s.o.sรักอันตรายของยัยมาเฟีย
เขียนโดย 
deesai
วันที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 19.18 น.
แก้ไขเมื่อ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2558 14.11 น. โดย เจ้าของนิยาย
9) การตีดสินใจของต้นข้าว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"เปอร์ทำไมต้องทำกับข้าวแบบนี้ล่ะ"
"อะไร ทำอะไร"
"เปอร์ไปกะผู้หญิงคนอื่น
"แล้วไง?"
"แต่ข้าวเป็นแฟนเปอร์นะ อึก"
"เป็นได้ก็เลิกได้เว้ย เลิกร้องไห้ซักที ลำคาญ!!!"
"เปอร์ อย่าไป เปอร์"
"เปอร์!!!!!" ฝัน นีี่กูฝันหรอเนี่ยะ ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ หันไปดูนาฬิกาบนโต๊ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่ม เป๊ะ ทำไมความฝันนั้นยังวนเวึยนอยู่ล่ะ สองปีที่ผ่านมาฉันควรจะลืมมันแล้วไม่ใช่หรอ ไอ้เปเปอร์ ฉันกับไอ้เปเปอร์เพื่อนสนิทฉันเราเคยคบกันแต่ด้วยวัยที่เรายังเด็กและเปเปอร์มันคงรักสนุกมันเลยบอกเลิกฉันไปคบกับเพื่อนสนิทฉันที่ชื่อลูกตาล ฉันเสียใจมากถึงคั่นเข้าโรงพยาบาลแต่สุดท้ายมันก็โดนยัยลูกตาลทิ้ง ฉันสงสารมันก็เลยกกลับมาเป็นเพื่อนสนิทกับมันเหมือนเดิม
~~ ยังเฝ้ารอคอยอย่งโหยหา ยังคิดถึงการกลับมาเรื่อยไป~~~
เสียงโทรศัพท์เครื่อน้อยของฉันดังขึิน ฉันรีบหยิบโทรศัพท์มาดูเป็นไอ้เปเปอร์ที่โทรมา
"โทรมาทำไม" ฉันรีบกรอกเสียงลงไปทันทีที่รับโทรศัพท์
".........."
"ไอ้เปอร์มึงโทรมากวนกูใช่ไหม.งั้นกูวาง"
(แค่ก แค่ก เหี้ยกูแดกน้ำอยู่) เสียงปลายทางตอบกลับมา ใครจะไปรู้ว่ะแล้วไม่แดกให้เสร็จก่อนค่อยโทรมา
"โทรมามีไร"ฉันถาม
(คิดถึง) ฉันฟังไม่ผิดใช่ไหม มันบอกว่าคิดถึงฉันงั้นหรอ
"แค่เนี่ยะ"
(อืม)
"งั้นกูวาง"
(เดี๋ยวดิ ออกมาหากูหน่อย)
"มึงอยู่ไหนอ่ะ"
(เปิดหน้าต่างดูดิ) ฉันเปิดหน้าต่างออกไป เห็นรถสปอร์ตสีแดงจอดอยู่หน้าบ้านฉันพร้อมร่างไอ้ตัวแสบที่ยืนโบกมือให้ฉันอยู่ ฉันรีบวิ่งลงไปหามันทันที
"มึงมาทำไมดึกดื่นป่านนี้"ฉันถาม ไอ้เปเปอร์กระดกเบียร์จนหมดประป๋อง ขว้างกระป๋องทิ้งก่อนจะหันมาตอบฉัน
"เพิ่งทำงานเสร็จเลยแวะมาหา แล้วทำไมยังไม่นอน"
"นอนแล้ว ตื่นมากินน้ำ(หรอ) เห็นมึงโทรมาพอดี"
"ไปนั่งเล่นสนามเด็กเล่นกันไหม"
"ดึกป่านนี้เนี่ยะนะ"
"ทำไม กลัวผีไง"
"ไม่กลัว จะไปก็ไป" ฉันเดินตามไอ้เปเปอร์มา บนถนนเส้นนี้ตอนนี้คงมีฉันกะไอ้เปเปอร์เพียงสองคนที่เดินอยู่ก็นี่มันดึกแล้วนิ อีกอย่างฉันก็ไม่ค่อยชอบบรรยากาศกลางคืนซักเท่าไร ฉันกลัวผีนิ กลัวเข้าไส้เลยแหละ ยิ่งเวลาฝนตกไฟดับนะน่ากลัวสุดๆ
"มานั่งนี่ดิ"ฉันเดินมานั่งชิงช้าตัวยาวข้างๆไอ้เปอร์ มันเป็นชิงช้าตัวยาวมีขอบกั้นทั้งสองฝั่งกันลม
"มีงเป็นไรอ่ะ ซึมเป็นส้วมเช่ียว"
"พรุ่งนี้มึงจะเลือกใคร"
"ห๊ะ?"
