Bad (wolf) เคี้ยวขย้ำหัวใจให้จนมุม

อีตาวินเทอร์นี้อันตรายจริงๆ สงสัยฉันจะต้องระวังตัวเอาไว้สะเเล้ว ถ้าเกิดเขาจะปล้ำฉัน ฉันก็คงจะต้องจำนนกายเเละใจยอมให้เขาทำสินะ ฮือๆ ไม่เอาๆ เขานี้ร้ายเป็นบ้าเลย กรี๊ด อีตาบ้า อีมนุษย์ใจเเคบ! อีเห็บในร่างคน

"นายจะพาฉันไปใหน"

"ทำไมฉันจะต้องบอกเธอด้วย"

อีตานี้น่าจะไปรักษาโรคประสาทนะ คนเขาถามก็น่าจะตอบดีๆ เชอะ อย่าให้ฉันโมโหนะ ฉันจะกระโดดกัดคอนายให้ตายเลย

ฟึ่บ

โอ้ยยย อะไรอีกเนี้ยยย นี้มันอะไรกัน ทำไมในสมองฉันจะต้องเห็นหมาป่านั้นตลอดเลยนะ โอ้ยย  

"นาย นาย หยุดรถก่อน "

"เป็นอะไรของเธอ"

"ฉันปวดหัว"

เเละในขณะเดียวกันที่ฉันหันหน้าไปหาวินเทอร์ เเต่...ตอนนี้ฉันสังเกตเห็นสร้อยคอของเขาที่ส่องเเสงผิดปกติ มันคืออะไร 

"เธอเป็นอะไร"

ฉันไม่ตอบอะไรวินเทอร์อีก ความรู้สึกของฉันถูกสร้อยคอนั้นสะกดจนฉันไม่สามารถสัมผัสถึงอะไรได้อีก เหมือนมันกำลังจะสื่อถึงฉัน 

เเละจู่ๆท้องฟ้าที่มีดาวประกายอยู่บนฟ้าก็จางหายไป เหลือเพียงดวงจันทร์ที่ยังคงส่องเเสงเป็นประกาย รูปร่างของดวงจันทร์ขยายขึ้นเรื่อยๆ เเละตอนนั้นเองที่.... วินเทอร์มีดวงตาสีเงิน เเละเหมือน..เขาไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป เขา...เขาไม่ใช่คน! เเสดงว่าที่ผ่านมาฉันสัมผัสถึงวิญญาณหมาป่าที่อยู่ในร่างของวินเทอร์ เเละในป่าวันนั้นฉันเห็นมีคนกำลังส่งสร้อยคอทายาทหมาป่าให้กับวินเทอร์ ไม่นะ!เเล้วเขาจะทำอะไรฉันรึเปล่า ไม่จริง ทุกอย่างต้องเป็นเเค่ความฝันสิ

"โอ้ยยย โธ่เว้ยย"

วินเทอร์สบถก่อนที่จะมีขนงอกออกตามร่างกาย เขาเบี่ยงรถให้เลี้ยว เเต่ตอนนี้รถกำลังวิ่งอยู่บนสะพานเเขวนขนาดใหญ่ ถ้าตกไปข้างล่างก็เป็นเเม่น้ำขนาดใหญ่เเละลึกมาก! 

เอี๊ยด

วินเทอร์ยังคงตั้งสติเเละจับพวกมาลัยเอาไว้ ส่วนฉันก็ได้เเต่ปิดตาตัวเองไม่กล้าคิดอะไรทั้งนั้น

ไม่นะ ฉันจะต้องเหยียบเบรกสิ เหยียบเบรก ฉันตัดสินใจเเย่งพวงมาลัยมาจากมือของวินเทอร์ เเละพยายามรวบรวมสติเเละขับรถต่อไป เเต่ฉันยังหาเบรกไม่เจอทีน่ะสิ ปัญหา!

เเละเเล้วรถก็เกิดพลิกตัวอย่างกระทันหันเพราะถนนลื่น เราสองคนติดอยู่ในรถ ฉันได้เเต่กอดเบาะที่นั้งเเละร้องไห้ ฮือๆ ฉันยังไม่อยากตายอ่ะ ขอร้องล่ะ ฮืออ วินเทอร์ขยับเขยื่อนร่างกายเเบบสุดพลังเขากำลังจะกลายร่างเหรอ.... รถก็คว่ำเเละหมุนไปตามพื้นถนนบนสะพานเเขวง เเต่ปัญหาคือ รถกำลังจะตกสะพานเเล้วน่ะสิ มันยังเหลืออีกครึ่งนึงของรถก็จะตกเเล้ว รถของวินเทอร์ก็ติดคาอยู่ตรงริมสะพาน ฉันจะต้องออกจากรถนี้ก่อนสิ

พลั่ก

ฉันผลักประตูรถออกอย่างเเรงจนมันหล่นลงเเม่น้ำข้างล่างไป ฉันได้เเต่รีบวิ่งออกมา เเต่..ตอนนั้นที่วินเทอร์ไม่ใช่คนอีกต่อไป ร่างหมาป่าขนาดยักษ์เดินออกมาจากรถอย่างช้าๆ ฉันตาค้างเเละเอามือปิดปาก พูดไม่ออกจริงๆ นี้เขาจะไว้ชีวิตฉันรึเปล่านะ ทำไงดี ตอนนี้ถนนก็ไม่มีคนด้วย ฮือๆ ฉันจะต้องตายจริงๆเหรอเนี้ยย 

หมาป่าที่มีดวงตาสีเงินเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ ฉันได้เเต่ถอยหลังไปช้าๆ ไม่รู้สิ ฉันยังสัมผัสถึงวินเทอร์อยู่ 

"วิน...วินเทอร์"

"..."

"นายจำฉันได้มั้ย"

"..."

"ตอบสิ"

พลั่ก

วินเทอร์ผลักฉันให้ล้มเเละพยายามจะเข้ามาทำร้าย เขาจำฉันไม่ได้เเน่ๆ ทำไงดีนะ 

ฉันพลิกตัวเเล้วลุกขึ้นอย่างเร็ว เเละก้าวขาวิ่งออกไปจากบริเวณนี้อย่างเร็ว เเต่ก็ไม่ทัน วินเทอร์เข้ามาผลักฉันเเต่ก็ทำให้ฉันเสียหลักตกสะพานไป ฉันพลาดท่าตกสะพานไปในที่สุด ตอนนี้ฉันหยุดคิดทุกเรื่องเเล้ว หยุดเอาชีวิตรอดเเละยอมรับชะตากรรมของตัวเอง ......

ต่อจากนี้อะไรจะเกิดขึ้นนะ!