ยามิกับโรงเรียนนักฆ่า

 ความเดิมจากตอนที่แล้ว ยามิได้รู้ว่า สิ่งที่ตัวเองทำไปไม่ใช่แค่การป้องกันตัวหรืออุปบัติเหตุ ทำให้เธอเกิดสับสนในตัวเอง จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความขุ่นมัว และถูกปีศาจนั้นเข้าควบคุมอีกครั้ง เธอจึงเข้าต่อสู้กับเพื่อนทุกคน เพื่อแย้งหนังสือนั้นมา
"ทำยังไงดี ล่ะคราวนี้"คุรุมิเริ่มหวั่นๆเล็กน้อย พร้อมกับกระโดดหลบยามิที่เข้ามาจากด้านหลัง
"เกิดอะไรขึ้นกับ ยามิน่ะ แล้วทำไมเครื่องประมวลผล ถึงไม่ทำงานเลย"คาโนะมองเครื่องมือที่อยู่ในมือย่างงงๆ
"จิตใจด้านมือ ของยามิมันตื่นขึ้นมาแล้ว ไม่นึกเลยว่ามันจะเกิด"คุรุมิพูดไปสู้ไปจนตัวเองล้มลง
"ตายสะ......เถอะ"ยามิค่อยๆเดินมาด้วยนัยตาที่ว่างเปล่า คาเนกิจึงใช้คาคุเนะเหวี่ยงร่างเธอออกไป ส่วนคุรุมิก็สร้างบาเรียเวทขังเธอไว้
"บาเรียเวทอาจจะอยู่ได้ไม่นาน พวกเราจะต้องรีบหาวิธีให้เธอกลับมา"คุรุมิพูดพร้อมกับลุกขึ้นนั้ง
"ถ้างั้นลองใช้วิธีนี่มั้ย ฉันเคยได้ยินมาว่า เสียงเพลงสามารถช่วยเยียวยาจิตใจคนได้ เพราะงั้น......"ยูโนะคิดสักพักก่นจะพูดขึ้นมา
"มันอาจจะทำให้จิตใจอันมืดมัวของยามิ กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้งสินะ"คารุมะตอบทันที
"มันอาจจะเป็นไปได้ แต่ถ้าเสียงเพลงเบาเกินไปมันอาจจะเข้าไปไม่ถึง ในส่วนลึกของจิตใจของยามินะ แล้วอีกอย่างเราจะไปหาเพลงมาจากไหน"คาโนะพูดแซรก
"ก็ร้องเอาเองสิ"ยูโนะพูดขึ้น
"ไม่ได้หรอก ตอนนี้ยามิคิดแต่จะฆ่าพวกเราอย่างเดียวเลย แถมพลังยังรุ่นแรงกว่าเดินตั้ง75% ขืนทำอะไรสุมสี่สุ่มห้าไปมีหวังโดนเธอฆ่าตายชัว"คุรุมิอธิบาย
"แล้วจะทำยังไงดีละ"ยูโนะเริ่มคิดหนักขึ้นเรื่อยๆ
"จริงสิ ฉันพอจะรู้จักคนที่เสียงดังพอจะกล่อมยามิได้เดียวฉันจะลองโทรหาเขาดูนะ"เบย์กดโทรศัพไป
"ฮัลโล่ เบย์เหรอมีอะไร"มีเสียงคนๆหนึ่งระบโทรศัพ
"พี่เอกช่วยผมหน่อยสิ"
"อืม จะให้ช่วยอะไรล่ะ"
"ตอนนี้มีเด็กกำลังขุ่นมัวและไล่ฆ่าคนผมต้องการเสียงพี่ไปกล่อมเธอน่ะ"
"อ่อได้สิ ต้องการให้เริ่มเมื่อไรบอกได้เลยนะ"
"ครับ ขอบคุณมากครับ"เบย์วางสายก่อนจะหันมาคุยกับคนอื่น
"ตอนนี้เพลงพร้อมแล้วครับ"
"แต่ตอนนี้จิตใจของยามิอยู่ในภาวะขุ่นมัวขั้นวิกริด ต่อให้เสียงดังแค่ก็คงเข้าไม่ถึง"คุรุมิเริ่มวิเคราะอีกครั้ง
"งั้นใช้ไอ้นั้นได้ไหม"คารุมะชี้ไปที่ดอกไม้ที่มีรูปร่างคลายลำโพง
"นั้นมันดอกไม้ที่สามารถใช้กระจายเสียงได้เหมือนลำโพงจริงๆที่ฉันเคยเห็นในหนังสือนี่"ยูโนะพูดออกมา
"งั้นดีล่ะ"คุรุมิลุกขึ้นยื่น และในตอนนั้นบาเรียที่กั้นยามิไว้ก็แตกพอดี
"ตอนนี้ละ ทุกคนทำตามแผ่นที่วางไว้นะ"คุรุมิพูดขึ้นก่อนที่ทุกคนจะล้อมตัวยามิไว้ และคาเนกิก็เข้าไปลอกตัวยามิจากด้วยหลัง
"เร็วหน่อยนะ ผมอาจจะรั้งตัวเธอได้ไม่นาน"คาเนกิรั้งตัวยามิที่พยายามดิ้นอยู่ตลอดเวลา
"พี่เอก เริ่มได้เลย"เบย์พูดใส่โทรศัพก่อนส่วนคุณยูโนะก็ถือลำโพงอยู่ข้างหน้า ปล้วเสียงเพลงที่ดังกังวานจนเกิดพายุไปทั่วทั้งป่าก็ดังขึ้น ทุกคนพากันอุดหู จนห้านาทีผ่านไป ยามิก็ล้มลงกับพื้น
"ดูเหมือนจะสงบลงแล้วละ ขอบคุณนะครับพี่เอก"เบย์คุยโทรศัพ
"ยินดีเสมอ"พูดจบก็วางสายไป
"ดูเหมือนจิตใจของเธอจะสงบลงแล้วละ"คุรุมิก้มลงมองยามิที่นอนกับพื้น
"เก่งดีนี่ ที่ปราบเด็กคนนั้นได้น่ะ อุสาได้พลังมหาสานของเด็กคนนนั้นมาครอบครองแล้วแท้ๆ โดนแย้งไปอีกจนได้ แต่ยังไงก็ตาม แค่ฉันคนเดียวก็ฆ่าพวกเธอได้อยู่ดีละน่ะ"ปีศาจนั้นพูดก่อนจะเผยร่างจริงที่เป็นปีศาจร่างกายใหญ่โตมีเขาสองข้าง ตัวสีดำ
"แย่ละ คาโนะนายเอาร่างของยามิไปไว้ในถ้ำก่อน แล้วดูแลให้ดีด้วย มุกคนไป"คุรุมิพูดขึ้นก่อนจะพากันวิ่งไปต่อสู้กับปีศาจนั้น