"กูถามว่าพรุ่งนี้มึงจะเลือกใคร" เออ ใช่สิ พรุ่งนี้เป็นวันที่ฉันต้องเลือกว่าจะคบใครเป็นแฟนนิ ลืมไปซะสนิทเลย
"กะ กูไม่รู้"
"ฮึ ดีใจด้วยนะที่มึงจะมีแฟนซักที"
"อืม" สิ้นเสียงฉันทุกอย่างก็พลันเงียบไป เฮ้อออออออ
เกือบชั่วโมงแล้วนะที่เงียบแบบนี้ ฉันเริ่มง่วงแล้วสิ ถ้ามีงไม่พูดกูกล้บแล้วนะไอ้เปอร์ ฉันลุกขึ้นยืนขึ้นไอ้เปอร์เงยหน้ามามองฉันก่อนที่จะดึงแขนฉันให้นั่งลงบนตักมัน
"จะกลับแล้วหรอ" มันถาม
"อืม ก็มึงเล่นนั่งเงียบอยู่แบบนี้อ่ะ"
"กูแค่กำลังใช้ความคิด"
"อะไร ความคิดอะไร"
"ป่าวหรอก" พูดจบมันก็ดันฉันให้ซบไหลมันมืออีกข้างจับมือฉันอยู่ มันบีบมือฉันแน่น
"กูขออยู่แบบนี้อีกนิดนะ"มันพูด ฉันนั่งอยู่แบบนั้นนานเท่าไรไม่รู้ รู้แค่ว่ามันอบอุ่นมาก ไอ้เปอร์มันกำลังให้กำลังใจฉัน พรุ่งนี้ฉันจะเลือกใคร ฉันคงต้องทำตามหัวใจตัวเอง
@มหาลัย
ฮ้าวววววว ฉันเดินหาวเข้ามหาลัยด้วยอาการของคนนอนไม่เต็มที่ ก็แหงแหละกว่าไอ้เปอร์จะพาเข้าบ้านก็เกือบเช้าแล้ว ฮ้าวววว ง่วงๆๆๆๆ ฉันเดินมาที่โต๊ะประจำแล้วฟุบลงทันที
"ข้าวววววว" ใครมันมาเรียกกูแต่เช้าฟ๊ะ ขัดเวลาพักผ่อนกู
"มีอะไร"ฉันรับผันไปกะจะด่าแต่เจอไอ้ซันเดย์ทำตาปริบๆอยู่ ฮึ้ยยย!!
"ฉะ ฉันพาเพื่อนใหม่มาแนะนำ"ฉันมองหน้าคนที่มากะไอ้ซันเดย์เป็นชายหนึ่งหญิงหนึ่ง
"ผู้ชายชื่อ ฟิน เป็นลูกพี่ลูกน้องฉัน ส่วนผู้หญิง เอ่อ....."
"ฉันชื่อ ไอติมเป็นแฟนของฟิน เธออย่าคิดจะมาจีบฟินของฉันนะ" ยัยเด็กไอติมพูดก่อนเชิดหน้าใส่ฉัน ใครอยากจะจีบไอ้หน้าเคะนี่กันเล่า
"ใครเป็นแฟนเธอ" ฟินพูด ยัยไอติมทำหน้าเหวอเล็กน้อยก่อนจะ......
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด" ยัยบ้าเสียงสิบแปดหลอด จะกรี๊ดทำซากหอยขมอะไรฟ๊ะ
"กรี๊ด กรี๊ดดด นี่มาแป็ปเดียวฟินหลงเสน่ยัยนี่แล้วหรอ โฮๆๆ"
"หลงเสน่บ้าบออะไร ยัยนี่มีอะไรให้ฉันหลง" อ้าว! อีฟิน อีหน้าเคะ พูดงี้ต่อยกันเลยป่ะ
ก่อนที่ฉันจะทำการฟาดน้ำลายกะอีฟินไอ้เปอร์พี่ต้าก็เดินมาพร้อมกับ พี่มาร์ค พี่แฟนธอม แล้วก็น้องบิกิน เฮ้ออออ คงไม่ต้องบอกนะว่ามาทำไม
"ข้าวว ถึงเวลาแล้ว"พี่ต้า
"ข้าวจะเลือกใคร"พี่แฟนธอม
"เอ่อ..." เอาไงดีว่ะ พูดตามความรู้สึกตัวเองล่ะกัน
"ข้าวเลือกพี่มาร์ค" ฉันพูดพร้อมหลับตาปี๋
"ฮึ แพ้สินะ"พี่แฟนธอม
"เฮ้ออออ เจ็บเลยแหะ" บิกิน
ฉันลืมตาขึินมองหน้าพี่แฟนธอมกับบิกินทั้งสองมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย กูทำอะไรลงไปว่ะเนี่ย!!!
"อย่าโกรธข้าวเลยนะๆๆๆๆ"
"พี่ไม่โกดหรอกแตาขอเวลาทำใจหน่อยได้ไหมล่ะ"พี่แฟนธอมพูด
"อย่าทำแบบนี้สิ อย่าตีตัวออกห่างกันแบบนี้สิ ง้้นข้าวฆ่าตัวตายจริงๆด้วย"
"ยะ อย่านะข้าว เราสองคนไม่ไปไหนหรอกแค่ขอเวลาซักอาทิตย์ทำใจแค่นั้นเอง"บิกินพูด อาทิตย์นึงนานเกินไป
"สามวัน"ฉันบอก
"โอเคคร้บสามวันก็ได้"พี่แฟนธอมพูดแล้วเดินหนีไป บิกินก็เดินตามไปติดๆ เฮ้ออออ นี่ฉันจะบาปไหมเนีย หักอกคนอื่นแบบเนี่ย
"ไม่เป็นไรนะข้าว"
"อืม"
"ฮึ มีคนมาให้เลือกดีนิ" เสึยงทุ้นนุ่มดังขึ้นทำ ฉันหันไปมองหน้าอีฟินทันที อิจฉาฉันหรือไงนะนายนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
