My Dessert !! รักนะนายขนมหวาน (Yaoi)

 

My   Dessert   11

 

          “ งะ…งั้นหรอฮะ  ฮ่ะๆๆ ” ผมได้แต่ยิ้มเจื่อนๆส่งไปให้ ฟู่ว!  ใจเย็นไว้มัฟฟิน ไม่มีอะไรสักหน่อย แค่ขนมที่ชอบเท่านั้น แค่ขนม!

 

          “ อย่างนี้มึงก็มาอยู่กับกูได้แล้ว ”

 

          “ อะ… เอ่ออ ออกไปซื้อของดีกว่าเนอะ ” พูดจบก็ลุกเดินออกไปทันที  ผมไม่ได้ตอบอะไรไปแต่เลือกที่จะเปลี่ยนหัวข้อสนทนาแทน จะให้คุยต่อผมก็ไปต่อไม่ถูกเหมือนกันนะ

 

 

 

          เราสองคนช่วยกันเดินเลือกซื้อของสดและข้าวของเครื่องใช้ที่ซุปเปอร์มาเก็ต ใกล้ๆ จะบอกว่าช่วยกันเลือกก็ไม่ถูกซะทีเดียว เพราะส่วนใหญ่แล้วจะเป็นพี่เดลมากกว่าที่เลือกซื้อของสด ส่วนตัวผมก็ช่วยเลือกนิดหน่อยแต่ก็เลือกแต่ของที่ผมอยากกินแล้วก็ขนมกินเล่น อีกนิดหน่อยเท่านั้นแหละนะ ฮ่าๆๆ อย่ามองผมแบบนั้นสิ ผมก็ทำกับข้าวเป็นอยู่บ้างแหละน่า อย่างพวกข้าวผัด ไข่เจียวไรงี้ อ้อ มาม่าก็ด้วยนะถ้านับเป็นกับข้าวน่ะนะ

 

 

          “ จะเอาไปทำไมเยอะแยะ พี่จะอยู่ที่นี่ไปตลอดรึไง ” ผมว่าขึ้นอย่างหงุดหงิด จะไม่ให้หงุดหงิดได้ไงล่ะ ก็ไอ้พี่เดลมันหยิบของใช้มาซะเยอะแยะเดินผ่านอะไรก็หยิบทำอย่างกับจะอยู่ที่ นี่ไปตลอด ไม่กลับบ้านกลับช่องแล้วอย่างนั้นแหละ พอผมหยิบออกมันก็หยิบมาใส่ใหม่เลยเป็นเหตุให้ผมกับพี่มันยืนเถียงกันมาได้ สักพักแล้ว

 

          “ ถ้าทำได้กูก็อยากอยู่ตลอดนะ ”

 

          “ แล้วจะไม่เรียนรึไง อย่าเยอะน่ะพี่ เอาไปเก็บไป ” ผมบอกก่อนจะสั่งให้พี่มันเอาของไปเก็บ นี่ผมสั่งมันเลยนะเนี่ยไม่งั้นมันก็หยิบอยู่นั่นแหละ รู้ว่ามีเงินจ่ายแต่มันก็เยอะเกินไปป่ะวะมาแค่วันสองวันเอง

 

          “ เรื่องมากว่ะ ”

 

          “ พี่นั่นแหละอย่ามาเรื่องมาก ถ้าไม่เก็บก็ไม่ต้องซื้อมันแล้วของน่ะ ” ผมว่ากลับไปก่อนที่พี่มันจะเอาของกลับไปเก็บด้วยใบหน้ามู่ทู่  เหอะ!  ทำหน้าแบบนั้นช่างไม่เข้ากับมึงเลยจริงๆ

 

 

 

          ผมกับพี่เดลกลับมาถึงบ้านประมาณสองทุ่ม หลังจากซื้อของเสร็จพี่เดลก็พาผมไปกินอาหารทะเลก่อนเข้าบ้าน ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าจะไปกินข้างนอกทำไม ระหว่างกินก็ไม่วายต้องมานั่งเถียงกันอีกด้วยเรื่องไร้สาระเหมือนเดิม เช่น

