ยามิกับโรงเรียนนักฆ่า

"คุณคุรุมิ คุณยูโนะ คาโนะคุง ทุกคนปล่อยภัยดีนะ"ฉันที่พึ่งเปิดปะตูเข้ามาในฐานทัพของคุณมิคาสะพร้อมกับ คุณเบย์และคารุมะได้โผเข้ากอดทุกคนอย่างดีใจ

"โชคดีจังเลยนะที่เธอปล่อยภัยรู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงเธอแค่ไหนน่ะ ท่าเธอตายสึนาโกะจะต้งโกรธฉันแน่"คุณยูโนะกอดฉันพร้อมกับร้องไห้

"จริงสิ คุณคาเนกิละคะ"ฉันถามพร้อมกับมองไปรอบๆ

"เขาไม่ได้มากับพวกเธอเหรอจ้ะ"คุณยูโนะถามอย่างงงๆ

"ยังมีอีกึนงั้นเหรอ แต่ไม่ต้องห่วงเดี่ยวฉันจะเกนคนไปหาเองนพ"คุณมิคาสะยิ้ม

"จริงเหรอ ขอบคุณนะคะ"ฉันยิ้มกลับ

"แย่ แล้ว! แย่แล้ว ทุกคน!"ดสียงนั้นดังขึ้น พร้อมกับประตูที่ถูกเปิดออกมาด้วยท่าทางรีบร้อง คนๆนั้นคือ ผู้ชายตัวเล็กไวผมสั้นสีเหลืองคลายผู้หญิง

"เกิดอะไรขึ้นเหรออามิน ไททันบุกอีกรึไง"คุณรีไวตอบด้วยท่าทางไม่สบอารม

"ไม่ใช่ครับ แต่มันคือปีศาจรูปร่างเหมือนคนเลย"อามินตอบด้วยท่าทางหวาดกลัว

"เดี่ยวนะ ปีศาจนั้น ดูเหมือนคน แต่ปิดตาไว้ข้างหนึ่ง ผมสีขาว แล้วมีหางสีแดงออกมาจากหลังใช่ไหม"ฉันลองอธิบายให้อามินฟัง

"ใช่ รู้ได้ไง"อามินตอบแบบงงๆ

"คุณคาเนกิ!"ฉันวิ่งออกจากตรงนั้นแล้วไปจากฐานทัพทันที

"ยามิเดี่ยว"ฉันได้ยินเสียงคุณเบย์ห้ามเอาไว้ แต่ตอนนี้ฉันจะไม่สนอะไรอีกแล้ว ฉันคิดอย่างเดียว คือต้องหาคุณคาเนกิให้เจอ คุณคาเนกิไม่ใช่คนแบบนั้น ถึงคุณคาเนกิจะเคยจับฉันห้อยหัวเพื่อเป็นการลงโทษที่ฉันเทียวกลางคืน หรือคู่ให้ฉันเป็นสัตว์ทดลองแต่ว่า....... คุณคาเนกิไม่มีวันฆ่าคนแน่ ฉันวิ่งไปคิดไป จนกระทั้ง.....สิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น สิ่งที่กำลังอาระวาดเข่นฆ่าคนนนั้นมัน...คุณคาเนกิ

"ไม่จริง คุณคาเนกิ..."ฉันพยายามกั้นน้ำตาพร้อมกับข่มความกลัวของตัวเอง แล้วเดินไปหาคุณคาเนกิ

"หืม เธอเองเหรอยามิ"คุณคาเนกิ พูดด้วยแววตาและท่าทางที่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

"คะ...ฉันเองนัทสึกิ ยามิ ฉันจะช่วยให้คุณกลับมาเหมือนเดิมเองนะ คุณคาเนกิ"ฉันค่อยๆเดินเขาไปไกลคุณคาเนกิ

"เด็กอย่างเธอจะทำอะไรได้  ไปสะเถอะ ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับเธอหรอกนะ"คุณคาเนกิพูดด้วยท่าทางน่ากลัว

"มนุษย์น่ะ มันก็เป็นแค่อาหารน่ะแหละ"คุณคาเนกิพูดด้วยทาทางน่ากลัว

"ไม่จริงคะ คุณคาเนกิไม่ใช่คนแบบนั้น คุณคาเนกิน่ะ เป็นคนใจดีนะ"ฉันยิ้มพร้อมกับเดินเข้าไปจับแขนของคุณคาเนกิ

"กลับบ้านกันนะคะ"ฉันพูดพร้อมกับยิ้มออกมา

"หนวกหูน่า อย่างเธอน่ะมันก็เป็นได้แค่อาหารเท่านั้นแหละ"คุณคาเนกิใช้แขนเหวี่ยงฉันไปชนก้อนหินขนาดใหญ่จนแตก(ก้อนหินแตก) ส่วนตัวฉันก็ลุกขึ้นมาพร้อมกับประคองแขนตัวเองที่บาดเจ็บ

"ยามิ!"คุณเบย์ทำท่าเหมือนจะเข้าไปช่วยฉัน

"ไม่ได้นะอย่าเข้าไป เรื่องนี้ปล่อยให้เด็กคนนั้นจัดการเองเถอะ"คุณคุรุมิห้ามคุณเบย์โดยการเตะไหล

"แต่ว่า...."

