ยามิกับโรงเรียนนักฆ่า

"ทำไมฉันถึง.....อยู่ที่นี่ละ"ฉันลืมตาขึ้นในถ่ำที่เคยไปหยิบหนังสือเวทมนมา พร้อมกับมองเห็นคาโนะนั่งอยู่ข้างๆ

"ตื่นแล้วเหรอยามิจัง"คาโนะยิ้มให้เล็กน้อย

"คาโนะคุง แล้วคนอื่นล่ะ"ฉันพยายามมองหาคนอื่นๆ

"คนอื่นเขาคงจะไปสู้กับปีศาจนั้นอยู่น่ะ"

"แย่ละฉันต้องรีบ!"ฉันยังพูดไม่ทันจบคาโนะกลับดึงมือฉันไว้

"ไม่ได้หรอก ลำพังคนอย่างเธอทำอะไรไม่ได้หรอก"

"หนวกหูน่า เพื่อนจะเป็นจะตายยังไงก็ช่างเหรอ"ฉันปัดมือคาโนะทิ้งพร้อมกับวิ่งไปร้องไห้ไป วิ่งไปเรื่อยจนในที่ฉันก็เจอทุกคนนอนกองกับพื้นพร้อมกับปีศาจที่ดูไม่เป็นไรเลย

"อะไรกันเธอเองเหรอ"ปีศาจนั้นพูดโดยไม่หันมามอง

"ยะ....ยามิ....ยะ....อย่า....เข้ามา"คุณคุรุมิพูดพร้อมกับพยายามจะยื่นมือมา

"หนวกหูเฟ้ย ยัยตัวเกะกะ"เจ้าปีศาจนั้นพูดพร้อมกับเตะคุณคุรุมิอย่างแรง ฉันรีบวิ่งไปดูอาการของเธอ แต่เธอกลับพูดแค่

"หนีไป...."

"ไม่เอา ฉันจะไม่หนีไปไหนทั้งนั้นละ ฉันจะต่อสู้ร่วมหะบทุกคน ปม้จะเหลือแค่ฉันคนเดียวก็ตาม ฉันจะไม่หนีแล้ว!"

"เห.....เด็กๆพวกนี้น่ารักดีนี่ แต่เอาเถอะ เด็กธรรมดาอย่างเธอจะทำอะไรได้ละ"ปีศาจนั้นแสยะยิ้ม

"ใช่ ฉันน่ะไม่มีพลังอะไรเลย ไม่มีเวทหรืออะไรทั้งนั้น แต่ว่า......ฉันจะขอปกป้องทุกคนจนถึงวินาทีสุดท้าย"ฉันพูดขึ้นก่อนที่จะรู้สึกว่าเท้าตัวเองมันไม่ได้เตะพื้นอยู่ แถมมีปีกสีขาวงอกออกมาด้วย

"ไม่จริงน่า"คาโนะที่แอบอยู่อุทานขึ้นอย่างช้าๆ

"ยะ....ยามิ ใช้เวทได้เหรอนั้น"คาเนกิพูดอย่างงงๆ

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน"ยูโนะตอบ

"ไม่จริงใช้ไหมน่ะ แต่ก็เอาเถอะ ถึงเธอจะใช้เวทได้ ก็ยังไม่ชนะฉันอยู่ดี"ปีศาจนั้นแสยะยิ้มก่อนจะใช้เวทมืดยิงมาฉันจึงหลบอย่างไว แล้วยิบโยโย่ในกระเป๋าออกมา และกำมันไวในมือทั้งสองข้างก่อนจะแยกเป็นสองอัน ก่อนจะเหวี่ยงมันไปรัดแขนเจ้าปีศาจนั้นและดึงจนแขนทั้งสองข้างขาดลง

"คิดว่าแค่นั้น มันจะทำให้ฉันตายได้รึไง"เจ้าปีศาจนั้นพูดขึ้นก่อนที่แขนทั้งสองจะงอกขึ้นมาให้

"ไม่มันยังไม่จบหรอก"ฉันเอาโยโย่ทั้งสองกำๆว้ในมือ แล้วมันก็เปลี่ยนเป็นธนูสีขาว

"นั้นมันธนูในตำนานนี่"ยูโนะอุทาน

"มันคืออะไรน่ะ"คุณเบย์ถามแบบงงๆ

"มันคือดาบที่จอมเวทไม่กี่คนจะใช่ได้ แถมยังเป็นธนูที่ฆ่าได้แม้แต่ปีศาจระดับs"

"เอาละตอนนี้มันคงจะจบจริงๆแล้วละ ธนูแห่งความงดงามและความสว่างสไว จงเป็นกำลังให้ข้าด้วยเถอะ"ยังยิงธนูไปที่ปีศาจนั้นแล้วร่างของมันก็แตกสลายไป ฉันรีบลงพื้นเพื่อไปรักษาทุกคน ฉันรวบรวมเวทเป็นลูกบอลขนาดใหญ่ แล้วปล่อยมันออกไปหาทุกคน ทุกคนเริ่มฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง

"จบแล้วสินะคะ"ฉันพูดพร้อมแล้วหลับไป

บทเสิรมจ้ะ

"ยามิเป็นไรป่าวน่ะ"คารุมะจิ้มไปที่ใบหน้าของยามิ

"แค่หลับน่ะ คงเป็นเพราะใช้เวทครั้งแรกแถมใช้ไปตั้งขนาดนั้นแนะ อีกประมาณ3ชั่วโมงก็คงฟื้นละน่า"ยูโนะอธิบาย

"งั้น ตรงนู้นมีต้นไม้อยู่ไปพักตรงนั้นไหม"คุรุมิพูดพร้อมกับชี้ไปที่ต้นไม้ต้นหนึ่ง

"ดีเลย"ยูโนะพูดก่อนที่จะแบกร่างของยามิไปไว้ที่ต้นไม้นั้น