You are my Boyfriend!!!!! มาเป็นแฟนฉันซะดีๆ!!!!
6.7
เขียนโดย หิมะ
วันที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 18.29 น.
3 chapter
2 วิจารณ์
5,331 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2558 12.20 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) 'เซอร์ไพร์ส'
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"พี่ซาต้า....."
"เบียร์ๆ"มิลล่าตบโต๊ะเบาๆเพื่อเรียกสติฉันคืนมา
แต้ดูเหมือนว่า...
"คือหล่อ ดีงามพระรามสี่มากๆ หล่อมากอ่ะแก มิล อย่างกะลูกครึ่งเทพบุตร"ฉันเพ้อออกมาโดยไม่รู้ตัว
"เบียร์ แกเป็นไรอ่ะ-_-?"มิลล่าถามฉัน ก่อนจะตบบ่าฉันเบาๆ...ก่อนพูด
"ผู้หญิงทุกคนที่เจอพี่เค้า เป็นแบบนี้หมดแหละ..."
ห้องผอ.
"เอาล่ะ ซาต้า ที่ฉันเรียกเธอมาที่นี่เพราะว่า...."ผอ.พูดขรึมๆก่อนหยุดไปนิด
"เพราะไรครับ?"ซาต้าถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ถ้าเรียกเค้ามาเพื่อให้ทำงานเล็กน้อยๆน่ะนะ เค้าไม่รับงานนั้นแน่นอน แบบไม่คิดเลยแหละ
"แน่นอน ไม่ใช่แค่แสนสองแสนแน่ๆ"ผอ.พูดเบาๆก่อนจะต่อ....."เธอจะเห็นแก่เงินไปถึงไหน บ้านยังรวยไม่พอหรือไง"เค้าขัดขึ้น
"ก็ครั้งที่แล้วมันเป็นแค่เศษเงินนี่นะ"
"ครั้งนี้มากกว่านั้นแน่นอน
"แต่....ผมเรียนนี่มาจนจบแล้ว....คุณคงรู้นี่นะ ผมไม่ค่อยจะชอบให้ 'ใครก็แล้วแต่' มาจุ้นกับเรื่องทางบ้านผม"เขาพูดเสียงนุ่มนวล
"ฉันรู้....นาธาน...คนที่มีอดีตเลวร้ายแบบนาย....คงไม่ต้องการให้ 'คนนอก' มาขุดคุ้ยเรื่องทางบ้านสินะ....แม้แต่....คุณปาร์ค....ก็ยังทนแทบไม่ได้เลย"ผอ.เอ่ยนิ่มๆถึงพ่อชาวเกาหลีของเค้า
ฝีปากเธอช่างเหมือน.....มีดผ่าตัดเสียจริง...
แค่เพียงกรีดเบาๆ...
แผลก็ลึก...ได้ใจแล้ว....
'ปั้ง!!!!!'ซาต้าทุบโต๊ะด้วยอารมณ์ที่เดือดพล่าน
"คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดถึงผู้ชายคนนั้น! คุณไม่มีสิทธิ์!!!!"เขาพูดเสียงดัง
"เอาล่ะๆ นั่งลงซะ เมื่อสองปีก่อนที่เธอยกพวกไปตีร.บ.ฉันทนไม่ไล่เธอออก็ดีเท่าไหร่ล่ะ นี่ยังไม่นับที่พวกเธอไปตีกันนอกร.ร.อีกนะ"เธอพูดอย่างเหยียดหยาม
"ได้"เค้าตอบด้วยเสียงที่แฝงไปด้วยความแค้นนิดๆ
"แล้วนี่คือโฉมหน้าของเลอร์เบียร์....หรือเจ้าหญิงองค์ต่อไป"เธอโชว์รูปในโทรศัพท์ให้เค้าดู
"เลอร์เบียร์ ชื่อแปลกดีนี่"ซาต้าพูดเบาๆ
(อย่างกะชื่อเธอธรรมดาม๊ากมาก//เบ้ปาก)
"เอาล่ะๆ เธอไม่ใช่สายเลือดและรัชทายาทตัวจริง"เธอหยุดไปนิด ราวกับต้องการให้ซาต้าสนใจขึ้นมา....แต่กลับกลาายเป็นมิทิราต่างหาก...
"แล้ว?"
"เธอต้องสอนทุกอย่างเกี่ยวกับเจ้าหญิงให้เลอร์เบียร์"เธอสั่งเบาๆ
"ผมน่ะนะ!!!"
"ช่าย"ทั้งห้องพูดพร้อมๆกัน
เลอร์เบียร์และมิลล่า
"มิลๆ ไปหาไรกินกัน"ฉันชวนเพื่อน
"เอาดิ แต่คนเยอะเป็นบ้าเลยอ่ะ"เธอบ่นเบาๆ
"คิงวันพรอมมาล่ะมั้ง"ฉันแซวยิ้มๆ
"ใช่ครับ"เสียงใคร....หล่อจัง....ฉันหันไปช้าๆ....และผู้ชายคนนั้นก็ค่อยๆถอดแว่นกันแดดออก
ซาต้าพูดเสียงอบอุ่น
"ผมมารับคุณแล้ว เจ้าหญิง"
"เบียร์ๆ"มิลล่าตบโต๊ะเบาๆเพื่อเรียกสติฉันคืนมา
แต้ดูเหมือนว่า...
