางรอไอศกรีมที่กำลังเดินมาเสริ์ฟ พี่ฟินมันโรคจิตอย่างคือบอกว่าไม่มีมันจะคิดว่ามี ฮ่าๆๆ ต่อให้ผมเล่าไปมันจะเหมือนแต่งเรื่องมาปั่นหัวพี่ชาย สู้ให้แม่งคุยกันเองจะได้เข้าใจง่ายขึ้นอยากรู้นักมึงจะจัดการเรื่องนี้ยังไงไอ้ตี๋ พี่ฟินแม่งบ้าดีเดือดด้วย ตายแน่มึง

 

"ทีนี้จะเล่าให้พี่ฟังได้รึยัง"

 

"ก็ได้ อืม...ถ้าเล่าแล้วพี่ต้องช่วยฟางนะ โอเคป่ะ" ถ้าให้ดีช่วยมาเป็นผัวหลวงจะดีมาก ผมอยากได้คนนี้อ่า

 

"ถ้ามันไม่เดือดร้อนใครพี่ก็ช่วย" เห็นไหม ผมบอกแล้วว่าคนนี้ใช่เลย ไม่น่าไปหลงหน้าโหดๆของไอ้ตี๋ตอนแรกเลย แต่อยู่กับมันชีวิตก็ตื่นเต้นดีครับ

 

ผมเล่าไปก็ใส่ไข่ไปนิดหน่อย เรื่องอะไรจะบอกว่าผมอ่อยมันล่ะ พี่พัดใบหน้าเคร่งคงโมโหแทนที่ผมโดนไอ้ตี๋มันทำอย่างป่าเถื่อน เล่าจบผมก็นั่งจิ้มขนมปังเข้าปาก

 

"จะให้พี่ทำอะไร"

 

"มาเป็นกิ๊กผมดิ" พี่พัดหน้าเหวอ ผมหัวเราะคิกโบกมือล้อเล่น คนนี้ผู้ชายแท้นะครับ แต่ใจพี่พัดรับได้หมดไม่แบ่งเพศ

 

"คืองี้...ฟางรู้ว่าไอ้ตี๋มันไม่ค่อยสนใจฟางหรอก มันหวงก้างไปงั้นแหละ ฟางไม่อยากเป็นของเล่นของมัน พี่มาคบกับฟางดิ" พี่พัดจ้องหน้าผม เอาจริงดิ "คบหลอกๆอ่ะพี่ แล้วพี่มีแฟนยัง?"

 

"แฟนไม่มี มีแต่เพื่อนนอนอ่ะ ฮ่าๆๆ ว่ามาๆพี่ช่วยได้" ค่อยโล่งอกหน่อย ผมไม่อยากทำให้ครอบครัวใครแตกแยกนะครับ

 

"นี่ไง พี่หล่อ พี่รวย พี่เรียนเก่ง คบกับฟางรับรองจะเลี้ยงอย่างดี"

 

"เลี้ยงตัวเองให้รอดก่อนนะฟาง จะให้พี่ช่วยเป็นแฟนใช่ไหม ก็ได้ๆเริ่มตอนไหนล่ะครับ"

 

"ตอนนี้" ผมทำหน้าเจ้า่ห์ยื่นหน้าเข้าไปใกล้พี่พัด เก่งดีครับ ไม่มีหลบตาผมด้วย อ้ากก กูอยากได้

 

"หึ น่ารักนะเรา ทำไมไม่เป็นผู้หญิงนะ"

 

"ผู้ชายก็มันส์ดีนะครับ ไม่ลองเหรอ" ด้านมาก ผมกล้าพูดไปได้ไงวะ เชื้อแรดกำลังวิ่งพล่าน

 

"ก็น่าลอง ฮ่าๆๆ วันนี้พี่ไปทำงานบ้านฟางนะ วันนี้กลับบ้านดิ ถ้ากลับจะได้ไปพร้อมพี่"

 

ผมมีนัดนอนดูดาวกับเพื่อนด้วยดิ หรือจะชวนมันไปค้างที่บ้านดี อืม เอาไงดีนะ

 

"วันหลังก็ได้ เอาโทรศัพท์มา พี่จะเมมเบอร์กับพวกเฟส ไลน์ให้" ผมยื่นโทรศัพท์ไปให้พี่พัด วันนี้กลับบ้านดีกว่าคิดถึงพ่อแม่เลย ปกติผมจะโทรหาแม่ทุกวัน พ่อเป็นบางวันเพราะงานท่านเยอะ วันนี้ชวนพวกมันมานอนบ้านดีกว่า พี่พัดยื่นโทรศัพท์คืน ผมกดเข้าไลน์กลุ่มพิมพ์บอกพวกมัน ไม่นานมันก็ถามยกใหญ่ว่าหายไป