"ไม่ต้องห่วง เด็กนั้นต้องทำได้แน่ ฉันน่ะแอบดูเด็กคนนั้นมาตลอด เด็กคนนั้นน่ะเป็นคนแรกที่กล้าคุยกับคาเนกิ ทั้งๆที่คนทั้งโรงเรียนไม่มีใครกล้าคุยกับหมอนั้นเลย เพราะฉะนั้ท่านายเข้าไปช่วย สองคนนั้นอาจจะต้องตายทั้งคู่แน่ นายไม่อยากให้เป็นแบบนั้นใช่ไหม"คุณยูโนะอธิบายด้วยท่าทางจริงจัง

"ทำไม...เธอถึง...ทั้งๆทีโดนขนาดนั้น...ทำไมถึงลุกขึ้นได้ละ"คุณคาเนกิดูตกใจเล็กน้อย

"คุณคาเนกิ ไม่มีวันทิ้งทุกคนหรอก ฉัน ซึนาโกะจัง ทุกคนในโรงเรียนรอนายกลับไปปกป้องโรงเรียนอยู่นะ เพราะฉะนั้น..."ฉันประคองแขนพร้อมกับล้มใสตัวคาเนกิ

"ไปให้พ้น เจ้าเด็กบ้า!"จากนั้นคาคุเนะของคุณคาเนกิกูได้เสียบเขาที่ท้องของฉัน แต่ฉันก็ยังคงรวบรวมกำลังและใช้มือจับไปที่หน้าของคุณคาเนกิ คุณคาเนกิจึงใช้คาคุเนะอีกอันเสียบเข้าที่คอฉัน แล้วดึงออกมาพร้อมกัน เลือดของฉันไหลและกระเด็นไปติดตามร่างกายของคุณคาเนกิ ส่วนร่างของฉันก็นอนกองกับพื้น

"กลับ...มา...เป็น...เหมือน....เดิม...นะ...พี่....ชาย...."คำพูดสุดท้ายของฉันดังขึ้นก่อนฉันจะไม่รู้สึกอะไรอีก

ตอนเสริมจ้า....

"ผม...ทำไม...เลือด...นี่"คุณคาเนกิดูท่าทางสับสนเขามองไปมองมาจนไปเจอกับร่างยามิที่นอนจมกองเลือดอยู่ที่ขาตัวเอง

"นี่...ผม...เป็นคนฆ่าเธอเหรอ"คุณคาเนกิมองมาที่ร่างของยามิแล้วร้องไห้

"จริงสิบัตรนั้น"คุณคาเนกิมองหาบัตรสีทองของยามิแล้วก็พบว่า บัตรนั้นก็กลายเป็นเศษอยู่ข้างๆตัวยามิ

"ไม่จริงฉันทำให้เธอตายงั้นเหรอ"คุณคาเนกิร้องไห้

"ใช่ เป็นเพราะแก่ไง ไอ้โง่เอ่ย ทั้งที่ เด็กคนนั้นเป็นคนดีที่ไม่ควรจะตายแท้ๆ ฉันอยากจะเข้าไปช่วยก็ไปช่วยไม่ได้ เพราะท่าฉันไปช่วยนายกับเด็กนั้นอาจจะต้องตายทั้งคู่"คุณเบย์พูดด้วยความโกรธ

"ผมขอโทษ"คุณคาเนกิก้มหน้าร้องไห้

"ขอโทษแล้วเด็กคนนั้นจะฟื้นขึ้นมาเหรอ! อย่างนายนี่มัน!..."คุณเบย์พูดพร้อมกับทำท่าจะต่อยคุณคาเนกิแต่โดนคาโนะล็อกไว้

"คาโนะ ปล่อยนะโว้ย! ฉันจะไปเอาเลือดหัวหมอนั้นออก"คุณเบย์พูดด้วยท่าทางโกรธแค้น

"ทุกคนคะ! เลิกทะเลาะกันแล้วดูนี่ก่อนคะ!"คุณยูโนะตะโกนห้ามก่อนจะชี้ให้ดูร่างของยามิที่กำลังได้รับการฟื้นฟูอย่างไม่น่าเชื่อ

"ไม่น่าเชื่อ นี่มัน...ปาติหารงั้นเหรอ?"คุณเบย์ดูท่าทางอึ้งเล็กน้อย

"นั้นมันเวทรักษานี่ คาโนะช่วยตรวจดูให้ทีว่ามันโหมดอะไร"คุณคุรุมิสั่งคาโนะ

"ไม่ใช่โหมดอะไรเลยทุกอย่างเป็นศูนย์"คาโนะตอบพร้อมกับดูไปที่เครื่องอ่านโหมด

"ยามิใช้เวทได้ หมายความว่า ยามิเป็นผู้ใช่เวทงั้นเหรอ"คุณยูโนะตอบแบบงงๆ

"ไม่รู้สิความเป็นไปได้ที่ยามิจะเป็นผู้ใช่เวทตอนนี้มีอยู่25% แต่เราอย่าบอกเรื่องนี้กับเธอเลย เพราะ มันอาจจะทำให้เธอสับสนในตัวเธอเอง ตอนนี้รีบพาเธอกลับฐานทัพเถอะ"คุณคุรุมิอธิบายก่อนจะแบกร่างยามิกลับไปที่ฐาทัพ