 

          “ ของก็ซื้อมาแล้วจะมากินข้างนอกอีกทำไม ”

 

          “ ของซื้อมาไว้ทำกิน ”

 

          “ ก็แล้วทำไมไม่ทำล่ะ ”

 

          “ กูอยากกินอาหารทะเล ”

 

          “ แล้วทำไมไม่ซื้อมา ” ผมสงสัยจริงๆนะ อยากกินแล้วทำไมไม่ซื้อ

 

          “ ไม่อยากซื้อ ” คำตอบที่ได้ทำเอาผมปวดหัวเลย

 

          “ พี่แม่งเข้าใจยากว่ะ ”

 

          “ เดี๋ยวก็ชิน ” โอเคผมยอมแพ้ ไม่อยากจะเถียงต่อ ทำอะไรเข้าใจยากชิบหายเลย

 

 

          พอเข้าบ้านพี่มันก็ถือของมาเก็บเข้าตู้เย็น ส่วนผมก็จรลีไปอาบน้ำเพราะเหนื่อยมาทั้งวัน ไอ้เหนื่อยกายน่ะไม่เท่าไหร่แต่เหนื่อยใจนี่สิไม่ไหวจะทน จะว่าไปพี่เดลมันก็ดูพูดเยอะเหมือนกันนะ ตอนแรกที่ผมเจอนึกว่าจะเป็นคนนิ่งๆซะอีกแถมยังกวนตีนอีกต่างหาก แต่การมากับมันครั้งนี้ก็ไม่ได้เสียหายอะไรนักแถมผมยังคิดว่าดีซะอีกเพราะผม เหมือนเป็นคุณชายเลย กับข้าวก็ไม่ต้องทำรอกินอย่างเดียวสบายดีนะ ฮ่าๆๆ

 

          หลังจากอาบน้ำให้ร่างกายสดชื่นแล้วผมก็กำลังจะแต่งตัวแต่ในนี้ไม่มีเสื้อผ้า ของผมสงสัยจะลืมหยิบเข้ามา หือ! เสื้อผ้าหรอ ชิบหายแล้ว!!! กูไม่มีเสื้อผ้านี่หว่าลืมไปได้ไงเนี่ย เวรแล้วไงกูจะเอาเสื้อผ้าที่ไหนมาใส่เล่ามัฟฟินแซดด  TT ยืม เสื้อผ้าพี่เดลก่อนละกันวะแค่คืนเดียวแล้วเอาชุดนี้ไปซัก โฮะๆ ผมนี่ก็ฉลาดนะ คิดได้ดังนั้นก็พันผ้าเช็ดตัวไว้แล้วแง้มประตูโผล่หัวออกไปสำรวจดูข้าง นอกว่าพี่มันไม่อยู่ก่อนจะออกจากห้องน้ำไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วค้นเสื้อที่คิด ว่าจะใส่ได้

 

          “ ทำอะไร ” เสียงทุ้มดังขึ้นข้างหลังทำให้ผมสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้หันกลับไป

 

          “ หะ…หาเสื้อผ้า ” ผมตอบไป พยายามบังคับตัวเองไม่ให้เสียงสั่น

 

          “ หึ! อยากดื้อเองแล้วเป็นไงล่ะ ” พี่มันว่าแล้วเดินเข้ามาหาเสื้อผ้าให้ผม

 

          “ อย่ามัวแต่ซ้ำเติมเหอะ ”

 

          “ อ่ะ นี่เล็กสุดแล้วถ้าใส่ไม่ได้ก็ไม่ต้องใส่นอนมันอย่างนั้นแหละ ” พี่มันส่งเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นมาให้ผมหลังจักที่ขุดๆคุ้ยๆในตู้อยู่แป ปนึง

 

          “ เอ่อพี่ แล้วชั้นในอ่ะ ” ผมถามออกไปอย่างอายๆ

 

          “ ไม่ต้องใส่ ”

 

          “ บ้าหรอออ!! ” ผมแหวเสียงดังเมื่อพี่มันบอกอย่างนั้น

 