ไหน เออ ว่าแล้วกูลืมอะไร สรุปวันนี้ผมกลับบ้านครับ

 

"ฟางกลับด้วยนะ แต่ขอแวะซื้อของฝากแป๊บ" พี่พัดแม่งโคตรใจดีตามใจผมทุกอย่าง

 

 

พัด

 

ผมไปส่งฟางที่บ้านวนรถกลับมาที่มหา'ลัยเข้ามาเอางานที่เหลือจากเพื่อน กำลังจะกลับก็มีคนมายืนขวางเอาไว้ เป็นไอ้คนชื่อตี๋ที่ทำร้ายฟาง ผมเห็นหน้ามันแล้วอยากจะตั้นสักหมัด

 

"อย่า ยุ่ง กับ ฟาง!!" มันเน้นทีละคำใบหน้าเรียบดุ ผมเจอคนประเภทนี้มาเยอะ ยิ่งไอ้ฟินมันยิ่งกว่านี้เยอะ ความตายไม่เคยกลัว

 

"สภาพยังดีคงยังไม่เจอไอ้ฟิน ไงวะ มึงจะมาหาเรื่องกูเหรอวะ" ผมลอยหน้าลอยตาพูด นักศึกษาพล่านขนาดนี้มันกล้ามีเรื่องก็ดังเลย ดังในทางเสียๆ

 

มีเรื่องกันมันไม่ใช่เก่งเลย แต่มันเป็นการประจานตัวเองว่าไม่มีความอดทน

 

"กูมาเตือน ถ้าไม่ฟังเจอกูนอกรอบ"

 

"เหนื่อยฟรีแถมเจ็บตัว ไม่เอาด้วยหรอก เหอะ มึงแคร์ฟางด้วย หวงก้างว่ะ" ผมคงพูดจี้จุดมันตวัดตามองหน้าตึง

 

"กูไม่ได้แคร์ แต่ของยังสดก็ต้องรีบกิน...ก่อนมันจะเน่า"

 

"เห็นแก่ตัวดี แต่กูว่ามึงไปหาคนอื่นเหอะ คนนี้เมียกู" ผมยักคิ้วเดินผ่านหน้ามันสอดตัวเข้ามาในรถขับออกมายังเห็นมันยืนกำหมัดแน่นไหล่ไหวยกขึ้นลงช้าๆ โกรธเหรอะ กูโกรธมากกว่ามึงอีก

 

ผมจะต้องเอาฟางหลุดมาจากมันให้ได้ สารเลวแบบมันต้องเจอบทเรียนหนัก

 

 

 

ตี๋

 

คนนี้เมียกู

 

คำพูดนี้มันเป็นของกูไอ้สัส!

 

ผมหยิบโทรศัพท์ไล่หาเบอร์ของลูกน้องที่สนิทด้วย จะมีใครนอกจากพี่องอาจที่ไอ้ฟางมันจ้องจะจีบอยู่แรดไม่มีลิมิต เดี๋ยวเจอกูจัดหนักกว่านี้ให้จะร้องไม่ออกเลย

 

(ครับ)

 

"พี่องอาจช่วยหาข้อมูลฟางให้ผมหน่อย ไอ้เด็กที่ผมพาไปอ่ะพี่ ใบสมัครมันน่าจะอยู่ในห้องผม ช่วยหาที่อยู่และพวกประวัติทุกอย่างให้ละเอียดด้วย"

 

(หืม คนนี้เอาจริงเหรอครับ พี่ว่าปล่อยฟางไปเถอะ สงสารน้อง) อย่าบอกนะหลงมันอีกคน

 

"ผมขอด่วนนะครับ" ผมไม่ได้ตอบกดวางสายเดินกลับไปหาไอ้ดินที่ซุ้มวิศวะ เจอไอ้เด็กติ้วนั่งอยู่ด้วย

 

หืม ไอ้ติ้วเพื่อนฟาง

 

"นี่...มึงรู้จักบ้านหรือคอนโดเพื่อนมึงไหม" ติ้วขมวดคิ้ว

 

"คนไหนล่ะ"

 

"อย่ากวนตีน ฟางเพื่อนมึงอะ เอาที่อยู่มันมาให้กู" ผมขู่ แต่มันกลับยิ้มกวนๆส่งมาให้

 

"อยากได้ไปทำไมล่ะครับ ผมไม่อยากบอกอะดิ"

 

"ติ้ว!" ดินมันตีไหล่ไอ้เด็กบ้าปราม

 

"ก็ผมพูดจริง พี่อยากได้พี่ก็หาเอาเองดิ ผมรู้นะทำไมไอ้ฟางไม่สบายน่ะ" เรื่องนี้ผมไม่ได้บอกไอ้ดินมันหันมามองผม

 

"ยังไง?"

