s.o.sรักอันตรายของยัยมาเฟีย

 
...Fantom...
เฮ้อออออ สุดท้ายผมก็แพ้จนได้ ผมรู้แล้วว่ายังไงข้าวมันก็ต้องเลือกไอ้มาร์คอยู่แล้ว ทีแรกผมก็ไม่ได้จริงจังอะไรนะ แต่พอได้มาอยู่ใกล้กันผมก็หวั่นไหวเป็นธรรมดา เพลบอยอย่างผมต้องมาสยบเพราะข้าวหรอเนี่ยะ น้ำใสๆค่อยๆไหลออกจากตาผม ก็ผมเสียใจนี่ครับ ข้าว เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผมร้องไห้
"ผมว่าแล้วพี่ต้องร้องไห้" ผมรีบเช็ดน้ำตาทันที หันไปมองคนที้เดินมานั่งข้างๆผม
"ร้องออกมาเถอะไม่ต้องอายผมหรอก" น้องมันดันหัวผมให้ซบไหล่ผมปล่อยโฮออกมาทันที 
"ขี้แย"น้องมันว่า
"มึงไม่เสียใจบ้างหรอไง"
"ไม่หรอก ถึงพี่ข้าวไม่เลือกผมผมก็รักพี่เขาอยู่ดี"
"ทำไม"
"ก็เพราะพี่ข้าวเป็นคนช่วยชีวิตผมไว้ไง วันที่ผมโดนรีดไถเงินพี่เขาเข้ามาช่วยผม" น้องมันตอบแล้วค่อยๆเช็ดน้ำตาให้ผม
"พี่แม่งขี้แยว่ะ"
"เออๆ แล้วมึงตามกูมาทำไม"
"ป่าวซักหน่อย" น้องมันหยบสายตาผมก่อนจะลุกขึ้นผมรีบดึงแขนมันไว้ทันที
"ไปดูหนังกัน"ผมชวน
"พี่เลี้ยงผมนะ" ผมพยักหน้าหงึกๆก่อนเดินจับมือมันไป ทำไมมันรู้สึกแปลกๆว่ะ อาจจะเป็นเพราะผมเหงาล่ะมั้ง
 
 
 
 
"ตั๋วหน้งสองใบครับ"ผมซื้อตั๋วหนังให้รุ่นน้องมันครับ แม่งพาผมมาดูหนังผีอ่ะดีนะที่เป็นแค่แวมไพร์ เราสองคนเดินเข้ามาในโรงหนังครับ น้องมันชอบดูหนังเกี่ยวกับพวกแวมไพร์มันบอกว่ามันชอบเวลาแวมไพร์ดูดเลือดที่ซอกคอมันสยิวดี หนังฉายไปเรื่อยๆจนจบหนังสนุกมาก....มั้งครับ พูดตรงๆคือผมไม่รู้ผมหลับ
"ผมกลับก่อนนะ"น้องมันบอก
"ดะ เดี๋ยวกูไปส่ง" ผมขับรถมาส่งน้องมันที่บ้านครับ บ้านน้องมันเป็นบ้านสองชั้นหลังไม่ใหญ่นัก ข้างๆเป็นสวนดอกไม้ครับ เป็นดอกกุหลาบสีโอรสแล้วก็สีขาว
"อยู่บ้านคนเดียวหรอ"ผมถาม
"ครับ พ่อกะแม่ผมอยู่เชียงใหม่"
"อ่อ"
"ผมเข้าบ้านก่อนนะ" น้องเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าด้านหลังรถแล้วเปิดกระตูออกไป แต่ยังไม่ทันเข้าบ้านมันก็หันมาเคาะกระจกผม ผมกดลดกระจกให้มัน
"กลับบ้านดีๆนะพี่ ฝันดีครับ" พูดจบน้องมันก็เดินเข้าบ้านไป ใจผมเต้นตึกๆอย่างบอกไม่ถูก ผมชอบน้องมันหรอ ไม่สิ ผมแค่เสียใจเรื่องข้าว ผมไม่มีวันชอบผู้ชายแน่นอน ผมรีบสะบัดความคิดบ้าๆนั่นออกก่อนจะข้บรถกลับบ้านไป ฝันดีนะ บิกิน