"คือหล่อ ดีงามพระรามสี่มากๆ หล่อมากอ่ะแก มิล อย่างกะลูกครึ่งเทพบุตร"ฉันเพ้อออกมาโดยไม่รู้ตัว
"เบียร์ แกเป็นไรอ่ะ-_-?"มิลล่าถามฉัน ก่อนจะตบบ่าฉันเบาๆ...ก่อนพูด
"ผู้หญิงทุกคนที่เจอพี่เค้า เป็นแบบนี้หมดแหละ..."
ห้องผอ.
"เอาล่ะ ซาต้า ที่ฉันเรียกเธอมาที่นี่เพราะว่า...."ผอ.พูดขรึมๆก่อนหยุดไปนิด
"เพราะไรครับ?"ซาต้าถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ถ้าเรียกเค้ามาเพื่อให้ทำงานเล็กน้อยๆน่ะนะ เค้าไม่รับงานนั้นแน่นอน แบบไม่คิดเลยแหละ
"แน่นอน ไม่ใช่แค่แสนสองแสนแน่ๆ"ผอ.พูดเบาๆก่อนจะต่อ....."เธอจะเห็นแก่เงินไปถึงไหน บ้านยังรวยไม่พอหรือไง"เค้าขัดขึ้น
"ก็ครั้งที่แล้วมันเป็นแค่เศษเงินนี่นะ"
"ครั้งนี้มากกว่านั้นแน่นอน
"แต่....ผมเรียนนี่มาจนจบแล้ว....คุณคงรู้นี่นะ ผมไม่ค่อยจะชอบให้ 'ใครก็แล้วแต่' มาจุ้นกับเรื่องทางบ้านผม"เขาพูดเสียงนุ่มนวล
"ฉันรู้....นาธาน...คนที่มีอดีตเลวร้ายแบบนาย....คงไม่ต้องการให้ 'คนนอก' มาขุดคุ้ยเรื่องทางบ้านสินะ....แม้แต่....คุณปาร์ค....ก็ยังทนแทบไม่ได้เลย"ผอ.เอ่ยนิ่มๆถึงพ่อชาวเกาหลีของเค้า
ฝีปากเธอช่างเหมือน.....มีดผ่าตัดเสียจริง...
แค่เพียงกรีดเบาๆ...
แผลก็ลึก...ได้ใจแล้ว....
'ปั้ง!!!!!'ซาต้าทุบโต๊ะด้วยอารมณ์ที่เดือดพล่าน
"คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดถึงผู้ชายคนนั้น! คุณไม่มีสิทธิ์!!!!"เขาพูดเสียงดัง
"เอาล่ะๆ นั่งลงซะ เมื่อสองปีก่อนที่เธอยกพวกไปตีร.บ.ฉันทนไม่ไล่เธอออก็ดีเท่าไหร่ล่ะ นี่ยังไม่นับที่พวกเธอไปตีกันนอกร.ร.อีกนะ"เธอพูดอย่างเหยียดหยาม
"ได้"เค้าตอบด้วยเสียงที่แฝงไปด้วยความแค้นนิดๆ
"แล้วนี่คือโฉมหน้าของเลอร์เบียร์....หรือเจ้าหญิงองค์ต่อไป"เธอโชว์รูปในโทรศัพท์ให้เค้าดู
"เลอร์เบียร์ ชื่อแปลกดีนี่"ซาต้าพูดเบาๆ
(อย่างกะชื่อเธอธรรมดาม๊ากมาก//เบ้ปาก)
"เอาล่ะๆ เธอไม่ใช่สายเลือดและรัชทายาทตัวจริง"เธอหยุดไปนิด ราวกับต้องการให้ซาต้าสนใจขึ้นมา....แต่กลับกลาายเป็นมิทิราต่างหาก...
"แล้ว?"
"เธอต้องสอนทุกอย่างเกี่ยวกับเจ้าหญิงให้เลอร์เบียร์"เธอสั่งเบาๆ
"ผมน่ะนะ!!!"
"ช่าย"ทั้งห้องพูดพร้อมๆกัน
เลอร์เบียร์และมิลล่า
"มิลๆ ไปหาไรกินกัน"ฉันชวนเพื่อน
"เอาดิ แต่คนเยอะเป็นบ้าเลยอ่ะ"เธอบ่นเบาๆ
"คิงวันพรอมมาล่ะมั้ง"ฉันแซวยิ้มๆ
"ใช่ครับ"เสียงใคร....หล่อจัง....ฉันหันไปช้าๆ....และผู้ชายคนนั้นก็ค่อยๆถอดแว่นกันแดดออก
ซาต้าพูดเสียงอบอุ่น
"ผมมารับคุณแล้ว เจ้าหญิง"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