          “ หึหึ เอ้าเอาไป ยังไม่ได้ใช้ไม่ต้องกลัวหรอก ” พี่มันบอกเพราะผมมองอย่างไม่ไว้ใจ

 

          “ ขอบคุณ ” ผมรับมาก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำแต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงตะโกนไล่หลังดังมา

 

          “ ที่จริงไม่ต้องใส่ก็ได้นะ ยังไงเดี๋ยวคืนนี้ก็ต้องถอด ”

 

          “ พ่องงงงง ” ผมตะโกนกลับไปเสียงดังแล้วรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยด้วยความรวดเร็ว

 

------------------------------  60%  ------------------------------

 

          ต่อ

 

          พี่เดลเข้าไปอาบน้ำต่อหลังจากที่ผมแต่งตัวเสร็จ ผมได้แต่ยืนหันรีหันขวางไม่รู้จะไปอยู่ตรงไหน แล้วคืนนี้ผมจะนอนตรงไหนล่ะเนี่ย? โซฟาข้างนอกแล้วกันวะ คิดได้ดังนั้นผมก็เดินไปทั่วห้องเพื่อที่จะหาผ้าห่มอีกผืน เปิดตู้ดูก็แล้วก็ยังไม่เจอ มันอยู่ตรงไหนวะ

 

          ผมเดินหาไปหามาจนพี่มันออกมาจากห้องน้ำ ผมหันไปมองก็ถึงกับต้องผงะ ขุ่นพระ!! ทำไมมึงไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยก๊อนนน -///- หัวใจมัฟฟินจะวายหน้ามืดตาลายคล้ายจะเป็นลม ยาดมตราโป๊ยเซียนใช้ดมใช้ทาในหลอดเดียวกัน โอ้ม่ายย ไปไกลแล้วว กลับมาก่อนมัฟฟิน -.,-

 

          ผมต้องบายายมั้ยว่าทำไมผมถึงมีอาการอย่างนี้ (โซ : (- -)(_ _)(- -)(_ _) ) ต้องสินะ! คุณลองนึกภาพตามดูนะ พี่เดลมันเป็นผู้ชายที่สูงประมาณร้อยแปดสิบแปดเซนติเมตร ในขณะที่ผมสูงร้อยเจ็บสิบเซนติเมตร ผมว่าผมก็ไม่ได้เตี้ยนะแต่เวลาคุยกับมันผมก็แอบเมื่อยคออยู่นิดหน่อย รูปร่างที่มองผ่านๆอาจจะดูผอมไปนิดแต่พอมาเห็นอย่างนี้กลับดูสมส่วน หน้าท้องแกร่งที่มีซิกส์แพ็คนิดๆ ไหปลาร้าที่โค้งสวยรับกับร่างกาย ผ้าขนหนูที่พันไว้หลวมๆเหมือนเจ้าตัวไม่ได้ตั้งใจพัน ที่สำคัญพี่มันพันได้โหลดต่ำมากก(ก ไก่ล้านตัว) ยิ่งร่างสูงเพิ่งอาบน้ำเสร็จจึงทำให้มีหยดน้ำเกาะอยู่บนตัวเล็กน้อยแลดูแพรว พราว ให้ตายพี่มันดูฮอตเป็นบ้า ผมนี่ยืนขึ้นเลย!

 

          สงสัยผมคงมองพี่มันนานเกินไปสินะ มันถึงได้เดินตรงเข้ามาหาและมองผมด้วยสายตาที่กรุ้มกริ่ม เจ้าชู้ มีเลศนัยแปลกๆ เอ่ออ ผมว่าผมออกไปนอนดีกว่าไม่เอามันละผ้าฮงผ้าห่ม

 

          ฟึ่บ~

 