 

"เออน่า อย่างที่มึงเข้าใจแหละ" ผมตอบไอ้ดินหมุนตัวเดินออกมา กูหาเองก็ได้ไอ้สัส

 

"พี่ตี๋!! เพื่อนผมมันเสน่ห์แรงนะพี่ คิดจะยุ่งกับมันพี่ต้องเหนื่อยหน่อยนะครับ" เหี้ย ผมสบถออกมาพยายามห้ามเท้าไม่ให้หมุนตัวกลับไปตั้นหน้าผัวไอ้ดิน

 

กูจะทำให้เสน่ห์มันดับให้ดู!

 

ผมไม่ได้ชอบหรือหลงรักมันสักนิด ตัวผม ความรู้สึกของผม ผมรู้จักตัวเองดี อย่างที่ว่า...ของกำลังสดผมต้องรีบกินให้อิ่มก่อนถึงจะทิ้งได้ ผมยังไม่อิ่ม และผมไม่ชอบให้ใครมาแย่งของที่ผมยังกินอยู่

 

"ครับพี่" พี่องอาจโทรเข้ามาได้จังหวะพอดี

 

(พี่จะส่งประวัติเข้าเมลนะ ไปดูเอา นี่...ทำอะไรคิดดีๆนะครับ)

 

"ครับ ผมรู้แล้ว"

 

ผมเปิดโทรศัพท์เข้าเมลโหลดประวัติมันลงเครื่องทั้งหมด สองขาเดินไปที่รถสอดตัวเข้าไปสตาร์ทพลางก้มมองที่อยู่มันที่ไม่ไกลมากนัก

 

อออด อออด

 

ยืนรออยู่นานก็มีผู้หญิงวัยกลางคนมาเปิดประตูเล็กให้ ด้านหลังมาลุงแก่ๆมองข้ามป้าแกมามองผม หน้าหล่อขนาดนี้ไม่ใช่โจรนะครับ

 

"มาหาใครคะคุณ"

 

"ผมมาหาฟางครับ ฟางอยู่ไหม"

 

"คุณหนูอยู่ค่ะ เป็นเพื่อนเธอหรือคะ ป้าไม่เคยเห็นหน้า" ผัวมันครับป้า ผมว่ายากแล้วที่จะเข้าไปง่ายๆ

 

"นัดไว้รึเปล่าพ่อหนุ่ม ลุงไม่ให้เข้านะไม่คุ้นหน้า" ผมหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาฟาง มันตัดสายทิ้ง! ผมเลยส่งข้อความไปขู่ให้มันออกมาหา พอมันรู้ว่าผมมาบ้านแม่งชะโงกหน้าออกมามองแต่เสือกไม่ออกมา

รับ

 

"ป้าครับ ผมมาง้อไอ้ฟาง มันโกรธผมอยู่ นะป้านะ ให้ผมเข้าไปเถอะ ป้าก็เห็นว่ามันมองผมอยู่" ต้องเอาหน้าหล่อๆอ้อนจะได้ผลทุกราย ป้าแกลังเลมองหน้าลุง

 

"ไม่ได้หรอกพ่อหนุ่ม มาใหม่วันหลังนะ"

 

ผมโค้งหัวให้เดินออกมายืนพิงรถ ถ่อมาถึงขนาดนี้ยังไงก็ต้องเอามันกลับไปให้ได้ จะทำยังไงดีนะ?

