ลิขิตรักฉบับคานทอง

  
ฉบับที่ 2
แอบมอง
 
   “พี่เกรซคะ ขนมที่สั่งให้ใส่กล่องได้แล้วค่ะ” นิด พนักงานสาวอายุเด็กมัธยมปลายซึ่งมาขอทำพาร์ทไทม์ช่วงปิดภาคเรียน เรียกสติของณธิดากลับมาสู่ปัจจุบัน หลังจากหลุดลอยไปกับการตั้งเป้าหมายในชีวิตเกี่ยวกับภาระกิจการไล่ล่าตามหา  ‘ว่าที่สามีในอนาคต’  อันใกล้นี้ 
   “พี่ดาโทรมาสั่งแค่นี้เหรอจ้ะ” พี่ดา  หรือ  รันดา  ที่หญิงสาวหมายถึงคือเลขาสาวใหญ่วัยใกล้สี่สิบ ที่ทำงานเป็นเลขาของผู้บริหารบริษัทจำหน่ายเครื่องเพชรแบรนด์หรูของเมืองไทย ที่ใครๆต่างรู้จักอย่าง PW Grand Diamond  ซึ่งตึกสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ตรงข้ามกับร้านขนมของเธอ  เพราะงั้นทั้งพนักงานและผู้บริหารของบริษัทที่นี่ต่างก็เป็นลูกค้าประจำของร้าน  รวมไปถึงรุ่นพี่ที่สนิทคนนี้เคยสั่งขนมและเครื่องดื่มจากร้านของเธอ  เพื่อไปเป็นของว่างในที่ประชุมใหญ่ๆเป็นประจำ 
   “ค่ะ  หนูตรวจสอบแล้วค่ะพี่เกรซ” นิดตอบกลับด้วยความมั่นใจพร้อมรอยยิ้มกว้างจนตาหยีสมวัย จนคนเห็นที่ได้เห็นอดจะอมยิ้มให้กับความสดใสของอีกฝ่ายไม่ได้
   “ขอบใจจ้ะ  งั้นพี่เอาขนมไปส่งก่อนนะ” ณธิดากล่าวขอบคุณพร้อมรอยยิ้มกว้างเช่นกัน  เธอมักจะให้ความสนิทสนมกันเองกับพนักงานเสมอ  รวมทั้งให้คำปรึกษา  เมื่อพนักงานมีปัญหาหรือให้ความช่วยเหลือ  เมื่อพวกเขาเดือดร้อนฉุกเฉินทุกครั้ง  ทำให้พนักงานทุกคนต่างก็ให้ความเคารพ  และยอมทำงานให้เธอโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ
   “ตึ๊งงงงง” เสียงสัญญาณลิฟท์ดังขึ้นพร้อมๆกับประตูที่เปิดกว้างออกเพื่อรับผู้โดยสารไปยังชั้นที่ต้องการ  ปรากฏร่างหญิงสาวคนหนึ่งก้าวเข้ามาแล้วกดแป้นตัวเลขชั้นยี่สิบ ณธิดาก้าวเข้ามายืนเคียงข้างชายหนุ่ม  เธอชำเรืองผู้ร่วมทางผ่านทางกระจกด้านข้างสะท้อน  เห็นผู้ชายร่างสูงประมาณร้อยแปดสิบห้า เขามีผิวสีแทน คิ้วดำคมเข้ม  ดวงตาสีน้ำตาลหม่นชวนลุ่มหลง  จมูกโด่งคมสันรับกับริมฝีปากหนาหยักได้รูป  ไรเคราจางๆบ่งบอกความเป็นบุรุษเพศชาย มีมัดกล้ามเนื้อแข็งแรงอย่างคนออกกำลังกายอยู่เสมอ  เขาอยู่ในเสื้อเชิตสีขาวผูกเน็กไทและสวมทับด้วยชุดสูทแบรนด์ดังสีเทา  เสริมด้วยรองเท้าหนังขัดมันสีน้ำตาล  ส่งผลให้เขาดูมีเสน่ห์เย้ายวนสายตาผู้หญิงทุกคนที่ได้พบเห็นได้เป็นอย่างดี  ‘กรี้ด…ผู้ชายอะไรดูดีชะมัด’  ณธิดาอุทานดังลั่นในใจพร้อมกับอมยิ้มมุมปาก สมองเบลอไปชั่วขณะ  หัวใจเธอเต้นแรงจนกลัวว่ามันจะดังออกมานอกอกให้เขาได้ยินก่อนที่ลิฟท์จะถึงชั้นที่เธอต้องลงซะก่อน
