ยามิกับโรงเรียนนักฆ่า

"ยามิ ยามิ"

"เสียงใครน่ะ"ฉันมองไปรอบๆอย่างงงๆ แล้วเสียงนั้นก็ยังคงดังไม่หยุด ฉันจึงเดินไปเรื่อยๆ จนกระทั้งสิ่งที่ไม่ขาดคิดก็เกิดขึ้น

"คุณพ่อ คุณแม่?"ฉันเดินเขาไปหาทั้ง2คนอย่างช้าๆ แล้วใบหน้าของท่านทั้ง2ก็เปลี่ยนไป ใบหน้าและลำตัวเต็มไปด้วยเลือดและกำลังเข้ามาหาฉัน

"ทำไม...เกิดอะไรขึ้น!"ฉันพูดขึ้นมาอย่างงงๆ

"เธอฆ่าพวกเรา ท่าเธอไม่เกิดมาพวกเราจะไม่ตาย เธอฆ่าพวกเรา"พ่อและแม่พูดวนซ้ำไปซ้ำมาและเดินเข้ามาเรื่อยๆ ฉันจึงได้แต่เดินถอยหลังไปเรื่อยๆ

"เธอฆ่าฉัน เธอฆ่าฉัน เธอฆ่าฉัน"เสียงที่ฟังดูคุ้นๆดังขึ้นพอหันไปก็พบว่าคุณน้าที่หน้าท้องมีมีดปักอยู่ก็กำลังค่อยๆเดินเข้ามาหาฉันเรื่อยๆ

"เธอฆ่าพวกเรา เธอฆ่าพวกเรา"เสียงนั้นดังวนไปวนมาจนแทบบ้า ฉันได้แต่ยื่นนิ่งแล่วเอามือปิดหู

"พอได้แล้ว ฉันไม่ได้ฆ่าใครนะ พอได้แล้ว"ฉันทรุดลงกับพื้

"ยามิ ยามิ"

"หวา!!!"ฉันสะดุ้นตื่นขึ้นมาท่ามกลางห้อง ห้องหนึ่งซึ้งขาดว่าน่าจะเป็นห้องพยาบาล แล้วอยู่ๆคุณคาเนกิก็เข้ามากอดฉันแน่น

"คะ....คุณคาเนกิ"ฉันตอบแบบอ้ำๆอึ้งๆ

"อืม ฉันกลับมาแล้ว ขอโทษที่เกือบฆ่าเธอนะ เพร่ะเสียงของเธอแท้ๆ ฉันเลยกลับมาได้ ขอบคุณนะ"คุณคาเนกิร้องไห้

"ไม่เป็นไรหรอก แค่นายกลับมาฉันก็ดีใจแล้ว"ฉันเองก็ร้องไห้เหมือนกัน

"จริงสิ ฉันขออะไรเธอสักอย่างได้ไหม"

"อะไรเหรอ"ฉันพูดแบบงงๆ

"ช่วยเรียกฉันว่า พี่ชาย ทีสิ"

"ทำไมเหรอ"

"เพราะ เสียงของเธอตอนนั้น ตอนที่เธอพูดว่า กลับมาเถอะนพี่ชาย เพราะคำพูดนั้นมันเลยทำให้ฉันกลับมาได้ เพราะฉะนั้น ท่าเธอเรียกฉันแบบนั้นฉันก็จะไม่กลับไปเป็นแบบนั้นอีก เพราะงั้นขอร้องละนะ"คุณคาเนกิอธิบาย

"ถึงจะไม่เข้าใจก็เถอะ แต่ถ้าขอขนาดนั้น จะยอมเรียกก็ได้ พี่ชาย"ฉันพูดด้วยความอายเล็กน้อย

"ขอบใจนะ แล้วก็ รีบไปเถอะทุกคนรอเธออยู่นะ"คุณคาเนกิยิ้มอย่างอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

"อืม"ฉันลุกขึ้นจากเตียงและเดินไปกับคุณคาเนกิ แล้วก็เจอทุกคนที่กำลังนั้งประชุมอะไรสักอย่าง

"ฟื้นแล้วเหรอยามิ มานั้งนี่สิ"คุณคุรุมิพูดขึ้น แล้วฉันก็มานั้งข้างๆคุณคุรุมิ

"คาเนกิ นายเคยเห็นคนๆนี้บางไหม"คุณคุรุมิพูดพร้อมกับส่งรูป คนๆหนึ่งให้ดู คนๆนั้นมีผมสีขาวออกเทาๆ มีดวงตาสีฟ้าที่ดูงดงาม ที่สำคัญมีหูและหางเหมือนปีศาจจิ้งจอก

"เจ้านั้น มันคนๆที่มาสู้กับปมตอนที่ผมหลงอยู่ในป่านี่นิ"คุณคาเนกิพูดด้วยความตกใจ

"อย่างงี้นี่เอง หมอนั้นตั้งใจจะใช้คาเนดิซึ้งเก่งที่สุดในหมู่พวกเราฆ่าพวกเราให้ตายสินะ"คุณคุรุมิวิเคราะห์

"ว่าแต่คนในรูปนี่ คือ...."

"อ่อ คนในรูปนี่คือ ปีศาจจิ้งจอกแห่งความปาดหมาง หรืออีกชื่อหนึ่งคือ มุซึกะ หมอนั้นจะใช้พลังทำให้คนที่มีพลังพิเศษคลุ้มคลั้งและทำร้ายกันเอง"คุณคุรุมิอธิบาย

"แล้วเราจะจัดการยัง ละคะ ถ้าขืนพวกเราออกไปสู้มีหวังต้องฆ่ากันเองแน่ๆ"คุณยูโนะถาม

"เราก็ต้องส่งมนุษย์ในหมู่ของพวกเราไป"

"ความคิดดีนะคะอาจารคุรุมิ แล้วจะส่งใครไปละคะ"คุณมิคาสะที่นั้งอยู่ใกล้ๆ

เอ่ยถาม

"นั้นสินะ งั้นก็คงต้องส่ง ยามิ เบย์ กับ คารุมะ ไปก็แล้วกันนะ"คุณคุรุมิวิเคราะห์

"ดะ...เดี่ยวสิ ทำไมต้องเป็นพวกเราสามคนล่ะ"คุณเบย์แย้งขึ้น

"เพราะยามิ เป็นมนุษย์ธรรมดาแถมยังเป็นเด็กใหม่ด้วย เพราะงั้น พวกนั้นคงจะไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับเธอ ส่วนพลังของนายมันก็แค่พลังหาคนจากของที่ตกพื้น ที่ไม่เดี่ยวกับการต่อสู้แต่อย่างใดจึงใช้ได้ ส่วนคารุมะถึงจะดูกวนไปบ้างแต่ยังไงก็ยังคงเป็นมนุษย์อยู่ดี เพราะงั้น การส่งพวกเธอไปจึงเป็นหนทางที่ดีที่สุด ตกลงตามนี้นะ"คุณคุรุมิอธิบาย

"คะ...ตกลงคะ"ฉันตอบคุณคุรุมิ

"เอาล่ะทุกคนแยกย้ายกันไปทำตามแผนที่วางไว้นะ"

"คะ!"