          ทันทีที่ผมหมุนตัวจะเดินออก พี่มันก็ดึงแขนผมไว้ให้หันไปหา แต่ไม่รู้เพราะพี่มันดึงแรงไปหรือผมไม่มีแรงก็ไม่รู้เลยทำให้ผมเซเข้าไปปะทะ อกแกร่งพร้อมกับแขนที่วาดกอดเอวผมไว้รั้งเข้าหาตัว จมูกนี่แทบจะชนกับอก ได้กลิ่นหอมจากตัวพี่เดลด้วย อื้อหือ ใกล้ไปอีก อย่าลืมนะโว๊ยว่ามึงยังไม่ได้แต่งตัวน่ะ พุทโธ ธัมโม สังโฆ ใจเย็นไว้มัฟฟิน หายใจเข้าพุธ หายใจออกโท พนันได้เลยว่าตอนนี้หน้าผมต้องแดงมากแน่ๆ แล้วไอ้ลูกตากูนี่เป็นห่าไรวะถึงได้มองแต่หน้าอกมันเนี่ย ได้ยินเสียงพี่มันหัวเราะหึๆในลำคอแต่ก็ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมอง

 

          “ จะไปไหน ”

 

          “ ปะ ไปนอน ”

 

          “ หือ ไปนอน? แล้วจะออกไปทำไมเตียงอยู่นี่ ”

 

          “ อะ เอ่อ ผมจะไปนอนโซฟา ”

 

          “ ไม่ได้ ” อุต๊ะ!! เสียงดุมาเชียว

 

          “ แล้วจะให้ผมนอนไหนล่ะถ้าไม่ใช่โซฟา เพราะหน้าอย่างพี่ผมรู้อยู่แล้วว่าไม่มีทางออกไปนอนที่โซฟาแล้วให้ผมนอนใน ห้องแน่นอนใช่มั้ยล่ะ เพราะงั้นผมไปนอนโซฟา ”

 

          “ ก็นอนในห้อง ” อั้ยยะ OoO

 

          “ โอ๊ะ งั้นพี่จะออกไปนอนโซฟาสินะ ขอบคุณมากพี่ ”

 

          “ ป่าว ” อ้าวว

 

          “ จะเอาไง ”

 

          “ นอนด้วยกัน ”

 

          “ ตลก ”

 

          “ หน้ากูดูตลกมากงั้นสิ ”

 

          “ ไม่เอาอ่ะ แล้วก็นะ พี่ช่วยไปแต่งตัวสักทีเหอะเห็นแล้วมันอุบาทว์ตาว่ะ ”

 

          “ หึ ชอบก็บอก ” อุ้ย รู้ได้ไง เอ้ยย ไม่ใช่ละเชี่ยนี่ทำเคลิ้ม

 

          “ ฝันหรอ ไปแต่งตัวสักทีเถอะไป ปล่อยด้วยจะไปนอนแล้ว ”

 

          “ ไม่! ถ้ามึงไม่นอนนี่ก็อยู่มันแบบนี้แหละ กูไม่ขัดข้องอะไรอยู่แล้ว ”

 

          พี่มันไม่พูดเปล่ากลับกระชับกอดแน่นขึ้นไปอีก มึงเป็นงูเหลือมรึไงฮะ รัดกูจัง ห่าา กระดูกกูจะแตก

 

          “ ส้นตีนเถอะ ” อุ้ย! เดี๋ยวนี้ผมห้าวหาญชาญชัยขึ้นนะเนี่ย ฮ่าๆๆ

 

          “ อยากอยู่กับกูแบบนี้สินะ แล้วก็ไม่บอกแต่แรก ”

 

          “ เฮ้ยๆๆ จะทำอะไร ”

 

          “ เอ้า ก็จะไปนอนไง ” มึงก็นอนของมึงไปสิกูจะไปนอนโซฟาโว้ยยย

 

          “ ก็บอกแล้วไงจะไปนอนโซฟา ไม่เข้าใจรึไงวะเนี่ยพี่เดล ”

 

          “ กูก็บอกมึงไปแล้วไงว่านอนนี่ ไม่เข้าใจรึไง ” ยังมีหน้ามาเถียงกูอีกนะ

 

          ฟุ่บ~

 