   ในขณะที่ชายหนุ่มในลิฟท์ก็กำลังเหล่มองกระจกสะท้อนเงาในลิฟท์ด้านข้างตัวเองเช่นกัน  ปรากฏร่างหญิงสาวที่มีเครื่องหน้าสวยพริ้มเพรา  เธอมีหน้าผากโหนกนูน  คิ้วโก่งเรียวสวย  ดวงตาดำขลับกลมโตเป็นประกายชวนหลงใหล  จมูกโด่งเชิดรั้นรับกับริมฝีปากอวบอิ่มน่าจูบ ลำคอระหงรับกับดวงหน้ารูปไข่  สวมเสื้อเชิตสีขาวเข้ารูป  พับแขนแค่ศอกปลดกระดุมสองเม็ดเผยให้เห็นเนินออกอวบอกิ่มน่าซุกไซร้ ทับในด้วยกระโปรงทรงดินสอสีฟ้ายาวเลยเข่าเล็กน้อย ขาเรียวงามอยู่ในรองเท้าส้นสูงสี่นิ้วสีนู้ด  ส่งผลให้เธอดูเซ็กซี่น่าค้นหา  ที่สำคัญเขาได้กลิ่นหอมอ่อนๆชวนเคลิบเคลิ้มจากตัวเธอแม้ไม่ได้ยืนแนบชิด  ‘พระเจ้าช่วย…ผู้หญิงอะไรเซ็กซี่เป็นบ้า’ ชายหนุ่มได้แต่สบถในใจอย่างอารมณ์ดี  เขายกยิ้มมุมปากพร้อมดวงตาแพรวพราวเจ้าเล่ห์  ก็ใครจะไปคิดล่ะว่าการที่ผู้บริหารอย่างเขามาทำงานสายเป็นวันแรกนับตั้งแต่เริ่มเข้ามาบริหารงาน  อยู่ดีๆก็ได้เจอ  ‘นางฟ้า'  ซะงั้น
   “ตึ๊ง” เสียงสัญญาณลิฟท์และประตูเปิดอ้าออกเมื่อถึงชั้นที่ยี่สิบ  ณธิดาก้าวออกเพื่อเดินไปยังแผนกบัญชีที่เพื่อนสนิทเธอทำงานอยู่ แต่ชายหนุ่มที่อยู่ในลิฟท์ซึ่งหญิงสาวเพิ่งจากมานั้น  กำลังยิ้มกว้างเห็นฟันขาวเรียงสวย  เอามือล้วงในกระเป๋าทั้งข้าง ส่ายหน้าไปมา หัวเราะฮึๆในลำคออย่างอารมณ์ดี  ดวงตาแพรวพราวเป็นประกายหลังจากมันเหือดแห้งนานนับปี
“นางฟ้าชัดๆ” ภวินท์พึมพำออกมาราวกับคนกำลังตกอยู่ในภวังค์  ภวินท์ ภาวสุทธิธานันท์  หรือ  วินท์  ดำรงตำแหน่งประธานกรรมการของบริษัท PW Grand Diamond  ซึ่งเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางไปทั่วเอเชียในฐานะผู้ผลิตและจำหน่ายเครื่องประดับเพชรแบรนด์หรูของเมืองไทย  เขาเพิ่งกลับมาเริ่มงานต่อจากคุณภวัตฒ์ผู้เป็นบิดาทันที  หลังจากเรียนจบปริญญาโทด้านบริหารจากมหาวิทยาลัยชื่อดังของอเมริกา
   “ภัทร  งานยุ่งรึไงย่ะ” เสียงณธิดาทักทายเพื่อนสุดที่รัก  ซึ่งสนิทกันตั้งแต่เรียนโรงเรียนมัธยมต้นจนกระทั่งมหาวิทยาลัย  เธอและพิมพ์ภัทรสนิทสนมกันมากจนถึงขั้นสามารถนอนปรึกษากันได้ทุกเรื่องแม้แต่เรื่องหัวใจ
   “ก็นิดหน่อย  ว่าแต่ที่มานี่คงไม่ใช่เห็นฉันเป็นหนูทดลองอีกหรอกนะ ยัยเกรซ”  พิมพ์ภัทรเงยหน้าจากงานที่ทำ  แล้วตอบกลับเพื่อนรักด้วยเสียงล้อเลียนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม  ก็แหม…วันนี้ลาภปากเธออีกล่ะสิ  เพราะทุกครั้งที่ณธิดาลองคิดค้นสูตรขนมใหม่ๆจะต้องให้เธอได้ลองชิมเป็นคนแรก พิมพ์ภัทรเลยไม่รู้ว่าเธอควรดีใจหรือต้องระวังกลัวท้องเสียกันแน่
   “ต้องอย่างนี้สิสมกับที่เป็นเพื่อนรักฉัน  เอาน่าเธอควรภูมิใจสิที่ได้ชิมขนมร้านดังๆของฉันเป็นคนแรก” ณธิดาพยามโน้มน้าวใจเพื่อนสาวให้ช่วยชิมขนมสูตรใหม่ที่เธอเพิ่งคิดค้นมาสดๆร้อนๆ ไม่รู้เป็นเพราะอะไรขนมทุกสูตรที่พิมพ์ภัทรได้ชิม  มักจะเป็นที่นิยมจนขายหมดเกลี้ยงเสมอทุกครั้งที่วางขาย หรือว่าเพื่อนเธอจะเป็นเครื่องรางนำโชคกันนะ ฮึๆ