 

"อ้าว มายืนทำอะไรตรงนี้จ๊ะ" ตี๋หันไปมองจำหน้าได้ว่าคนนี้แม่ไอ้เด็กเปรตนั่น จากประวัติมันมีพ่อแม่และพี่ชายอีกคน

 

"สวัสดีครับแม่ ผมตี๋เป็นรุ่นพี่ฟาง พอดีแบตผมหมดจะโทรหาน้องแต่โทรไม่ได้เลย คุณป้าก็ไม่ให้เข้าอีก"

 

"ฟางอยู่ข้างในทำไมไม่ออกมารับพี่นะ แย่จริงๆเด็กคนนี้ จ๊ะๆงั้นตามแม่มานะตี๋"

 

แม่ของฟางไขกุญแจเข้าไปด้านใน ผมเดินสงบเสงี่ยมตามหลังไปทำหน้าซื่อๆยิ้มให้ป้าและลุงที่มองผมงงๆ บ้านมันมีสองชั้นแต่โคตรกว้าง ต้นไม้อย่างเยอะ

 

"แม่! พามันเข้ามาทำไม" ฟางร้องลุกขึ้นยืนใบหน้าบึ้งตึง คุณนายเจ้าของบ้านมองหน้าตี๋สลับกับลูกชาย

 

"อ้าว ก็นี่รุ่นพี่ลูกไม่ใช่รึไง"

 

"มะ..."

 

"ขอโทษนะที่พี่มารับช้า" ผมพูดสภาพจิกเล็บลงบนแขนฟาง มันอ้าปากจะพูดแต่ผมชิงพูดก่อน

 

"ไม่ต้องห่วงนะครับคุณแม่ ผมจะดูแลน้องอย่างดี คืนนี้ผมขออนุญาตให้น้องค้างด้วยเลยแล้วกันครับ พอดีเรามีงานกันเยอะไม่ได้บอกล่วงหน้า"

 

"เอ๋ ถึงว่าช่วงนี้ฟางไม่กลับบ้านเลย จ๊ะ ตามสบายเลย"

 

"แม่!"

 

"ก็ลองดูสิ กูจะบอกแม่มึงตรงนี้เลยว่ากูเป็นผัวมึง" ฟางมันเงียบไป ผมยกมือไหว้แม่มันลากมันออกมานอกบ้าน ดื้อชิบหาย ผมจับมันยัดใส่รถเดินมานั่งที่คนขับก่อนรถจะมุ่งหน้าไปคอนโดผม

 

คงไม่ต้องบอกว่าสภาพหน้ามันตอนนี้เป็นยังไง

 

"ไอ้เลว" เสียงฟางมันด่าผมเมื่อเราออกห่างจากบ้านได้สักระยะ

 

"เลวไงก็ผัวมึง"

 

"ไม่ใช่!" มันเถียง แล้วไอ้ท่ายืดอกหันหน้าหนีนี่มันงอนชัดๆ

 

"มึงก็เอากูอยู่คนเดียว ทำไมจะไม่ใช่" ผมเอื้อมมือไปเปิดเพลงในรถฟังปากฮัมเพลงมองคนข้างๆที่ยังไม่ยอมหันหน้ามา

 

"หึ เหรอวะ มึงมั่นใจได้ไงกูเอามึงคนเดียว" ฟางยิ้มยียวนหันมามองผมนัยน์ตาเจาเล่ห์ ถึงจะรู้ว่ามันไม่กล้ามีใคร แต่พอคิดว่ามันมีคนอื่นมือมันก็สั่นเลี้ยวรถเข้าข้างทาง

 

"มึงจอดทำไม!" มันกลืนน้ำลายลงคอตัวลีบแนบเข้าข้างกระจกรถ ผมปลดเข็มขัดที่รัดตัวออกมือบีบคางมันจนปากยู่

 

"มึงคิดจะมีใคร" ผมถามเสียงเย็น

 

"อู้อ่าว (กูเปล่า)" แล้วเมื่อกี้หมาตัวไหนมันปากดีวะ ใบหน้าตื่นของฟางทำผมรู้สึกสนุกที่เห็นมันลนลานแกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนมันหลับตาปี๋

 

"ตกลงกูใช่ผัวมึงรึเปล่า" ผมกระซิบข้างหูมือเลื้อยไปเลิกเสื้อมันตะกิดจุกนมมันเล่น ฟางเกร็งหน้าท้องหายใจรวยริน

 

"ออกไป" มันเสียงสั่นหันหน้าหนี

 

เหอะ ผมปล่อยมือจากคางมันได้กลิ่นกายหอมแล้วอารมณ์มันขึ้น จากที่คิดไว้ว่าจะจัดการมันที่ห้องสงสัยจะไม่ทัน ความอัดแน่นมันโป่งพองขึ้นดุนดันกางเกงเนื้อบางนูนออกมาเห็นได้ชัด อยู่ใกล้มันทีไรทำขึ้นตลอด

 

