ยามิกับโรงเรียนนักฆ่า

หลังจากตอนนั้น พวกเราก็พากันกลับบ้าน ส่วนเรื่องหนังสือเวทอะไรนั้นก็ไม่ต้องห่วงเผาทิ้งไปเรียบร้อยแล้วละ พอพวกเราไปถึงหน้าโรงเรียน พร้อมกับบอกข่าวดีว่า "เธอได้กลายเป็นนักฆ่าระดับbแล้ว"ฉันเองก็รู้สึกดีใจเหมือนกัน ส่วนพวกเราที่ไปทำภาระกิจกันมาก็ได้ของตอบแทนไม่แพ้กัน คุณเบย์ได้กลายเป็นระดับs ส่วนคารุมะและคาโนะก็ได้กลายเป็นระดับaเหมือนกับฉันที่ได้เหลือนจากbเป็นa  ส่วนคุณคุรุมิก็เลื่อนจากฝ่ายปกครองไปเป็นเลขาผอ. ส่วนคุณยูโนะก็กลายเป็นระดับ sและนังได้เป็นครูสอนวิทอีกด้วย และคุณคาเนกิที่ได้เป็น 1ในฝ่ายปกครองเรียบร้อยแล้ว
"ดีใจเลยน้า~~~~~"ฉันนั้นเล่นอยู่ที่เดิมที่นั้งมาตลอดคนเดียว เพราะซึนาโกะโดดกักบริเวณข้อหาโดดเรียน(จะเลื่อนระดับไหนก็ไม่เปลี่ยนเลยนะเนีย)
"ทำไมฉันถึงรู้สึกเจ็บๆที่ตานะ มีอะไรเข้าตารึเปล่าเนีย"ฉันคลานไปส่องกระจกใกล้ๆ พร้อมกับเอาผมที่ปิดดวงตาขึ้น แล้วก็พบสิ่งที่ไม่น่าเชื่อคือดวงตาที่หายไปมันกลับมาแล้ว ถึงจะดูไม่น่าเชื่อเท่าไรแต่กูรู้สึกดีใจเหมือนกันละนะ
"เย้ๆๆๆๆๆ ดีใจจังเลย เย้ๆๆๆ"ฉันกะโดดโลดเต้นด้วยความดีใจก่อนจะไปจนกับใครเข้า
"ยามิ?"คุณเบย์พูดอย่างงงๆ
"ขะ....ขอโทษคะ....ฉันคงจะดีใจไปหน่อย"ฉันพูดอย่างอายๆ
"ดีใจอะไรเหรอ..."
"คะ....คือ...ว่า...."ฉันพูดก่อนจะเปิดผมข้างที่ปิดตาให้คุณเบย์ดู
"ดวงตาของเธอกลับมาแล้วเหรอ ดีใจด้วยนะ"คุณเบย์ยิ้มออกมา
"ใช้ไหมละ ถึงจะไม่น่าเชื่อเท่าไรแต่ก็ดีใจมากเลยละ"ฉันยิ้มออกมา
"ดีใจด้วยนะ ที่ไม่ต้องปกปิดมันแล้วน่ะ"
"ไม่หรอกปิดมันไวน่ะดีแล้วละ เพราะถ้าทำแบบนี้ฉันเชื่อว่า ฉันจะไม่กลับไปอ่อนแออีก"ฉันพูดพร้อมกับยืนขึ้น
"ใกล้เข้าเรีบนแล้วฉันไปก่อนนะ"
"เดี่ยวสิ"คุณเบย์ตะโกะห้ามไว
"มีอะไรเหรอคะ"ฉันหันมามองหน้าคุณเบย์พร้อมกับยิ้มให้เล็กน้อย
"พะ.....พยายามเข้า....นะ"คุณเบย์พูดขึ้น
"คะ!"ฉันชูสองนิ้วให้คุณเบย์ก่อนจะเดินออกไปเพื่อเตรียมตัวเข้าเรียน