3 Love วุ่นวายหัวใจยัยเย็นชา

ตอนที่ 4
นางวันทองสองใจ (2/3)
 
 "ญี่ปุ่น"
  เจ้าของเสียงเรียกฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้หันหรอกนะ ไม่ได้หยิ่งนะคะเพียงแต่ว่า.. คนมันอยากอยู่คนเดียว!!
"นายออกไปได้แล้ว ฉันอยากอยู่คนเดียว"
  ฉันคิดว่าคงตัดสินใจไม่ผิดที่ตะโกนออกไปอย่างนั้น โดยที่ไม่รู้อีกต่างหากว่าเป็นใคร
"คุยกับผมหน่อยนะ ผมกับยีนส์ซื้อขนมมาให้ญี่ปุ่นกิน เห็นญี่ปุ่นไม่ได้กินข้าวเดี๋ยวจะเรียนไม่รู้เรื่องนะครับ" 
  ไตเติ้ลกับยีนส์ มันมาอะไรกันพร้อมหน้าซะขนาดนี้เนี้ย.. รู้ทั้งรู้ว่าฉันไม่อยากสับลางแท้ๆ เอายังไงดีหล่ะ ถ้าไม่ไล่ตอนนี้ก็คงจะมองหน้าไม่ติดแน่ๆ
"ฉันบอกว่าอยากอยู่คนเดียว แล้วนายก็เอาขนมของนายกลับไปเถอะ ใช่สิ! ฉันมันนางวันทองสองใจนี่ เชิญตามสบายเลยฉันไม่อยากหักอกใครอีกแล้ว"
  ฉันรีบวิ่งออกจากจุดนั้นทันที ฉันมันเป็ดปรี๊ด! เวลาปรี๊ดแตกใครก็ไม่อยากอยู่กับฉันอีกแล้ว นี่มันเป็นวิธีเดียวที่จะสามารถตัดพวกนั้นออกจากใจฉันได้ อีกคนก็รู้สึกดี ส่วนอีกคนก็คิดมากกว่าเพื่อนไปแล้ว.. ขอโทษจริงๆ
"นายชอบญี่ปุ่นเหรอ"
  ผมเริ่มถามยีนส์บ้าง ใช่..ผมยอมรับว่าผมรู้สึกดีกับญี่ปุ่นมากแค่ไหน ผมรักญี่ปุ่นตั้งแต่วันแรกที่เห็นญี่ปุ่น ญี่ปุ่นเป็นคนน่ารัก ถึงแม้จะปรี๊ดแตกก็ตาม
"ใช่.. ฉันชอบ ส่วนนายก็ชอบเหมือนกันใช่มั้ยหล่ะ?"
  ผมตอบคำถามไอ้ไตเติ้ลไปแบบน้ำเสียงเศร้าๆ ก็คนมันรัก ผมรู้.. ทุกคนก็ไม่อยากเสียของรักไปหรอกครับ
"ผมคิดว่าผมสามารถดูแลญี่ปุ่นได้ดีกว่า.."
"นายเอาอะไรมาพูด! ฉันมาก่อนนาย ยัยปรี๊ดนั่นต้องเลือกฉัน"
  ผมลุกขึ้นไปกระชากปกคอเสื้อของไอ้ทอมนั่นขึ้นมา แล้วชกไปซักหมักสองหมัด ก่อนผมกับมันจะเริ่มต่อสู้กันแบบจริงจรัง ศึกนี้มันพนันด้วยยัยปรี๊ดนั่นคนเดียว