ยามิกับโรงเรียนนักฆ่า

"สองวันแล้วสินะที่มาอยู่ที่นี่น่ะ" ฉันบ่นพึมพำอยู่คนเดียว 
"แต่เอาเถอะวันนี้คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกน่า"ฉันพูดกับตัวเอง
"ยามิจัง~~ ขอโทษที่ช้านะ พอดีโดนครูเรียกไปอบรมขอหา โดดเรียนคาบ1น่ะ"ฉันได้ยินเสียงสดใสของซึนาโกะ เรียกก่อนจะลุกขึ้นแล้วหันหน้าไปหาซึนาโกะ
"งั้น เพื่อเป็นการขอโทษ จะพาไปทำอะไรที่มันสนุกๆนะ"ซึนาโกะพูดพร้อมกับยิ้มออกมา
"ไอ้ที่ว่าสนุกของเธอ คืออะไรล่ะ"ฉันถามด้วยความงง
"ท่าอยากรู้ก็ตามมาสิ~~"ซึนาโกะพูดพร้อมกับดึงมือ แล้วพาฉันเดินไปที่ที่หนึ่ง ซึ่งใช้เวลาไม่นาน ก็เดินไปถึง ที่นั้นคือสนามยิงปืน
"ถึงล่ะจ้า~~"ซึนาโกะพูดด้วยท่าทางที่ราเริง ก่อนจะพาฉันเดินไปที่เคาเตอร์
"หนูคงจะมาใหม่สินะ งั้นลุงจะอธิบายวิธีการ ฝึกให้ฟัง กฎง่ายคือ เธอต้องจ่ายทั้งหมด10แตมเพื่อเป็นค่าธรรมเนียม แล้วเราจะมีกระป๋องให้10อัน กับกระสุนอีก30นัด ให้ยิงให้ถูกต้องทั้งหมด ท่ายิงได้หมดเธอจะได้รับทั้งหมด10000 แต่ในทางตรงกันข้ามท่าเธอ ยิงไม่โดนสักนัด เธอก็จะต้องจ่าย100แตม เป็นการลงโทษตกลงไหม"ลุงคนที่ยืนอยู่ที่เคาเตอร์อธิบาย
"ตกลงคะ"ฉันตอบด้วยสีหน้าไม่มั้นใจ
"เอาน่า ยามิทำได้อยู่แล้วสู้ๆ"ซึนาโกะพูดพร้อมกับหัวเราะ
"แล้วซึนาโกะไม่มายิงด้วยกันเหรอ"
"ไม่เอาอะ ฉันยิงไม่แม่น"ซึนาโกะพูดอย่างเซ็งๆ ก่อนจะพาฉันเข้าไปในสนาม พร้อมกับปืนสะน1กระบอก      (แล้วเธอจะพาฉันมาทำไมล่ะคะเนีย..?)
"อ้าวนั้นมันยัยเด็กใหม่ห้องCนี่!"ไอ้เด็กเปรตห้องA หันมาพูดกับฉัน
"นายมันคนที่เคย เอาฟุตบอลปาหน้ายามินี่ อยากโดนยามิฆ่าตายรึไง"ซึนาโกะพ
ดด้วยความหงุเหงิด
"คิดจะมายิงปืนแข่งกับพวกเราหรือไง ฝันไปเถอะต่อให้เสียไป1
00แตม ก็ยิงไม่ได้หรอก55"เด็กนั้นหัวเราะ ฉันจึงไม่สนใจอะไร พร้อมกับยิงปืนใสกระป่องนั้นทั้ง10อันโดยใช้กระสุนเพียง1ลูกต่อหนึ่งกระป่องเท่านั้น เด็กนั้นเมื่อเห็นจึงอ่าปากข้างทันที
"สุดยอด แค่ 10 วิ ก็ยิงได้ครบแล้ว"เด็กนั้นมองด้วยสีหน้าอึ้งสุดขีด
"แต่เอาเถอะก็แค่ฟลุกละนะ พวกห้องกากๆอย่างห้องCไม่มีวันยิงปืนแม่นแบบนี้หรอก"เด็กนั้นพูดด้วยสีหน้ากวนตีนจนหน้ากระทืบ แล้วเดินหนีไป แต่ก็เอาเถอะฉันก็ไม่ได้สนใจคำพูดของเจ้านั้น อยู่แล้ว เพราะตอนนี้ ฉันเห็นของที่ไม่ถูกต้องแล้วล่ะ ฉันเหลือบไปเห็นผู้ชายผมขาวที่ดูเหมือนจะผูกผ้าปิดตาไว้ด้วย กำลังใช้อะไงสักอย่าง ที่ยาวๆสีแดงๆงอกออกมาจากหลังและมีสี่แฉก เหมือกลีบดอกไม้ จับปืนแล้วยิง
