Bad (wolf) เคี้ยวขย้ำหัวใจให้จนมุม

 
วันต่อมา
ฉันรู้สึกตัวทันทีที่สัมผัสได้ว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียง นี้ฉันตายเเล้วหรอ ตายเเล้วจริงๆใช่มั้ย
"เฮ้ๆ เธอตื่นเเล้ว"
เสียงนี้มัน...เสียงของวิกเตอร์นี้น่า
"เออ...โอ้ยยย"
"เธอเป็นอะไรรึเปล่า"
"ฉันปวดหัวจังเลย"
โอ้ยย ให้ตายเถอะทำไมถึงได้เกิดเรื่องอย่างนี้กับฉันนะ ฝีมือวินเทอร์ชัดๆเลย 
"มันเกิดอะไรขึ้น"
"วินเทอร์ล่ะ"
"เขาไม่อยู่เเล้ว ไม่อยู่ตั้งเเต่เมื่อคืน"
"ทำไม"
วิกเตอร์มองฉันด้วยสายตาที่เป็นห่วงเป็นใย เเต่ทำไมมันไม่สะกดใจเเละอบอุ่นเหมือนสายตาของวินเทอร์เลยล่ะ เเล้วนี้ฉันจะไปคิดถึงเขาทำไมกัน เขาเป็นคนทำร้ายฉันนะ
"เธอเล่าให้ฉันฟังสิมันเกิดอะไรขึ้น นี้ฉันจริงๆนะ"
"คือว่า...."
ฉันจะทำไงดี เล่าทุกอย่างไปงั้นเหรอ หรือว่า...จะเเต่งเรื่องเพื่อให้วินเทอร์พ้นความผิดดีล่ะ
"บอกมาสิยูทริฟ"
"วินเทอร์เขาเห็นสุนัขกำลังข้ามถนนน่ะเขาตกใจเเละเลี้ยงรถผิดจนเสียหลัก เเละก็คว่ำ"
"เเน่ใจหรอ เเล้วหมอนั้นมันไปใหนตอนที่เธอตกสะพาน"
"เขาคงหมดสติอยู่ที่ใหนสักเเห่งนั้นเเหละ"
"นี้เธอกำลังจะช่วยมันอยู่ใช่มั้ย เลิกเข้าข้างมันสะทีเถอะน้า"
วิกเตอร์มองฉันด้วยสายตาที่เป็นห่วง ฉันจะทำไงได้ล่ะ ก็ได้เเค่นั่งก้มหัวอยู่เอ๊ะนี้ฉันเเขนหักด้วยหรอ หา! ขาพลิกด้วย ตายจริง!
"ฉันเป็นอะไรเนี้ย" ฉันชี้ไปที่ขาเเละเเขนที่ใส่เฝือกอยู่
"เธอขาพลิกเฉยๆไม่เป็นไรหรอกเเต่เเขนเธอนะหัก เเต่หักไม่มากหรอก เเค่เดือนเดียวก็หายเเล้ว เห็นคุณหมอบอกอ่ะนะ"
"เเล้วคุณมาพบฉันได้ยังไง"
"ฉันขับรถตามไปเเละก็เห็นรถวินเทอร์มันคว่ำอยู่ เเละฉันก็เผอิญเห็นเธอลอยน้ำอยู่ ฉันเลยกระโดดไปช่วย"
"ขอบคุณนะ"
"อือ ไม่เป็นไรหรอก เธอไม่เป็นไรมากฉันก็สบายใจเเล้ว เเล้วงานของเธอน่ะเขาให้เธอพักให้หายดีก่อนนะ ค่อยกลับไปทำงานตอนที่เธอเอาเฝือกออกเเล้ว เข้าใจมั้ย อย่าดื้อ"
"จ๊ะ ^^"
ฉันส่งยิ้มเเห้งๆไปให้ ฉันไม่อยากให้วิกเตอร์ต้องเป็นห่วงฉัน ฉันเเค่อยากยืนหยัดด้วยตัวฉันเอง 
เเต่....
ตอนนี้วินเทอร์จะเป็นอะไรมากใหมนะ
ฉันคิดถึงเขาจัง เเล้วเรื่องหมาป่านั้นอีก
..... มันหมายความว่าไงกันเเน่ วินเทอร์คือทายาทหมาป่าใช่มั้ย