หยุดที่ฉันคนนี้ได้ไหม?

“ป๊อบคอน!.”ทันทีที่รู้ว่าเป็นใครฉันยกขาถีบพี่เลโก้ตกเตียงด้วยความตกใจ
“โอ๊ยยย เมลจะถีบพี่ทำไมเนี่ย”พี่เลโก้นอนครวญครางพลางลูบหน้าท้องของตัวเอง
“ผมมาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่า”ป๊อบคอนมองฉันสลับกับพี่เลโก้ด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
“เปล่า/ใช่”เราสองคนตอบพร้อมกันแต่คนละคำพูดฉันเลยหันไปแยกเขี้ยวใส่พี่เลโก้
“เอ่อ..ช่างเถอะผมไม่สนใจอยู่แล้วถ้าเป็นพี่เลโก้ผมอนุญาต”
“เดี๋ยวๆ แกมีสิทธิ์อะไรมาอนุญาตไม่อนุญาตย่ะ”
“สิทธิ์น้องที่น่ารักของพี่ไง”
“หรออออ ไอ่น้องที่น่าลากกกกไปฆ่า แล้วนี่หายไปไหนมาถึงเพิ่งมาเอาป่านนี้ไม่ห่วงพี่สาวคนนี้เลยหรือไงห่ะ!”
“ผมก็กลับไปจัดการเรื่องที่บ้านก็เลยนอนที่นั่นเลย พี่เลโก้จะนอนเล่นที่พื้นอีกนานไหมครับ”
“ก็พี่สาวนายนะสิ ถีบมาได้ยังไงดูสิ เขียวเลยแรงเยอะชะมัด”พี่เลโก้ลุกขึ้นยืนแล้วเลิกเสื้อขิ้นเผยให้เห็นรอยสีเขียวตรงบริเวณน่าท้องที่มีซิกแพคหลอนสวย หุ่นดีชะมัด
“เขียวจริงด้วยแหะ”
“สมน้ำหน้า ชิ!!”ฉันสะบัดหน้าหนีจากสองคนนั้น
“ดูพี่นายสิป๊อบคอนใจร้ายชิบ”
“พี่เมลผมรู้นะว่าพี่แรงเยอะแต่คราวหน้าอย่างถีบแรงนักนะ สงสารคนโดนหมูถีบ  ฮ่าๆๆ”
“ไอ่ป๊อบคอน!”
“โอ๊ะโอ โดนโกรธสะแล้วสิพี่เลโก้ช่วยผมด้วย”ป๊อบคอนเดินไปหลบข้างหลังพี่เลโก้แล้วโผล่แค่หน้าออกมาให้เห็นแต่แววตาไม่ได้กลัวฉันสักนิดกลับกวนประสาทสะมากกว่า
“เมลอย่าดุน้องสิ”
“พี่เลโก้”ฉันเอ่ยชื่อพี่เขาเสียงต่ำ
“เอ่อ นี่ป๊อบคอนก็อย่าไปพูดแกล้งพี่เมลสิ”พี่เลโก้ทำหน้าเลิ่กลั่กแล้วเดินมานั่งข้างเตียง
“พี่เลโก้ทำอย่างนี้ได้ไง มาช่วยก่อน”ป๊อบคอนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แล้วหันมามองฉันด้วยสายตาอ้อนวอนอันที่จริงฉันไม่ได้โกรธอะไรหรอกแค่อยากแกล้งไอ่ตัวแสบก็แค่นั้น
“ไม่ต้องมามองเลย ว่าพี่เป็นหมูหรอไอ่ตัวแสบใช่สิพี่ไม่สวยนิ”ฉันเชิดหน้าใส่อย่างงอนๆ
“ผมขอโทษพี่สาวคนสวยอย่าโกรธเลยนะ”
“ป๊อบคอนมานี่สิ”ฉันทำหน้านิ่งพยายามเก็บรอยยิ้มไว้
“พี่เมลจะทำอะไร”ป๊อบคอนมองฉันด้วยสีหน้าไม่ไว้ใจแต่ก็ยอมเดินมายืนข้างเตียงใกล้ๆฉัน
“เมลพี่ว่าค่อยๆคุยกันดีกว่านะ น้องเขาแค่แหย่เล่นเอง”พี่เลโก้หันมาพูดช่วยป๊อบคอน
“เมลก็ไม่ได้คิดจะทำอะไรน้องนิ ป๊อบคอนเอาหูมานี่แล้วพี่จะหายโกรธ”
“ครับๆ “ป๊อบคอนเอียงหูลงมาใกล้ฉัน
โป๊ก! หลังจากได้ยินเสียงนั้นพี่เลโก้ยืนอึ้งอยู่กับที่
“โอ๊ยย พี่เมลทำอะไรเนี่ย”ป๊อบคอนโวยวายพลางเอามือลูบหน้าผากปอยๆ
“คิกๆ ฮ่าๆๆ สมหน้าอยากว่าพี่ดีนัก”ฉันหัวเราะตัวงอจนน้ำตาไหล
“พี่เมลแกล้งป๊อบคอนหรอ เดี๊ยวเหอะจะฟ้องป๊ากับม๊า”
“แบร่ๆๆ เชิญเลย”
“เห้ออ “พี่เลโก้ส่ายหัวไปมาด้วยความเหนื่อยใจ
 วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันมีความสุขหลังจากที่ผ่านเรื่องร้ายมาวันต่อมาหมออนุญาตให้ฉันกลับบ้านได้แล้วเพราะรอยแผลเริ่มจะจางลงเหลือเพียงแค่รอยเล็กๆน้อยๆกะว่าพรุ่งนี้คงไปเรียนได้ตามปกติ
“พี่เมลมากินข้าวกัน”
“กลับมาเร็วจังวันนี้ไม่มีซ้อมบาสหรอ”
“หยุดซ้อมวันหนึ่ง พอดีรุ่นพี่เขาติดสอบ”ป๊อบคอนพูดพลางตักข้าวใส่จาน
“อืม พักบ้างก็ดีอย่าเล่นจนลืมการเรียนละเข้าใจไหม”
“ครับ “
พอกินข้าวเสร็จฉันก็ไล่ป๊อบคอนขึ้นไปอาบน้ำส่วนฉันก็ล้างจานแล้วก็ขึ้นไปอาบน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็ล้มตัวนอน
ตึ้ง! เสียงข้อความขัดขวางการนอนชะมัด
‘ฝันดีนะครับคนดีของพี่ จุ๊บเหม่ง’ จากพี่เลโก้
ข้อความนั้นถึงจะแค่สั้นๆแต่ก็ทำให้ฉันยิ้มออกมาด้วยความสุขเมื่อนึกถึงหน้าคนที่ส่งข้อความมาคืนนี้คงจะเป็นคืนที่ฝันดีอีกคืนสินะ ‘ฝันดีนะ คุณแฟน’