          อั้กก!! ถึง แม้จะมีพี่มันกอดไว้แต่แรงล้มก็สามารถทำให้ผมจุกได้เหมือนกันถึงจะแค่นิด หน่อยก็เถอะ แล้วนี่มันอะไรกัน กูบอกจะไปนอนโซฟามึงก็ลากกูมานอนบนเตียงแล้วได้โปรดสำเหนียกตัวเองด้วยว่า อยู่ในสภาพไหน ล่อแหลม ไม่น่าไว้ใจสุดๆ เกิดผ้าเช็ดตัวมึงหลุดแล้วลูกมึงออกมามองดูโลกกูได้เป็นตากุ้งยิงกันพอดี

 

          “ ว่าไง ทีนี้จะนอนไหน ”

 

          “ ซะ...โซ ”

 

          “ กูให้มึงคิดอีกที นอนไหน? ”

 

          “ เอ่ออ... เออๆๆ นอนนี่ก็นอนนี่วะ ” ผมตะโกนใส่หน้ามันไปตอนที่มันเริ่มกดผมแน่นขึ้นเรื่อยๆ เมื่อกี้ก็อุตส่าคลายแล้ว

 

          “ หึ ก็แค่นั้น ” เออ!! แค่นั้นแล้วมึงจะกอดกูอีกทำเพื่อ ลุกไปแต่งตัวสักทีสิโว้ยย

 

          “ พี่ลุกไปแต่งตัวสักทีสิ ”

 

          “ กูขี้เกียจลุกแล้ว ”

 

          “ งั้นผมไปนอนโซฟา ” ผมทำท่าจะลุกแต่กูถูกพี่มันดึงเอาไว้ก่อน

 

          “ เออๆ ” แล้วพี่มันก็ลุกจากเตียงไปแต่งตัว ระหว่างนั้นผมจึงแยกหมอนสองใบออกห่างกันแล้วเอาหมอนข้างมากั้นกลางไว้เป็น อาณาเขต

 

          “ นี่เขตผม พี่ห้ามล้ำเขตนะเว้ย ” ผมบอกทันทีที่พี่มันทิ้งตัวลงบนเตียง

 

          “ มึงเป็นเด็กรึไงถึงต้องเอาหมอนข้างมากั้นแบ่งเขตน่ะ ” พูดจบก็โยนหมอนข้างลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่ที่พื้นทันที

 

          “ ฮึ่ยยย ” ผมทำอะไรไม่ได้ รู้ว่าเถียงไปยังไงก็ไม่ชนะแล้วผมก็ง่วงแล้วด้วยอยากจะนอนเต็มที่แล้ว จึงได้แต่ทำเสียงฟึดฟัดใส่แล้วล้มตัวลงนอนหันหลังให้พี่มันทันที วันนี้ผมง่วงหรอกนะถึงไม่สู้ต่อน่ะวันอื่นผมสู้ขาดใจแน่ พอหัวถึงหมอนปุ๊บตาผมก็เริ่มปิดทันทีเหมือนกับมันจะรู้ว่าถึงเวลาต้องปิด สวิตช์ตัวเองแล้ว ก่อนที่ผมจะปิดสวิตช์ตัวเองก็ยังไม่วายได้ยินเสียงพี่มันแว่วๆ พร้อมสัมผัสอุ่นๆที่บริเวณขมับแต่ตาผมก็หนักเกินที่จะลืมขึ้นมาได้ จึงได้แต่ปล่อยไปแล้วจมเข้าสู่ห้วงนิทรา

 

          “ หึหึ ฝันดีนะครับมัฟฟินน้อย ”

 

________________________________

 

TBC

แอร๊ยยย พี่เดลน่ากินอ้ะ มัฟฟินก็น่าร้ากก  >///<

 

ฮรึกๆๆ !! ในที่สุดก็ครบ 100 แล้ว ปรบมืออออออ

ต้องขอโทษด้วนะคะที่มาอัพช้า แต่โซมาอัพให้แล้วน๊า

ขอบคุณที่ติดตามค่าา

ยังไงก็อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจให้โซด้วยนะค้า <3