ฟางลืมตาขึ้นเมื่อเห็นเสียงที่เงียบไป มือบางปลดเข็มขัดที่รั้งตัวเองไว้ออกก่อนจะกดเปิดประตูเพื่อก้าวลงจากรถ ภาพตี๋รูดซิปกางเกงตัวเองลงมันยังติดคาตา ขืนอยู่ต่อเขาได้ซวยแน่

 

"มึงจะไปไหน!!" ผมกระชากไหล่มันมืออีกข้างรัดคอขาวให้เข้ามาในรถ กดล็อคประตูฝั่งมันลง ฟางดันตัวผมออกดิ้นหนีสุดกำลัง

 

"มึงทำกับกูแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย"

 

"จะกลัวเหี้ยอะไรเคยๆกันอยู่ อยากพูดมากทำให้กูเดี๋ยวนี้" ผมกดหน้ามันลงต่ำให้อยู่ระดับสะโพกผมพอดี

 

"ไม่! มึงบ้าเปล่าวะ นี่มันข้างนอกนะเว้ย"

 

"กูอยากแล้วนะไอ้เหี้ย หรือจะให้กูทำ"ผมทำท่าจะกระโจนใส่มัน ฟางมือลนลานมาแตะบ่าผมให้นั่งลงที่เดิม สายตามันมองซับในสีขาวของผมที่โผล่พ้นซิปออกมา

 

"...%*&%0#%*&?/&" มันพูดอะไรของมันวะ

 

"ด่ากู!" ผมจะคอกมันเสียงดัง ไอ้เด็กเปรตมันตกใจส่ายหัวรัวก้มหน้าอาย

 

"ไม่ใช่ คือว่า...ของมึงมัน...โว๊ยยย ของมึงมันใหญ่อะไอ้เหี้ย กูทำให้แม่งไม่ทิ่มคอกูตายห่าเลยรึไง"

 

ผมกลั้นขำตีหน้าโหดใส่มันที่อ้าปากพูดปาวๆ ไม่มีใครตายเพราะเรื่องนี้หรอกอิหนู ไม่รู้มันเขินจริงหรือแกล้งบ่ายเบี่ยงไม่ยอมทำ ก็รู้สันดานไอ้เด็กนี่อยู่ว่ามันร้ายขนาดไหน

 

มือบางจับขอบซับในขาวรูดลงช้าๆจนสิ่งใหญ่โตเด้งออกมาดูโลกภายนอก ริมฝีปากบางครอบลงไปบนเนินเนื้อแท่งสด ลิ้นเล็กแตะเบาๆใช้มือช่วยอีกแรง ผมส่งเสียงคำรามพอใจปล่อยให้มันแสดงฝีมือให้เต็มที่ ตามองออกไปนอกรถเห็นหน้าไอ้รุ่นพี่มันที่เป็นเพื่อนไอ้ฟิน ผมเห็นรถมันสวนกับผมอยู่ตอนออกมาจากบ้านฟาง มันขับรถตามมาแต่ผมเลี้ยวเข้าอีกเส้นทางปั่นหัวมันเล่นจนรถมันคลาดไป ไม่นึกว่าแม่งจะเดาเก่งจนขับมาเจอจนได้

 

มาได้เวลาพอดีเลยนะ หึ

 

"มึงเปิดกระจกทำไม" ฟางผงกหัวขึ้นมามองตี๋นัยน์ตาขุ่น ลมเย็นๆที่โชยเข้ามาทางด้านหลังทำให้รู้ว่าตี๋เปิดกระจก พอทำม่าจะหันไปปิดมือหนาก็จับหน้าบดยี้กับแท่งร้อน

 

"ไม่มีใครเห็นหรอกน่า ทำกูค้างมึงจะโดนหนัก" ผมขู่ออกมา ฟางมันจะดื้อผมเลยจ้องตามันกลับดุ

 

ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มจงใจส่งเสียงครางออกไปดังๆให้พัดที่จอดรถมองหารู้ว่าพวกเขาอยู่ตรงนี้ พัดได้ยินเสียงแว่วมาทางหลังต้นไม้ เท้าสาวเข้าไปใกล้แหวกกิ่งไม้เห็นรถคันที่ขับตามมาจอดนิ่งอยู่

 

"อืม เก่งครับฟาง เก่งมาก" ฟางขมวดคิ้วแปลกใจช้อนตามองใบหน้าตี๋ที่กัดริมฝีปากลับตาครางไม่หยุดมันดูตั้งใจครางเกินไป หรือเราใช้ปากเก่งวะ อืม สงสัยจะอย่างหลัง คิกๆ

