ยามิกับโรงเรียนนักฆ่า
เขียนโดย 
yamiji
วันที่ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.02 น.
แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2558 19.04 น. โดย เจ้าของนิยาย
26) หนีตายเอเลนรีไว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความกรีด!!!!!!! ตุบ ตึบ โครม!
"โอ้ย เจ็บๆๆ"ฉันพูดพร้อมกับจับที่หลังตัวเอง
"เจ้าไททันบ้าเอ่ย นึกว่าจะแดกที่ไหนได้ เล่นโยนลอยเข้าป่ามาแบบนี้เลยเหรอ (ก็ดีกว่าโดนแดกจริงๆละนะ)ดีนะที่มีต้นไม้ใบไม้ช่วยรับไวไม่หันคงคอหักตายแน่"ฉันบ่นเล็กน้อย
"จริงสิ ทุกคนไม่ได้อยู่ตรงนี้นี่ งั้นรีบตามหาดีกว่า"ฉันพูดก่อนออกเดินตามหาทุกคน
"คุณคุรุมิ คุณยูโนะ คารุมะ คาโนะ คุณคาเนกิ คุณเบย์!!!"ฉันตะโกนหาทุกคนไปและเดินไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง
อุแว อุแว อุแว แง่!!!
"เสียงอะไรอะ เหมือนเสียงร้องไห้ของเด็กทารกที่ร้องไห้พร้อมกันสัก20คนเลยแฮะ "ฉันพูดแบบงงๆก่อนจะเดินตามเสียงไป ฉันเดินไปเรื่อยๆ จนเจอกับทารกยัก
"ทารกยักงั้นเหรอ คงจะเป็นลูกของไททันสินะ จะว่าไปแล้ว นายนี่ก็น่ารักจังนะ..."ฉันพูดพร้อมกับลูบหัวไททันน้อยอย่างเบามือ
อุแว แง่ๆๆๆอุแว!!!! ไททันน้อยร้องไห้อีกครั้งจนฉันต้องปิดหู
"ยะ...อย่าร้องไห้สิ เดี่ยวพี่จะร้องเพลงให้ฟังนะ"ฉันพูดพร้อมกับฮัมเพลงเบาๆเพื่อเป็นการกล่อมเจ้าไททันน้อยให้หลับ สักพักเจ้าไททันน้อยก็หลับไป
"ฝันดีนะจ้ะ ภเจ้าไททันน้อย"ฉันลูบหัวไททันเบาๆก่อนจะได้ยินเสียงที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้น
"หยุดอย่าขยับ แล้วค่อยๆหันมา" ฉันจึงค่อยๆหันมาตามคำที่บอกแต่กฌต้องอึ้งนั้นมัน....เอเลนกับรีไวนี่
"เด็กผู้หญิงงั้นเหรอ เธอมาทำอะไรที่นี่"รีไวพูดด้วยท่าทางหน้ากลัว
"คะ...คือ...ฉันมาทำภาระกิจคะ"ฉันพูดแบบกล้าๆกลัวๆ
"ภาระกิจอะไรไม่เห็น เข้าใจ รึว่า...เธอจะเป็นไททันปลอมตัวมา"คุณรีไวพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
"ปะ...ไปกันใหญ่แล้วไม่ใช่นะคะ"ฉันก้าวถอยหลังด้วยความกลัว
"เอเลนเอาตัวมา"
"คะ...ครับ"เอเลนเริ่มก้าวมาหาฉันข้างหน้าฉันจึงรีบวิ่งหนีไปทันที
"แย่แล้วๆๆ ทำไงดี ฉันคงจะต้องโทรหาใครบางคนสินะเนีย แต่ใครดี ช่างเถอะ! เวลานี้จะใครก็ได้ทั้งนั้นล่ะ"ฉันกดโทรศัพหาคนอื่นแบบมั่วๆพร้อมกับวิ่งหนีสองคนนั้นที่ตามมาติดๆ
"ตืด....ตืด...ฮะโหลครับ คารุมะพูดครับ"ฉันได้ยินเสียงคารุมะจากโทรศัพ
"คารุมะคุง ช่วยด้วย!!!!!!!"ฉันตะโกนใส่โทรศัพ
"ยามิจัง เป็นอะไรไปเหรอ"
"ฉันโดนไล่ตามอยู่ช่วยด้วย"
"ใจเย็นๆนะ ตอนนี้เธออยู่ส่วนไหนของป่านี้ละ"
"ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ตอนนี้ ว้าย!..."ฉันสะดุดล้ม ส่วนโทรศัพกระเด็นไปอยู่ข้างหน้า
"ทะ...โทรศัพ "ฉันพยายามเอื้อมไปเก็บโทรศัพ แต่รีไวก็เดินมาข้างหน้าพร้อมกับเหยียบมือถือของฉัน
"พวกนายนะ.....ช่วยฟังคนอื่นเขาพูดหน่อยได้ไหม"ฉันเอื้อมมือไปเพื่อจะต่อยรีไว แต่กลับถูกต่อยที่ท้องและเตะกระเด็นไปชนต้นไม้ จนฉันสลบไป
"เอเลนเอาตัวไป"ฉันได้ยินเสียงรีไวดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะไม่รู้สึกตัวอีกเลย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
