ใจร้าย (Heartless)

ใจร้าย
 
ตอนที่ 6 ทำได้ลงคอ...
 
 
 
          “ หุบปากของมึงไปซะคนสวย ถึงร้องให้ตายยังไงมันก็ไม่มาช่วยมึงหรอก หึ “ หนึ่งในสี่คนนั้นพูดขึ้น มือหยาบกร้านของมันลูบไล้ไปตามร่างกายขาวเนียนของเนม
อย่างมันมือ ร่างกายเล็กสั่นสะท้านก่อนจะบิดกายหนีด้วยความขยะแขยง
 
 
 
          “ ฮึก...ปล่อยกู “ เนมดิ้นพล่านด้วยความน่าสงสารพยายามใช้แรงทั้งหมดที่มีปัดป้องตัวเองจากไอ้พวกสวะ สองแก้มเนียนเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาของความหวาดกลัว
 
 
 
          “ ปล่อยไปก็โง่เต็มทนละ “ เสียงลูกพี่มันพูดขึ้นพร้อมกับชักแก่นกายรูดเข้าออก สองขาเล็กของเนมยกขึ้นมากวัดแกว่งกันไม่ให้อีกคนได้เข้ามาใกล้
“ จับขามันไว้สิเว้ย!!! ”
 
 
 
พลั่ก....
 
 
โอ้ยยยย!!!... สัสส
 
 
          เสียงลูกน้องอีกคนร้องดังพร้อมกับสบถคำด่าออกมาเมื่อโดนเท้าเล็กถีบเข้าไปที่หน้าอกอย่างจังทำให้มันเซถลาเล็กน้อย
 
 
 
          “ ฤทธิ์เยอะนักนะมึง “ ลูกพี่มันขบกรามแน่นมองเนมตาขวางก่อนจะเดินเข้ามาจับกำข้อเท้าเนมไว้แน่น
 
 
 
          “ ปล่อยกู ฮึก..ฮืออ ช่วยด้วย! ช่วยด้วย! “  เนมตะโกนร้องหาให้คนช่วย เนมหมดแรงแล้ว หมดแรงที่จะต่อสู้หมดแรงที่จะดิ้นหนีทำได้แค่เพียงนอนนิ่งให้พวกมันเข้ามาโลมเลียร่างกาย ร่างกายที่ไม่บริสุทธิ์แต่ก็ไม่เคยให้ใครเข้าใกล้ได้ง่ายๆถ้าไม่เต็มใจ 
 
 
          “กูจะบอกอะไรให้เอาบุญ คนที่มึงพร่ำเรียกหาให้มันช่วยก็คือคนที่จ้างพวกกูมาให้ข่มขืนมึงไง ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า “ ไอ้คนที่โดนถีบพูดพร้อมกับหัวเราะสะใจ
 
 
 
          “ ฮึก...ฮืออ พวกมึงโกหกกู “ เนมตอบกลับเพราะไม่อยากจะเชื่อว่าวินจะเป็นคนสั่งให้มาข่มขืนตนเพราะเนมยังไม่เคยสร้างปัญหาหรือทำอะไรให้วินไม่พอใจ
 
 
 
          “ โกหกแล้วพวกกูได้อะไร มึงไม่คิดบ้างหรอว่ามันจะเอามึงมาปล่อยในที่เปลี่ยวแบบนี้ทำไม “ ลูกพี่มันพูดสวนขึ้น ทำให้เนมคิดตามก็จริงอย่างที่มันพูด แล้วมีเหตุผลอะไรที่ทำให้วินต้องมาทำกับเขาเหมือนโกรธแค้นกันมาเป็นชาติ
 
 
 
          “ มันจ้างมึงมาเท่าไรกูจะให้เป็นสองเท่าเลย ปล่อยกูไปเถอะนะ “ เนมยื่นข้อเสนอให้
 
 
 
“ โทษทีหวะ กูไม่ชอบหักหลังใคร “ พูดจบลูกพี่มันก็จับขาเนมแยกออกก่อนจะเข้าไปนั่งแทรกกลางหว่างขา มือหยาบลูบไล้ขาอ่อนพร้อมกับก้มลงสูดดมกลิ่นกายด้วยความหื่น ลูกน้องอีกสองคนที่จับแขนเนมอยู่ก็ก้มลงไปคลอเคลียที่ซอกคอขาวของเนมคนละข้าง ส่วนอีกคนก็บีบลูบคลำหน้าอกเนียนของเนม
 
 
 
          “ ฮืออ....ฮึกกกกก กูสัญญากูจะตามฆ่าพวกมึงทีละคน “ เนมกัดฟันพูดออกมาด้วยความเจ็บแค้น ร่างบางดิ้นทุรนทุรายรู้สึกขยะแขยงสัมผัสที่พวกมันพากันมอบให้ความอดสูที่ได้รับในวันนี้เขาจะไม่มีวันลืม ใครที่ทำเขาเจ็บมันต้องเจ็บกว่าเป็นร้อยเท่า
 
 
 
          กางเกงของเนมถูกมือหนาปลดออกมาเหลือเพียงร่างกายอันเปลือยเปล่า พวกมันรุมทึ้งขบกัดตามร่างกายของเนมจนเกิดเป็นรอยแดงทั่วร่างกาย ร่างบางนอนนิ่งน้ำตาไหลอาบทั่วใบหน้าเนียนสองหมัดเล็กกำแน่นกลืนก้อนความขมขื่นไว้ในจิตใจ
 
 
 
          แก่นกายอันหยาบช้าของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกพี่มันกำลังถูร่องบั้นท้ายเนียนด้วยความสนุกสนานเหมือนได้เจอของเล่นชิ้นใหม่ที่ถูกใจ
 
 
 
          “ ไอ้เหี้ย ไอ้พวกสัตว์เดรัจฉาน ฮึก...ฮืออออ.. “ เนมสบถคำด่าออกมาอย่างเหลืออด เขาอยากจะจับพวกมันสุมไฟเผาทั้งเป็นให้มันได้รับรู้ถึงความทรมารที่เขาได้รับอย่างแสนสาหัส
 
 
 
          “ หึหึ อย่าพูดแบบนั้นกับผัวตัวเองสิคนสวย “ ลูกพี่มันพูดขึ้น
 
 
 
          “ เมียบ้านพ่อมึงสิ ออกไปจากตัวกู “ เนมตอบกลับ
 
 
 
          “ ปากดีนักนะมึง เก็บเสียงมึงไว้ร้องครางอยู่ใต้ร่างของกูดีกว่า “ พูดจบมันก็จับแก่นกายของมันยัดเข้าช่องทางรักของเนมอย่างแรง
 
 
 
          “ อ๊ากกกกกก!!!!........... “