 

พัดเดินเข้ามาทางฝั่งของฟางย่องเท้าเข้าไปใกล้ตาเบิกกว้าง เห็นแผ่นหลังบางที่จำได้ดีว่าเป็นใครกำลังผงกหัวขึ้นลงอยู่ระหว่างขาของคนขับ ตี๋หรี่ตามองแกล้งทำไม่เห็นสูดปากร้องเสียงหลง

 

นี่มันอะไรกัน

 

พัดอ้าปากค้างทิ้งมือลงข้างตัวยืนแน่นิ่งไม่ไหวติง ตั้งใจจะพาฟางกลับ แต่ทว่าตอนนี้...ฟางกำลังทำอะไรอยู่ ไม่จริงน่า ฟางยอมทำให้มัน พัดส่ายหน้าปฎิเสธอยู่ในใจ

 

"ซี๊ดดด พอก่อน มึงถอดกางเกงเร็วๆเลย" ผมดันหัวมันออกกระชากตัวฟางมือถอดกางเกงมัน แต่ไอ้เด็กเปรตมันดิ้นหนีมือ

 

"ไม่เอา! กูยอมทำให้มึงแล้วนะไอ้ตี๋"

 

"ลีลาว่ะ โอ๊ย กูไม่ไหวแล้วนะ" ผมใจจะขาดกระชากกางเกงมันดึงลงทั้งชั้นในชั้นนอก ขาขาวของมันยั่วสายตาผมให้หื่นขึ้นเป็นเท่าตัว ผมหงุดหงิดที่ไอ้เหี้ยนั่นมันเห็นเนื้อขาวของฟาง แต่ทำยังไงได้อยากจะทำให้มันเห็นว่าฟางของใคร

 

"ไอ้ตี๋!! กูไม่ยอมนะเว้ย" ฟางยกตัวขึ้นหนีสิ่งใหญ่โตที่พยายามจ่อเข้ามาทางช่องด้านหลัง ตี๋จับสะโพกฟางมั่นกดตัวมันลงมาให้ทับเนื้อร้อนของตัวเอง

 

"อ้ากกก!!! กูเจ็บ"

 

"อ้า~ เสียวชิบหาย" ผมกดตัวมันให้สอดแช่เอาไว้ สายตามองผ่านไหล่ฟางไปยักคิ้วให้ไอ้ตัวเสือกที่ยืนกัดฟันแน่น มึงยังหน้าด้านมองคนเขาเอากันอยู่อีกนะ ฟางเอี้ยวตัวให้ไปมองตามสายตาของตี๋

 

"พี่พัด!!" ฟางช็อคเรียกชื่อรุ่นพี่เสียงดังถอยตัวจะผละออกจากตี๋แต่ไม่สำเร็จ หนำซ้ำตี๋ยังซอยสะโพกช้าๆมือขย้ำก้อนเนื้อขาวอวบเต็มฝ่ามือ

 

"ไว้เราคุยกันนะฟาง" พัดเดินจากไปใจขุ่นมัว ฟางร้องเรียกชื่อตามหลังเสียงดังลั่น

 

"พี่พัด! พี่พัดครับ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ"

 

"มึงจะเรียกมันทำไม!! กูผัวมึงไอ้ฟาง ผัวที่มึงกำลังเอาอยู่นี่ไง หยุดเรียกชื่อผู้ชายคนอื่นแล้วรัดรูร่านของมึงให้กูพอใจ" ตี๋กรีดเล็บลงบนแผ่นหลังขาวเป็นทางยาว ฟางน้ำตาซึมแสบไปทั้งแผ่นหลังแต่ก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ตี๋ดึงเขาให้ลงไปในนรกอีกครั้งจนร่างบางสลบคาอกกว้างเพลียหลับไป

 

 

 

TBC.

 

ในที่สุดก็ลงถึงตอนปัจจุบันแล้วจ้า แจ้งนิดนึงนะจ๊ะสำหรับใครที่เข้ามาอ่านนิยายของม่อนใหม่ๆ

เรื่องนี้แยกมาจากเรื่อง 'แรดชิบหาย เมียอย่างมึง!' เป็นคู่ของตี๋ฟางเป็นหลัก ติ้วดินเป็นรอง

เนื่องจากม่อนแต่งสดเนอะมันเลยมีโผล่มาหลายคู่มากมาย

 

เม้นเป็นกำลังใจให้ม่อนด้วยนะจ๊ะ ^^ ข่าวการอัพติดตามได้ในเพจเลยจ้า