หยุดที่ฉันคนนี้ได้ไหม?

“ป๊อบคอน!.”ทันทีที่รู้ว่าเป็นใครฉันยกขาถีบพี่เลโก้ตกเตียงด้วยความตกใจ

“โอ๊ยยย เมลจะถีบพี่ทำไมเนี่ย”พี่เลโก้นอนครวญครางพลางลูบหน้าท้องของตัวเอง

“ผมมาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่า”ป๊อบคอนมองฉันสลับกับพี่เลโก้ด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม

“เปล่า/ใช่”เราสองคนตอบพร้อมกันแต่คนละคำพูดฉันเลยหันไปแยกเขี้ยวใส่พี่เลโก้

“เอ่อ..ช่างเถอะผมไม่สนใจอยู่แล้วถ้าเป็นพี่เลโก้ผมอนุญาต”

“เดี๋ยวๆ แกมีสิทธิ์อะไรมาอนุญาตไม่อนุญาตย่ะ”

“สิทธิ์น้องที่น่ารักของพี่ไง”

“หรออออ ไอ่น้องที่น่าลากกกกไปฆ่า แล้วนี่หายไปไหนมาถึงเพิ่งมาเอาป่านนี้ไม่ห่วงพี่สาวคนนี้เลยหรือไงห่ะ!”

“ผมก็กลับไปจัดการเรื่องที่บ้านก็เลยนอนที่นั่นเลย พี่เลโก้จะนอนเล่นที่พื้นอีกนานไหมครับ”

“ก็พี่สาวนายนะสิ ถีบมาได้ยังไงดูสิ เขียวเลยแรงเยอะชะมัด”พี่เลโก้ลุกขึ้นยืนแล้วเลิกเสื้อขิ้นเผยให้เห็นรอยสีเขียวตรงบริเวณน่าท้องที่มีซิกแพคหลอนสวย หุ่นดีชะมัด

“เขียวจริงด้วยแหะ”

“สมน้ำหน้า ชิ!!”ฉันสะบัดหน้าหนีจากสองคนนั้น

“ดูพี่นายสิป๊อบคอนใจร้ายชิบ”

“พี่เมลผมรู้นะว่าพี่แรงเยอะแต่คราวหน้าอย่างถีบแรงนักนะ สงสารคนโดนหมูถีบ  ฮ่าๆๆ”

“ไอ่ป๊อบคอน!”

“โอ๊ะโอ โดนโกรธสะแล้วสิพี่เลโก้ช่วยผมด้วย”ป๊อบคอนเดินไปหลบข้างหลังพี่เลโก้แล้วโผล่แค่หน้าออกมาให้เห็นแต่แววตาไม่ได้กลัวฉันสักนิดกลับกวนประสาทสะมากกว่า

“เมลอย่าดุน้องสิ”

“พี่เลโก้”ฉันเอ่ยชื่อพี่เขาเสียงต่ำ

“เอ่อ นี่ป๊อบคอนก็อย่าไปพูดแกล้งพี่เมลสิ”พี่เลโก้ทำหน้าเลิ่กลั่กแล้วเดินมานั่งข้างเตียง

“พี่เลโก้ทำอย่างนี้ได้ไง มาช่วยก่อน”ป๊อบคอนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แล้วหันมามองฉันด้วยสายตาอ้อนวอนอันที่จริงฉันไม่ได้โกรธอะไรหรอกแค่อยากแกล้งไอ่ตัวแสบก็แค่นั้น

“ไม่ต้องมามองเลย ว่าพี่เป็นหมูหรอไอ่ตัวแสบใช่สิพี่ไม่สวยนิ”ฉันเชิดหน้าใส่อย่างงอนๆ

“ผมขอโทษพี่สาวคนสวยอย่าโกรธเลยนะ”

“ป๊อบคอนมานี่สิ”ฉันทำหน้านิ่งพยายามเก็บรอยยิ้มไว้

“พี่เมลจะทำอะไร”ป๊อบคอนมองฉันด้วยสีหน้าไม่ไว้ใจแต่ก็ยอมเดินมายืนข้างเตียงใกล้ๆฉัน

“เมลพี่ว่าค่อยๆคุยกันดีกว่านะ น้องเขาแค่แหย่เล่นเอง”พี่เลโก้หันมาพูดช่วยป๊อบคอน

“เมลก็ไม่ได้คิดจะทำอะไรน้องนิ ป๊อบคอนเอาหูมานี่แล้วพี่จะหายโกรธ”

“ครับๆ “ป๊อบคอนเอียงหูลงมาใกล้ฉัน

โป๊ก! หลังจากได้ยินเสียงนั้นพี่เลโก้ยืนอึ้งอยู่กับที่

“โอ๊ยย พี่เมลทำอะไรเนี่ย”ป๊อบคอนโวยวายพลางเอามือลูบหน้าผากปอยๆ

“คิกๆ ฮ่าๆๆ สมหน้าอยากว่าพี่ดีนัก”ฉันหัวเราะตัวงอจนน้ำตาไหล

“พี่เมลแกล้งป๊อบคอนหรอ เดี๊ยวเหอะจะฟ้องป๊ากับม๊า”

“แบร่ๆๆ เชิญเลย”

“เห้ออ “พี่เลโก้ส่ายหัวไปมาด้วยความเหนื่อยใจ

 วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันมีความสุขหลังจากที่ผ่านเรื่องร้ายมาวันต่อมาหมออนุญาตให้ฉันกลับบ้านได้แล้วเพราะรอยแผลเริ่มจะจางลงเหลือเพียงแค่รอยเล็กๆน้อยๆกะว่าพรุ่งนี้คงไปเรียนได้ตามปกติ

“พี่เมลมากินข้าวกัน”

“กลับมาเร็วจังวันนี้ไม่มีซ้อมบาสหรอ”

“หยุดซ้อมวันหนึ่ง พอดีรุ่นพี่เขาติดสอบ”ป๊อบคอนพูดพลางตักข้าวใส่จาน

“อืม พักบ้างก็ดีอย่าเล่นจนลืมการเรียนละเข้าใจไหม”

“ครับ “

พอกินข้าวเสร็จฉันก็ไล่ป๊อบคอนขึ้นไปอาบน้ำส่วนฉันก็ล้างจานแล้วก็ขึ้นไปอาบน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็ล้มตัวนอน

ตึ้ง! เสียงข้อความขัดขวางการนอนชะมัด

‘ฝันดีนะครับคนดีของพี่ จุ๊บเหม่ง’ จากพี่เลโก้

ข้อความนั้นถึงจะแค่สั้นๆแต่ก็ทำให้ฉันยิ้มออกมาด้วยความสุขเมื่อนึกถึงหน้าคนที่ส่งข้อความมาคืนนี้คงจะเป็นคืนที่ฝันดีอีกคืนสินะ ‘ฝันดีนะ คุณแฟน’