"ซึนาโกะฝากปืนแปบนะ"ฉันพูดพร้อมกับเอาปืนฝากไว้กับซึนาโกะ 
"อะ..อืม"ซึนาโกะพูดแบบงง
"นี่นายหัวขาวตรงนั้นนะ"ฉันเดินไปชี้หน้าคนๆนั้นพร้อมกับพูดออกไป แล้วเขาก็หันมามองหน้าฉัน
"คนอีนนะเขาใช้มือถือปืนกันนะ แต่นายกลับ...ใช้ไอ้หางสี่แฉกของนายแบบนั้น ถือปืนยิ้งที่ด้วยตั้งสี่อันแบบนั้นมันไม่ขี้โกงไปหน่อยรึไงหะ!"ฉันตะโกนด่าหมอนั้นแบบไม่ไยดี แล้วหมอนั้นก็ล้มตัวลงมาลูบหัวฉันเหมือนฉันเป็นเด็กงอแง ยังไงยั้งไง
"ถ้าเธอคิดว่าฉันโกงละก็ดูนั้นสิ"หมอนั้นชี้ไปที่อะไรสักอย่างหนึ่ง(ที่บอกว่าอะไรสักอย่างหนึ่ง เพราะมันแลดูไม่เหมือนคนเลย เป็นอะไรสักอย่างตัวเหลือง มีหนวดยั้วเหยียนเหมือนปลาหมึก และกำลังใช้หนวดนับสิบของมันยิงปืน)
"ว่าแต่เธอกล้าดีนะ ที่มาคุยกับฉันนะ ชื่ออะไรอยู่ห้องไหนงั้นเหรอ"ผู้ชายผมขาวคนนั้นถามด้วยสีหน้านิ่งๆ
"น่ะ...หนูชื่อ ยามิ อยู่ห้องCคะ ไปก่อนนะคะ"ฉันพูดพร้อมกับวิ่งหนีหมอนั้นไปด้วยความรวดเร็ว
"ยามิจังกลับมาแล้วเหรอไปทำอะไรมาน่ะ"ซึนาโกะถามพร้อมกับมองหน้าฉันที่กำลังหอบจากการวิ่ง
"พอดีเจอคนแปลกๆมาน่ะ"ฉันพูดไปหอบไป
"แปลกยังไงเหรอ ยามิจัง"ซึนาโกะเอียงคอถาม
"ช่างเถอะ อธิบายไปเธอก็คงไม่เขาใจหรอก"ยามิตอบแบบเรียบๆ
"งั้นก็ไม่เป็นไร ยังไงก็ได้มาตั้ง10000แตมนี่เนอะ"ซึนาโกะพูดยิ้มๆ
เปะๆๆ เสียงปรบมือดังขึ้นแบบไม่ได้ตั้งใจ
"ว่าไงล่ะเด็กๆ"เสีนงนั้นดังขึ้น พอหันไปมอง นั้นมัน เจ้าหมึกเหลืองที่เจอไม่ใช้เหรอ!!! ฉันจึงได้แต่ยืนอึ้งกับภาพที่เห็น
"อะไรกันเนียซากกระป่องกับปลอกกระสุนเนีย ดูท่าทางคงเก่งน่าดูเลย"เจ้าหมึกเหลืองพูดขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
"ใช่แล้วล่ะ ยามิเป็นคนยิงเองล่ะเก่งใช่ม้า~~"ซึนาโกะพูดพร้อมกับชี้มาที่ฉัน
"เธอเป็นคนยิงสินะ เก่งจังเลยนะ แต่ทำไมอาจารไม่เคยเห็นหน้าเธอเลย เธอชื่ออะไรอยู่ห้องไหนล่ะ"หมึกเหลืองถามด้วยความสนใจ
"ยะ...ยามิ อยู่ห้องC ค่ะ...คะ"ฉันตอบด้วยท่าทางกล้าๆกลัวๆ
"งี้นี่เอง คงจะมาใหม่สินะ อาจารชื่อ อาจารโคโระ เป็นอาจารสอนวิชายิงปืน ว่างๆก็มาฝึกกับอาจารได้นะอาจารไม่ดุหรอก"หมึกเหลืองนั้นพูดพร้อมกับใช้หนวดสีเหลืองลูบหัวฉัน
"ขะ...ขอบคุณที่กรุณา แต่ตอนนี้ ..ปะ..ไปก่อนนะคะ"ฉันพูดพร้อมกับโค้งให้อาจารโคโระ แล้ววิ่งหนีไป
"ยามิ รอด้วย"ซึนาโกะพูดพร้อมกับวิ่งตาม
เด็กสมัยนี้ขี้กลัวจังนะ แต่ก็น่ารักดี"อาจารโคโระพูดพร้อมกับเดินออกจากสนาม