   “ย่ะ  แม่เพื่อนรัก  แล้วนั่นขนมของใครล่ะ” หลังจากพูดแซวเล่นกันพอหอมปากหอมคอแล้ว  พิมพ์ภัทรเอ่ยถามด้วยความสงสัย  เมื่อเห็นขนมกล่องใหญ่อีกกล่องในมือ
   “อ๋อ  ของเจ้านายพี่ดาที่สั่งไว้นะ” ณธิดาตอบคำถามเพื่อนให้หายสงสัยทันที
   “อ้อ  ของคุณภวินท์เหรอ” แค่พูดถึงชื่อของเจ้านายหนุ่มสุดหล่อ ก็ทำให้หัวใจสาวมานานแล้วอย่างเธอได้กระชุ่มกระชวยขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
   “งั้นฉันเอาไปส่งก่อนนะ  เดี๋ยวพี่ดาจะรอนาน”  หญิงสาวเอ่ยลาเพื่อน  เมื่อนึกขึ้นได้ว่าต้องเอาขนมอีกกล่องไปส่งให้เจ้านายของรุ่นพี่คนสนิทซึ่งอยู่ที่ชั้นสามสิบห้า  เพราะเห็นเด็กที่ร้านบอกว่าโทรมาสั่งตั้งแต่เช้าแล้ว
   วันนี้ภวินท์เดินออกจากลิฟท์แล้วตรงไปยังห้องทำงานหรูด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม  ซึ่งแปลกไปจากทุกวันที่เขามักจะนิ่งขรึมจนเป็นที่คุ้นตาของเหล่าพนักงานที่ได้พบเห็นอยู่เสมอ  เขาเดินตรงไปยังห้องทำงานใหญ่  ซึ่งเป็นที่ประจำของประธานกรรมการบริษัทอย่างเขา  อันเป็นสถานที่ที่ต้องเข้ามาตรวจสอบและเซ็นเอกสารเป็นประจำทุกวัน เขาเดินผ่านชุดโซฟารับแขกหนังสำสุดหรูทางขวามือ   ตัดกับชั้นลอยเก็บเอกสารแบบบิวท์อินติดผนังสีขาวทางซ้ายมือ  ซึ่งตรงข้ามกับโต๊ะทำงานทรงโมเดิร์นตัวใหญ่  ด้านหลังเป็นประตูห้องนอนใหญ่เพื่อใช้พักผ่อนทุกครั้งที่เขาต้องอยู่เคลียร์เอกสารดึกดื่น ภวินท์เดินตรงไปยังผนังกระจกกว้างโค้งเป็นรูปตัวยูจรดเพดานห้องสามารถมองเห็นวิวกรุงเทพได้ชัดเจนที่สุด เขาพิงด้านข้างลำตัวแล้วเอามือทั้งสองข้างล้วงเขาไปในกระเป๋า มองออกไปบนท้องฟ้าด้วยดวงตาเปล่งประกายอ่อนโยนกว่าทุกครั้งที่เคย ไม่ว่าจะมองอะไรรอบตัวในตอนนี้ก็ดูสว่างสดใสไปซะหมดทุกอย่าง  สงสัยที่ว่าคนมีความรักมักจะพูดกันว่า ‘ความรักทำให้โลกเป็นสีชมพู’ คงจะเป็นเรื่องจริงล่ะมั้ง 
    ‘ความรัก’ งั้นเหรอ  จะเป็นไปได้ยังไง  ก็ในเมื่อเขาเพิ่งเจอผู้หญิง  ‘หน้าสวยเซ็กซี่’  คนนั้นแค่ตอนอยู่ในลิฟท์ไม่กี่นาทีเมื่อกี้นี้เอง 
   ‘รักแรกพบ’ ภวินท์อุทานในใจด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด      ก็ใครจะไปคิดว่าการพบเจอผู้หญิงตัวบางคนนึง  จะสามารถเปลี่ยนความรู้สึกนึกคิดของผู้ชายอย่างเขาได้  จากที่วันๆคิดแต่เรื่องงานและธุรกิจกลับนึกคิดถึงคำว่า “รัก”  เพียงเพราะแค่ได้แอบมองแค่ไม่กี่นาทีเท่านั้น
   “จะเป็นไปได้ยังไง” ชายหนุ่มพึมพำแผ่วเบากับตัวเอง ยิ้มมุมปากน้อยๆ  ดวงตาสีน้ำตาลหม่นทอประกายเจิดจ้ามากกว่าเดิมราวกับเจอเพชรเม็ดงาม  เขามองท้องฟ้านอกหน้าต่าง  พร้อมกับมีภาพหญิงสาวหน้าหวานสุดเซ็กซี่ในลิฟต์คนนั้น  ลอยไปลอยมาราวกับหนังฉายซ้ำแล้วซ้ำอีกตามหลอกหลอนก็ไม่ปาน แต่เขาก็ยินดีให้โดนหลอกหากว่าการได้เห็นใบหน้าของเธอจะทำให้รู้สึกดีได้ขนาดนี้
ปล. ติดตามพูดคุยกันได้ที่ Dashathone